بخشی از مقاله
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی تاثیر محبت و تشویق در تعلیم و تربیت کودکان انجام شده است . در پژوهش پیش رو مواسات ودلسوزی معلم نسبت به شاگردان بررسی و در ادامه عامل لطف ومحبت و تاثیر آن نقد شده است . فروتنی ونرمش نسبت به دانش آموزان عامل دیگری است که در این پروژه بدان پرداخته شده است تشویق شاگردان به اشتغالات علمی وتحریص بر تکرار دروس یکی از عوامل بسیار مهم در یادگیری موثر است در ادمه به رعایت مساوات در توجه ومحبت به شاگردان پرداختیم و احترام نسبت به شادگرد را از منظر گذارنده و در پایان مقاله به جواب سوالات مطرح شده جواب داده شده است .
کلمات کلیدی :تشویق ، یادگیری ، تشویق مادی و معنوی
مقدمه و هدف
شاید برای عده ای تصور اینکه بتوان در مدرسه ای از تشویق استفاده کرد کمی دشواراست اما واقعیت این است که می توان در سنگر مدارس شاهد حضور با شکوه معلمان وشاگردانی بود که با سرمایه از محبت وچهره های متبسم ومصصم در تلاش هستندکه در کارهای خود موفق بوده اند. پس باید رنگ مدرسه ای یادآور زیبائیها ونیکوئیها باشد. چرا که هم انسانها بالاخص نوجوانان محبت پذیر می باشند. ولذا نیاز به محبت از اساسی ترین نیازهای هر انسان می باشد.
تشویق نیروها واستعدادهای دانش آموزان را به کار می اندازد واستقامت آنها را در کارها زیاد می کند وموجبات سرعت در کارهای بدنی را فراهم می کند ودر کارهای فکری موجب سعی وکوشش بیشتری می گردد.1 تشویق وتقویت رفتار مثبت کودکان سبب شکل گیری عادات مطلوب در آنان می شود. به عبارت دیگر از آنجا که از طریق رفتارهای تشویق آمیز کلامی وغیر کلامی مادی وعنوی فردی وگروهی مستقیم وغیر مستقیم مربی بیش از هر چیز به یک نیاز هم نوجوانان یعنی نیاز به محبت متعلق وتوجه پاسخ داده می شود.
پیشینه تحقیق
معلم باید شاگردان خود را به علم ودانش تشویق نماید وفضائل ومزایای علم وعلما را به آنان تذکر دهد ویادآور گردد که علما ودانشمندان وارثان انبیاء وپیمبران ودر پایگاههائی بلند وفرازنده ودرخشان جای دارند پایگاههای که مورد شک انبیاء وشهدا وجانبازان راه خدا می باشد. باید معلم اینگونه سخنان شوق آفرین را که در ملی آیات واخبار و آثار اشعار وامثال بچشم می خورد وبازگو کننده فضائل ومنازل ومقامات والای علم است بگوش آنها برسانند معلم باید از عواملی که او را در تشویق شاگردان به علم و دانش مدد می کند استفاده نماید و به آنها گوشزد کند باید نسبت به مسائل دنیوی به امکانات وبا اندازه کفایت قناعت وسنبده کنند تا ازاین طریق بتواند آنها را از انگیزه دنیا ثرانی که موجب دل مشغولی و پریشانی خاطر آنها می گردد.
فروتنی ونرمش نسبت به دانش آموزان
نباید معلم با شاگردان خویش رفتاری شکوهمندانه وبزرگ مابانه ای را در بیش گیرد بلکه باید فروتنی ونزمش را در برخورد با شاگردانش بکار برد خداوند متعادل به پیامبر خود می گوید : » واخض جناحک ، سمن اتمبک من المومنین پروبال خونین را برای پیروان خود - که با پیرمرد خویش در ایمان به تواظهار علاقه میکند - فروهشته ساز - ونسبت به آنان متواضع وفروتن باش - رسول خدا - ص - فرمود:خداوند متعال به من وحی نمود - که به شما اعلام کنم تا - تواضع فروتنی را پیشه خود سازید تواضع وفروتنی نسبت به تمام طبقات مردم در خور وظیفه اخلاقی هر انسان مومن ومسلمان است علیهذا باید در نظر گرفت که وظیفه معلم نسبت به شاگردان ازاین دیدگاه چگونه است.
شاگردانی که همواره در معیت معلم بسر میبرند وبه منزله فرزندان او هستند با توجه به این حقیقت که میان شاگردان ومعلم و ملازمت وهمبستگی جالبی برقرار است و شاگردان در پی جوئی از دانش ها ومعارف سودمند بدوتکیه می کنند ورای نظر او را ملاک ومعیار ارزیابی علوم ودانشها می دانند وعلاوه براین میان معلم وشاگردان حقوق متقابل دیگری از قبیل : حقوق مصاحبت وهمنشینی صیانت واحترام در رفت وآمد و برخوردها وبشرافت محبت در سیستم های راستین وعاری از هر شائبه کینه توزی وامثال آنها وجود دارد.
که این حقوق ومعیارها می تواند رابطه معلم وشاگردانش را بطرز جالب ودلنشین سازمان بخشیدن در حدیثی از پیامبر گرامی اسلام - ص - آمده است که فرمود : معلم و آموزگار باشید - ودرس عشا زمزمه محبت باشد . در تعلیم خود دشوار وسختگیر نباشید زیرا معلم و آموزگاراز انسان دشوار و سختگیر بهتر وبا ارزش تر است.
تشویق شاگردان به اشتغالات علمی وتحریص بر تکرار دروس
معلم باید شاگردان را به اشتغالات - علمی در تمام اوقات واعاده و تکرار محفوظات در اوقات مناسب تشویق وتحریص نماید. و راجع به مباحث و مسائل مهمی که برای آنها بیان شده است. پرسش های مطرح سازد.اگر ملاحظه کرد که شاگردی مسائل ومباحث مذکور را درک کرده وآنها ر ادقیقا بخاطر سپرده است از او احترام وتجلیل بعمل آورده وعلت در حضور دیگران - در صورتیکه بیم عجب و غرور وتباهی حال ومزاج روحی او در میان نباشد - اورا مورد ستایش وتقدیر قرار دهد.
واگر احساس کرد که شاگرد ودانشجویی در حفظ کردن درس ودقت در مباحث ومسائل مربوط به آن کوتاهی ورزیده اورا در نهان ودرغیاب دیگران هشدار داده وتوبیخ نماید. وچنانچه مصلحت چنین شاگردی ایجاب کند علت ودرحضور دیگران وی را بخاطر سهل انگاری مورد ملامت قرار دهد. و اگر این کار را با توجه به مصلحت خود شاگرد انجام گیرد بلامانع می باشد زیرا معلم وامت و وهمچون طبیب وپزشک می باشد که می داند دارو را در چه جائی بکار برد وآن دارو در چه شرایطی می تواند در بیمار موثر وسودمند افتد.
