دانلود مقاله شورای امنیت

بخشی از مقاله

شورای امنیت

مقدمه
شورای امنیت (UNSC) یکی از ارگان‌های سازمان ملل متحد است که وظیفه پاسداری از امنیت و صلح بین‌المللی را به عهده دارد. بر اساس منشور سازمان ملل متحد، حیطه قدرت شورای امنیت شامل اعزام نیروهای پاسدار صلح، تصویب تحریم‌های بین‌المللی، و اعطای اجازه استفاده از نیروی نظامی بر علیه کشورهای متخاصم است. تصمیم‌های این شورا به صورت قطعنامه‌های شورای امنیت اعلام می‌شود.[۱]

شورای امنیت پنج عضو دائم و ده عضو انتخابی دارد. پنج عضو دائم این شورا در تصمیم‌ها و رای‌گیری‌های شورا حق وتو دارند. ریاست شورای امنیت نوبتی است و طول مدت آن یک ماه است.

تاریخچه
از زمان اولین جلسه آن تاکنون، شورا بطور مداوم بکار خود ادامه داده و بصورت گسترده‌ای در جهان اعتبار کسب کرده و جلساتی در بسیاری از شهرها مانند پاریس و آدیس آبابا داشته است. با وجود این بیشتر جلسات آن در مقر معاونت سازمان ملل متحد تشکیل می‌شود. اولین جلسات آن در اطراف دریاچه ساکسس در نیویورک برگزار شد، و جلسات بعدی در مقر کنونی آن در شهر نیویورک برگزار می‌شود.

تغییرات مناسب و رضایت بخش در ترکیب این شورا در سه دوره اتفاق افتاده است. در سال ۱۹۶۵ با اصلاح ماده های ۲۳ و ۲۷ منشور سازمان ملل متحد، اعضای انتخابی شورا از شش کشور به ده کشور افزایش یافتند.در سال ۱۹۷۱ مجمع عمومی برای حذف نمایندگی جمهوری چین رای داد و کرسی آن به جمهوری خلق چین به عنوان نماینده قانونی دولت چین واگذار شد.همچنین، بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در سال ۱۹۹۱، هیچ اصلاحیه‌ای بر ماده ۲۳ اعمال نشد. بدون هیچ مشاجره و اختلاف قابل توجهی، فدراسیون روسیه کرسی اتحاد شوروی سابق را گرفت.

اعضا

شورای امنیت از ۲۰۰۸ به بعد، با نمایش اعضای دایمی و اعضای کنونی انتخاب شده.
یک عضو شورای امنیت باید همیشه در مقر اصلی شورای امنیت در نیویورک حاضر باشد تا شورای امنیت بتواند در هر موقعی تشکیل جلسه بدهد. این مورد جزو اصول بسیار مهم منشور سازمان ملل متحد است که برای مقابله با ضعف جامعه ملل در گذشته بود چراکه تشکیلات جامعه ملل همیشه قادر به واکنش و پاسخگویی درهمه موارد بحرانی نبود.

نقش رئیس شورای امنیت شامل تنظیم برنامه و الگویی برای تشکیل مداوم جلسات آن و پیش بینی بحرانها است. ریاست شورا بطور چرخشی و به ترتیب الفبای انگلیسی نام کشورهای عضو واگذار می شود.

گروه‌های عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد به دو نوع تقسیم می‌شوند: اعضای دائمی و اعضای انتخابی
اعضای دائم و دارای حق وتو
• آمریکا

• بریتانیا
• چین
• روسیه
• فرانسه

اعضای انتخابی
۱۰ عضو انتخابی شورا توسط مجمع عمومی برای یک دوره دوساله (که از ۱ ژانویه آغاز می‌شود) انتخاب می‌شوند. هر سال، پنج عضو جدید جایگزین اعضای قدیمی‌تر می‌شوند. اعضای کنونی (سال ۲۰۰۸) عبارت‌اند از:
• آفریقای جنوبی

• اندونزی
• ایتالیا
• بلژیک
• بورکینا فاسو

• پاناما
• کاستاریکا
• کرواسی
• لیبی

• ویتنام
انتخاب دوباره اعضا

The کشورهای G4 (هند، آلمان، ژاپن و برزیل) از درخواست همدیگر برای داشتن کرسی دایم در شورای امنیت حمایت می کنند . بحثهایی در مورد افزایش تعداد اعضای دائمی شورای امنیت وجود دارد. کشورهایی که تقاضاهای زیادی برای کرسی های دائمی شورای امنیت دارند، عبارتند از برزیل، آلمان، هندوستان و ژاپن. در حقیقت ژاپن و آلمان دومین و سومین فراهم کنندگان کمکهای مالی سازمان ملل متحد هستند ، در حالی که برزیل ، بزرگترین کشور آمریکای جنوبی و هند بزرگترین دموکراسی مردمی جهان و دو تا از بزرگترین فراهم کنندگان سرباز برای نیروهای حافظ صلح به رهبری سازمان ملل متحد می باشند. این پروژه مخالفتهایی در بین گروه کشورهایی که متحد قراردادی خوانده می شوند، ایجاد کرده است.

موقعیت کشورهای غیر عضو
یک کشور که عضو سازمان ملل متحد است ولی عضو شورای امنیت نمی باشد، می تواند در تصمیمات شورای امنیت شرکت کند چون که شورا قبول می کند که علائق ومنافع هر کشوری باید محترم شمرده شود. در سالهای اخیر ، شورا این مورد را بطور گشاده ای تفسیر کرده ، و کشورهای بسیاری را قادر ساخته است که در تصمیمات بدون توجه به چگونگی تفسیر آنها از معتبر شمرده شدن علائق ومنافع کشور خود شرکت کنند کشورهای غیر عضو بطور مداوم وطبق برنامه برای بحث و گفتگوها موقعی که آنها توسط شورا به عنوان طرفهای این بحث و گفتگوها ملاحضه می شوند ، دعوت می شوند.
نقش شورای امنیت

بر طبق بخش ششم منشور" بحث و گفتگوهای موقعیت اقیانوس آرام" ممکن است شورای امنیت " هر بحث و گفتگویی یا هر وضعیتی که باعث افت جهانی یا افزایش تنش شود ، را تجزیه و تحلیل کند. شورا می تواند در صورتی که موقعیت صلح جهانی را به مخاطره بیندازد " اعمال و اقدامات مناسب یا متدهای قضاوت خاصی" را توصیه کند. این توصیه ها بر اعضای سازمان ملل متحد جمع بندی نمی شوند.

طبق منشور هفت شورا قدرت زیاد و گسترده ای برای ارزیابی تصمیم های گرفته شده در وضعیتهای "تهدید صلح جهانی ، تخطی از رویه های صلح ، یا اعمال خشونت و زور" در سطح جهانی دارد. در چنین وضعیتهایی ، کار شورا محدود به توصیه و نصیحت نمی شود و می تواند اقدامات جدی مانند ، استفاده از نیروهای مسلح نظامی "برای نگهداری یا بازگرداندن صلح و امنیت جهانی " باشد.این مورد اساس دخالت و اقدام نظامی سازمان ملل متحد در کره در سال 1950 در طی جنگ کره و استفاده از نیروهای چند ملیتی در عراق و کویت در سال 1991 می باشد.تصمیمات متخذه تحت بخش هفتم ، مانند تحریم اقتصادی ، با توافق اعضای سازمان ملل متحد صورت می گیرد.

کالین پاول که در حال گزارش دادن به شورای امنیت سازمان ملل نمونه‌ای آزمایشگاهی از سیاه زخم را در دست دارد.نقش سازمان ملل متحد در تامین امنیت کلی جهانی براساس منشور سازمان ملل متحد تعریف می شود که به شورای امنیت قدرت اقدام در موارد زیر را می دهد:
• تحقیق و بررسی هر وضعیت تهدید کننده صلح بین المللی،

• توصیه و اقداماتی برای حل و فصل مسالمت آمیز مشاجرات و اختلافها،
• فراخوانی اعضای دیگر برای شرکت ملتهای عضو دیگر در اقدامات اقتصادی مانند محاصره و تحریم دریایی، هوایی ، پستی و ارتباطات رادیویی ، یا اقدامات جدی دیپلماتیک ، و
• در صورت لزوم ، اجراوالزام تصمیمات خود با نیروهای نظامی
سازمان ملل متحد از خیلی از سوء تفاهمات منجر به خشونت و ظلم جهانی که ممکن بود به برخورد گسترده تری منجر شود، جلوگیری کرده است.آن راههایی را برای مذاکره و تفاهم از طریق سرویس های خود به عنوان مرکزی برای بحث و گفتگو ، مذاکره و توافق، همانند گروهها و نهادهای جویای حقیقت تحت

سرپرستی سازمان ملل متحد ، میانجی ها و حافظان صلح وآتش بس ارائه کرده است. نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد با استفاده از سربازان و تجهیزات فراهم شده توسط کشورهای عضو ، معمولا بیشتر مواقع برغم بعضی عدم موفقیتها قادر به محدود ساختن یا جلوگیری از برخورده بوده اند. اما باوجود این ثابت شده است ، حل و فصل بعضی برخوردها که بیشتر از توانایی سازمان ملل متحد برای اعمال نفوذ بوده اند. رمز موفقیت تلاشهای حافظان صلح سازمان ملل

متحد ، علاقمندی و تمایل طرفهای درگیر در یک برخورد برای مذاکره مسالمت آمیز از طریق اقدامات دیپلماتیک بوده است.شورا می تواند ملتهای کشورها یی را که لایحه قانونی دادگاه جنایات بین المللیرا امضاء نکرده اند برای بازجویی و محاکمه در دادگاه محکوم کرده است زیمبابوهو رهبر آن رابرت مگابهمثالی از این پرونده می باشد که محکومیت او توسط کشورهای استرالیا و نیوزلنددرخواست شده است.

• قطعنامه‌های شورای امنیت
قطعنامه شورای امنیت علیه ایران
شورای امنیت سازمان ملل شنبه شب قطعنامه تعدیل شده سه كشور اروپایی را تحت فشار آمریكا در حالی كه بخش‌های متعددی از آن با اعمال نفوذ روسیه و چین حذف شده بود، تصویب كرد.
متن كامل این قطعنامه به شرح زیر است:
شورای امنیت:

با یادآوری بیانیه رئیس خود, S/PRST/2006/15 مورخ 29 مارس 2006, و قطعنامه 1696 (2006) مورخ 31 جولای 2006؛
با تأكید مجدد بر تعهدش نسبت به معاهده عدم اشاعه تسلیحات هسته‌ای و یادآوری حق كشورهای عضو برای توسعه، تحقیق, تولید و بكارگیری انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح آمیز و بدون تبعیض طبق مواد 1 و 2 معاهده؛

با تكرار مجدد نگرانی جدی خود درخصوص گزارش‌های متعدد مدیركل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و قطعنامه شورای حكام آژانس در خصوص برنامه هسته‌ای ایران كه توسط مدیركل آژانس به شورا گزارش شده، از جمله قطعنامه GOV/2006/14؛

با تكرار مجدد نگرانی جدی خود از این كه مدیركل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در گزارش 27 فوریه 2006 (GOV/2006/15) تعدادی از موضوعات باقی مانده و نگرانی‌هایی را درمورد برنامه هسته‌ای ایران از جمله موضوعاتی كه می‌توانسته ابعاد هسته‌ای نظامی داشته باشد فهرست نموده است و این كه آژانس نمی‏تواند نتیجه گیری كند كه هیچگونه مواد یا فعالیت‌ها‌ی هسته ای اظهارنشده در ایران وجود ندارد؛

با تكرار مجدد نگرانی جدی خود درخصوص گزارش 28 آوریل 2006 مدیركل آژانس بین المللی انرژی اتمی (GOV/2006/27) و یافته‌ها‌ی آن گزارش, از جمله اینكه با گذشت بیش از 3 سال از تلاش‌ها‌ی آژانس برای بدست آوردن شفافیت درخصوص كلیه ابعاد برنامه هسته ای ایران, شكاف‌ها‌ی موجود در دانش آژانس موجب نگرانی است و آژانس نمی‏تواند در تلاش‌ها‌ی خود به منظور ارائه تضمین درخصوص فقدان مواد و برنامه‌ها‌ی هسته ای اظهار نشده، پیشرفتی صورت دهد؛

با نگرانی جدی خاطرنشان می‌سازد همانطور كه در گزارش‌ها‌ی 8 ژوئن 2006 (GOV/2006/38) و 31 آگوست 2006 (GOV/2006/53) و 14 نوامبر 2006 (GOV/2006/64) مدیركل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مورد تأیید قرار گرفته, ایران تعلیق كامل و پایدار تمامی فعالیت‌ها‌ی مرتبط با غنی سازی و بازفرآوری مقرر در قطعنامه 1696 (2006) را برقرار نساخته, همكاری خود با آژانس را طبق پروتكل الحاقی از سرنگرفته, سایر اقدامات درخواست شده توسط شورای حكام

آژانس را اتخاذ ننموده و به مفاد قطعنامه 1696 (2006) شورای امنیت پایبند نبوده و اینكه این اقدامات برای ایجاد اعتماد ضروری هستند و به طور جدی از امتناع ایران در اتخاذ این قدم‌ها‌، ابراز تأسف می‌نماید؛ با تأكید بر اهمیت تلاش‌ها‌ی سیاسی و دیپلماتیك برای یافتن راه حلی مذاكره شده كه تضمین نماید برنامه هسته ای ایران منحصرا برای مقاصد صلح آمیز است, و با خاطرنشان ساختن اینكه چنین راه حلی به سود عدم اشاعه در نقاط دیگر خواهد بود و با استقبال از تعهد مستمر چین, فرانسه, آلمان, فدراسیون روسیه, انگلستان, آمریكا و نماینده عالی اتحادیه اروپا برای دستیابی به راه حلی بر اساس مذاكره؛

با عزم به اثر بخشیدن به تصمیمات خود از طریق اتخاذ اقدامات مناسب به منظور ترغیب ایران به پایبندی به قطعنامه 1696 (2006) و درخواست‌های آژانس و همچنین به منظور محدود نمودن ایران در توسعه فناوری‌ها‌ی حساس در پشتیبانی از برنامه‌ها‌ی هسته ای و موشكی‌اش تا زمانی كه شورای امنیت تشخیص دهد كه اهداف این قطعنامه برآورده شده است؛

با نگرانی نسبت به خطرات اشاعه ناشی از برنامه هسته ای ایران، در این چارچوب، با قصور مستمر ایران در برآوردن درخواست‌ها‌ی شورای حكام آژانس بین المللی انرژی اتمی و پایبندی به مفاد قطعنامه 1696 (2006) شورای امنیت, و با توجه به مسئولیت اولیه شورا طبق منشور ملل متحد برای حفظ صلح و امنیت بین‌المللی؛

با اقدام ذیل ماده 41 فصل هفتم منشور ملل متحد؛
1) تأكید می‌كند ایران باید بدون تأخیر بیشتر, اقدامات مقرر شده در قطعنامه GOV/2006/14 شورای حكام آژانس بین المللی انرژی اتمی را اتخاذ نماید، اقداماتی كه برای ایجاد اعتماد نسبت به مقاصد صرفا صلح آمیز برنامه هسته ای خود و برای حل و فصل مسایل باقیمانده ضروری هستند.
2) در این چارچوب تصمیم می‌گیرد كه ایران می‌بایست بدون تأخیر بیشتر، تمامی فعالیت‌های هسته‌ای حساس از نظر اشاعه زیر را تعلیق نماید:
الف) تمامی فعالیت‌های بازفرآوری و مرتبط با غنی‌سازی از جمله تحقیق و توسعه، به گونه ای كه توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مورد راستی‌آزمایی قرار گیرد؛ و

ب) كار كردن بر روی تمامی پروژه‌های مرتبط با آب سنگین، از جمله ساخت رآكتور تحقیقاتی كه با آب سنگین كار می‌كند، به گونه ای كه توسط آژانس مورد راستی‌آزمایی قرار گیرد.

3) تصمیم می‌گیرد كه كلیه كشورها می‌بایست اقدامات لازم به منظور ممانعت از عرضه, فروش یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم از سرزمینشان یا بوسیله اتباعشان, یا با استفاده از كشتی‌ها‌ و هواپیماهای تحت پرچمشان و یا استفاده و بكارگیری در راستای منافع ایران - اعم از اینكه منشاء آن در قلمروشان بوده یا نباشد - نسبت به كلیه اقلام, مواد, تجهیزات, كالاها و فناوری كه می‌تواند به فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی، بازفرآوی یا آب سنگین ایران، یا به توسعه سیستم‌های پرتاب سلاح هسته‌ای كمك نماید، از جمله موارد زیر، را به مورد اجرا گذارند:

الف) مواردی كه در بخش‌های B.6, B.5, B.4, B.3, B.2 و B.7 از INFCIRC/254/Rev.8/Part1 در سندS/2006/814 تصریح گردیده؛
ب) مواردی كه ‌در بخش‌های A.1 وB.1 از INFCIRC/254/Rev.8/Part1 در سند S/2006/814 تصریح گردیده، به جز عرضه، فروش و یا انتقال:
(1) تجهیزات اشاره شده در B.1، در صورتی كه این تجهیزات مورد استفاده در رآكتورهای آب سبك باشند؛

(2) اورانیوم با غنای پایین مورد اشاره در A.1.2، در صورتی كه بخشی از عناصر مونتاژ شده سوخت هسته‌ای برای رآكتورهای مزبور باشد؛
ج) موارد مصرحه در سند S/2006/815، به جز عرضه، فروش و یا انتقال اقلام مورد اشاره در 19.A.3 از طبقه‌بندی II؛

د) در صورت ضرورت، سایر اقلام، مواد، تجهیزات،كالاها و فناوری كه به تشخیص شورای امنیت یا كمیته كه تحت بند 18 زیر تشكیل می‌شود (كه از این پس كمیته خوانده می‌شود) می‌توانند به فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی، یا بازفرآوری، یا آب سنگین، و یا توسعه سیستم‌های پرتاب سلاح هسته‌ای كمك نمایند.
4) تصمیم می‌گیرد كلیه كشورها بایستی اقدامات لازم را به منظور جلوگیری از عرضه، فروش یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم از سرزمینشان، یا بوسیله اتباعشان, یا با استفاده از كشتی‌ها‌ و هواپیماهای تحت پرچمشان و یا استفاده در ایران یا بكارگیری در راستای منافع آن - اعم از اینكه منشاء آن در قلمروشان بوده یا نباشد - نسبت به كلیه اقلام, مواد, تجهیزات, كالاها و فناوری ذیل، به مورد اجرا گذارند:

(الف) مواردی كه در بخش INFCIRC/254/Rev.7/Part2 از سند S/2006/814 آمده‌اند، در صورتی كه به تشخیص دولت صادر كننده به فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی، بازفرآوری و یا آب سنگین كمك خواهد كرد؛

(ب) هر یك از اقلام دیگری كه در اسناد S/2006/814 و S/2006/815 فهرست‌بندی نشده‌اند، در صورتی كه كشور صادر كننده تشخیص دهد كه اقلام مزبور به فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی، بازفرآوری و یا آب سنگین، و یا توسعه سیستم‌های پرتاب سلاح هسته‌ای كمك خواهد كرد؛
(ج) هر نوع از اقلام دیگری كه به تشخیص كشور صادر كننده به پیگیری فعالیت‌های مرتبط با سایر موضوعاتی كه آژانس درباره آنها ابراز نگرانی نموده و یا آنها را به عنوان موضوع باقی مانده مشخص كرده است، كمك خواهد كرد.

5)تصمیم می‌گیرد كه تمامی دولت‌ها، برای عرضه، فروش یا انتقال تمامی اقلام، مواد، تجهیزات، كالاها و فناوری‌های مورد اشاره در اسناد S/2006/814 و S/2006/815 كه صادرات آنها به ایران طبق بندهای 3 (ب)، 3 (ج) یا 4 (الف) فوق ممنوع نیست، باید تضمین نمایند كه:
(الف) الزامات مربوط به رهنمودهای تصریح شده در اسناد S/2006/814 و S/2006/985 به نحو مقتضی برآورده شده‌اند؛
(ب) وضعیتی كسب نموده‌اند یا در وضعیتی هستند كه می‌توانند به شیوه‌ای موثر حق راستی‌آزمایی را نسبت به استفاده نهایی و مكان استفاده نهایی از هر نوع اقلام عرضه شده را اعمال نمایند؛

(ج) ظرف مدت 10روز، عرضه، فروش یا انتقال را به كمیته اطلاع دهند؛ و
(د) در رابطه با اقلام، مواد، تجهیزات، كالاها و فناوری مندرج در سند S/2006/814 نیز ظرف مدت 10 روز عرضه، فروش یا انتقال آنها را به اطلاع آژانس برسانند.
6) تصمیم می‌گیرد كلیه كشورها بایستی اقدامات مورد نیاز به منظور جلوگیری از فراهم آوردن هرگونه مشاركت فنی یا آموزشی, كمك مالی, سرمایه گذاری, و واسطه گری یا سایر خدمات و انتقال منابع مالی یا خدمات مرتبط با عرضه، فروش, انتقال، تولید یا استفاده از اقلام, مواد, تجهیزات, كالاها و فناوری ممنوعه تعیین شده در بند 3 و 4 فوق را به مورد اجرا گذارند.

7) تصمیم می‌گیرد كه ایران نباید هیچیك از اقلام مصرحه در سندS/2006/814 وS/2006/815 را صادر نماید و تمامی كشورهای عضو باید تهیه این اقلام از ایران به وسیله اتباعشان، و یا با استفاده از كشتی و یا هواپیمای دارای پرچم‌شان چه مقصد آنها خاك ایران باشد چه نباشد، را ممنوع نمایند.
8) تصمیم می‌گیرد كه ایران باید دسترسی و همكاری مورد درخواست آژانس را فراهم نماید تا آن را قادر سازد كه تعلیق مورد اشاره در بند 2 را راستی آزمایی نماید و تمامی مسائل باقی مانده‌ای را كه در گزارش‌ها‌ی آژانس مورد اشاره قرار گرفته‌اند حل و فصل نماید و از ایران می‌خواهد تا پروتكل الحاقی را سریعا تصویب نماید.

9) تصمیم می‌گیرد كه اقدامات مقرر شده در بند 3 و4 و 6 فوق در جایی كه كمیته از قبل و مورد به مورد تشخیص دهد كه چنین عرضه، فروش، انتقال و ارائة این قبیل اقلام یا كمك‌ها بطور روشن (قطعی) به توسعة فناوری‌های مرتبط با فعالیتهای حساس هسته‌ای و گسترش سیستمهای انتقال سلاحهای هسته ای ایران كمكی نخواهد كرد، اعمال نخواهد شد؛ از جمله در جایی كه چنین اقلام یا كمكهایی در رابطه با مواد غذایی، كشاورزی، پزشكی یا سایر اهداف بشردوستانه باشد، مشروط به آنكه:

(الف): قراردادهای تحویل چنان اقلام یا كمكهایی در برگیرنده تضمینهای مناسب در خصوص مصرف‌كننده نهایی باشد؛
(ب): ایران متعهد شده باشد كه چنان اقلامی را در جهت اشاعه فعالیتهای حساس هسته ای یا برای گسترش سیستمهای انتقال سلاحهای هسته ای به كار نبرد.

10) از تمامی كشورها می‌خواهد كه نسبت به ورود ‌به یا عبور از خاكشان توسط افرادی كه در فعالیتهای هسته ای حساس به اشاعه و یا توسعه سیستمهای پرتاب سلاح هسته‌ای ایران دخیل هستند، مستقیماٌ با آن ارتباط دارند و یا از آن حمایت می‌كنند، مراقبت جدی داشته باشند، و در این رابطه تصمیم می‌گیرد كه تمامی كشورها باید ورود افراد مورد اشاره در پیوست این قطعنامه (از این پسپیوست خوانده می‌شود) و دیگر افرادی كه به تشخیص شورای امنیت یا كمیته در

فعالیتهای هسته ای حساس به اشاعه و یا توسعه سیستمهای پرتاب سلاح هسته‌ای ایران دخیل هستند، یا مستقیماٌ با آن ارتباط دارند و یا از آن حمایت می‌كنند، از جمله از طریق مشاركت در خرید اقلام، ‌كالاها، تجهیزات، مواد و فناوری ممنوعه اشاره شده در و یا تحت تدابیر بندهای 3 و 4 فوق به جز مواردی كه چنین سفری برای فعالیتهای مستقیماٌ‌ مرتبط با اقلام برشمرده شده در بندهای فرعی 3(ب)(1) و (2) فوق باشد، به خاكشان و یا عبور آنها از خاكشان را به كمیته اطلاع دهند؛

11) تاكید می‌كند كه محتویات بند فوق هیچ كشوری را ملزم به جلوگیری از ورود اتباعش به خاك خود نمی‏كند،‌ و تمامی كشورها باید، در اجرای بند فوق ملاحظات بشردوستانه و ضرورت تحقق اهداف این قطعنامه از جمله هرجاكه مربوط به ماده 15 اساسنامه آژانس باشد، را مد نظر قرار دهند؛

12) تصمیم می‌گیرد كه تمامی دولتها كلیه اعتبارات، دارایی‌های مالی و سایر منابع اقتصادی كه در تاریخ پذیرش این قطعنامه و یا هر زمان دیگری پس از آن در قلمروشان قرار دارد و متعلق به یا در كنترل اشخاص یا نهادهایی هستند كه در ضمیمه قطعنامه مشخص شده اند، یا دیگر اشخاص و نهادهایی كه شورای

امنیت یا كمیته تشخیص دهد كه در فعالیتهای حساس ایران در زمینة اشاعة هسته ای یا گسترش سیستمهای انتقال سلاحهای هسته ای ایران مشاركت دارند یا مستقیما مرتبط هستند یا به این برنامه‌ها‌ حمایت می‌رسانند، یا تمامی اشخاص یا نهادهایی كه از طرف آنان و یا با هدایت آنان، یا به وسیله نهادهای متعلق به آنان یا در كنترل آنان، از جمله از طریق راههای غیرقانونی، عمل می‌كنند مسدود خواهند نمود، و در صورتیكه و در زمانیكه شورای امنیت یا كمیته نام آنها را از پیوست حذف نماید، تدابیر این بند در رابطه با این افراد یا نهادها دیگر اجرا نخواهد شد، و نیز تصمیم می‌گیرد كه تمام دولتها باید اطمینان حاصل كنند كه از هر گونه اعتبارات، دارایی‌های مالی، یا منابع اقتصادی كه توسط اتباعشان یا اشخاص یا نهادهای در قلمروشان در اختیار اشخاص و نهادهای فوق‌الذكر قرار گیرد ممانعت خواهد شد.

13) تصمیم می‌گیرد كه اقدامات مقرر شده در بند 12 فوق در مورد آن دسته از اعتبارات، دارایی‌ها و منابع اقتصادی كه دولتهای مربوطه به نحو ذیل تشخیص دهند، اعمال نخواهد گردید:
(الف) برای انجام مخارج اساسی ضروری باشد، از قبیل پرداختها برای اقلام غذایی، اجاره‌بها، رهن‌ها، داروها و امور پزشكی، مالیاتها، حق بیمه‌ها‌ و هزینه‌ها‌ی خدمات عمومی یا منحصرا برای پرداخت معقول دستمزد امور تخصصی و حرفه‌ای و هزینه‌ها‌ی مرتبط با مسائل حقوقی و قضایی كه طبق قوانین ملی كشورها به نگهداری اعتبارات، دارایی‌ها و منابع اقتصادی توقیف شده، تعلق می‌گیرد، پس از اطلاع‌رسانی دولت ذیربط به كمیته مبنی بر قصد خود در صدور اجازه

دسترسی، هرجا مقتضی باشد، به این دارایی‌ها، اعتبارات و سایر منابع اقتصادی به شرط آنكه ظرف 5 روز كاری با پاسخ منفی كمیته روبرو نگردد؛
(ب) برای انجام مخارج فوق‌العاده ضروری باشد، مشروط بر آنكه این تصمیم توسط دولت مربوطه به كمیته اطلاع داده شده و به تصویب كمیته برسد؛
(ج) موضوع یك دادرسی قضایی یا حق وثیقه باشد كه در آن، برداشت از اعتبارات، اموال، دارایی‌ها و منابع اقتصادی مزبور ممكن است مورد دادرسی یا توثیق قرار گرفته باشد، مشروط بر آنكه تاریخ دادرسی مقدم بر تاریخ پذیرش این قطعنامه بوده باشد و نیز برداشت از آنها در جهت منافع اشخاص یا نهادهایی كه در بند 10 و بند 12 فوق مورد اشاره قرار گرفته‌اند نباشد و نیز توسط دولت ذیربط به اطلاع كمیته رسیده باشد.

(د) برای فعالیت‌هایی كه مستقیما با اقلام مورد اشاره در بندهای فرعی 3 (ب) (1) و (2) فوق مرتبط هستند لازم باشند و توسط دولت‌های ذیربط به اطلاع كمیته رسیده باشند؛

14) تصمیم می‌گیرد كه دولتها می‌توانند اجازه دهند، بهره یا سایر عواید متعلقه یا پرداختهایی در اثر قراردادها، توافقنامه‌ها‌ یا تعهدات مالی كه از نظر زمانی قبل از تاریخی ایجاد شده باشند كه دارایی‌های توقیف شده طبق بند 12 بالا، موضوع این قطعنامه واقع شده‌اند، به حسابهای مزبور اضافه شود مشروط بر آنكه تمام این نوع عواید و سودها نیز موضوع مفاد این قطعنامه قرار گرفته و مسدود بمانند.

15) تصمیم می‌گیرد كه مفاد بند 12 بالا مانع از آن نخواهد شد كه فرد یا نهادی كه در بند مزبور مشخص شده است به موجب قراردادی كه قبل از درج نام فرد یا نهاد مورد نظر در فهرست منعقد شده است؛ پرداختی انجام دهد مشروط بر آنكه دولتهای ذیربط تشخیص دهند كه:
(الف) قرارداد مزبور با هیچ یك از اقلام ممنوعه، مواد، تجهیزات، كالاها، فناوریها، كمكها، آموزش، كمكهای مالی، سرمایه گذاری، واسطه‌گری یا خدماتی كه در بند‌ها‌ی 3 و 4 و 6 فوق بدانها اشاره شده است، مرتبط نباشد؛

(ب) پرداخت مزبور مستقیم یا غیرمستقیم به شخص یا نهادی كه در بند 12 مشخص شده است نبوده باشد؛
و بعد از اعلام كشورهای مربوطه به كمیته از قصد خود، در صورت اقتضاء، برای رفع توقیف سرمایه‌ها‌، دیگر داراییهای مالی، یامنابع اقتصادی برای این هدف، 10روز كاری قبل از صدور چنین مجوزی؛
16) تصمیم می‌گیرد همكاری‌های فنی كه توسط آژانس بین المللی انرژی اتمی و یا تحت اشراف این سازمان با ایران صورت می‌گیرد باید صرفا برای امور غذایی، كشاورزی، پزشكی، ایمنی و یا دیگر اهداف بشردوستانه و یا در صورتی كه برای پروژه‌های مستقیما مرتبط با اقلام مورد اشاره در بندهای فرعی 3 (ب) (1) و (2) فوق مرتبط هستند لازم باشد، ولی هیچیك از این همكاریهای فنی نباید به فعالیتهای هسته‌ای حساس از نظر اشاعه كه در بند 2 فوق تشریح شده است، مرتبط باشد؛
17) از تمامی دولت‌ها می‌خواهد تا هوشیاری به خرج دهند و از تدریس یا آموزش تخصصی اتباع ایرانی، در قلمروشان یا توسط اتباعشان، در مورد رشته‌ها‌یی كه به فعالیت‌های هسته‌ای حساس به اشاعه ایران و توسعه سیستم‌های پرتاب سلاح هسته‌ای ایران كمك می‌كند جلوگیری به عمل آورند.
18) تصمیم می‌گیرد تا بر طبق ماده 28 آیین كار موقتی خود، كمیته ای را تشكیل دهد كه در آن هر 15 عضو شورای امنیت حضور خواهند داشت و وظایف ذیل را به عهده بگیرد:
(الف) تلاش جهت دریافت اطلاعات در رابطه با اقدامات اتخاذ شده تمامی كشورها خصوصا كشورهای منطقه و كشورهایی تولید كننده اقلام، مواد تجهیزات، كالاها و فناوری مورد اشاره در بند 3 و 4 فوق، برای اجرای مؤثر اقدامات مقرر شده در بند‌ها‌ی 3، 4، 5، 6،7، 8، 10 و 12 این قطعنامه و نیز دریافت هر گونه اطلاعات بیشتری كه كمیته در این زمینه مفید تشخیص دهد؛
(ب) تلاش جهت دریافت اطلاعات از دبیرخانه آژانس بین المللی انرژی اتمی در خصوص اقدامات اتخاذ شده توسط آژانس برای اجرای مؤثر اقدامات مقرره در بند16 این قطعنامه و دریافت هر گونه اطلاعات بیشتری كه كمیته در این زمینه مفید تشخیص دهد؛

(ج) بررسی و اتخاذ اقدامات مقتضی در خصوص اطلاعات مربوط به نقض‌ها‌ی احتمالی اقدامات مقرر شده در بند‌ها‌ی 3، 4، 5، 6،7، 8، 10 و12 این قطعنامه؛
(د) بررسی و تصمیم گیری در خصوص درخواست‌ها‌ی مربوط به معافیت‌های مقرر در بندهای 9، 13 و 15 فوق؛

(ه) در صورت ضرورت، تعیین موارد بیشتری از اقلام، مواد، تجهیزات، كالاها و فناوری كه برای اهداف بند 3 فوق در نظر گرفته شوند؛
(و) در صورت ضرورت، تعیین سایر افراد و نهادهایی كه موضوع اقدامات مقرر در بندهای 8 و 10 فوق قرار گیرند؛

(ز) ترویج و انتشار اصول راهنمای لازم بمنظور تسهیل اجرای اقدامات مقرر شده در این قطعنامه كه در آنها از جمله از دولتها خواسته شود تا، هر جا امكان دارد، اطلاعاتی در خصوص اینكه چرا فرد و/ یا نهادهای مشمول معیارهای مقرر شده در بندهای10 و12 گردیده و همچنین هر گونه اطلاعات شناسایی كننده مرتبط را ارائه دهند؛
(ح) ارائه گزارش به شورای امنیت در خصوص كار كمیته و در خصوص اجرای این قطعنامه، حداقل هر 90روز یكبار، همراه با نقطه نظرات و توصیه‌ها، بویژه در مورد راه‌ها‌ی تقویت كارآمدی اقدامات مقرر در بندهای 3، 4، 5، 6،7، 8، 10 و 12 فوق؛