مقاله زمان بندی ساعات کاری کارگران با استفاده از مدل برنامه ریزی خطی صفر و یک

بخشی از مقاله

خلاصه

در این مقاله ، یک مدل کامپیوتری زمانبندی کارگری ارائه شده است که این مدل با استفاده از برنامه ریزی صفر و یک خطی آرمانی هدایت می شود. این مدل با برنامه کارگاه فرضی تطبیق داده شده تا زمانبندی دستی فعلی را بهبود بخشد. مدل ایجاد شده هم اهداف سازمانی و هم خواسته های کارگران را به علاوه ی در نظر گرفتن برخی خط مشی های پیشنهاد شده که در ادبیات نشان داده می شوند ، مورد توجه قرار می دهد. عملکرد مستمر کارگری با مهارت های مناسب، تضمین کننده دستیابی به اهداف سازمانی است در حالی که از هزینه های اضافی برای اضافه کاری غیر ضروری اجتناب می ورزد.

عملکرد کارگران، از یک برنامه پیش فرض در این مقاله استنتاج می شود، که به طور عمده نرخ بیکاری - - off در ساعات اضافه کاری و آخرهفته به علاوه ی اجتناب از روزهای مجزای کاری - on - و بیکاری - off - را در برمی گیرد. مدل در یک مرحله آزمایشی برای یک دوره شش ماهه با استفاده از LINGO اجرا می شود تا به طور منطقی براساس برخی معیارهای کیفی نشان داده شده در ادبیات و براساس بازخورد به دست آمده از بررسی دوم، خوب عمل کند.

.1 مقدمه

اهداف جدول زمانبندی کارگران ، چندگانه است . این اهداف دربرگیرنده ی ایجاد یک رویه ی سیستماتیک برای تخصیص کارگران به اضافه کاری و روزهای کاری به طریقی است که خدمت مستمر و مناسب در امور کارگاه ، و سازماندهی جدول زمانبندی ، مانند الزامات خاص کاری درحالی که از حداقل نیروی کاری جهت اجتناب از هدر رفتن قوای انسانی استفاده می شود را تضمین کند. مسئله پیچیده ترمی شود به واسطه ی عواملی مانند : تغییر در تقاضای کارفرما ، کیفیت و تخصص کارگران ، تشخیص فعالیت ها ، مشخصات سازمانی - حداقل پوشش مورد نیاز وخط مشی های روزهای بیکاری - off - ، غیبت های غیر قابل پیش بینی ، تقاضاهای پرسنل برای مرخصی ها و الگوی کاری. به علاوه برخی از این موارد ممکن است با هم در تناقض باشند ، مانند تقاضاهای کارکنان در مقابل نیاز به متعادل کردن بار کاری. زمانبندی کارگری یک وظیفه ی مشکل و زمانبر است .

زمانبندی باید تخصیص ساعات روز به روز هر کارگر را برای یک افق مشخص زمانی به طریقی تعیین کند که الزامات مورد نظر را ارضا کند. همچنین زمانبندی باید به اندازه ی کافی برای هرکس مناسب باشد و مختل کننده ی سلامتی ، خانواده و زندگی اجتماعی کارگران نباشد . کارگران در سطوح مختلفی فعالیت می کنند. برخی برای انجام کارهای تخصصی مانند جوشکاری و .. آموزش دیده اند. بسته به آموزش هایشان، افراد می توانند در موقعیت های متفاوتی مانند مهندسان - E - ، تکنسین ها - T - یا کارگران ساده - L - خدمت کنند. در سازمان، طبقه بندی کارگران در سلسله مراتب نزولی عبارت است از -1: مهندسان ، -2 تکنسین ها ، -3 کارگر. در کارگاه زمانبندی کارگرانبه طور دستی انجام می گیرد و تقریباٌ یک روز کاری برای سرکارگران طول می کشید تا برنامه ی هر ماه را زمان بندی کند .

در حقیقت ، برخی از جداول نمونه ، تفاوت های بسیار مهمی را در پاره ای از ساعات کاری روز در زمانبندی های 4 هفته ای نشان می دهند. هم چنین تعداد تعطیلات آخر هفته بیکاری - - off یا روزهای متوالی بیکاری - on - یک کارگر در هرسال از عدم تعادل زیادی برخوردار است، به علاوه عملکرد کارگران هیچ گاه در نظر گرفته نمی شود. این اغلب ناکامی کارگران را سبب می شود که به کار تحت استرس بالا یا کم کاری منجر می گردد. در هر مورد ، کیفیت خدمت کارگری ممکن است به اندازه ی زیادی تحت تاثیر قرار گیرد. به علاوه ، از یک جدول زمانبندی دستی انتظار نمی رود که اضافه کاری را حداقل کند و از نیروی کاری کارگری به طور کارامدی بهره برد.

مطالعه ی فعلی تلاش دارد تا کارگران رابرای سازمان ارائه کند که به طور کارامدی از پرسنل کاری بهره می برد. سیستم همچنین روی مبنای انصاف میان کارگران تاکید خواهد کرد و ترجیحات - اولویت های - کارگران را جهت حداکثر سازی رضایتشان در نظر خواهد گرفت. این به ما کمک خواهد کرد که کیفیت مناسبی از خدمت را فراهم کنیم. سازمان تحت بررسی شامل دو کارگاه است. کارگاه اصلی در شهر تهران است و کارگاه دیگر در شهر پرند. بنابراین ، سازمان یک ستاد کارگری خیلی بزرگ با فقط 600 کارگر در تهران دارد . سازمان سیستم زمانبندی کارگران را با 3 بازه ی زمانی برای هر روز 8 ساعته آغاز کرد. در پایان دهه ی 1380، سازمان سیستم 2 بازه ی زمانی برای هر روز و 12 ساعت برای هر بازه را برگزید.

زمانبندی به طور دستی و به واسطه ی آزمون و خطا انجام می گیرد. هر جدول برای یک دوره ی 4 هفته ای تهیه می شود. هیچ خط مشی نوشته شده ای برای این سیستم وجود ندارد.گرچه سازمان اصلی تمام کارگران را جهت کار در زمان قرارداد شده شان 176 - ساعت برای هر دوره 4 هفته ای - متعهد می کند و هر ساعت کار اضافی به عنوان اضافه کاری در نظر گرفته می شود. سیاست ها و خط مشی ها در الگوهای زمان بندی به عهده ی اداره کارگری و سرکارگران گذاشته می شود تا آن ها را تنظیم کنند. سر کارگران روی تجربه شان، دانش و توافقات بخش برای تهیه جدول زمانبندی حساب می کنند. گرچه آن ها هیچ استاندارد رسمی ارگونومی برای پیروی ندارند. سازمان بیش از 30 سرکارگر دارد که برای واحدهایشان زمانبندی می کنند. هر واحد شامل تعدادی از مهندسان است. هر مهندس دو نوع زمان کاری دارد.

. 1 یک بازه ی زمانی 8 ساعته برای کارگاه ها برای 5 روز - از شنبه تا چهارشنبه - از ساعت 7:30 صبح تا 4 بعد از ظهر و نصف روزهای پنج شنبه از 7:30 صبح تا 12 بعد از ظهر ، با نیم ساعت استراحت.

. 2 دو بازه ی زمانی 12 ساعته برای نگهبانان سازمان که شامل یک شیفت روز از ساعت 7 صبح تا 7 بعداز ظهر و یک شیفت شب از ساعت 7 بعد از ظهر تا 7 صبح می باشد. برای کارگاه ها ، بار کاری معمول برای هر کارگر 44 ساعت در هفته است. برای نگهبانان سازمان 176 ساعت در هر دوره ی 4 هفته است. در مورد کمبود کارگران ، سرکارگر مرتبط ممکن است کارگرانی را از داخل واحد یا از همان تخصص در سازمان قرض بگیرد. در مورد اخیر ، کارگران قرض گرفته شده ساعت معمولشان را - یعنی تا 4 بعد از ظهر - کار خواهند کرد. سازماندهی مقاله به صورت ذیل خواهد بود. بخش 2 مدل برنامه ریزی خطی آرمانی را در راستای بحث ها ارائه خواهد کرد. بخش 3 روی اجرای مدل بحث خواهد کرد. سرانجام بخش 4 تعدادی ملاحظات و جهت گیری های نتیجه ای را برای تحقیقات بعدی ارائه خواهد داد.

.2 مدل برنامه ریزی خطی

1-2 سیاست ها - خط مشی های کارگری -

اول ، خط مشی های کارگری ایجاد خواهد شد. این خط مشی ها بر اساس فعالیت های فعلی سازمان هستند که سرکارگران به عنوان الزامات ضمنی ، نتایج بررسی و خط مشی های منتشر شده در نظر می گیرند . اهمیت درنظرگرفتن برخی از خط مشی های منتشر شده ، روی به حساب آوردن ملاحظات ارگونومی تکیه دارد . در حقیقت ، موجود زنده محدودیت های متنوع فیزیکی دارد و فقدان ملاحظات ارگونومی سبب ناکامی و کاهش بهره وری به طور کیفی و کمی می شود.

به خاطر تعداد زیادی از محدودیت هایی که جدول زمانبندی تلاش می کند ارضا کند، این ممکن است که هیچ راه حل ممکنی برای چنین مسئله زمانبندی کارگری وجود نداشته باشد. به این دلیل محدودیت ها به دو سطح تقسیم می شوند : محدودیت های سخت که باید ارضا شوند و محدودیت های نرم که ممکن است نقض شوند - ارضا نشوند - .گرچه مدل ، این نقض ها را به واسطه کاهش انحرافات در محدودیت های نرم حداقل خواهد کرد. جدول زمانبندی در یک دوره ی 4 هفته ای تشکیل خواهدشد . مجموعه تمام محدودیت ها به صورت ذیل مشخص می شود :

1-1-2 ارائه محدودیت های سازمانی

·    واحد به واسطه ی دو بازه ی 12 ساعته - زمان روز و اضافه کاری برای 7 روز در هفته و 24 ساعت در روز - پوشش داده می شود.

·    روزهای کاری معمول بین 22 روز در هر جدول زمانبندی است. هر ساعت کار اضافی بالاتر از 176 ساعت در هر جدول زمانبندی به عنوان اضافه کاری در نظر گرفته می شود.

·    هیچ کارگری نمی تواند برای بیش از 4 روز متوالی کاری ، کار کند.

·    حداقل سطح کارگران موردنیاز باید ارضا شود.

•  ساعات اضافه کاری باید حداقل  25 از بار کاری کل هر کارگر را شامل شود.

2-1-2 خط مشی های منتشر شده - مبتنی بر محدودیت های ارگونومی -

·    اجتناب از روزهای مجزا کاری - off-on-off -

·    اجتناب ازروزهای مجزای بیکاری - on-off-on -

·    ترجیح روزهای بیکاری - - off باید در نظر گرفته شود.

·    تمام کارگران باید مقدار مشابهی ساعات اضافه کاری و آخرهفته های بیکار - - off داشته باشند.