بخشی از مقاله
چکیده
سازمانها در محیط پیرامون خود شاهد رقابت فزاینده جهانی، توسعه تکنولوژی و فناوریهای نوین و مدیریت مبتنی بر خرد و دانش میباشند. مدیریت دانش یک استراتژی نسبتا جدید در افزایش عملکرد و موفقیت سازمانی است. اگر سازمانی به راحتی نتواند شکل صحیحی از سیستمهای مدیریت دانش را در جایگاه مناسب خود به کار برد، در عرصه های رقابتی دچار رکود خواهد شد و از صحنه رقابت خارج شده و با استمرار و تداوم آن بحران گریبانگیر سازمان می شود. سازماندهی سازمانها در عصرهای مختلف با انواعی از نسلهای دانش میباشد. سازمانهای موفق، نسلی از دانش جدید را همگام با تکنولوژی و مقتضیات محیط خلق کرده و باعث بهبود عملکرد و بهره وری میشوند. یادگیری اثربخش و کارا زمانی صورت میگیرد که سازمانها با فراخور ساختار و فرایند کاری خود ضمن اشراف به نسلهای دانش، دانسته از این دارایی ناملموس استفاده نمایند و قابلیت خود برای کنش و عملیات را بهبود بخشند که این مزیت رقابتی مدیریت دانش میباشد. در این مقاله نسلهای مدیریت دانش در سازمانها مورد بررسی قرار گرفت. در نسل اول مدیریت دانش کارهای مقدماتی طراحی کسب و کار، ذخیرهسازی و دستیابی اطلاعات بود. نسل دوم، فرایندهای دانش و فضاهای مشارکتی و شروع اجرای مدیریت دانش در سازمانها، تدوین چارچوب و ساختارهای مدیریت دانش در راستای توسعه و تکنولوژی سازمان، کسب دانش به عنوان یک فرایند یادگیری و تعامل اجتماعی و تاکید رابطه بین کار و اندیشه بود. نسل سوم، بر پژوهش محوری مدیریت دانش و دانش تیمی، اجتماعی و فرهنگی، برنامههای عملیاتی و راهبردی سازمان، یادگیری برای خلق دانش و فرایندهای نوآورانه در ساختارهای سازمان پرداخت. در نسل چهارم، تاکید بر سازماندهی دانش، ایجاد شبکههای اجتماعی، تسهیم و تشریک مساعی دانش می باشد. به نظر می رسد خلا نسلی که تاکید بر فرهنگ اخلاقی خلق و اشتراک دانش و ایجاد الگوی تعادل و تعامل بین افراد، اهداف، فناوریها و فنون باشد، به عنوان نسل پنجم وجود دارد که بر سرمایه فرهنگی خلق و فناوری دانش، ایجاد جو امنیت اشتراک دانش نهان و رعایت اصول اخلاقی مالکیت خالق دانش تاکید نماید تا ذخایر و سرمایه آموزشی حاصل از دانش و بخش نهان دانش ضمنی برای توسعه سازمان ها در سطح ملی و بینالمللی قابل استفاده و کاربردی گردد. در این صورت است که ارتباط منطقی بین خلق و ذخیره دانش و کاربرد آن در قالب فرهنگ
1
صحیح و سرمایهی فرهنگی در محیطی توام با توافق و تفاهیم ایجاد و مانع هدر رفت دانش مثل سایر سرمایه ها با بازنشستگی یا خروج سرمایه انسانی شود.
واژههای کلیدی : مدیریت دانش- نسلهای دانش- سازمانها
2
مقدمه
در جهان رقابتی، دانش به عنوان با ارزشترین سرمایه سازمانی به حساب می آید. بهرهوری در سازمانها به توانایی مدیران در خلق دانش های جدید بستگی دارد. در تغییرات سریع تکنولوژی ارتباطات و اطلاعات عصر پسا تجددگرایی و انتقادی، سازمانهایی موفق هستند که در درک و کاربرد دانش ضروری تلاش نمایند و سازمان مبتنی بر دانش، یادگیری، نوآور و پویا پدید آورند. در دنیای پویا و متغیر امروزی، دانش و سرمایههای فکری سازمان یکی از منابع حیاتی برای کسب مزیت رقابتی می باشند.]1[ در مدیریت دانش تمرکز اصلی بر منابع موجود است. مدیریت دانش به سازمانها کمک میکند با گذر از انقلاب صنعتی و ورود به دوران پساتجدد انتقادی، تسریع در انجام کارها، اتخاذ تصمیم درست، کاهش هزینههای اضافی ناشی از اشتباه کاری، رشد و توسعه موتور محرکه سازمانها را سبب شوند. دانش به عنوان برترین و والاترین شکل اطلاعات شناخته می شود که نیاز است به شیوه های مناسب مدیریت شود.]2[
