بخشی از مقاله
مقدمه
ماشینها را فقط افراد محدودی میتوانند تعمیر کنند. متخصصان خاصی صلاحیت مداوای بیماران را دارند. اسبها بهوسیله مربیان معدودی تربیت میشوند. این بههیچوجه بد نیست و نیاز به تخصص، تجربه و علاقه در هر کاری لازم است. آموزشوپرورش نیز به خاطر موقعیت حساسی که در پرورش کودکان و نوجوانان دارد بیش از هر نهاد دیگری به متخصص نیازمند است. در بسیاری از کشورها معلمی مهمترین شغل و حرفه محسوب میشود. حرفهای که حساسیت بسیار زیادی نیز دارد. بهتازگی وزارت آموزشوپرورش اثبات کرده است تربیت کودکان از تعمیر ماشینها، مداوای بیماران و تربیت اسبها راحتتر است. در سیستم جدید آموزشی که معروف به شش. سه. سه« است دوران ابتدایی یکپایه ارتقا داده شد و دوره راهنمایی به دوره اول دبیرستان تبدیل شد. در این مقاله سعی خواهد شد کاستیها و مزیتهای این طرح را بررسی کنیم.
ضرورت تحقیق
تغییر سازنده در هر نظامی نشانه پویایی آن نظام آموزشی است و نظامهای بسته هیچگاه نتوانستهاند به مرحله شکوفایی و هدفهای غایی خود دست یابند؛ بنابراین در سالهای متوالی، سبک نظام آموزشی دچار تغییرات بسیاری گشته است. وزارت آموزشوپرورش مدام این سبک را تغییر میدهد و به دنبال بهترین نوع سبک میباشد؛ ولی به چه میزان توانسته است در این راه موفق شود و به هدف خود برسد؟ در این مقاله سعی بر این شده است مزایا و معایب این نوع نظام آموزشی (6-3-3) را مورد بررسی قرار دهیم. امیدواریم این مقاله بتواند به یاری نظام آموزشی کشور بیاید.
هدف کلی
ما در این مقاله مزایا و معایب نظام آموزشی (6-3-3) را مورد بررسی قرار دهیم.
اهداف جزئی
-1 آشنایی با مزایای نظام آموزشی (6-3-3) -2 آشنایی با معایب نظام آموزشی (6-3-3)
-3 تفاوت این نوع نظام آموزشی با دیگر سبکهای نظام آموزشی
فرضیات پژوهش
-1 نظام آموزشی (6-3-3) نسبت به دیگر سبکها مشکلات بیشتری دارد.
-2 بزرگترین عیب این سبک، عدم ظرفیت مدارس برای ایجاد یک کلاس جدید و همجواری دانشآموز کلاس ششم باکلاس اول است. -3 این نوع سبک، باعث مشکلات فراوانی درزمینه آموزش دانش آموزان گردیده است.
سؤالات پژوهش
-1 تا چه میزان نظام آموزشی (6-3-3) نسبت به دیگر سبکهای نظام آموزشی موفق بوده است؟ -2 مزایای این سبک نظام چه چیزهایی میتواند باشد؟
-3 معایب نظام آموزشی (6-3-3) چیست؟
محدودیتهای پژوهش
-1 عدم دسترسی کامل به منابع معتبر -2 عدم تجربه کافی درزمینه نوشتن یک مقاله علمی-پژوهشی
-3 نداشتن امکانات لازم جهت پژوهش گسترده
پیشینه پژوهش
(میر حسینی و پریرخ، (1392 در چکیده مقاله خود اینگونه آورده اند. در جامعههای دانش محور کنونی، نیاز افراد برای همگامی با تحولات سریع، تسلط فناوری در تمام امور، دسترسی و استفاده از اطلاعات افزایش یافته است. کسب یادگیری مادام العمر که از چالشهای اصلی در توانمندسازی افراد در دسترسی به اطلاعات است، موردتوجه نظام آموزشی در کشورهای مختلف قرارگرفته است. یکی از هدفهای عمده این تغییرات، آموزش مهارتهای یادگیری مادامالعمر به فراگیران است. یکی از هدفهای طرح ارزشیابی تحصیلی در ایران نیز، بهعنوان تحولی در نظام آموزشی ابتدایی، »آموختن چگونه آموختن« و تقویت مهارتهای »یادگیری مادامالعمر« در دانشآموزان است. مسئله اصلی پژوهش، آگاهی از این واقعیت است که آیا طرح توانمندی تحقق هدف نظام آموزشی یعنی پرورش مهارتهای یادگیری مادامالعمر را دارد و آیا برای کتابخانه مدرسه که زیرساخت لازم برای چنین آموزشی را فراهم میکند، جایگاهی در طرح در نظر گرفتهشده است؟ این پژوهش با روش پیمایشی انجام شد. برای گردآوری اطلاعات از نظرسنجی و تحلیل محتوای متون و اسناد مرتبط با طرح و واقعیت نمایی استفاده گردید. ابزارهای گردآوری اطلاعات، پرسشنامه و سیاهه وارسی میباشند. جامعه موردپژوهش را 81 معلم، مدیران 29 مدرسه مجری طرح در خراسان رضوی و کتابخانههای این مدارس تشکیل میدهد. یافتههای پژوهش نشان داد گرچه در طرح جایگاه خاصی برای کتابخانه در نظر گرفته نشده است، ولی از دیدگاه مدیران و معلمان، وجود کتابخانه و استفاده از منابع غیردرسی برای پیشبرد آموزش ضروری است. همچنین، نتایج مقایسه وضعیت کتابخانههای مدارس با استانداردهای جهانی نشان داد این کتابخانهها به دلیل نداشتن شرایط لازم نمیتوانند به تحقق هدفهای طرح در نظام آموزشی کمک کنند. تفاوت زیاد میان نگرش و عملکرد مدیران و معلمان مشخص میکند که آنها شناخت لازم در مورد هدفهای طرح و چگونگی اجرای آن را ندارند. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که طرح توانمندی لازم برای پرورش مهارتهای یادگیری مادامالعمر در دانشآموزان را ندارد. یافتهها و پیشنهادهای این پژوهش، رهنمودهایی را برای تجدیدنظر، تصمیمگیری و برنامهریزی برای اجرای موفق طرح در اختیار برنامهریزان و تصمیمگیران قرار میدهد.
ادبیات پژوهش
آموزشوپرورش
تاکنون تعریف واحد یا جامع و مانعی از »آموزشوپرورش« به دست نیامده است و اهل نظر، هر یک بر پایه تفکرات و تجربیات خود، تعریفی از آن ارائه دادهاند. درباره مفهوم »آموزشوپرورش« باید در نظر داشت که »آموزشوپرورش« منحصر به افراد، زمان، مکان، یا عمل خاصی نیست؛ یعنی بهطور مشخص »آموزشوپرورش« منحصر به مدرسه، کودکان، یا آموزش دروس خاصی نیست، بلکه »آموزشوپرورش« برای همه و در هرزمانی (ز گهواره تا گور) و هر مکانی است.
آموزشوپرورش عبارت است از »فرآیند هدایت و جهتدهی عمدی تجارب انسانی« (آریانپور، (1380
نظام آموزشی
یک مجموعه پیچیده و به هم وابستهای است که در آن اجزاء متشکله و زیر نظامها بهگونهای سازمانیافتهاند تا در اثر تعامل مداوم هدفهای از پیش تعیینشده را تحقق بخشند.
تاریخچهای از نظام آموزشی در ایران
مطالعه اسناد و مدارک مربوط به تاریخ آموزشوپرورش حاکی از آن است که نظام آموزشی کشور بارها دستخوش تغییر و تحول شده است. گاهی ساختار آن تغییر کرده و بعد از چند سال دوباره به همان ساختار قبلی بازگشته است.
نظام آموزشوپرورش نوین ایران از کودکستانها، دبستانها، مدارس راهنمایی، دبیرستانها، دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی تشکیلشده است. نخستین بار در 9 آبان ماه 1290 ه.ش مجلس شورای ملی، قانون تعلیمات اجباری را به تصویب رساند و در سال 1294 ه.ش نظارت دولت در امر آموزشوپرورش بهصورت یک اصل متمم در قانون اساسی وارد شد و از این تاریخ به بعد نظام تعلیم و تربیت در ایران شکل منظم و متمرکزی به خود گرفت و نظارت دولت بر مراکز آموزشی جنبه قانونی یافت. نظام آموزشی کشور در آن زمان شامل کودکستان، دبستان، دبیرستان، مؤسسات عالی و دانشگاه بود. لازم به ذکر است نظام آموزش رسمی ایران درواقع پس از انقلاب مشروطه و پس از وضع قانون اساسی به وجود آمده است و تا قبل از آن تعلیم و تربیت در مکتبخانهها سنتی ارائه میشد.
