تحقیق در مورد کرامت وارزش های انسان

بخشی از مقاله

حفظ تعادل شخصیت در دارائی و تنگدستی:
دیدگاه اسلامی با تآکید بر عوامل حفظ کرامت انسانی با رهنمودهای خود انسان را
در جهت فراهم شدن تعادل شخصیت هدایت نموده است، بگونه ای که نه ثروت و
نه تهیدستی نتواند انسان را دچار سرکشی و از هم گسیختگی شخصیتی نماید. امام
علی (ع) در این باره می فرمایند: "به ثروت و رفاه دل شاد مکن و از تهیدستی و
گرفتاری اندوه به دل راه مده؛ زیرا طلا با آتش گداخته و ناب شود و مؤمن با بلا و
گرفتاری."

شخصیّت و کرامت انسانی
زندگی و دنیا:

دنیا دارای ابعاد متفاوتی باشد، یک روز خوب است وبه نفع انسان و یک روز هم
آنطور که انسان می خواهد نیست. این نوع تجربه و نگرش از ابعاد دنیا می تواند
انسان را واقع بین و صبور نماید، زیرا همیشه منتظر این نیست که به نفعش باشد،
می داند که دنیا صورت دیگری هم دارد، و این مسئله موجب می شود که او نسبت
به ناملایمات زندگی مقاومت بیشتری از خود نشان دهد زیرا او فقط نیست که وجه
ضرر دیگران را می بیند، بلکه دنیا چنین است که همبشه آنطور که انسان انتظار
دارد و به نفع اوست رقم نمی خورد، وجه دیگر این نگاه و تجربه وجه اجتکاعی آن

هست که انسانها خود را با روشهای مختلف برای مقابله برای روزی که امکان
دارد متضرر شوند آماده می نمایند، بیمه ها، خیریه ها، برخورداری انسانها از
پشتوانه معنوی و مادی و همچنین تعاون و یاری و برادری و توکل به خداوند و
تمسک جستن ازیاری خدا و استفاده بهینه از فرصتها و سپاسگزاری نیز از جمله
مواردی و راهبردهائیست که انسان با درایت با کیاست و تدبیر خود از آن بهره
مند می شود، و این موجب می شود که انسان معتدل و میانه رو در وقت دارائی به
خود قره نگردد و وقت ضرر خود را نبازد و روحیه خود را از دست ندهد، در این

رابطه امیر مؤمنان حضرت علی (ع) می فرماید:
"دنيا براي تودو روز است. يك روز به نفع تو و طبق تمايلات تو است ويك روز
به ضرر تو و بر خلاف خواهشهاي تو است. روزی كه به نفع تو است و نعم الهي
را در اختيار داري طغيان و سر كشی منما، و روزی كه به ضرر تو است و
گرفتار ناملائماتی، صابر و برد بار باش."
نهج البلاغه، كلمه 390

توصیه های بزرگان دین در رابطه با شخصیت
حضرت علي ( ع ) :
نفس خويش را عزيز شمار و به هيچ پستي و دنائتي تن مده گر چه عمل پست، تو
را به تمنيياتت برساند زيرا هيچ چيز با شرافت نفس برابري نمي كند و هرگز به
جاي عزت از دست داده، عوضي همانند آن نصيبت نخواهد شد. فرزند عزيز
آزادگي را از كف مده و بنده و برده دگران مباش كه خداوند تو را آزاد قرار داده
است.
نهج البلاغه، نامه 31
حضرت علي (‌ ع ):

هيچ كس حيا نكند وقتي از او بپرسند چيزي را كه نمي داند صريحاً بگويد نمي دانم.
اولياء اسلام در موارد بسياری مردم را از حياء احمقانه و خجالت كشيدنهاي بي
مورد بر حذر داشته اند.
نهج البلاغه ، فيض ، ص 1113
حضرت علي ( ع ) فرمودند :
امور نا چيز و پست را ناديده انگاريد و بدين وسيله قدر و منزلت خود را در
جامعه، بزرگ و پر ارزش كنيد.
تحف العقول، ص 366
حضرت علي ( ع ) :
كساني كه خود گرفتار عيوبي هستند دوست دارند معايب دگران شايع شود و زبان
زد مردم گردد تا براي آنها ميدان عذرآوردن، وسعت پيدا كند.
((نهج البلاغه ، ملا فتح الله ، ص 105 ))
حضرت علي ( ع ) فرمودند :
صفت ناپسند از خود رضائي، وسيله آشكار شدن زشتيها و عيوب آدمي است.
غرر الحكم، ص 338

حضرت علي ( ع ) فرمودند :
تمنّاي تمجيد نابجا
از مردم داشتن ابلهي و حماقت است.
غرر الحكم ، ص 470
امام حسن ( ع ) :
عادات، در وجود آدميان با قهر وغلبه حكومت می كنند. كسی كه در پنهانیبه چيزی
عادت كند آشكارا و در محضر مردم مفتضحش خواهد ساخت.

مجموعه ورام، ج 2 ، ص 113

شخصیّت و کرامت انسانی 2
از جمله عواملی که موجب بزرگ نمودن شخصیّت و حفظ کرامت انسانی انسان
می گردد، خویشتن داری از انجام گناه می باشد، آنقدر این مسئله در بزرگ نمودن
انسان مؤثر است که می توان گفت، توجّه به این مسئله می تواند انسان را از
اسفل سافلین به اعلی علیین برساند و مانع این است که مرتبه بزرگی انسان به
پست ترین درجه برسد و موجب بزرگی انسان در دنیا و آخرت است ، حتی به
گونه ای که با وجود نداشتن ثروت و اقوام و مقام اجتماعی ؛

با عظمت و ابهت زندگی خود را سپری نمایند. این موضوع می تواند تأکید به این
مسئله حیاتی داشته باشد که عوامل دیگری غیر از خویشاوند و ثروت و پست و
مقام نیز با عث بزرگی انسانها و جامعه انسانی شود که توجّه به آنها
می تواند افراد و جامعه را از ذلت و خواری به عزت و بزرگی برساند. در این
مورد حضرت امام جعفر صادق(ع) می فرماید:

"كسي كه مي خواهد با نداشتن اقوام، عزيز و محترم باشد، با نداشتن ثروت، غنی
و بی نياز باشد، با نداشتن مقام شامخ اجتماعی دارای ابهت و عظمت باشد، بايد
خويشتن را از ذلت گناه و ناپاكی به محيط با عزت اطاعت الهي منتقل نمايد."
بحار 15، قسمت 2، ص 164
شخصیّت و کرامت انسانی1
دوری جستن از عادات بد در پنهان موجب حفظ شخصیّت انسان در آشکاراست.
از عوامل دیگر خودسازی انسان در رابطه با عادات، رفتار بدی است که بی
اهمیّتی به آن او را دچار مشکل می نماید،

حتّی اگر پنهانی آن عادات را انجام دهد. در این باره امام حسن ( ع ) می فرماید:
عادات، در وجود آدميان با قهر وغلبه حكومت می كنند. كسی كه در پنهانی به
چيزی عادت كند آشكارا و در محضر مردم مفتضحش خواهد ساخت.
مجموعه ورام، ج 2 ، ص 113
وبلاگ شخصیت و کرامت انسانی فرا رسیدن ماه محرم را تسلیت می گوید.
امام حسين ( ع ):
خدايا! تو می دانی آن چه اتفاق افتاد، برای مسابقه در قدرت يا خواستن چيزی از
متاع فانی اين جهان نبود، بلكه همه بدان جهت بود كه نشانه های دينت را بنمايانيم
و در شهرهای تو دست به اصلاحات زنيم، تا بندگان ستمديده ات ايمن شوند و
احكام متروك دين تو دوباره به جريان افتد.

تعریف انسان شناسی
هر منظومه معرفتی را که به بررسی انسان یا بعد یا ابعادی از وجود او، یا گروه
و قشر خاصی از انسان ها می پردازد می توان انسان شناسی نامید .
انسان شناسی و انواع مختلف و متنوعی دارد که به لحاظ روش یا نوع نگرش از
یکدیگر متمایز می شوند.

انواع انسان شناسی
این مقوله را می توان بر اساس روش به انسان شناسی تجربی ،عرفانی ،فلسفی و
دینی تقسیم نمود.
اما با توجه به نوع نگرش به انسان شناسی کلان یا کل نگر و انسان شناسی خرد یا
جزء نگر تقسیم کرد.

اندیشمندان برای حل معماها و پرسش های مطرح شده درباره انسان در طول
تاریخ بشر راههای مختلفی را در پیش گرفته اند. و انسان شناسی در مکاتب نتیجه
بررسیهای آنان می باشد.

برخی به بررسی مسأله با روش تجربی پرداخته و انسان شناسی تجربی را بنیان
نهاده اند که دربرگیرنده همه رشته های علوم انسانی است .
گروهی راه درست شناخت انسان را سیر وسلوک عرفانی و دریافت شهودی
دانسته و با تلاش هایی که از طریق انجام داده اند به نوعی شناخت از انسان که
می توان آن را انسان شناسی عرفانی نامید دست یافته اند.

جمعی دیگر از راه تعقل و اندیشه فلسفی به بررسی زوایای وجود انسان دست
یازیده و او را از این منظر مورد تحقیق قرار داده و نتیجه تلاش فکری خود را
انسان شناسی فلسفی نامیده اند .
سرانجام گروهی با استمداد از متون دینی و روش نقلی درصدد شناخت انسان
برآمده و انسان شناسی دینی را پایه گذاری کرده اند .

انسان در اسلام
انسان در جهان بینی اسلامی داستانی شگفت دارد . انسان اسلام تنها یک‏ حیوان
مستقیم القامه که ناخنی پهن دارد و با دو پا راه می‏رود و سخن‏ می‏گوید نیست .
انسان و حیوان یکی نیستند.

این موجود از نظر قرآن ژرف‏تر و مرموزتر از این است که‏ بتوان آن را با این
چند کلمه تعریف کرد .

قرآن انسان را مدحها و ستایشها کرده و هم مذمتها و نکوهشها نموده است‏ .
عالی‏ترین مدحها و بزرگترین مذمتهای قرآن درباره‏ء انسان است ، او را از
آسمان و زمین و از فرشته برتر و در همان حال از دیو و جار پایان پست‏تر
شمرده است . از نظر قرآن انسان موجودی است که توانایی دارد جهان را مسخر
خویش سازد و فرشتگان را به خدمت خویش بگمارد ، و هم می‏تواند به‏ " اسفل
سافلین " سقوط کند . این خود انسان است که

باید در باره‏ء خود تصمیم بگیرد و
سرنوشت نهایی خویش را تعیین نماید .
سخن خویش را از ستایشهای انسان در قرآن تحت عنوان " ارزشهای انسان‏ "
آغاز می‏کنیم .

ارزشهای انسان
. 1 انسان خلیفه‏ء خدا در زمین است .
" روزی که خواست او را بیافریند ، اراده خویش را به فرشتگان اعلام‏ کرد .
آنها گفتند :
آیا موجودی می‏آفرینی که در زمین تباهی خواهد کرد و خون خواهد ریخت ؟
او گفت : من چیزی می‏دانم که شما نمی‏دانید " بقره / . 30 ) .
" اوست که شما انسانها را جانشینهای خود در زمین قرار داده تا شما را در
مورد سرمایه‏هایی که داده است در معرض آزمایش قرار دهد " انعام / . 165
.
. 2 ظرفیت علمی انسان بزرگترین ظرفیتهایی است که یک مخلوق ممکن
است‏ داشته باشد .

" تمام اسماء را به آدم آموخت ( او را به همه‏ء حقایق آشنا ساخت ) .
آنگاه از فرشتگان ( موجودات ملکوتی ) پرسید : نامهای اینها را بگویید چیست .
گفتند : ما جز آنچه تو مستقیما به ما آموخته‏ای نمی‏دانیم ( آنچه‏ را تو مستقیما به ما
نیاموخته باشی ما از راه کسب نتوانیم آموخت ) .

خدا به آدم گفت : ای آدم ! تو به اینها بیاموز و اینها را آگاهی ده .
همینکه آدم فرشتگان را آموزانید و آگاهی داد ، خدا به فرشتگان گفت :
نگفتم که من از نهانهای آسمانها و زمین آگاهم ( می‏دانم چیزی را که حتمانمی‏دانید
) و هم می‏دانم آنچه را شما اظهار می‏کنید و آنچه را پنهان‏ می‏دارید ؟ " (بقره /
31 - . 33 ) . 3 او فطرتی خدا آشنا دارد .

به خدای خویش در عمق وجدان خویش آگاهی‏ دارد . همه‏ء انکارها و تردیدها ،
بیماریها و انحرافهایی است از سرشت‏ اصلی انسان یا همان فطرت انسان .
" هنوز که فرزندان آدم در پشت پدران خویش بوده ( و هستند و خواهند بود )
خداوند ( با زبان آفرینش ) آنها را بر وجود خودش گواه گرفت و آنها گواهی دادند
" (اعراف / . 172 ).

" چهره‏ء خود را به سوی دین نگه‏دار ، همان که سرشت خدایی است و همه‏ء
مردم را بر آن سرشته است " (روم / . 43 ).
. 4 در سرشت انسان علاوه بر عناصر مادی که در جماد و گیاه و حیوان
وجود دارد ، عنصری ملکوتی و الهی وجود دارد .
انسان ترکیبی است از طبیعت و ماورای طبیعت ، ماده و معنی ، جسم و جان . به
عبارت دیگر روح بعد غیر مادی انسان انسان است.

" آن که هر چه را آفرید نیکو آفرید و آفرینش انسان را از گل آغاز کرد ، سپس
نسل او را از شیره‏ء کشیده‏ای که آبی پست است قرارداد ، آنگاه او را بیاراست و
از روح خویش در او دمید " (سجده / 7 - . 9 ) .

. 5 آفرینش انسان، آفرینشی حساب شده است ، تصادفی نیست . انسان‏
موجودی انتخاب شده و برگزیده است .
" خداوند آدم را بر گزید و توبه‏اش را پذیرفت و او را هدایت کرد " (طه / .
121 ) .
. 6 او شخصیتی مستقل و آزاد دارد ، امانتدار خداست ، رسالت و مسؤولیت
دارد ، از او خواسته شده است با کار و ابتکار خود زمین را آباد سازد و با
انتخاب خود یکی از دو راه سعادت و شقاوت را اختیار کند .

آزادی و اختیار انسان لازمه مسئولیت اوست.
" همانا امانت خویش را بر آسمان و زمین و کوه‏ها عرضه کردیم ، همه از
پذیرش آن امتناع ورزیدند و از قبول آن ترسیدند ، اما انسان بار امانت‏ را به دوش
کشید و آن را پذیرفت

. همانا او ستمگر و نادان بود " (احزاب / . 72 ) .
" ما انسان را از نطفه‏ای مرکب و ممزوج آفریدیم تا او را مورد آزمایش‏ قرار
دهیم ، پس او را شنوا و بینا قرار دادیم . همانا راه را به او نمودیم ، او خود یا
سپاسگزار است و یا کافر نعمت . ( یا راه راست را که نمودیم خواهد رفت و به
سعادت خواهد رسید و یا کفران نعمت کرده ، منحرف می‏گردد " (دهر / . 3 )
.
. 7 او ازیک کرامت ذاتی و شرافت ذاتی بر خوردار است ، خدا او را بر
بسیاری از مخلوقات خویش برتری داده است .
او آنگاه خویشتن واقعی خود را درک و احساس‏می‏کند و به خودشناسی میرسد که
این کرامت و شرافت را در خود درک کند و خود را برتر از پستیها و دنائتها و
اسارتها و شهوترانیها بشمارد . ارزش واقعی انسان درمکتب اسلام متبلور می
شود.

" همانا ما بنی آدم را کرامت بخشیدیم و آنان را بر صحرا و دریا ( خشک و تر
) مسلط کردیم و بر بسیاری از مخلوقات خویش برتری دادیم( اسراء / . 70
)
. 8 او از وجدانی اخلاقی برخوردار است ، به حکم الهامی فطری زشت و
زیبا را درک می‏کند .
" سوگند به نفس انسان و اعتدال آن ، که ناپاکیها و پاکیها را به او الهام کرد(
شمس / 8 و . 9 " ) .

. 9 او جز با یاد خدا با چیز دیگر آرام نمی‏گیرد . خواستهای او بی‏ نهایت
است ، به هر چه برسد از آن سیر و دلزده می‏شود مگر آنکه به ذات‏ بی حد و
نهایت خدا بپیوندد .
" هماناتنها بایاد او دلها آرام می‏گیرد " (رعد / . 28 )
" ای انسان ! توبه سوی پرورد گار خویش بسیار کوشنده هستی و عاقبت او را
دیدار خواهی کرد " (انشقاق / . 6 ).
. 10 نعمتهای زمین برای انسان آفریده شده است . رابطه انسان و دنیا
دراسلام به درستی تعریف شده است.
" همانا اوست که آنچه در زمین است برای شما آفرید " (جاثیة / . 13 )
.
" آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است مسخر او قرار داده است ( پس‏ او حق
بهره‏گیری مشروع همه‏ء اینها را دارد " .
. 11 او را برای این آفرید که تنها خدای خویش را پرستش کند و فرمان‏ او
را بپذیرد . پس او وظیفه‏اش اطاعت امر خداست .
" همانا جن و انس را نیافریدیم مگر برای اینکه مرا پرستش کنند " ( ذاریات / .
56 )
. 12 او جز در راه پرستش خدای خویش و جزبا یاد او خود را نمی‏یابد ،و
اگر خدای خویش را فراموش کند خود را فراموش می‏کند و نمی‏داند که‏ کیست و
برای چیست و چه باید کند و کجا باید برود .
" همانا از آنان مباشید که خدا را فراموش کردند و خداوند خودشان را ازیاد
خودشان برد " (حشر / . 18 ).
. 13 او همینکه از این جهان برود و پرده‏ء تن که حجاب چهره‏ء جان است‏
دور افکنده شود ، بسی حقایق پوشیده که امروز بر او نهان است بروی آشکار
گردد .

" همانا پرده را کنار زدیم ، اکنون دیده‏ات تیز است " (ق / . 22 ) .
. 14 او تنها برای مسائل مادی کار نمی‏کند ، یگانه محرک او حوایج مادی‏
زندگی نیست .
او احیانا برای هدفها و آرمانهایی بس علی می‏جنبد و می‏جوشد . او ممکن است که
از حرکت و تلاش خود جز رضای آفریننده ، مطلوبی دیگر نداشته باشد . نیازهای
مادی و معنوی انسان مجموعاً موجب حرکت انسانها می شوند .
" ای نفس آرامش یافته ! همانا به سوی پرورد گارت باز گرد با خشنودی‏ متقابل
: تو از او و او از تو خشنود " فجر / . 28 .

" خداوند به مردان و زنان با ایمان باغها وعده کرده است که در آنها نهرها
جاری است ، جاویدان در آنجا خواهند بود و هم مسکنهای پاکیزه ، اما خشنودی
خدا از همه‏ء اینها برتر و بالاتر است . آن است رستگاری بزرگ " توبه / . 72
.
بنابر آنچه گفته شد از نظر قرآن انسان موجودی است برگزیده از طرف‏ خداوند ،
خلیفه و جانشین او در زمین ، نیمه ملکوتی و نیمه مادی ، دارای فطرتی خدا آشنا
، آزاد ، مستقل ، امانتدار خدا و مسؤول خویشتن و جهان ، مسلط بر طبیعت و
زمین و آسمان ، ملهم به خیر و شر ، و جودش از ضعف و ناتوانی آغاز می‏شود

و به سوی قوت و کمال سیر می‏کند و بالا می‏رود اما جز در بارگاه الهی و جز با
یاد او آرام نمی‏گیرد ، ظرفیت‏ علمی و عملی‏اش نا محدود است ، از شرافت و
کرامتی ذاتی بر خوردار است‏ ، احیانا انگیزه هایش هیچ گونه رنگ مادی و طبیعی
ندارد ، حق بهره گیری‏ مشروع از نعمتهای خدا به او داده شده است ولی در
برابر خدای خودش و ظیفه دار است .

ضد ارزشها
در عین حال ، همین موجود در قرآن مورد بزرگترین نکوهشها و ملامتها قرار
گرفته است .
" او بسیار ستمگر و بسیار نادان است " احزاب / . 72 .
" او نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است " حج / 66
" او آنگاه که خود را مستغنی می‏بیند طغیان می‏کند " علق / . 7 .
" او عجول و شتابگر است " اسراء / . 11 .
" او هرگاه به سختی بیفتد و خود را گرفتار ببیند ، ما را در هر حال ( به یک
پهلو افتاده و یا نشسته و یا ایستاده ) می‏خواند . همینکه گرفتاری‏ را از او بر طرف
کنیم گویی چنین حادثه‏ای پیش نیامده است " یونس / . 12 .

انسان زشت است یا زیبا ؟
چگونه است ؟ آیا انسان از نظر قرآن یک موجود زشت و زیباست ، آن هم‏ زشت
زشت و زیبای زیبا ؟
آیا انسان یک موجود دو سرشتی است : نیمی از سرشتش نور است و نیمی‏ ظلمت
؟ چگونه است که قرآن ، هم او را منتها درجه مدح می‏کند و هم منتها درجه مذمت
؟ !
حقیقت این است که این مدح و ذم ، از آن نیست که انسان یک موجود دو سرشتی
است : نیمی از سرشتش ستودنی است و نیم دیگر نکوهیدنی ، نظر قرآن‏ به این
است که انسان همه‏ء کمالات را بالقوه دارد و باید آنها را به‏ فعلیت برساند ، و این
خود اوست که باید سازنده و معمار خویشتن باشد .

شرط اصلی وصول انسان به کمالاتی که بالقوه دارد " ایمان " است . از ایمان ،
تقوا و عمل صالح و کوشش در راه خدا بر می‏خیزد ، به وسیله‏ء ایمان‏ است که
علم از صورت یک ابزار ناروا در دست نفس اماره خارج می‏شود و به صورت
یک ابزار مفید در می‏آید . و علم و ایمان لازم و ملزوم یکدیگرند.

پس انسان حقیقی که خلیفة الله است ، مسجود ملائکه است ، همه چیز برای‏
اوست و بالاخرش دارنده‏ء همه‏ء کمالات انسانی است ، انسان بعلاوه‏ء ایمان‏ است
، نه انسان منهای ایمان . انسان منهای ایمان ، کاستی گرفته و ناقص‏ است . چنین
انسانی حریص است ، خونریز است ، بخیل و ممسک است ، کافر است ، از
حیوان پست‏تر است .

در قرآن آیاتی آمده است که روشن می‏کند انسان ممدوح چه انسانی است و انسان
مذموم چه انسانی است . از این آیات استنباط می‏شود که انسان فاقد ایمان وجدا از
خدا انسان واقعی نیست .

انسان اگر به یگانه حقیقتی که با ایمان به او ویاد او آرام می‏گیرد بپیوندد ، دارنده‏ء
همه‏ء کمالات است و اگر از آن حقیقت - یعنی خدا - جدا بماند ، درختی را ماند
که از ریشه‏ء خویشتن جدا شده است . ما به عنوان نمونه دو آیه را ذکر می‏کنیم
:
« و العصر إن الانسان لفی خسر إلا الذین آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا
بالحق و تواصوا بالصبر » (سوره‏ء عصر) .

سوگند به عصر ، همانا انسان در زیان است ، مگر آنان که ایمان آورده و شایسته
عمل کرده و یکدیگر را به حق و صبر و مقاومت توصیه کرده‏اند .
²ولقد ذرأنا لجهنم کثیرا من الجن و الانس ، لهم قلوب لا یفقهون بها و لهم‏ أعین لا
یبصرون بها و لهم آذان لا یسمعون بها أولئک کالانعام بل هم أضل اعراف / .
179 .
" همانا بسیاری از جنیان و آدمیان را برای جهنم آفریده‏ایم ( پایان‏ کارشان جهنم
است ) ، زیرا دلها دارند و با آنها فهم نمی‏کنند ، چشمها دارند و با آنها نمی‏بینند ،
گوشها دارند و با آنها نمی‏شنوند . اینها مانند چهار پایان بلکه راه گم کرده‏ترند "
.

گستره ی رسالت پیامبر(ص)
1- با یک استدلال ثابت کنید که چرا ولایت و رهبری جامعه (ولایت ظاهری)
از پایه های دین اسلام است .

2- این سخن امام علی (ع) که فرمودند"رسول خدا بابی از علم به روی من
گشود که از آن هزار باب دیگر گشوده می شد."، بیان گر کدام قلمرو رسالت
پیامبر اکرم است؟ چگونه؟
3- بنابر سخن امام باقر (ع) که برای اسلام پنج پایه برشمرد ، کدام پایه را
مهم- ترین برشمردند؟

4- این جمله ی امام خمینی (ره) که می فرماید" مجموعه ی قانون برای
اصلاح جامعه کافی نیست. برای این که قانون مایه ی اصلاح بشر بشود، به قوه
ی اجرائیه و مجری احتیاج دارد."چگونه ضرورت حکومت اسلامی را ثابت می
کند؟
5- مطابق با کدام ولایت وجود پیامبر اکرم(ص)واسطه ی همه ی خیرات و
برکات مادی ومعنوی انسان هاست؟
6- به ترجمه ی آیات زیر دقت کنید و توضیح دهید که این آیات بر کدام یک از
قلمرو های رسالت پیامبر اکرم (ص)دلالت دارد؟
1- بدین گونه تو را در میان امتی که پیش از ایشان مردمان
دیگری بودند فرستادیم تا آنچه را به تو وحی می کردیم بر آنان