مقاله در مورد تغذیه گاو های پرواری با محتویات بستر طیور گوشتی

بخشی از مقاله

تغذیه گاو های پرواری با محتویات بستر طیور گوشتی

مقدمه:

گاو ها و سایر نشخوار کنندگان، حاوی دستگاه گوارش بی نظیری هستند که امکان استفاده از ضایعات و سایر محصولات جانبی را به عنوان منبعی برای جیره غذایی آنها مهیا می کند. تغذیه گاوها بیشتر بر مبنای استفاده از محصولات فرعی و سایر مواد مغذی هستند که بطور انحصاری به وسیله نشخوار کنندگان قابل هضم باشد. یکی از خوراکی های غیر معمول که در تغذیه گاو قابل استفاده می باشد، فضولات بستر جوجه های گوشتی می باشد در صنعت پرورش جوجه های

گوشتی، حجم قابل توجیح از فضولات بستر تولید می شود که به عنوان یک فرآوری جانبی( by- product) محسوب می شود. کاربرد اصلی فضولات مرغی برای حاصلخیزی زمین های زراعی می باشد. به هر حال استفاده از محتویات بستر جوجه های گوشتی صرفاً به عنوان کود، نمی تواند بازدهی مناسبی را به دنبال داشته باشد و در اصطلاح هزینه جایگزینی مواد مغذی که از سایر منابع غذایی فراهم می شود، در مورد بستر جوجه های گوشتی زمانی که کود مرغی به جای

اینکه در حاصاخیزی مزارع استفاده شود، در تغذیه گاوهای گوشتی استفاده شود، 4 برابر بیشتر است( بازده استفاده از بستر ظیور در تغذیه گاوهای گوشتی بیشتر از استفاده آن در حاصلخیزی مزارع است). محتویات بستر طیور منبع خوبی از پروتئین، انرژی، مواد مغذی برای گاوهای آبستن و گاوهای داشتی است که ساختار صنعت پرورش گاو شیرده را در کشور تشکیل می دهند. بعلاوه از دیدگاه اقتصادی استفاده از محتویات بستر طیور در تغذیه، باعث حفظ مواد مغذی گیاهان می

گاوها تغذیه شده با بستر طیور پخش شده به فراوانی در خاک وجود دارد. یکی از مزایای بستر جوجه های گوشتی این است که تا مسافت های طولانی قابل نقل و انتقال است، بدون اینکه ارزش اقتصادی آن تحلیل یابد. گزارشات متعدد حاکی از کاربرد ناچیز بستر جوجه های گوشتی در تغذیه گاوهای پرواری است و اگر چه در موارد نادر استفاده نیز 15 روز قبل از زمان کشتارگاه، مصرف فضولات بستر در جیره غذایی قطع می شود، بنببراین با این راه کار هر نوع خط احتمالی تهدید کننده سلامت انسان به طور کامل مرتفع خواهد گردید. به طور کلی استفاده از بستر جوجه های گوشتی در تغذیه گاو شامل 3 سودمندی اولیه می باشد:
1) استفاده از بستر جوجه های گوشتی، رفع مشکل استفاده از محصولات فرعی در محیط
2) یک راه کار برای مدیریت مناسب ضایعات حاصل از بستر جوجه های گوشتی برای استفاده پرورش دهندگان گاو گوشتی است.
3) صرفه اقتصادی در تولید گاوهای گوشتی
ارزش غذایی بستر جوجه های گوشتی:
به طور معمول مواد تشکیل دهنده بستر در سالن های پرورش جوجه های گوشتی ایالات آلباما، تراشه چوب خاک اره، پوسته بادام زمینی و ریزه های کاغذ می باشد. به طور کلی پرورش دهندگان از منابع مختلفی برای ایجاد بستر اولیه استفاده می کنند. مواد اولیه تشکیل دهنده بستر از لحاظ ارزش غذایی در مواد مغذی موجود بسیار فقیر هستند. به هر حال افزوده شدن پر، ضایعات جیره غذایی مورد استفاده و فضولات دفعی پرنده، ارزش غذایی بستر را تا حدودی بهبود می دهد. نوع مواد اولیه تشکیل دهنده بستر در سالن پرورش زمانی که از این بستر برای تغذیه گاوهای گوشتر استفاده می شود، چندان بر ارزش غذایی نهایی مؤثر نمی باشد. زیرا که مقدار بستر اولیه

مورد استفاده بر حسب تعداد جوجه ای مورد پرورش در سالن تغییر می کند و استاندار ویژه ای برای آن وجود ندارد و هر مرغ دار می تواند از مواد متفاوتی نسبت به مرغ دار دیگر در بستر اولیه سالن خود استفاده کند. عواملی دیگر هم چون مدیریت سالن، روش های از بین بردن بستر، می تواند مقدار مطلوب و ترکیبات و کیفیت بستر نهایی را تغییر دهد.
رطوبت:

میزان رطوبت بستر جوجه های گوشتی به وسیله ی مدیریت سیستم آبخوری در سالن پرورش تعیین می شود. مقدار رطوبت بستر نباید تفاوت معنی داری بین بستر تازه و بستر تشکیل شده بعد از6 ماه داشته باشد. از طریق اندازه گیری رطوبت بستر هیچ گونه اطلاعی از مواد مغذی بستر حاصل نمی شود، اندازه گیری رطوبت تنها کیفیت فیزیکی ماده ی خوراکی مورد استفاده را نشان می دهد.
اگر مقدار رطوبت 25% یا بیشتر باشد، غذا به آسانی در داخل میکسر مخلوط نخواهد شد.
به هر حال اگر بستر طیور حاوی 12%رطوبت یا کم تر باشد، جیره حالت گرد و اشتها آور برای گاوها خواهد بود.
TDN :

مقدار کل مواد مغذی قابل هضم (TDN) از طریق ارزش پروتئین خام و فیبر خام محاسبه می شود. ارزش انرژی زایی بستر جوجه های گوشتی واضح و روشن است که کم تر از غلات می باشد. به هر حال میزان TDN بستر در مقایسه با یک علوفه با کیفیت 50% محاسبه شده است. بستر می تواند منبع با ارزشی از انرژی برای هر دو گروه گاو های داشتی و گاو های آبستن باشد.
پروتئین خام( cp):

میانگین پروتئین خام نمونه های آنایز شده بستر جوجه های گوشتی 9/24 می باشد بیشتر از 40% از بستر از بستر از منشاء نیتروژن غیر پروتئینی (NPN)می باشد. بخش NPN بیشتر از اسید اوریک ناشی می شود که در طیور یک ماده ی دفعی محسوب می شود. نشخوار کنندگان جوان قادر به استفاده از NPN به خوبی گاوهای پروایی بالغ نمی باشد بنابراین بهترین عملکرد و بازده مصرف فضولات بستر در گاوهای پرواری که بیش از 400 پوند وزن دارند، دیدن می شود.

نیتروژن نامحلول:

وقتی تر کیبات خوراکی تحت تأثیر حرارت بیش از حد قرار می گیرند، نیتروژن موجود به صورت نا محلول در می آید و کاو به آسانی قادر به هضم این نیتروژن نمی باشد. مقدار نیتروژن نا محلول در نمونه های بستر دیده و 15% کل نیتروژن موجود محاسبه شد. در کودی که تحت حرارت بیش از حد قرار گرفته است مشاهده شده این میزان 50% کل نیتروژ ن را به خود اختصاص داده بود.
مطالعات مختلف نشان می دهد که با کاهش قابلیت هضم ماده ی خشک بستر میزان نیتروژن نا محلول افزایش می یابد بنابراین حرارت بیش از حد بستر به طور معنی داری ارزش غذایی بستر انبار شده در بخش فرآوری و نگهداری بستر طیور مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
فیبر خام (CF):

ترکیب فیر خام نمونه های به دست آمده از بستر به طیور میانگین 6/23 د صد محاسبه شده است. عمده فیبر بستر ناشی از مواد اولیه مورد استفاده در شروع پرورش، هم تراشه های چوب، خاک اره، پوسته و پوسته ی بادام زمینی می شود. بستر شامل مواد فیبری می باشد. فیبر موجود د بستر جوجه های گوشتی به تنهایی نمی تواند نیازهای نشخوار کنندگان را بر آورده کند، چرا که گاوها هم چنین به علوفه های خشن برای عملکرد مناسب سیستم گوارشی خود نیاز دارند. گاوهای تغذیه شده با بستر کمی بیش از مقدار اندازه گیری شده باشد، توصیه می شود که به ازای هر 100 پوند وزن زنده گاو، 2/1 پوند از علوفه ی خشبی استفاده شود.
مواد معدنی(Minerais):

بستر جوجه های گوشتی منبع عالی از مواد مغذی می باشد، در حقیقت گاوهای آبستن تغذیه شده با 80 درصد بستر: 20 در صد کنسانتره در حقیقت بیش از 5 برابر نیاز خود به کلسیم، فسفر، پتاسیم، مواد مغذی دریافت خواهند کرد. مقادیر بیش از حد مواد معدنی جز در بعضی شرایط خالص کم تر مسئله زا می باشد. اما باید توجه کرد که افزایش 2% کلسیم بیش از نیلز، باعث عدم توازن سایر مواد مغذی و ایجاد تب شیر در گاوهای آبستن می نماید. این احتمال را می توان با قطع تغذیه بستر در نزدیکی زایمان و یا کاهش مقدار علوفه خشبی به نصف میزان مورد نیاز، مرتفع نمو

د. هنوز اطلاعی در دست نیست که چند روز قبل از گوساله زایی باید استفاده از بستر ج.جه های گوشتی در جیره را قطع کرد. به هر حال بر اساس مطالعات بر روی تب شری در گاوهای شیری، در نظر گرفتن 30 روز قبل از گوساله زایی مناسب به نظر می رسد. تب شیر ممکن است مسائلی را نیز بعد از زایمان به وجود آورد. بنابر این گاوهای آبستن مصرف کننده بستر جوجه های گوشتی در حین گوساله زایی باید به طور دائم مورد سرکشی قرار گیرند. مواد معدنی میکرو مانند مس، آهن

و منیزیم به مقادیر زیادی نسبت به ترکیبات غذایی معمول در بستر جوجه های گوشتی وجود دار. مس به طور مثال در جیره گاوهای گوشتی نباید بیش از PPM 150 باشد.
سطوح بالای مس ممکن است اثرات سمی را داشته باشد. گله گاوهای آبستن تغذیه شده با بستر در طول 120 روز زمستان باید بیش از 600 مس را دریافت کند. مقادیر اضافی مس در کبد باقی خواهد ماند اما به طور معمول فاقد هر گونه اثرات مضر می باشد. سطح مس موجود در بافت ها با آمدن تابستان و فصل چرا دو مرتبه به سطح طبیعی خود بر می گردند یعنی زمانی دیگر نیازی به مصرف بستر جوجه های گوشتی در این فصل وجود ندار. در گاوهای جوان تغذیه شده با جیره

حاوی 50% بستر: 50% کنسانتره، مقدار مس موجود بیش از PPM 225 خواهد بود. گاوهای جوان به خوبی می توانند مقادیر بالای مس را در 180 الی 200 روز تحمل کنند. تغذیه گاوهای داشتنی با جیره های حاوی بستر کمتر از 18 روز به طور معنی داری از معنی دار سمیت مس خواهد کاست.
خاکستر( Ash):

خاکستر بستر، از مواد معدنی ناشی از باقی مانده های جیره غذایی، فضولات دفعی، مواد متشکله بستر، خاک تشکیل شده است. محتوای خاکستر بستر یکی از شاخص های مهم اندازه گیری کیفیت بستر می باشد. میانگین خاکستر نمونه های بستر آنالیز شده 7/24 درصد بود. محتوای خاکستر بستر بیش از 28% بسیار مقدار بالایی است و نباید در جیره غذایی گاوهای گوشتی مورد استفاده گیرند. کلسیم، فسفر، پتاسیمو مواد معدنی کمیاب 12% خاکستر بستر جوجه های گوشتی را تشکیل می دهند و باقی خاکستر را خاک تشکیل می دهد تا حد امکان مقدار خاکستر بستر به خصوص بخش خاک آن در حد پایین باید باشد تا محدودیتی در تغذیه گاوهای گوشتی نداشته باشد. بیشتر محتوای خاک بستر زمانی از تخلیه بستر از سالن و یا هنگام

حمل و نقل آن با کامیون، می باشد.
فر آوری و انبار کردن بستر جوجه های گوشتی:

بستر طیور همانند سایر ترکیبات غذایی، احتمال بروز مخاطراتی را در بعضی از موارد مصرف دارد. مصرف بسیاری از ترکیبات غذایی، با مواردی همچون باقی مانده آفت کش ها، مایکوتوکسین هایی مانند افلاتوکسین یا سمیت نیترات ممکن است روبه رو شود. در مورد مصرف محتویات بستر طیور نیز ممکن است خطرات احتمالی ناشی از باکتری هایی همانند سالمونلا و باقی مانده مواد دارویی مورد استفاده در طول دوره مانند آنتی بیوتیک و کوکید استات کبالت و اارسینک مواجه گردد. به هر حال تمامی بسترهای مورد استفاده در تغذیه باید ابتدا به منظور حذف عوامل بیماری زا و پاتوژن فراوری شود. بعضی از پرورش دهندگان طیور از بقایای پرندگان مرده نیز در ترکیب بستر اسفاده می کنند اگر چه این روش ممکن است روشی مناسب برای استفاده از پرندگان تلف شده باشد ولی نباید از چنین بسترهایی در تغذیه گاوهای پرواری استفاده نمود. به هر حال با وجود این که احتمال انتقال بیماری زا از طریق مصرف فضولات طیور در گاوهای پرواری ثابت نشده است، با این وجود توصیه می شود که از کاربرد چنین موادی به عنوان منبع خوراکی خودداری شود.
برای فرآوری بستر طیور به عنوان یک ترکیب خوراکی یکی از روش های زیر را می توان مورد استفاده قرار داد:

1) بستر می تواند با سایر ترکیبات خوراک مخلوط شده و سپس در تهیه سیلو مورد استفاده قرار گیرد که در نتیجه وجود ترکیبات بستر، تولید اسید در سیلوهای سورگرم و ذرت را تشویق می کند.
زمانی که ترکیبات بستر با ذرت یا سورگرم سیلو می شود، 20- 30 درصد کل ماده خشک سیلو را می توان به ترکیبات حاصل از بستر طیور اختصاص داد.
2) محتویات بستر می تواند به طور مستقیم تحت تأثیر اسید قرار گیرد و سپس از فرآوری مورد

استفاده قرار گیرد.
3) بستر طیور می تواند تحت تیمار حرارتی قرار گرفته و سپس به صورت پلت مورد اسفاده قرار گیرد.
4) اقتصادی ترین و کاربردی ترین فرآوری بستر استفاده از حرارت دهی stacking می باشد. در این روش یک تیمار حرارتی 130 درجه فارنهایت یا بیشتر در طی 5 روز بر روی بستر اعمال می گردد. به منظور حصول اطمینان مبنی بر از بین رفتن سالمونلا و حرارت دهی شود. نتایج حاصل از تحقیقات متعدد ثابت کرده که بسیاری از عوامل پاتوژنی که در بستر طیور قادر به رشد و نمو هستند با چنین تیمار حرارتی در طی 5 روز به طور کامل از بین می روند. به هر حال اعمال تیمار حرارتی طولانی مدت به منظور سلامتی و از بین رفتن هر نوع احتمال آلودگی پیشنهاد می گردد. علاوه بر این اعمال حرارت باعث ایجاد آمونیاک منبع از تجزیه شدن اوره و اسید اوریک می شود که در نتیجه وجود آمونیاک باعث کشته شدن عوامل بیماری زا موجود در بستر می گردد. در درجه حرارت 140 درجه سانتی گراد باکتری هایی مانند سالمونلا و باسیل های مرتبط با سل در گاو، با بازدهی مناسب در طی یک ساعت از بین می روند. به هر حال این مطلب خیلی مهم است که هر نوع احتمال ناشی از انتقال عوامل بیماری زا از بستر به گاوهای پرواری مصرف کننده، از بین برود. در روش چهارم مورد اشاره حرارت داخلی ترکیبات تحت حرارت به بیشتر 130 درجه فارنهایت و یا بیشتر می رسد. آنتی بیوتیک هایی که مورد استفاده در دوره پرورش قرار گرفتند، حتی اگر باقی مانده آنها در بستر طیور وجود داشته باشد. در تغذیه گاوهای پرواری مشکل زا نمی باشد. چرا که بسیاری از آنتی بیوتیک های موجود در بستر توسعه توسط میکروارگانیسم های موجود تجزیه می شود، از طرف دیگر همان طور که مصرف آنتی بیوتیک محرک رشد طیور می باشد با همان قاعده، باعث تحریک رشد گاوهای پرواری مصرف کننده آن می شود.
مایکونوکسین ها مانند آفلاتوکسین از عوامل نگران کننده مصرف بستر در تغذیه گاوهای پرواری نیستند، قارچ هایی که تولید آفلاتوکسین می باشند، به علت وجود محیط بازی بستر ناشی از آزاد شدن آمونیاک قادر و نمو در بستر نیستند چرا که آمونیاک یک ماده سمی برای قلرچ ها محسوب

می شوند به هر حال اسفاده از حرارت دهی طولانی مدت از رشد قارچ ها جلوگیری می نمایند بستر طیور معمولاً به طور انبوه، جمع آوری و سپس در مقادیر بزرگ نقل و انتقال می یابند. به طور معمول بعضی از پرورش دهندگان گاوهای پرواری جیره شماره 3 برای گاوها یداشتی در حال رشد پیشنهاد شده است گاوهای داشتی 500 پوندی به اندازه 3درصد وزن کل بدنش به این جیره نیاز دارند.
چندین تحقیق به ارزیابی ترکیبات غذایی جیره و منبع مادی خشبی جیره و در تغذیه گوساله های

داشتنی را پرداختند به طور خلاصه نتایج حاصل از این تحقیقات نشان دادن که افزودن علوفه خشبی به جیره حاوی بستر طیور اجتناب ناپذیر می باشد.
همچنین مطالعات متعدد نشان دادند که ذرت می تواند با پوسته سویا جایگزین شود.
جیره شماره 3 برای دامهای داشتی در فصل زمستان توصیه می شود.
تحقیقات متعدد ثابت کرده اند که استفاده دامی در تابستان از مرتع باعث افزایش وزن روزانه یک پوندی می گردد. از آنجایی که یک سوم جیره گاوهای گوشتی به بستر طیور اختصاص داده می شود.
قبل از استفاده باید ترکیبات مواد مغذی بستر مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد.
جدول شماره 2 جیره شماره یک برای مصرف گاوهای گوشتی قبل از گوساله زایی( 13 الی 3 هفته) بالانس شده است.
اقدام به خریداری توده های 100 الی 300 تنی از بستر می نماید.
جدول 2- جیره های پیشنهادی

شماره جیره گاو خشک آبستن گاو شیری گاوهای داشتی
بستر طیور 800 650 500

ذرت 200 350 500
پوند 1000 1000 1000

مواد مغذی %

ماده خشک 5/80 2/82 8/83
TDN 6/62 3/68 3/70
پروتئین خام 1/18 4/16 7/14
فیبر خام 2/21 2/17 6/13
کلسیم 6/1 27/1 96%
فسفر 30/1 11/1 93%

جیره های پیشنهادی:

از آنجایی که سطح مواد مغذی موجود در بستر طیور متغیر می باشد، جیره های پیشنهادی در جدول 2 می تواند به عنوان یک راهنما مورد استفاده قرار گیرد. افزودن ویتامین A باید جیره های حاوی بستر طیور همواره رعایت شود چرا که بستر طیور فاقد این ماده مغذی می شود. همچنین افزودن Bovatec و Rumensin احتمال شیوع نفخ را کاهش می دهد.
علوفه و مواد خشبی در چنین جیره ای برای فراهم نمودن عماکرد مناسب شکمبه گاو مو

رد نیاز می باشد.
به طور تقریبی حدود 5 پوند در هر روز علوفه با چنین جیره ای کافی می باشد.
یک گاو خشک 1000 پوندی در فصل زمستان برای تأمین احتیاجات نگهداری خود به 20 الی 24 پوند جیره نیاز دارد.
جیره شماره 2 برای گاوهای شیری پیشنهاد شده است این جیره در فصل زمستان احتیاجات غذایی گاوها را تأمین کند به شرطی که روزانه 25 پوند از این جیره استفاده شود.
در این جیره نیز برای تأمین عملکرد مناسب شکمبه به مواد خشبی و علوفه نیاز می باشد.
نتیجه:

بستر طیور می تواند چندین سال متفاوت در تغذیه گاوهای پرواری بدون هیچ گونه اثرات مضرر استفاده می شود.

هدف این مقاله استفاده از بستر طیور به عنوان یک منبع برای جیره گاوهای پرواری می شود.
استفاده از بستر طیور ممکن است یک منبع اقصادی مناسب برای جلوگیری آلودگی از محیط زیست و استفاده مناسب از این فراورده جانبی باشد.