بخشی از مقاله
چکیده
تکنوگوژی در واقع به معنای آگاهی از وجود تکنولوژی ها، اجزا و ظرفیت های آن جهت استفاده در تدریس و محیط های یادگیری است. همچنین تکنوگوژی بر فهم این موضوع که چگونه تدریس و آموزش می تواند بر اثر تکنولوژی تحت تاثیر قرار بگیرد تاکید دارد. در واقع تکنوگوژی به ما می گوید که طیفی از ابزار برای فعالیت های خاص وجود دارند و ما باید توانایی انتخاب وسیله مناسب را بر اساس کارایی آن، استراتژی مناسب استفاده از آنها، داشته باشیم. یکی دیگر از دلالت های تکنوگوژی مبتنی بر استفاده از ابزار مدرن برای درجه بندی و نمره گذرای کلاس، استفاده از وب سایت ها و چت رومها در کلاس درس است. . - Mishra,2006 - تلاش این نوشتار توضیح و تبیین الزمات، مدل ها، چالش تکنوگوژی بوده است.
مقدمه
دانش تکنوگوژی، دانشی نوظهور است که در واقع چیزی فراتر از تکنولوژی و پداگوژی است. این دانش از دانش یک متخصص تعلیم و تربیت یا متخصص تکنولوژی متفاوت است. دانش تکنوگوژیک بر تدریس و آموزش خوب بر اساس استفاده از تکنولوژی و ارائه مفاهیم و اصول با استفاده از ابزار نو تاکید دارد. این دانش بر استفاده سازنده از تکنولوژی برای آموزش تاکید دارد. دانش این امر که چه مفاهیم و مطالبی برای فراگیران سخت و یا آسان است و تکنولوژی چگونه می تواند در این راه کمک کننده باشد.
در واقع تکنوگوژی به دنبال این است که بداند چگونه می توان مسائلی را که فراگیران با آن روبه رو هستند حل نمود.مارک بیان می کند که دانش تکنوگوژی نوعی از دانشی است که هسته کار معلم است را تشکیل می دهد این دانش تنها بوسیله کسی که بر موضوعات درسی صرف تسلط دارد و متخصص موضوعی خاص است قابل کاربرد نیست. می توان گفت تکنوگوژی برای معلمی قبل استفاده است که کار با تکنولوژی را بلد است و با آن آشنایی دارد. دانش تکنوگوژی همچنین توسط متخصصان تکنولوژی که آشنایی با پداگوژی و تعلیم و تربیت ندارند قابل کاربرد نیست.
مدل مناسب برای تکنوگوژی
به نظر می رسد که مدل مناسب برای استفاده از تکنوگوژی در تدریس و آموزش مدل زیر باشد. یعنی استفاده همزمان از سه عنصر:-1فهم ودانش تکنولوژی -2فهم و دانش پداگوژی -3فهم محتوای مناسب. کیفیت مناسب آموزش و تدریس بستگی به استفاده متعادل در از این سه مورد دارد.فهم ارتباط پیچیده بین این سه عنصر و استفاده از این فهم برای طراحی و اجرای برنامه ها و استراتژی های آموزشی بسیار مهم و حیاتی است. کاملا واضح است که این سه عنصر - تکنولوژی، پداگوژی،محتوا - از لحاظ نظری و تئوریک مجزا هستند و در عمل جدایی انها غیرممکن است. این سه عنصر در حالتی پویا و داینامیک قرار دارند. در دیدگاه سنتی اعتقاد بر این بوده است که از بین این سه بعد محتوا در تصمیم گیری از اهمیت بیشتری برخوردار است و تکنولوژی و پداگوژی باید بعد از انتخاب آنچه که برای تدریس است آورده شود. اما در دیدگاه مدرن این تکنولوژی است که در اولویت قرار دارد و دو عنصر بعد در پی آن می آیند..
جدایی هر یک از این عناصر از دیگری ضربه ای واقعی به تدریس و آموزش وارد می کند. تدریس و یادگیری در ازتباط با تکنولوژی رابطه ای پویا دارد. در چهارچوب ارائه شده از تکنوگوژی اگر تغییری در یک عنصر ایجاد شود دیگر عناصر نیز تحت تاثیر قرار می گیرند. استفاده از تکنولوژی یا رسانه های جدید در تدریس منجر به ایجاد تغییراتی در پایه و اساس آموزش می شود چرا که این تکنولوژی ها جدید ارتباط متعادل بین این سه عنصر را مورد بازسازی قرار می دهد.
الزامات کلاس های درسی مبتنی بر تکنوگوژی
معمولا تاکید می شود که کلاس های درسی مبتنی بر اصول تکنوگوژیک مسائل و موارد زیر مورد توجه قرار گیرد:
-1شناسایی اهداف درسی مبتنی بر استفاده تکنولوژی در اموزش معلمان را ملزم می کند که تکنولوژی های آموزشی را متناسب با نیاز کودکان و دانش آموزان انتخاب نمایند.
-2استفاده از تکنولوژی در کلاس درس بایستی به عنوان بخشی از قرایند آموزشی در نظر گرفته شود و معلم بایستی روش ها، سبک های یادگیری متناسب با این نوع از کلاس درس را اعمال نماید.
-3 ارزشیابی مبتنی بر تکنولوژی معلمان را ملزم می کند تا از تکنیک های مناسب ارزشیابی استفاده نمایند که با اهداف آموزشی دوره مرتبط باشند.
-4استفاده از فعالیت های پیگیرانه در کلاس های درسی مبتنی بر تکنولوژی معلمان را ملزم می نماید تا از محتوا و ابزار و تکنولوژهای مناسب و در دسترسی که استفاده از آن نیز آسان است را توصیه نمایند.
-5تدوین دوره های غنی در کلاس های مبتنی بر تکنولوژی معلمان را ملزم می کند تا از دانش آموزان بخواهند مسائل مرتبط با دوره را بررسی نمایند و بدین طریق مهارت حل مساله را در دانش آموزان افزایش می دهد.
-6تخصیص منابعی جهت آموزش های اضافی به دانش آموزان باعث می شود تا آنها با منابعی نظیر اینترنت و وب ها آشنا شده و مهارت کسب نمایند.
