بخشی از مقاله
چکیده
گردشگری فعالیتی است که نیاز مند حمل و نقل مناسب و پیشرفته است. یک تجربه فرهنگی جدید یا کشف یک جاذبه منحصر به فرد به انسان انگیزه میدهد که سفر خود را آغاز کند. متاسفانه امکانات سیستم حمل و نقل در کشور ایران برای گردشگران خارجی در مقایسه با بسیاری از کشورها کم و ناچیز است. مشکلاتی از قبیل راه های غیراستاندارد ، وسایل حمل و نقل فرسوده ، تاخیر در پروازهای حمل و نقل هوایی و هم چنین شبکه فرسوده ریلی از عمده دلایلی هستند برای عدم استقبال گردشگران خارجی از سفر به ایران و یا حتی کاهش تعداد گردشگران داخلی. بسط وگسترش ارتباطات و وسایل مدرن حمل ونقل، توسعه خدمات هواپیمایی و فرودگاهی و بهره برداری از راههای ارتباطی و مواصلاتی توسعه یافته موجب جذب گردشگران خواهد شد. هدف از این پژوهش بررسی توسعه حمل و نقل و تاثیرات آن بر صنعت گردشگری است . این مقاله با روش تحلیلی- توصیفی انجام شده است. شیوه گردآوری داده ها به صورت کتابخانه ای است و در آخر راهکارهایی در این زمینه ارائه شده است.
واژگان کلیدی : حمل و نقل ، گردشگری ، توسعه ، راه
مقدمه
حمل و نقل عبارت است از تغییر مکانی اشخاص و حمل و نقل کالا بین دو نقطه جغرافیایی . همچنین صنعت حمل و نقل حاصل مسافرت و اقامت مردم در خاج از مناطق بومی خود می باشد . صنعت حمل و نقل و گردشگری به عنوان دو بال یک پرنده است و جای تردید نیست که آینده صنعت گردشگری و حمل و نقل در گوشه و کنار جهان به یکدیگر گره خورده و هرگونه رونق و توسعه در یکی از آنها، پویایی و گردش مالی را برای دیگری به ارمغان میآورد.مقاصد گردشگران متفاوت است ، معمولا دلایلی مانند یک تجربه فرهنگی جدید یا کشف یک جاذبه منحصر به فرد به انسان ها انگیزه میدهد که سفر خود را آغاز کنند .فرقی نمیکند با چه وسیلهای سفر میکنند. برای رسیدن به مقصد باید از راه بگذرند.
نکته اینجاست که نمیتوان اثر مستقیم حملونقل را در رونق گردشگری نادیده گرفت اما امکانات سیستم حمل و نقل در کشور ایران برای گردشگران خارجی در مقایسه با بسیاری از کشورها کم و ناچیز است. سیستم حملونقل ایران آسیب جدی به جذب توریست وارد میکند. وضعیت جادههای کشور نامطلوب است و حملونقل ریلی هم دست کمی از دیگر سامانههای حملونقل ندارد ، از همه مهم تر ماجرای پروازهای بیفرود در حملونقل هوایی است. این حالی است که در 50 سال گذشته سفرهای هوایی رونق بیشتری یافته زیرا در سفرهای طولانی استفاده از هواپیما از نظر زمان و همچنین هزینه مقرون به صرفهتر است و بسیاری از کشورهای در حال توسعه با رونق سیستم حملونقل هوایی خود توانسته اند درآمد عمدهای را از این صنعت به کشورهای خود سرازیر کنند که از آن جمله میتوان به امارات متحده عربی و ترکیه اشاره کرد. گردشگری که به ایران سفر میکند گردشگر فرهنگی است.
شاید با هواپیمای کشور خودش به ایران سفر کند اما قرار نیست این گردشگر در تهران بماند.گردشگر فرهنگی میخواهد به شیراز، اصفهان، مشهد و... سفر کند و ادامه سفر را باید با سرویسهای حملونقل داخلی ایران سپری کند. براساس محاسبات، تقریبا 35 درصد هزینههای سفر گردشگر مربوط به هزینه جابهجایی یا همان حمل و نقل است. اگر کشورهای گردشگرپذیر این هزینه را با سرمایهگذاری و ابتکار عمل کاهش دهند بدون تردید شاهد حضور گسترده گردشگران خواهند بود. این در حالی است که کشور ما با وجود جاذبه های بسیار برای گردشگران داخلی و خارجی ، هنوز به اهمیت توسعه صنعت حمل و نقل در گردشگری توجه نکرده است.اگر کشوری مثل ایران بتواند در صنعت حمل و نقل و در راس آنها حمل و نقل هوایی خود سرمایهگذاری مناسب و دقیقی انجام دهد و امکان حضور و رقابت گسترده شرکتهای مختلف را در بازار گردشگری خود فراهم کند، شاهد رونق گرفتن صنعت گردشگری خواهیم بود.
روش تحقیق
تحقیق حاضر بر اساس روش تحلیلی- توصیفی انجام شده است. شیوه گردآوری داده ها به صورت کتابخانه ای است و در آخر راهکارهایی در این زمینه ارائه شده است.
-1بیان مسئله و ضرورت تحقیق
در طول تاریخ حمل ونقل وجهانگردی تفکیک ناپذیر بوده و با هم رشد کرده اند. جهانگردی حضور در مکانها و حمل و نقل پل بین مبدا و مقصداست. اصلاح و بهبود سیستم حمل ونقل موتور محرکه توسعه جهانگردی بوده و تقاضای جهانگردی موجب رشد و توسعه حمل و نقل میشود. عدم وجود حمل و نقل مناسب در واقع فلسفه وجودی جهانگردی را زیر سوال می برد. زیر ساخت های حمل و نقل در کشور ایران در وضعیت مطلوبی نیست.صنعت ریلی به شدت فرسوده می باشد و حمل و نقل هوایی نیز به واسطه ی تحریم های ظالمانه به نقطه ی بحرانی رسیده است.وضعیت حمل و نقل جاده ای هم به خاطر عدم فرهنگ صحیح رانندگی و نیز ساختار بعضا" معیوب جاده ها وضعیت جالبی ندارد. در بحث گردشگری حمل و نقل مناسب و ایمن یعنی حفظ جان گردشگر، و این خود لازمه ی تداوم حیات صنعت توریسم می باشد.
-2 حمل و نقل و گردشگری
امروزه، افزایش جمعیت، افزایش رفاه عمومی، پیشرفت علوم وفنون، افزایش زمان آزاد و فراغت، تفکیک مقوله کار و فراغت همگی باعث رشد روزافزون سفر و جهانگردی شده است و کشورهای جهان به این واقعیت دست یافتهاند که توجه ویژه به صنعت جهانگردی و تلاش در جهت توسعه این صنعت باعث کسب درآمدهای هنگفتی خواهد شد، لذا گسترش گردشگری و دستیابی به این درآمدهای کم نظیر، بدون توجه به زیرساختهای مورد نیاز این صنعت امکان پذیر نیست. به همین جهت برنامه ریزان ودست اندرکاران صنعت جهانگردی بیشترین سعی و تلاش خود را در راستای توسعه زیرساختهای جهانگردی و شاخصترین آنها یعنی صنعت حمل و نقل صرف مینمایند و اینجاست که نقش اساسی
