بخشی از مقاله
مقاله ترجمه شده تشخیص بیماری سلیاک در بیماران مبتلا به بیماری عفونی معده: ارزش بالای پادتن های آنتی ترانز گلوتامیناز
لوئیس سورل، ژوزه اِی. گاروت، ژوزه اِی. گالوان، سیرا ولازکو، کارمن آر. ادروسا، و ادواردو آرانز
اهداف: هدف اصلی این مطالعه اینست که وجود بیماری سلیاک (CD) را در بیماران مبتلا به بیماری عفونی معده، و همچنین ابزار تشخیص CDرا در این بیماران ارزیابی کند.
روشها: بطور کلی 40 بیمار مبتلا به بیماری عفونی معده مورد ارزیابی قرار گرفتند. بیماری سلیاک توسط بافت برداری روده ای و نشانه های سرم شناختی تأیید یا رد می شد. پادتن های آنتی گلیدین توسط پادتن های آنتی ترانز گلوتامیناز و ELISA با معیار یک مرحله ای تصویر رنگ نگاری شده ایمنیو ELISA تعیین می شد.
نتایج: از 40 بیمار مبتلا به بیماری عفونی معده، 37 بیمار مخاط روده ای نرمال را نشان دادند. در این گروه، پادتن های IgA برای چسب نشاسته در 7 بیمار مثبت بود، و 82 درصد اختصاصی بودن را نشان داد. همه آنها برای پادتن های ترانز گلوتامیناز با معیار تصویر رنگ نگاری شده ایمنی و ELISA منفی بودند (100 درصد اختصاصی بودن). 3 بیمار باقیمانده لاغری کرکی روده ای سازگار با CD را نشان دادند، که البته فقط دو تا از آنها پادتن IgA را نسبت به چسب نشاسته و ترانز گلوتامیناز نشان دادند.
نتیجه گیری ها: بعلت اختصاصی بودن پایین، پادتن های ضد چسب نشاسته برای نمایش CD در بیماران مبتلا به بیماری عفونی معده سودمند نیستند. از طرف دیگر، پادتن های آنتی ترانز گلوتامیناز خیلی خاص و حساس هستند. معیار تصویر رنگ نگاری شده ایمنی یک مرحله ای یک روش ثانوی آسان و کم هزینه است. یافته های لاغری کرکی باید توسط نشانه های دیگر CD برای تشخیص CD در این بیماران پشتیبانی شود.
مقدمه
اسهال طولانی اغلب در اهالی کشورهای گرمسیری مشاهده می گردد. آزمایشات و تست های بالینی دقیق میتواند به طبقه بندی این بیماران به نهادهای بالینی مجزا کمک کند که عوامل سبب شناسی اساسی متفاوتی دارند. بیماری عفونی معده علت اصلی اسهال است، اما در افراد مبتلا به بیماری سلیاک (CD) نیز اینطور است. شیوع CD (هم در بچه ها و هم در بزرگسالان) خیلی بیشتر از چیزی است که قبلاً تصور می شد، و به نظر می رسد که یک مشکل جهانی باشد. بنابراین مهم است که افراد مبتلا به CD را از افرادی مبتلا به بیماری عفونی معده بخاطر اسهال متمایز کنیم. بعلاوه، این احتمال که یک بیمار مبتلا به بیماری عفونی معده که بطور همزمان به CD نیز مبتلا است نیز نباید حذف گردد.
بیماری سلیاک یک بیماری التهابی مصون در روده کوچک است که توسط هضم گلوتن گندم یا پروتئین های جو و چاودار در افراد مستعد تحریک می گردد. استاندارد طلایی برای تشخیص CD، بافت برداری روده ای است که لاغزی مخاطی روده کوچک را نشان میدهد. البته این تغییرات در ساختار مخاطی مختص به CD نیست: فرآیند های دیگر مانند نابردباری پروتئین گاو، حساسیت غذایی، یا انگل زدگی میتواند لاغری های کرکی مشابهی را ایجاد کند. با این وجود، بافت برداری اولین آزمایش موجود برای نمایش توده برای متمایزسازی CD از بیماری عفونی معده و علت های دیگر اسهال نیست. آزمایشات سرم شناختی مانند پادتن های آنتی گلادیان، آنتی اندومیزیم، و آنتی ترانز گلوتامیناز ابزار مفیدی هستند، که البته باید حساسیت و اختصاصی بودن این معیارها با دقت ارزیابی گردند.
مواد و روشها
40 بیمار با میانگین سنی 37 ± 20 yr با هجوم Giardia lamblia از لحاظ CD مورد مطالعه قرار گرفتند. در همه تشخیص ها، بیماری عفونی معده توسط آزمایش انگل شناسی نمونه های سرگین و جستجوی تروپوزویت در استنشاق اثنی عشری تأیید می شد و CD توسط بافت برداری روده ای و آزمایش وجود پادتن های آنتی گلیادین و آنتی ترانز گلوتامیناز بررسی می شد. بیماری سلیاک مورد تردید بود وقتی که هر دو تغییر سازگار در مخاط روده ای و حداقل در یک نشانه سرم شناختی یافته می شد.
پادتن های سرم IgA برای چسب نشاسته توسط ELISA تعیین شد. پادتن های آنتی ترانز گلوتامیناز توسط معیار تصویر رنگ نگاری شده ایمنی یک مرحله ای تعیین می شدند. بطور خلاصه، این معیار از نوار نیتروسلولز تشکیل شده است که در نمونه های سرم یا پلاسما قرار داده می شود و پس از 10 دقیقه نتیجه مثبت بصورت دو نقطه رنگی بر روی نوار دیده می شود، که یکی در ناحیه واکنشی و یکی در ناحیه کنترل است. در معیار منفی فقط نقطه کنترل دیده می شود. همچنین پادتن های آنتی ترانز گلوتامیناز IgA نیز توسط ELISA تعیین شدند. نمونه های خون پس از رضایت بیماران از آنها گرفته شد.
نتایج
از 40 بیمار مبتلا به بیماری عفونی معده، 37 بیمار ساختار کرکی نرمال را نشان دادند. در این گروه، پادتن های IgA برای چسب نشاسته (AGA) در 7 بیمار مثبت بود،
که 82 درصد اختصاصی بودن را نشان میداد. هیچکدام از این بیماران توسط معیار یک مرحله ای تصویر رنگ نگاری شده ایمنی یا ELISA دارای پادتن های آنتی ترانز گلوتامیناز نبودند. سه بیمار باقیمانده مبتلا به بیماری عفونی معده، لاغری کرکی و لنفوسیتوز میان-مخاطی سازگار با تشخیص CD را نشان دادند. درجه شدت آسیب ها در همه بیماران شباهت زیادی به هم داشتند و این امکان وجود نداشت که آنها را از آزمایش بافت شناسی متمایز سازیم؛ البته فقط دو مورد از آنها نتایج مثبتی برای پادتن های آنتی ترانز گلوتامیناز در هر دو آزمایش داشتند. این دو نفر بعنوان افراد مستعد برای CD تشخیص داده شدند. یک رژیم غذایی بدون چسب نشاسته (GFD) در بین درمان های خاص برای بیماری عفونی معده ایجاد شد. بیماران با مخاط هموار و AGA منفی و آنتی-tTG فقط با سکنیدازول (30 mg/kg) در یک دوز دهانی منفرد درمان شدند.
بهبود بالینی در پیگیری دو بیمار مستعد برای CD مشاهده شد. بازیابی بافت شناسی توسط یک بافت برداری روده ای ثانوی ارزیابی شد، و این حقیقت که نشانه های سرم شناختی منفی شدند با تشخیص ما مطابقت دارد.
بحث
سبب شناسی اسهال مزمن در بچه های مناطق گرمسیری توسط راستوگی و همکارانش، و آلتونتاس و همکارانش بررسی شد
. آنها پی بردند که بر اساس تاریخ، آزمایش بالینی و بافت برداری اثنی عشری، بیماری عفونی معده و CD از جمله علت های اصلی به شمار می آیند. چون بیماری عفونی معده و CD دارای علائم بالینی مشترکی هستند، پیشنهاد می شود که بعنوان بیماری های متمایزی در نظر گرفته شوند، اگر بیمار بطور همزمان مبتلا به بیماری عفونی معده و CD باشد. این مسئله مهم است چون بررسی ها نشان داده اند که درمان بیماری عفونی معده، علائم اسهال را برطرف ساخت و ریخت شناسی تحقیقی کوچک را به شکل نرمال بازیابی کرد بدون اینکه به GDF مراجعه کند. تشخیص CD بر یک بافت برداری روده ای دلالت دارد، که یک راهکار دشوار برای استفاده بعنوان گزینه اصلی برای نمایش اهداف است. پادتن های آنتی گلادین سرم و آنتی ترانز گلوتامیناز بطور گسترده در تشخیص CD مورد استفاده قرار گرفته اند. ما در این مطالعه پادتن های Ig
A مثبتی را برای چسب نشاسته در تعداد قابل ملاحظه ای از بیماران با بیماری عفونی معده پیدا کردیم، که در آن، CD توسط بافت برداری روده ای رها می شد، بنابراین اختصاصی بودن AGA به اندازه کافی برای نمایش CD در بیماران مبتلا به بیماری عفونی معده مناسب نیست. وقتی که ما از معیار یک مرحله ای تصویر رنگ نگاری شده ایمنیبرای شناسایی پادتن های آنتی ترانز گلوتامیناز استفاده کردیم، هیچکدام از بیماران غیر سلیاکی با بیماری عفونی معده با 100 درصد اختصاصی بودن مثبت نبودند. از طرف دیگر، یک بیمار (یک مرد 84 ساله) تغییرات مخاطی را با نشانه دیگری از CD نشان داد و ما پی بردیم که لاغری کرکی بعلت عفونت انگلی بود، و پس از درمان توسط سکنیدازول ، بهبود بالینی رخ داد. نشانه های سرم شناختی CD پس از درمان تکرار شدند و بصورت منفی باقی ماندند، و بافت برداری روده ای دوم، بازیابی مخاطی کاملی را نشان داد.
دو بیمار با بیماری عفونی معده مستعد برای داشتن CD بصورت همزمان برای هر دو فرآیند درمان شدند. ما احتمال آغاز درمان را ابتدا برای گیاردیا و رژیم غذایی نرمال، و سپس برای GDF در نظر گرفتیم، پس از اینکه گیاردیا برطرف شده بود. البته این راهکار از لحاظ اخلاقی قابل قبول نبود چون ریسک برگشت CD به مرحله نهفته وجود داشت. این حقیقت که پادتن های آنتی ترانز گلوتامیناز منفی شدند، ارزش زیادی برای تأیید تشخیص CD داشت.
معیار یک مرحله ای تصویر رنگ نگاری شده ایمنی خیلی ساده است، و نیازمند هیچ تجهیزاتی نیست و نتایج آن در عرض چند دقیقه بدست می آید. در یک مطالعه قبلی، مشخص شد که برای تشخیص CD در بیماران درمان نشده حساسیت و دقت بالایی دارد. ما اکنون پی بردیم که این آزمایش برای تشخیص CD در بیماران مبتلا به بیماری عفونی معده نیز دقیق است. این معیار را میتوان در مطب دکتر در مناطق روستایی یا شهری انجام داد. به این شیوه، فقط اگر بیمار نتیجه مثبتی را در آزمایش نشان دهد باید بافت برداری روده ای تاییدی برای او پیشنهاد گردد. این مسئله در کشورهای گرمسیری و کشورهای در حال توسعه با منابع کمیاب مهمتر است، که شیوع بیماری عفونی معده بالا است و CD نیز ممکن است که خیلی متداول باشد.
بطور کلی، CD باید در بیماران مبتلا به بیماری عفونی معده درمان گردد. در این بیماران نشانه های دیگر بیماری مانند پادتن های آنتی ترانز گلوتامیناز، بافت شیمی ایمنی، و ریسک ژنتیک میتواند برای تأیید یافته های بافت برداری روده ای مفید باشد.
