بخشی از مقاله
خلاصه ای از زندگی امام نهم
نام : محمد
نام پدر: امام رضا (ع)
نام مادر: سبیکه (خیزران)
شهرت:جواد، تقی
کنیه: ابوجعفر، مختار
محل تولد: مدینة النبی
زمان تولد: دهم رجب سال 195هجری قمری
تعداد همسران: دو نفر ام الفّضل و ام الوّلد
تعداد فرزندان: چهارپسر و چهار دختر
زمان شهادت: ذیقعده سال 220 هجری قمری در بیست و پنج سالگی
محل شهادت: کاظمین نزدیک بغداد
زیارتگاه امام: شهر کاظمین
سیر حیات:
دوران کودکی تا هفت سالگی
دوران امامت از هفت سالگی تا بیست و پنج سالگ
دوران کودکی امام جواد ( علیه السلام )
نام پدر آن امام ، حضرت امام رضا (ع) و نام مادرش را سبیکه (خیزران) ذکر نموده اند. امام محمد تقی (ع) در دهم رجب سال 195 هجری در مدینه به دنیا آمد. امام رضا (ع) درباره ی فرزندش فرموده است: خداوند پسری به من عطا نموده که نام او ابوجعفر و لقبش مختار می باشد، او وارث من است. القاب بسیاری از جمله: متوکّل ، متقی ، زکی ، تقی و رضی را برای آن امام آورده اند.
مادر امام سبیکه (خیزران) از اهالی آفریقا بوده که از آنجا به مدینه آورده شده و با امام هشتم (ع) پیوند ازدواج بسته است. گویند او از خانواده ی ماریه همسر رسول خدا بوده است. زمانی که امام جواد (ع) به دنیا آمد امام رضا (ع) فرمود: خداوند فرزندی به من عنایت فرمود که به موسی شباهت داشت و از مادری مقدّسه و پاکیزه چون مریم به دنیا آمد ، افسوس که عمرش در دنیا کوتاه خواهد بود و در جوانی از دنیا رحلت خواهد نمود .
صفات اخلاقی امام جواد (علیه السلام )
امام جواد (ع) در حالیکه هفت سال بیشتر نداشت پدر خود امام رضا (ع) را از دست داد و در طفولیت به امامت رسید و عهده دار رهبری شیعیان گردید. امّا با وجود کودکی هیچگاه عادتهای اطفال در او مشاهده نشد و کارهای عبث و بیهوده از وی دیده نگردید ، متانت و بزرگی از همان آغاز طفولیت در سیمایش مشهود بود.
او با اینکه خردسال مینمود امّا به خوبی ازعهده انجام امور مسلمانان بر می آمد و به پرسشهای ایشان پاسخهای روشن کننده و قانع کننده می داد.
امامت امام جواد (علیه السلام )
هنگامی که امام رضا (ع) از دنیا رفت امام محمد تقی (ع) هفت سال بیشتر نداشت ولی با همین سن کم به امامت شیعیان در آمد و به خوبی وظایف رهبری خود را انجام داد . حضرت امام جواد (ع) هنگامی که به امامت رسید ، رهبری مسلمانان را بر عهده گرفت و وظایف خویش را در جهت تبلیغ دین و شعارهای اسلامی به خوبی انجام داد. با اینکه عمر امام جواد (ع) کوتاه بود ولی توانست مذهب شیعه را بیش از پیش رونق داده و در برابر مخالفان و منتقدان خویش ایستادگی نماید و در بحث ها و احتجابات با ایشان پیروز گردد .
امام همان راهی را می رفت که امامان سلف وی رفته بودند، آنها گاهی با شمشیر و زمانی با علم ودانش با مخالفان خویش مبارزه می نمودند، به همین جهت چون شرایط زمانی و جامعه، دیگر برای مبارزه عملیاتی مناسب نبود، امام با تکیه بر دانش الهی خویش در مجاب نمودن مخالفان خویش اهتمام میفرمود.
معجزات امام جواد(علیه السلام )
شیخ مفید روایت نموده است: بعد از آنکه امام جواد(ع) با همسر خود ام الفضل دخترمأمون ازمدینه به بغداد بازگشت ، در کوفه به مسجد وارد شد تا نماز بگزارد، در آن مسجد درخت میوه ی کهنسالی که سالها از ثمره افتاده و میوه نمی داد وجود داشت. امام بعد از بجا آوردن نماز، سجده ی شکر بجای آورد و از مسجد خارج شد. پس از خروج امام مردم کوفه که به مسجد وارد شده بودند، در کمال حیرت مشاهده نمودند که درخت بی ثمر دوباره باردار شده و شاخه های آن از فراوانی میوه خم شده است، آنها دریافتندکه این اتفاق از معجزات امام می باشد.
گویند تا روزی که امام جواد (ع) در قید حیات بود، کوفیان از ثمره ی آن درخت استفاده می نمودند .
بذل و بخشندگی امام جواد (علیه السلام )
مشهورترین القاب امام جواد (ع) جواد الائمه است، این امام همام علاوه بر داشتن تمام صفات پسندیده ی ائمه گذشته، صفت جود و بخشندگی را که آنها نیز داشته اند ، را در کمال خود داشته است و در سخاوت و مهمان نوازی مشهور بوده است.
از اسماعیل بن عباس هاشمی نقل نموده اند که: در یکی از اعیاد نزد امام جواد(ع) رفتم و از تنگدستی و فقر نزد او شکایت نمودم. آن حضرت کیسه ای پر از طلا به من بخشید و فرمود آ ن را به بازار ببر و بفروش تا با پول آن مشکلات خویش را رفع کنی .
اسماعیل می گوید : به بازار رفتم و با فروش طلاها، که بالغ بر شانزده مثقال بود از گرفتاری و فقر نجات پیدا نمودم .
یکی از شیعیان امام ، که مبلغ قابل توجهی به ایشان بدهکار بود، نزد وی آمد وگفت : متأسفانه از پرداخت بدهی خود ناتوانم ، حضرت گفت : برو تو را حلال نمودم .
شهادت امام جواد (علیه السلام )
مأمون به علت اختلافاتی که رومیان با مسلمانان پیدا نموده و به جنگ با ایشان پرداخته بودند ، خود شخصاً به میدان نبرد عزیمت کرد بعد از پیروزی بر آنها بیمار شد و از دنیا رفت. معتصم، مأمون را در طرطوس که نقطه ای از مرز میان کشورهای اسلامی و رومیان بود به خاک سپرد. بعد از فوت مأمون ( در دوازدهم ماه رجب سال 218 قمری ) برادرش معتصم عباسی به خلافت رسید.
