بخشی از مقاله
تاثیر کاربری های شهری در توسعه حمل ونقل پایدار شهری
مطالعه موردی ( خیابان هفده شهریور تبریز)
چکیده:
اکثر مسائل بهداشتی و زیست محیطی مرتبط با حمل و نقل، همچون آلودگی هوا، آلودگی صوتی، مصرف فزاینده انرژی و کاسته شدن از میزان منابع انرژیهای تجدید ناپذیر، ارتباط مستقیمی با توسعه پایدار شهری دارد اگر این مسائل در مدیریت ترافیک و
شهری مد نطر برنامه ریزان قرار گیرد می تواند این مهم با کمترین تاثیرات منفی روی محیط همراه باشد. دراین مقاله ابتدا به برخی از فاکتورهای که منجر به عدم پایداریحمل و نقل شهری در خیابان هفده شهریور میشوند همچون، کاربریهای خدماتی و درمانی واقع در این خیابان ، افزایش مسافرتهای شهری با اتومبیل شخصی در شهر تبریز، کاهش محبوبیت حمل و نقل عمومی و …بهکمکآماروجداولمربوطهاشارهخواهدشدوسپسبهبیاناهدافکلانموردتوجهتوسعهپایداردربخشحملونقلدر این شهر وسیاستهاییراکهمیتواندرراستایدستیابی به این اهداف مورد توجه قرار داده و تشریح می شوند. در این مقاله شاخص هایی که مورد توجه نگارنده است
عبارتند از توجه به مسائل ترافیک با دیدجامع گرا، تمرکز زدائی از سطوح بالا به پایین، یکپارچگی
برنامه ریزی کاربری زمین وبرنامه ریزی حمل و نقل و مدیریت کارآمد و مستمر بر حمل و نقل و ترافیک
در نهایت نسبت به ارائه راهکار هایی در خصوص کاهش بحران ترافیک در خیابان هفده شهریور و نیز رسیدن به حمل ونقل پایدار در این حوزه ارائه گردیده است.
واژه های کلیدی : ، توسعه پایدار شهری، حمل و نقل ، کاربری های شهری
مقدمه:
روند سريع توسعه شهرنشيني منجر به افزايش تقاضا براي زيرساختها نظير تأمين آب آشاميدني، شبكه برق و ايجاد امكانات حمل و نقل و .... گرديده
است. عدم كفايت سيستم موجود يا مديريتهاي موازي در بخش مديريت ترافيك شهري موجب افزايش فاصله بين تقاضا و عرضه امكانات حمل و نقل گرديده است. ترافيك ، افزايش قابل توجه زمان جابه جائي، افزايش تصادفات، آلودگي صدا و نزديك شدن ميزان آلودگي هوا به مرزهاي تهديد سلامت انساني از تبعات سيستم حمل و نقل ناپايدار در مناطق شهري مي باشد. پايداري تنها با ايجاد تغييرات در طراحي، الگوهاي استفاده و مديريت وسايل نقليه حاصل نمي شود بلكه با يد تغييراتي در نحوة تفكر نسبت به شناخت و ارزشيابي راهكارهاي ممكن براي حل مشكلات حمل و نقل ايجاد گردد. يك سيستم حمل و نقل پايدار نيازمند فعاليتهايي بيش از كنترل آلودگي هوا، ترافيك يا كاهش مصرف سوخت است و بررسي ها نشان داده است كه هيچ راه حل منفردي براي حل مشكلات پيچيده حمل و نقل وجود ندارد و رفع. چنين مشكلي نيازمند يك سازوكار جامع ، پويا و قابل اطمينان است
مديريت پايدار حمل و نقل اثرات توسعه حمل و نقل را بر روي كارايي اقتصادي، موضوعات زيست محيطي، مصرف منابع، كاربري اراضي و عدالت اجتماعي مورد توجه قرار مي دهد و به كاهش اثرات زيست محيطي، افزايش بازدهي سيستم حمل و نقل و بهبود وضعيت زندگي اجتماعي كمك مي كند و هدف آن سيستم افزايش كارآيي و جابه جائي كا
لاها، خدمات و افراد با حداقل مشكلات دسترسي است . كه بدون سازماندهي مجدد استراتژيها، سياستها و برنام هها قابل دستيابي نخواهد بود واقعيت اي
ن است كه وضعيت جابه جائي مردم در دنياي امروز نامطلوب است و بدون انجام اقدامات اصلاحي و پيشگيرانه بدون شك در آينده نزديك تبديل به يك بحران خواهد گرديد لذا هم كشورهاي توسعه يافته و هم در حال توسعه ناگزير به حركت بسوي مديريت پايدار حمل و نقل هستند و بر
اي حل معضلات عديده ترافيكي در شهرها مي بايست مباني و ا
صول حمل و نقل پايدار را به عنوان مركز ثقل برنامه هاي آتي حمل و نقل مد نظر قرار دهند.
از جمله عوامل اساسی در ایجاد تحولات اقتصادی یک کشور پیشرفتهایی است که در سیستم حمل و نقل آن صورت می‌گیرد. بخش حمل و نقل نه تنها فرآیند توسعه اقتصادی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه خود نیز در جریان توسعه اقتصادی دچار تغییر و تحولات کمی و کیفی میشود. اثرات عمیق حمل و نقل همان گونه که در شاخص های کلان کشور باقی می‌ماند در ساختارهای شهر نیز مشاهده میشود. آرایش فضایی کاربری های گوناگون در شهرها از تسهیلات حمل و نقل و سیستم ارتباطی شبکه شهری تأثیرپذیری فراوانی دارد. از این رو برنامه ریزی دقیق و درست حمل و نقل شهری می‌‌تواند منجر به آرایش مطلوبی از انواع کاربری ها شود و فضای شهری را مطلوب تر نماید.
ترافیک شهرها به ایجاد توازن تمایل دارد و اگر ترافیک افزایش یابد مردم برای اجتناب از تاخیر، مقصد یا مسیر خود را تغییر می دهند و اگر ترافیک کاهش یابد، آنها سفرهای بیشتری را در ساعت اوج بار ترافیکی خواهند داشت. در یک مدت زمان طولانی کاهش این نقطه توازن تنها راه کاهش ترافیک است. کیفیت گزینه های سفر تاثیر زیادی بر نقطه تعادل ترافیک دارد. اگر گزینه ها نامرغوب باشند، افراد بیشتری از وسایل نقلیه عمومی رویگردان خواهند شد و در نتیجه استفاده از وسایل حمل و نقل خصوصی و اتومبیل های تک سرنشین افزایش خواهد یا
فت.
در شرایط فعلی حمل و نقل شهری در کشور ما تعداد واقعی شهروندانی که تمایل بیشتری به حمل و نقل عمومی نشان می دهند بسیار پایین است. برای جذب رانندگان با خودرو شخصی (رانندگانی با اعتقاد به خودرو شخصی) به سوی حمل و نق
ل عمومی باید آن را سریع، راحت، ارزان و قابل اطمینان ساخت. زمانی که حمل و نقل عمومی از خودرو شخصی سریع تر باشد بخشی از رانندگان اتومبیل های شخصی به سم آن متمایل خواهند شد و این روند تا زمانی که سیستم حمل و نقل شهری دوباره به وضعیت تعادلی جدید برسد (به این معنا که ترافیک تا جایی کاهش می یابد که دیگر حمل و نقل عمومی از خودرو شخصی سریع تر نباشد) ادامه می یابد. در نتیجه، هر چه حمل و نقل عمومی سریع تر باشد ترافیک با سرعت بیشتری در معابر موازی جریان پیدا می کند. انواع دیگر بهبود شرایط حمل و نقل عمومی نیز به همین صورت باعث تغییر رویکرد شهروندان می گردد.
تغییر ترافیک از خودرو شخصی به حمل و نقل عمومی در یک معبر خاص نه تنها باعث کاهش ترافیک در آن معبر میشود بلکه باعث کاهش ترافیک خودرو ها در خیابان های اطراف نیز خواهد شد. بنابراین افزایش و بهبود گزینه های سفر به نفع همه سفرکنندگان در یک کریدور است. روندسریعتوسعهشهرنشینیمنجربهافزایشتقاضابرایزیرساختهانظیرشبکهآبآشامیدنی،شبکهبرقوامکاناتحملونقلشهریگردیدهاست. عدمکفایتسیستمموجودیامدیریتهایموازیدربخشمدیریتترافیکشهریموجبافزایشفاصلهبینتقاضاوعرضهامکاناتحملونقل می گردد. ترافیک، افزایش قابل توجه زمان جابه جائی
، افزایش تصادفات، آلودگی صدا و نزدیک شدن میزان آلودگی هوا به مرزهای تهدید سلامت انسانی از تبعات سیستم حمل و نقل ناپایدار در مناطق شهری م
ی باشد. پایداری تنها با ایجاد تغییرات در طراحی، الگوهای استفاده و مدیریت وسایل نقلیه حاصل نمی شود، بلکه باید تغییراتی در نحوه تفکر نسبت به شناخت و ارزشیابی راهکارهای ممکن برای حل مشکلات حمل و نقل ایجاد گردد.
یک سیستم حمل و نقل پایدار نیازمند فعالیت هایی بیش از کنترل آلودگی هوا، ترافیک یا کاهش مصرف سوخت است. بررسی ها نشان داده است که هیچ راه حل منفردی برای حل مشکلات پیچیده حمل و نقل وجود ندارد و رفع چنین مشکلی نیازمند یک سازوکار جامع، پویا و قابل اطمینان است. مدیریت پایدار حمل و نقل اثرات توسعه حمل و نقل را بر روی کارایی اقتصادی، موضوعات زیست محیطی، مصرف منابع، کاربری اراضی و عدالت اجتماعی مورد توجه قرار می دهد و به کاهش اثرات زیست محیطی، افزایش بازدهی سیستم حمل و نقل و بهبود وضعیت زندگی اجتماعی کمک می کند و هدف آن افزایش کارایی و جابه جایی کالاها، خدمات و افراد با حداقل مشکلات دسترسی است که بدون سازماندهی مجدد استراتژی ها، سیاست ها و برنامه ها قابل دستیابی نخواهد بود. واقعیت این است که وضعیت جابه جایی مردم در دنیای امروز نامطلوب است و بدون انجام اقدامات اصلاحی و پیشگیرانه بدون شک در آینده نزدیک تبدیل به یک بحران خواهد گردید. لذا هم کشورهای توسعه یافته و هم در حال توسعه ناگزیر به حرکت به سوی مدیریت پایدار حمل و نقل هستند و برای حل معضلات عدیده ترافیکی در شهرها می بایست مبانی و اصول حمل و نقل پایدار را به عنوان مرکز ثقل برنامه های آتی حمل و نقل مد نظ
ر قرار دهند.
آشنایی با شهر و منطقه مورد مطالعه
خیابان 17 شهریور ، مهمترین خیابان پزشکی تبریز خیابان هفده شکهاکثرمطبپزشکانمطرحتبریزدرایندراینخیابانقراردارد.
این خیابان 35 متری 2 کیلومترطولداردکهازچهارراهباغشمالتاتقاطعشهنازادامهدارد.ازابتداتاانتهایاینخیابان 35 متری ساختمانها و برجهای مختلف و رنگارنگی احداث شده اند که اکثر آنها ساختمانها و برجهای پزشکی هستند.
بلندترین برج این منطقه برج آذربایجان در20 طبقه سازه ای و 18 طبقهبالایهمکفباکاربریپزشکیاستکهبهعنوانبلندترینبرجپزشکیکشورمطرحمیباشد.
معماری ساختمان های پزشکی منطقه 17 شهریور برای هر مراجعه کننده ای جالب و خوش آیند می باشد.
مهمترین معضل این خیابان 35 متری ترافیک سر سام آور این خیابان ونبودپارکینگطبقاتیمناسبدراینخیابانپزشکیهست.
تعداد عنوان ردیف
0 بیمارستان 1
1 سی تی اسکن 2
1 درمانگاه 3
1 ام.آر.آی 4
6 فوق تخصص 5
8 فیزیوتراپی 6
10 سونوگرافی 7
12 رادیولوژی 8
14 روانپزشک 9
16 داروخانه 10
20 آزمایشگاه 11
21 دندان پزشک 12
240 متخصص 13
350 جمع کل 14
( آمار ماخوذه از سایت مرکز خدمات درمانی استان آ.شرقی )
آمار فوق حاکی از این است که با حجم انبوه مراجعین در این محل ترافیک سرسام آور بوده و نیروی پلیس و سایر دست اندر کاران بایستی در فکرتمرکز زدایی یا پیش بینی پارکینگ در این محل باشند.
پیشینه تحقیق وتوسعه پایدار
واژه توسعه پایدار ا زاواسط دهه 70 میلادی و پس از بحران نفتی 1973 بسیار به کار گرفته است امروزه بحث توسعه پایدار یکی از بحث های بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی است . سازمان ها و نهادهای محیط زیست در جهان و همچنین سازمان ملل از مهمترین ارگان های دخیل در این امر هستند . به منظور حل مشکلات متعددی در محیط زیست د راوایل دهه 70 شورای اجتماعی – اقتصادی سازمان ملل متحد با عنوان این مطلب که سلامت محیطزیست در گرو توسعه پایدار می باشد . بر محل تلاقی محیط زیست و توسعه پایدار توجه و تاکید نمود . اولین اجلاس در سال 1972 در استکهلم با عنوان انسان و محیط برگزار گردید . راهنماها و توصیه های این اجلاس برای شناخت بستر محیط ، کنترل آلودگی ها ، آموزش و پژوهش برای فراهم نمودن محیط مناسب برای زندگی انسان ها بود و سابقه اصطلاح توسعه پایدار به گزارش براتلند باز می گردد. در سال 1987 در چهل و دومین نشست اجلاس عمومی سازمان ملل متحد کمیسیون جهانی در زمینه محیط زیست و توسعه تحت نظارت سازمان ملل به ریاست خانم براتلند گزارش باعنوان «آینده مشترک ما»تسلیم کرد که مفهوم نوین «توسعه قابل حفظ و تداوم » را معرفی می کرد . این مفهوم شرایط انسانی و طبیعی را در فعالیتهای توسعه ای در نظر می گرفت. اگرچه مفهوم «توسعه پایدار »را نخستسن بار اتحادیه حفاظت جهانی در سال 1980 منتشر کرد تا زمان گزارش براتلند یعنی هفت سال بعد از این اصطلاح عمومیت نیافت. براساس این گزارش «توسعه پایدار» نیازهای نسل کنونی را بدون به مخاطره انداختن توانایی نسل های بعدی برای برآوردن نیازهایشان تامین می کند. این مفهوم بر رهیافتی بلند مدت دلالت دارد که علاوه بر مسائل زیست محیطی – منابع انسانی و عوامل فرهنگی عرضه مواد غذایی ، انرژی، صنعت و توسعه شهری را مد نظر قرار می دهد . به طور خلاصه زمینه های پیدایش و رواج اصطلاح توسعه پایدار را می توانبه این صورت بیان کرد(فکوهی،1382 :18). فعالیت های جنبشهای حفاظت محیط زیست در نیمه قرن نوزدهم میلادی – طرح موضوع پایداری بعنوان یک سیاست حفاظتی در اتحادیه حفاظت جهانی در سال 1980 گسترش ترویج آن پس از انتشار گزارش براتلند در سال 1987 گسترش بحث پایداری در سطح جهانی براساس همایش زمین در سال 1992 در دستور کار 21 شناسایی گردشگری بعنوان یک جزء اقتصادی نیازمند توسعه پایدار در دومین همایش زمین به سال 1997 در نیویورک (کاظمی،1383: 125).
مفاهیم وتعاریف:
توسعه پایدار شهری
توسعه شهری بعنوان یک مفهوم فضایی را می توان به معنی تغییرات در کاربری زمین و سطوح تراکم جهت رفع نیازهای ساکنان شهری در زمینه مسکن حمل و نقل ،اوقات فراغت و غذا و غیره تعریف کرد یا توسعه ای است که تمام جنبه های اجتماعی ، اقتصادی و ... را در شهر با هم پیش می برد و توسعه پایدار شهری نگهداری منابع برای حال و آینده از طریق استفاده بهینه از زمین و وارد کردن کمترین ضایعات به منابع تجدید پذیر مطرح است.
توسعه پایدار شهری موضوعهای جلوگیری از آلودگیهای محیط شهری و ناحیه ای ، کاهش ظرفیت های تولید محیط محلی – ناحیه ای و ملی، حمایت بازیافت ، عدم حمایت از توسعه های زیان آور و از بین بردن شکاف میان فقیر و غنی را مطرح می کند همچنین راه رسیده به این اهداف را با برنامه ریزی شهری و روستایی ، ناحیه ای ، ملی و حمایت همه جانبه دولت از این برنامه ریزی ها می داند.(زیاری،1382: 17).
حمل ونقل پایدار
يك شهر مدرن بايد داراي يك سيستم حملونقل كارآمد و گسترده براي ايجاد ارتباطات، دسترسي و ارتباط مابين مناطق مختلف آن باشد. يك سيستم حملونقل جامع، مشكلات متعددي نظير آلودگي هوا، آلودگي صدا، جداسازي زيستگاه‌هاي گونه‌هاي وحشي، ترافيك و... را رفع مي‌‌كند.
جوامع امروزي نيازمند سيستم حملونقل پايدار براي كاهش اين مشكلات و ايجاد سيستم حملونقل موثر و كارآمد هستند. هدف از ايجاد سيستم حملونقل پایدار
«موثرترين و راحت‌ترين طريق جابه‌جايي مردم و وسايل نقليه با كمترين ميزان مصرف انرژي (در زمينه سوخت و تلاش‌هاي انساني) با مقبول‌ترين هزينه، كمترين ترافيك و كمترين اثرات سوء زيست‌محيطي نظير آلودگي هوا و صدا»
همچنين در گزارش بانك جهاني (1996) حملونقل پايدار و اركان آن به شرح زير عنوان شده است:
ركن اقتصادي و مالي كه شامل مناسب بودن ساختار سازماني، اقدامات و سرمايه‌گذاري براي زير‌ساخت‌هاي حملونقل است.
* ركن زيست‌محيطي و اكولوژيكي كه شامل بررسي چگونگي سرمايه‌گذاري براي حملونقل و انتخاب اشكال مختلف حملونقل كه روي كاهش مصرف انرژي و انتشار آلاينده‌ها اثر مي‌گذارد، است.
* ركن اجتماعي كه بر كافي بودن دسترسي به خدمات حملونقل براي همه اقشار جامعه تأكيد دارد.
امروزه در كشورهايي كه سيستم‌هاي ناپايدار حملونقل
در حال شكل‌گيري است، توسعه حملونقل اغلب به غلط به فعاليتهايي نظير ساخت و ساز پل‌ها، عريض كردن جاده‌ها و ايجاد سيستم‌هاي حملونقل سريع تعبير ميشود. اگرچه حملونقل پايدار شامل همه اين تكنيك‌ها ميشود ولي فقط زماني سيستم حملونقل پايدار تلقي ميشود كه به طور همه‌جانبه كليه جنبه‌هاي اجتماعي، اقتصادي و زيست‌محيطي را مورد توجه قرار دهد. آمايش سرزمين با حداقل نياز به سفر، تناسب با نيازهاي كليه اقشار جامعه، استفاده از روش‌هاي حملونقل با كمترين اثرات سوء زيست‌محيطي و حداقل استفاده از منابع مالي و انساني به عنوان جنبه‌هاي متفاوت يك سيستم حملونقل پايدار مطرح شده‌اند.
اين سيستم روي جابه‌جايي مردم به جاي وسايل نقليه متمركز ميشود كه عملا موجب كاهش آلودگي هوا و ترافيك فزاينده ميشود. پايداري با تغيير در
رفتارهاي مردم به دست مي‌آيد زماني كه مردم كاملا از اثرات منفي انتخاب نحوه جابه‌جايي خود مطلع شدند آنگاه داوطلبانه به كاهش مصرف منابع طبيعي و كاهش اثرات مخرب حملونقل كمك خواهند كرد
راهکار ها و پیشنهادات:
الف) مديريت تقاضا ي سفر
پاسخگويي به نيازهاي رو به رشد جابه‌جايي در شهرها از دو طريق امكانپذير است؛ راه اول، افزايش ظرفيت زيرساختها و راه دوم، مديريت تقاضاست. افزايش ظرفيت تا حد معيني معقول و منطقي است ولي افزايش ظرفيت‌ها همگام با افزايش تقاضا غيرعملي و پرهزينه است.
استراتژيهاي مديريتي بايد عملي، ارزان‌قيمت و مطابق با نيازهاي مردم باشند. در برنامه‌ريزي و مديريت جامع حملونقل طيف گسترده‌اي از راهكارهاي بالقوه براي حل مشكلات حملونقل در نظر وجود دارد ولي زماني كه كليه جنبه‌ها مدنظر قرار گيرند، آنگاه مديريت تقاضاي حمل‌ونقلبه عنوان بهترين راهكار و مقرون به مصرفه‌ترين، مورد توجه قرار مي‌گيرد مدیریت تقاضای سفر منافع گوناگوني از قبيل كاهش ترافيك، كاهش نياز به استفاده از اتومبيل شخصي، پاركينگ‌ها و جاده‌ها، كاهش هزينه‌هاي تصادفات و هزينه‌هاي مصرف‌كنندگان، كاهش بار آلودگي با استفاده از حمل‌ونقل‌هاي جايگزين، حملونقل غيرموتوري، استراتژيهاي مديريت پاركينگ و برنامه‌ريزي موثر كاربري اراضي قابل دستيابي است در خیابان هفده شهریور نیز نیاز ضروری به پارکینگ های طبقاتی جهت استقرار خودرو های مراجعین می باشد.
ب) آمايش سرزمين
طراحي شهري روي الگوهاي ح
مل‌ونقل اثر مي‌گذارد و از آن نيز تأثير مي‌پذيرد. توسعه نامناسب شهري يكي از دلايل ريشه‌اي اغلب مشكلات حملونقل در جهان است. رشد سريع، بدون برنامه‌ريزي و ناهماهنگ شهرها باعث پراكندگي جمعيت آنها شده و تعداد بيشتري از مردم از مراكز شهر به حاشيه شهرها نقل مكان مي‌كنند. اين پراكندگي سبب كاهش دسترسي به امكانات حملونقل عمومي ميشود ضمن اينكه هزينه بالاي ساخت و نگهداري سيستم‌هاي جديد حملونقل عمومي نيز مانع از توسعه حملونقل عمومي جهت رفع نيازهاي جديد اس
ت.
حملونقل غيرموتوري در شهرهاي كشورهاي در حال توسعه، ساختار شهري را تحت تأثير قرار مي‌دهد و از آن نيز تأثير مي‌پذيرد. اين نوع حملونقل در صورتي مي‌تواند به عنوان انتخابي جذاب باقي بماند كه تراكم بالاي شهري متناسب با الگوي توسعه كاربري اراضي چند منظوره وجود داشته باشد.
حملونقل نه تنها كاربري اراضي بلكه استفاده‌كنندگان آن را نيز تحت تأثير قرار مي‌دهد. الگوي سفرهاي درون‌شهري علي‌الخصوص فاصله محل زندگي تا محل كار در برنامه‌ريزي حملونقل نقش اساسي دارد. توزيع مكاني نامناسب منازل، ادارات، مراكز خريد، كارخانه‌ها، مدارس و... باعث ايجاد مشكلات عديده ميشود. طي مسافت‌هاي طولاني روزانه در ترافيك سنگين و محدوديت‌هاي رفت‌وآمد درون‌شهري نيز از اثرات آمايش سرزمين نامناسب است.
«دسترسي از طريق نزديكي» به معني حل مسائل حملونقل از طريق نزديك كردن مردم به محلهايي است كه هر روز بايد به آنجا رفت‌وآمد كنند و اين كار به طور عمده با تغيير كاربري‌ها صورت مي‌پذيرد. براي مثال با ترغيب توسعه مناطقي با كاربري‌هاي مختلط، ايجاد مراكز محلهاي و دهكدههاي شهري كه داراي مسكن، محل كار، مغازه و تسهيلات تفريحي در فاصله نزديكي به هم باشند، ميتوان به هدف فوق دست يافت. تصادفي نيست كه توسعههايي با بافت ريز و كاربري مختلط به ايجاد مكان‌هايي جالب‌تر و سرزندهتر نيز مي انجامد.
«وارونه كردن سلسله مراتب حملونقل» بهمعني قائل شدن بيشترين اهميت و تاكيد به عابران پياده است كه كاراترين نوع حملونقل در ارتباط با مصرف انرژي بوده و به حضور انسان در فضاهاي شهري نيز كه فوقالعاده مورد نياز است كمك مي‌‌كند. برنامه‌ريزي براي دوچرخه نيز بايد در راس فهرست اولويت‌ها قرار گيرد و پس از آن، وسايل حملونقل عمومي خواهد بود. در اين سلسله مراتب جديد بايد به اتومبيل كمترين اولويت را داد و تلاش كرد يارانههاي فعلي استفاده از اتومبيل با وجود موانع سياسي، تقليل يابد
ج) مشاركت مردم
راهكار منظم جهت تحقق پايداري در درجه اول درگير كردن اقشار وسيعي از جامعه به منظور بهبود وضعيت بلندمدت حملونقل شهر يا منطقه خاص است. اين گروه‌ها سپس بايد بكوشند تا در مورد ارزش‌ها و اهداف خاصي كه شهر را
در جهت پايداري سوق مي‌دهد به توافق برسند. ملاحظه ديدگاه‌ها و نمونه‌هاي موفق در نقاط مختلف دنيا وسيله موثري براي دستيابي به انواع راهحلهاي ممكن است. در این حوزه می توان با جلب نظر پزشکان نسبت به تمرکز زدایی از این حوزه شهر اقدام نمود تا بار ترافیکی موجود در این قسمت به حداقل برسد.
