بخشی از مقاله
چکیده
امروزه دانش به عنوان اساس و مهمترین عامل رقابت و در کنار آن ، نوآوری نیز به عنوان مهمترین عامل بقای سازمان ها شناخته شده است. در چنینشرایطی برای تمامی سازمان هایی که در بازار رقابتی و بعضاً غیر رقابتی فعالیت می کنند ،اتخاذ رویکردی نوین برای خلق نوآوری ، نه تنها یک انتخاب بلکه یک ضرورت است. جمع سپاری ،راهبردی نوین در فرآیند نوآوری به منظور کسب مزیت رقابتی محسوب می شود.
با توجه به اینکه اشتیاق و علاقه به جمع سپاری به طور فوق العاده ای رو به رشد است، نکته ای که سازمانها باید به آن توجه کنند این است که برای چه از جمع سپاری استفاده می کنند. این که آیا هدف سازمانها از جمع سپاری تنها این است که می خواهند کار را به افراد غیر سازمانی واگذار کنند یا اینکه برای موفقیتشان به دانشی منحصر بفرد نیازمندند که در اختیارشان نیست، از موضوعاتی است که در این مقاله به آنها پرداخته می شود. هدف از این مقاله شناسایی عوامل بازدارنده سازمانها در انتخاب رویکرد جمع سپاری ، چالشهای پس از انتخاب آن ، تحلیل منفعت - هزینه جمع سپاری در مقایسه با دیگر روش ها و همچنین ارائه پیشنهادات به سازمانهایی است که راغب به این امر هستند که با مروری بر موردکاوی های انجام شده ی برون مرزی و همچنین ادبیات تحقیق انجام شده است.
مقدمه
دانش به عنوان اساس و مهمترین عامل رقابت مطرح و در کنار آن ، نوآوری نیز به عنوان مهمترین عامل بقای شرکتها شناخته شده است. - یوسفی و فیضی و سلیمانی ،. - 1391 در ادبیات مرتبط با نوآوری ، دانش به عنوان یکی از مهمترین اجزای فرآیند خلق نوآوری مطرح گردیده است. بنابراین توانایی مدیریت دانش در حمایت و پرورش دادن نوآوریها نقشی محوری دارد. مدیریت دانش ، مفهوم بسیار ارزشمندی است که برای نوآوری زمینه لازم را فراهم می آورد. تحقیقات مربوط به نوآوری بیان می دارد که شرکتها در تبدیل تکنولوژی جدید به موفقیت تجاری ، نیازمند داراییهای مکمل از جمله خلاقیت و نوآوری می باشند.
در تلاش برای جذب ایده های جدید در فرآیند نوآوری بسیاری از بنگاهها امروزه در حال گسترش حوزه های مدیریت دانش و برون سپاری خلاقیت می باشند و یکی از رویکردهایی که از این منظر مورد توجه قرار گرفته است ، جمع سپاری است که هلمشن و پنین1 آن را راهی برای دستیابی به دانش موجود در خارج از بنگاه ها دانسته اند.برابهام2 ، جمع سپاری را یک مدل استراتژیک برای جذب جمعیت علاقمند و برانگیخته شده از افراد توانمند برای ارائه راه حلهای برتر کیفی و کمی در مقایسه با آنچه که کسب و کار به صورت مرسوم میتواند انجام دهد ، میداند.
در پارادایم جمع سپاری ، خلق محصول از انحصار شرکتها و افراد متخصص خارج میشود و تمامی ذینفعان ، علاقمندان و به ویژه مصرف کنندگان دست به دست هم می دهند تا کالای مورد نیازشان را همآفرینی کنند. جمع سپاری یک الگوی کسب و کار مبتنی بر وب است. از اینرو با بهره گیری از بستر وب و راه اندازی پورتالها و درگاه های تعاملی مبتنی بر آن می توان نظرها ، ایده ها ، خلاقیت ، نوآوری ، سلائق و ارزشهای مشتریان و منابع خارج از سازمان را که به معنی جذب مزیت رقابتی پایدار است ، کسب نمود.
در این مقاله فرصتها و چالشهای جمع سپاری که به عنوان راهی برای به کارگیری افراد غیرسازمانی است ارائه و در بخش دوم نیاز یک سازمان برای استفاده موفقیت آمیز این استراتژی جدید ، به جزئیات بیان می شود.پیشنهاد میشود که سازمانها از این الزامات به عنوان یک الگو استفاده کنند. الگویی که آمادگی ، اشتیاق و توانایی آنان را برای به کارگیری جمع سپاری جهت مرتفع نمودن نیازهایشان ، مشخص می کند. به علاوه ، این الزامات می تواند به مدیران در تصمیم گیری درباره اینکه چه زمانی جمع سپاری مثمر ثمر واقع شده و چه زمانی باید گزینه های دیگر دنبال شود ، کمک میکند.
