بخشی از مقاله
چکیده
با وجود افزایش ترافیک در فرودگاه های جهانی ، برخی تحقیقات و بررسیها بر روی روش شناسی توسعه سیستم کنترل زمینی هواپیماها و وسایل نقلیه انجام شده است. این امر ممکن است باعث کاهش ایمنی شود . یک سیستم جامع نیز به منظور کمک به تضمین جداسازی مناسب وسایل نقلیه زمینی و هواپیماهایی توسعه مییابد که در حال حرکت در محوطه باند فرودگاه هستند.
به علاوه انها مسائل مربوط به کاربرد بالقوه تاکسی ها و باند ها را نیز می توانند نشان دهند. سیستم متشکل از سیستم سخت افزار موقعیت جهانی و نرم افزار اطلاعات جغرافیایی ویژه ای است که موقعیت وسایل نقلیه زمینی و هواپیماهای روی زمین در زمان واقعی را مشخص کرده و برای ردیابی وسایل نقلیه و هواپیماها در عملیاتهای برنامهریزی متفاوت به کار می رود. این پژوهش دارایماهیّتی» تبیینی «است و از سوی دیگر با توجه به کلیت موضوع، رویکرد حاکم بر این پژوهش »کاربردی «میباشد. در نهایت ما دریافتیم که سیستمهای کنترل زمینی بر حرکت هواپیماها منجر به ایمنی مسافران و مدیریت خطر گردیده و فرودگاهها را ارتقاء خواهد داد.
-1 مقدمه
فرودگاهها محل گره حمل و نقل و ارتباطات در عصر ارتباطات می باشند، آنها بهعنوان قطبهای ضروری در بافت شهرجهانی نشان میدهند که تا چه حد ترافیک اطلاعات دیجیتالی، مردم و همه چیز بستگی به سیستمهای تدارکاتی تحت پوشش با سرعت بالا دارند.
رشد مسافرتهای هوایی جهان مستقیماً به تحولات عمدهی جهانی شدن بستگی دارد و نشان میدهد که تا چه حد روند نوسازی کشورهای پیشرفته و در حال توسعهی جهان را درنوردیده است. در این سطح، فرودگاه ها هشدار اولیه سیگنال ها و یا شرایط آزمایشگاهی برای مطالعهی شبکهی جهانی و جریان اطلاعات را مهیا میکنند، به طور ویژهای آشکار است که بعد از 11 سپتامبر سال 2001 - دروغ بزرگ! - ، زمینه تشدید پروفایل دادهها و بیومتریک فراهم آمده است.
سایر اقدمات امنیتی نفوذی در سراسر بسیاری از پایانههای هوایی بین المللی به نام ایمنی مسافران و مدیریت خطر در حال بررسی و آزمایش قرار گرفته است. اگرچه فرودگاه همواره به عنوان یک نشانه ی مهم در نمایش فناوری است مهم است که راههای مختلفی که در آن فناوری اجرا شده است در طول 100 سال اخیر در نظر گرفته شود.
تعامل انسان و ماشین در زندگی معاصر صورت میپذیرد. فرودگاه سایت مرتفعی است که در آن شبکههای متعددی از انسان و غیر انسان، جهانی و محلی و مقیاسهای چندگانه در تعامل است . - Castells, 1998 - در این زمینه، مجموعه ای جدید از نگرانی ها باید به در نظر گرفتن عوامل انسانی و فرهنگی در بازی شبکههای روزمره مربوط شود و فقط نگرانی ها به کسانیکه بهطور خاص با حمل و نقل هوایی میروند، معطوف نمیشود.
این تعامل مقیاس را میتوان بهطور عظیم در فرودگاه به طور فزآیندهای مشاهده نمود. افراد واسطههای میان هواپیماها با مسافران یعنی کسانی که بازرسی و چک کردن را با چشمانشان انجام میدهند، مقیاس میکنند. علاوه بر این، توانایی تکنولوژی دیجیتال برای کپی، توزیع و دستکاری دادهها، شبکهها را به همگرایی بیسابقهای هدایت کرده است. شبکه »سخت « و »نرم« - مانند زیرساختهای فنی، جریانهای اطلاعات، جسم مسافر و ماده هواپیما - دیگر نمیتوانند بهصورت گسسته و جدا از هم در نظر گرفته شوند.
-2 تولد فرودگاه
فرودگاه مدرن به مرکز همگرای تجاری، دولتی، نظامی و منافع خصوصی تبدیل شده است. اولین سازهی ساخته شده برای مسافرت هوایی موقتاً تا حد زیادی به شیوه های برنامهریزی نشده، تولید شد. باندهای فرودگاه، ترمینالهای مسافربری و شبکه های ارتباطی با نگرانی کمی برای اتصال تدارکات تحت پوشش یا توسعه آینده ساخته شد. ابتدا حمل و نقل هوایی برای حمل و نقل عمومی مناسب دیده نشد و بهطور عمده برای پست الکترونیکی و خدمات حمل و نقل کوچک توسعه داده شد. با توجه به خطر و ناراحتی از هواپیماهای اولیه، حمل و نقل انسان در درجهی اول بهعنوان حفاظت از نخبگان تلفن همراه کوچک و جسورانه دیده میشد
خدمات مسافربری در ابتدا وابسته به سیاستهای دولت که به قرارداد ایمیل سودآور متصل بود، به محورهای سودآور کمتری از مسافران انسان متصل است.
علاوه بر این، مقامات دولت تمایل چندانی به سرمایهگذاری در زیرساختهای لازم که برای حمل و نقل هزینهبر هستند، و در نتیجه مقررات حمل و نقل هوایی و برنامهریزی که تا حد زیادی نادیده گرفته میشوند، ندارند. به همین دلیل رشد زیرساختهای پیچیدهی شهری در سراسر فرودگاه های اولیه به سرعت پیشین استفادهی اصلیشان و مناطق داخلی کشورهای اطراف، به تدریج ضمیمهای بهعنوان بخشی از رژیم روبه رشد فرودگاه شد
بسیاری از شهرها که فرودگاه اصلی آن ها خارج از اولین محل استقرار فرودگاه اولیه توسعه یافت. کیفیت فیزیکی فرودگاه شان را برای توسعه شدید محدود به توسعهی حومهی شهری و پیشرفتهای شهری میکنند. این، همراه با نیاز روبهرشد برای محلی، ایالتی، مقررات ملی دولت که به تعدادی از بحرانهایی که در طول دوره بعد از جنگ جهانی دوم به اوج خود رسید، منجر شده است
با کمک سرمایهگذاریهای عظیم در طراحی حمل و نقل هوایی و زیرساختهای ساخته شده در زمان جنگ، حمل و نقل هوایی بهعنوان نوعی از نقل و انتقال انبوه شروع به رونق کرد.
از زمانی که هوایپما طراحی شد و دفعات پرواز توسعه یافت، سفر هوایی مطلوب و بهطور بالقوه سودآور شد. در سالهای پس از جنگ جهانی دوم، طراحان شهری و معماران شروع به پیشبینی آیندهای که مسافرتهای هوایی باید فرصتهای کسب و کار جدید را در مقیاس جهانی میداد، کردند. سبکهای طراحی مختلف برای هر دو مکان پایانهها و فرودگاهها در این دوره آزمایش شدند . - Augé, 1995 - ساختارهای سالن بزرگ، طرحهای ماهواره ای و پایانههای احاطهکننده حلقهای جادهها مورد آزمون قرار گرفتند. هر تلاشی برای حل مسائل تدارکات مانند تحت پوشش گرفتن مسافران از ترمینال به هواپیما، هواپیما به ترمینال و هواپیما به باند فرودگاه، بهصورت یکپارچه ممکن شد
فرودگاه بهعنوان مرکز حمل و نقل انبوه، یکی از اقلیت بخش های پایدار حمل و نقل هوایی نسبت به حمل و نقل نظامی از نظر سوددهی مورد تحقیق و توسعه بوده است
حمل و نقل هوایی شهری، مانند ارتباطات از راه دور، تا به حال رقابتهای شدیدی در مسیرهای اصلی سودآور را شاهد بوده است. خطوط هوایی ملی متعهّد به ارائهی خدمات مسیرهای کمتر سودآور منطقه ای هستند. معرفی هواپیمای جت مانند بوئینگ 707 - به خودی خود چرخشی از تحقیقات هوانوردی نظامی - بهطور فزایندهای صنعت هواپیمایی ضعیف کشوری را تقویت نموده است: سریعتر، ساکتتر، راحتتر و پرواز طولانیتر بدون سوختگیری. در واقع آنها جتهایی هستند که سرویسهای مسافران را از لحاظ مالی پایدارتر می کند. اولین سرویس جهت کالا در اوایل دههی 1960 چشم انداز جدید عامهپسندی از حمل و نقل هوایی را بهعنوان قابل دسترس به »فرد عادی« تبدیل کرد و پرواز خود به کالایی تبدیل شد.
فرودگاه های عصر جت این دیدگاه مردمی را از طریق معماری، کسب سرمایهداری و زرق و برق به منظور چشم انداز ویژهی خوشبینانه نسبت به آینده ایجاد میکند
اشکال بدیع و طاق نماهای داخلی آنها به ارتقاء ایدهی قابل دسترس بودن افقهای بیحد و حصر برای همه، که قبل از آن منشأیی برای ثروتمندان و قدرتمندان بوده، را عملیاتی کرده است. عصر جت عمل مسافرت جهانی را عمومی ساخته است و برای فروش بهعنوان قطعهای از آینده قرار داده، تا بهعنوان بخشی از پیشرفت باشد.
فرودگاهها به تحولات جهانی، فرهنگی و تکنولوژیکی بسیار حساسی مبدّل گشته اند. آنها بهطور مداوم در بهروزرسانی، تطبیق برای هواپیماهای بزرگتر، ترافیک بیش تر، افزایش اقدامات امنیتی، و برای جابهجاشوندگان پروازی مکرّر - برای آنهایی که حمل و نقل دائمی تبدیل به شیوهی زندگیشان شده است - میباشند
تعداد کمی از فرودگاه های اولیه باقی مانده است، یا در درون ساختارهای بزرگتر، مانند فرودگاه هیترو در لندن یا فرودگاه جانافکندی در نیویورک قرار میگیرند - Gordon, 2008 - ، یا بهطور کامل خارج از سرویس شدهاند - بهعنوان مثال، تمپل هاف در برلین در سال 2008 خارج از سرویس شده است - .
رشد مسافرتهای هوایی جهان بهطور مستقیم به تحولات عمده در جهانی شدن مربوط میشود و بخش مهمی از روند مدرنیزه شدن را که با پیشرفت در سراسر جهان همگام است، برای اولینبار به طور فزایندهای در کشورهای در حال توسعه هدایت مینماید - البته کاهش منابع طبیعی و مسائل مرتبط با تخریب محیط زیست نیز در آن تأثیرگذار است - . مقدار زیادی از زیرساختهای مربوطه نیازمند به مدیریت حرکت سریع کالاها و افراد در سراسر فواصل بزرگ است که به نوآوری در عمل، روش، و ساخت فرودگاهها و امکانات مربوط به آنها منجر شده است
بسیاری از پایانه های فرودگاه بینالمللی توسط معماران شناخته شده، مانند نورمن فاستر، پاول اندرو و هلموت جان ساخته شده است و نمایش های دیدنی و جذاب از توانایی یک کشور برای شرکت در اقتصاد جهانی است.
فرودگاه های معاصر، در بخش مرکزی شبکههای جهانی همهشمول حاضر است جریان فضاهای معاصر را تشکیل دهد . باتوجه به ماهیت بهم پیوسته و بار زیادی از ترافیک که جریان دارد، اخیراً فرودگاه ها با شباهت کمی نسبت به اجداد عصر جت خود ساخته شده اند.
