بخشی از مقاله

مقدمه
در برنامهریزي آموزشی دانشگاهی، دروس و سرفصلهاي تعیین شده بر مبناي جایگاه و هدف آموزشی آنها، به دروس عمومی، اصلی و پایه تقسیم میشوند. - در این مقاله که درباره دروس رشتههاي الهیات بحث میشود، بحثی درباره دروس عمومی نیست - در واقع اگر ما سطوح تحصیلی یک علم را در دانشگاه به دو سطح مقدماتی و پیشرفته تقسیم کنیم، براي هریک از این دو سطح دروس خاصی درنظر گرفته میشود که کسب مهارتهایی نیز از آنها مورد انتظار است. در ابتد سعی در ایجاد گروهی دانشها و مهارتهاي مقدماتی جهت ورود به فضاي تخصصی آن رشته است کهمعمولاً با دروس پایه تأمین میشود. در اینسطح هدف، آشناسازي دانشجو با مبانی، مقدمات، تعاریف، اهداف و فواید، زبان آنعلم وتاریخ شکل گیري اندیشههاي مطرح در آن علم میباشد. باتوجه به این اهداف بهنظر میرسد، آموزش محتوا در این مرحله تا حدودي میتواند، موضوع محور باشد؛ یعنی دانشجوصرفاً باید بر اساس سیر و ترتب منطقی مباحث یک علم، با موضوعات و مسائل و آرا و نظریات اندیشمندان و مکاتب گوناگونآن علم و نیز ایرادات و اشکالات احتمالی آن آرا، آنهم به نحو کلی و نه به تفصیل، آشنا شود؛ لذا در این دروس باید از آثار تعلیمی داراي ویژگیهاي خاص که فهم مقدماتی و مبانی علمی رشته را با آسانی، دقت و نظم ایجاد کنند استفاده نمود تا دانشجو با اندیشه اندیشمندان آن علم به نحوکلی آشنا شود و از برخی نظرات و براهین اصلی دیگر در زمینه آن اندیشهها اجمالا آگاهی یابد، موضوع اصلی آن علم را بشناسد، برخی معضلات آن علم - مسائلآنعلم - و براهین حل آنها را درك کند، بهاهمیت درك وتفسیردقیقمتونواقف شودوبااصطلاحات تخصصی و زبان آن علم آشنا شود؛ لذا باید دراین سطح از آثاري استفاده گردد که جنبه تعلیمی آن غالب باشد و به زبان ساده دانشجویان را به شکلی آسانیاب با مسائل و حوزههاي گوناگون آن علم آشنا سازد. البته دلپذیريآثارتعلیمی انتخابی نقش

در متن اصلی مقاله به هم ریختگی وجود ندارد. برای مطالعه بیشتر مقاله آن را خریداری کنید