بخشی از مقاله
چکیده
استفاده از بیحسی اپیدورال در دامهای بزرگ برای جلوگیری یا کنترل درد در طول مداخلات جراحی - همانند نواحی دم، مخرج، وولوا، صفاق، پستانهای خلفی، اسکروتوم و در نواحی بالای اندام حرکتی خلفی - تکنیک مؤثر و رایج بوده و از مزایای آن میتوان به آسانی و ازران بودن آن اشاره کرد. فضای بین مهرهای خاجی-دمی - S5-Co1 - و اولین فضای بین مهرههای دمی Co1-Co2 - غالباً - نواحی مدنظر برای بی حسی اپیدورال در گاو، شتر و گاومیش است. اغلب از این داروها و دوزهای آنها برای بی حسی اپیدورال استفاده میشوند که عبارتند از: لیدوکائین - با دوز 0/22-0/5 میلی گرم بر کیلوگرم - ، بوپیواکائین - با دوز 0/125 میلی گرم بر کیلوگرم - ، ریپیواکائین - با دوز 0/11 میلی گرم بر کیلوگرم - ، زایلازین - با دوز 0/05 میلی گرم بر کیلوگرم - ، متومدین - با دوز 15 میکرو گرم بر کیلوگرم - ، رومیفیدین - با دوز 30-50 میکرو گرم بر کیلوگرم - ، کتامین - با دوز 0/3-2/5 میلی گرم بر کیلوگرم - ، ترامادول - با دوز 1 میلی گرم بر کیلوگرم - و نئوستیگمین - با دوز 10 میکرو گرم بر کیلوگرم - . این مقاله خلاصهای از همه دادههای علمی همراه با تکنیکها، داروها و ترکیبات دارویی مورد استفاده برای بی حسی اپیدورال در گاو، شتر و گاومیش را بیان میکند.
کلمات کلیدی: گاو، گاومیش، شتر، بیحسی اپیدورال
مقدمه
نشخوارکنندگان شرایط بدنی ضعیفی نسبت به بیهوشی عمومی دارند زیرا سبب افزایش بروز خطرات و عوارض ثانویه همانند استفراغ، نفخ و آسیب عضلانی میشود . - 1 - بنابراین در جراحی نشخوارکنندگان از بلاک عصبی مجاور مهرهای و ترکیبات بی حسی موضعی استفاده میگردد . - 1 - بی حسی اپیدورال همچنین در کمک به درمان و کنترل زورپیچ - tenesmus - استفاده میگردد . - 2 - بسیاری از مداخلات جراحی در نشخوارکنندگان تنها از طریق بی حسی اپیدورال میسر میگردد. این تکنیک به راحتی در حیوانات ایستاده انجام شده و به تجهیزات اختصاصی نیاز ندارد. در بی حسی اپیدورال، حیوان به صورت ایستاده تحت عمل جراحی قرار گرفته که سبب میشود ارگانهای بدن حیوان در موقعیت آتاتومیکی طبیعی خود قرار داشته باشند.
نواحی رایج تزریق داروی بی حسی موضعی در دامهای بزرگ فضای بین مهرهای خاجی-دمی - S5-Co1 - و اولین فضای بین مهرههای دمی - Co1-Co2 - است - شکل3 - - 1 و. - 4 ناحیه تزریق را میتوان با حرکت دم به بالا و پایین - حرکت پمپ مانند - معین کرد. محل ترجیحی تزریق را میتوان به راحتی نمود که اولین فضای متحرک پروکسیمال است . - 3 - برای تزریق اپیدورال ناحیه پشتی خط میانی بدن باید ضد عفونی شود. از نیدل شماره 18 و 18- - 1/25" - *DXJH' 1.25 QHHGOH برای نفوذ به فضای اپیدورال استفاده میگردد . - 3 - کاهش مقاومت و ظهور حساسیت اغلب نشانگر ورود نیدل به فضای اپیدورال است . - 3 - محل صحیح قرار گیری نیدل را میتوان با استفاده از روش قطره آویز بررسی کرد.
بدین منظور چند قطره آب استریل یا لیدوکائین در طول ورود نیدل به فضای اپیدورال در هاب نیدل ریخته میشود . - 3 - زمانی که که نیدل به فضای صحیح وارد شود، هنگام آسپیره کردن تحت تأثیر فشار منفی فضای اپیدورال قطرات آب یا لیدوکائین مشاهده میشود . - 3 - بر طبق مقدار داروی تزریقی میتوان بی حسی اپیدورال را به دو گروه اپیدورال خلفی - دوز پایین یا مقدار کم - و اپیدورال قدامی - دوز بالا یا مقدار زیاد - طبقه بندی کرد . - 3 - بی حسی اپیدورال خلفی تکنیکی رایج بوده و این تکنیک به مقدار کمی داروی تزریقی نیاز دارد. این تکنیک اعصاب خلفی خاجی را در مانال نخاعی بی حس میکند. در این تکنیک عملکرد حرکتی اندامهای حرکتی خلفی تحت تأثیر قرار نمیگیرند . - 3 -
نواحی دم، واژن، وولوا، مخرج، رکتوم، پروپیوس خلفی با اسکروتوم و میزراه بی حس میشوند .3 - - از این تکنیک غالباً در جلوگیری و کنترل زورپیچ، انقباضاتی که در طول تصحیح پرولاپس رکتوم یا وولوا، تصحیح پرولاپس رحم و سخت زایی استفاده نمیشود . - 3 - بی حسی در تکنیک دوز بالا تا قدام نیز گسترش یابد و بی حسی ممکن است تا دیافراگم نیز برسد و در نیجه مخاطره قلبی-ریوی را افزایش میدهد . - 1 - به علاوه فعالیتهای حرکتی اندامهای حرکتی خلفی نیز تحت تأثیر قرار خواهند گرفت و عوارضی همانند آتاکسی ایجاد میشود . - 1 - این تکنیک در دامهای بزرگ کمتر استفاده میشود با این حال در نوزادان در جراحیهای نافی مورد استفاده قرار میگیرد . - 1 - اغلب داروهای - در جدول شماره - 1 و ترکیبات دارویی - جدول شماره - 2 رایج مورد استفاده در بی حسی اپیدورال در گاو، گاومیش و شتر در جداول توصیف شده اند.
