بخشی از مقاله
چکیده
در پژوهش پیش رو هدف اصلی شناسایی و اولویت بندی مؤلفه های مؤثر در بهبود و ارتقاء سطح حمل ونقل عمومی - اتوبوسرانی - می باشد و چهار مؤلفه ی »امکانات اتوبوس، امکانات ایستگاه اتوبوس، عوامل ترافیکی و عوامل سازمانی ومدیریتی « با زیر مؤلفه های آنها به عنوان عوامل مؤثر مورد مطالعه قرار گرفته اند. شهر نیشابور در این مطالعه به عنوان محدوده مورد مطالعه انتخاب شده است. روش مطالعه در این پژوهش روش اولویت بندی مؤلفه ها - AHP - خواهد بود که در آن نظر کارشناسان مرتبط با مسائل شهری - اعم از مسئولین شهری، کارشناسان رشته های شهرسازی و برنامه ریزی شهری - جمع بندی شده و ارائه می شود.
نتایج
مطالعات نشان می دهد که بطور کلی از چهار مؤلفه ای که مورد ارزیابی قرار گرفته است مؤلفه اتوبوس بیشترین تاثیر و عوامل سازمانی و مدیریتی کمترین تاثیر در ارتقاء سطح حمل ونقل عمومی را در این مطالعه داشته اند در واقع بیشتر مشکلات به مسائل اجرایی و امکانات ملموس آن مربوط می شود تا عوامل مدیریتی و سازمانی.
-1 مقدمه
امروزه یکی از مسایل بسیار مهم شهرها، بخصوص شهرهای بزرگ حمل نقل و ترافیک شهری است .کمبود و نارسایی در سیستم حمل ونقل، بخصوص حمل ونقل شهری به عنوان یکی از موانع رشد و توسعه هر کشوری به شمار می آید. از سوی دیگر نیز رشد روز افزون جمعیت و توسعه شهرها باعث به وجود آمدن مشکلاتی برای جابجایی و حمل ونقل مسافران شده است - صابریان و همکاران،. - 76 :1388 بنابراین باتوجه به مشکلاتی که امروزه در اثر افزایش تعداد وسایل نقلیه و جمعیت در شهرهای بزرگ و متوسط ایران به وجود آمده است،
مؤثرترین راه حل این مشکل، توسعه و تقویت سیستم های حمل و نقل عمومی شهری است در این میان اتوبوسرانی نسبت به سایر سیستم های حمل و نقل عمومی از دیدگاه برنامه ریزان حمل و نقل شهری اهمیت بیشتری دارد. برنامه ریزی و زمان بندی سفر وسایل نقلیه در سیستم حمل و نقل اتوبوسرانی، علاوه بر افزایش استفاده بهینه از تجهیزات موجود و کاهش هزینه های سیستم، نقش موثری در افزایش رضایت استفاده کنندگان ونهایتاً افزایش تعداد مسافران این سیستم داردامروزه با توجه به شرایط اقتصادی -اجتماعی موجود، هرگونه برنامه ریزی و سرمایه گذاری صحیح در جهت توسعه، بهبود و تقویت سیستم حمل ونقل همگانی، تأثیر مثبت و به سزایی در عملکرد سیستم حمل و نقل شهرها خواهد داشت .
