مقاله تحلیل روایت رمان انگار گفته بودی لیلی سپیده شاملو بر اساس نظریه‌ی انواع سرمایه‌ی پیربوردیو

بخشی از مقاله

چکیده

رمان نوع ادبی مدرنی است که بر تجربهی فردی استوار است و متکی بر بازنمایی هویتهای فردی است. بنابراین بهترین سندی است که به صورت آگاهانه میتواند ابعاد زندگی شخصیتها را در خود بازنمایی کند. از جانبی جامعهشناسی انتقادی پیر بوردیو جهان اجتماعی را متشکل از میدانهایی میداند که کنشگران در آنها بر سر کسب سود و سرمایه در اشکال اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و نمادین با هم به منازعه میپردازند و حجم و ترکیب این سرمایهها و قابلیت تبدیلپذیری و تولید و بازتولید آنها جایگاه هر کنشگر را در جهان اجتماعی مشخص میسازد. بر این اساس بررسی جامعهشناسانهی سرمایههای شخصیتهای زن در رمان معاصر با دیدگاه انتقادی انواع سرمایهی پیر بوردیو به خوبی میتواند ما را در درک عمیقی از جایگاه زنان در فضای کلان اجتماعی و چگونگی جاگیری آنها در میدان قدرت یاری برساند. با بررسی جامعهشناسانهی سرمایههای زنان در رمان انگار گفته بودی لیلی اثر سپیده شاملو حقیقت فرودستی زنان در میدانهای مختلف افشا میشود؛ سرمایهی اقتصادی شخصیتهای زن از ضعفی بنیادی حکایت دارد، سرمایهی نمادین آنان به شهرتی که شراره در میدان هنری عکاسی به دست میآورد محدود میشود و سرمایهی فرهنگیشان در ساختار جهان اجتماعی نقش مولدی ندارد، تشکل و رابطهای که در شکلگیری یا تقویت سرمایهی اجتماعی این شخصیتها مؤثر باشد در رمان دیده نمیشود و انواع سرمایههای زنان تحت تأثیر فرقهی ضالهی محمود نقصان میپذیرد. تنها شراره با تکیه بر آشنای قدیمی پدر - آقای رفیعی - سرمایهی فرهنگی خود را عینیت میبخشد.

کلید واژه: جامعهشناسی ادبیات، انواع سرمایهی پیر بوردیو، زنان، سپیده شاملو، انگار گفته بودی لیلی.