بخشی از مقاله
برنامه هايی که ايالات متحده برای پيشرفت بزرگراهها اجرا نموده است
________________________________________
برنامه چشم انداز بزرگراههای کاليفرنيا:
بزرگراههای بسياری درايالات متحده در مناطق خوش منظره و باچشم اندازی زيبا قرار دارند. برنامه چشم انداز بزرگراههای کاليفرنيا توسط مجلس نمايندگان آمريکا در سال 1963 بوجود آمد. هدف از تصويب اين طرح،حفاظت و نگهداری مناظر اطراف بزرگراهها از تغييراتی بود که منجر به لطمه زدن به زيبايی و طراوت زمينهای اطراف بزرگراه می شد.
سرزمينهای سر سبز و مزارعی که از نظر مسافران زيبا و جذاب
به نظر می رسد وديدن آنها لذت بصری به همراه دارد؛ از جمله مناطقی است که بايد از تعرض بزرگراهها دور نگاه داشته شوند.
يک برنامه چشم انداز جاده ای از اجزای زير تشکيل يافته است:
1. نظارت و کنترل بر استفاده از زمين و حجم پيشرفت کار
2. برنامه ريزی دقيق و جزئی محل ايجاد پروژه
3. کنترل و نظارت بر نصب آگهی های تبليغاتی(شامل پوستر و بيل بورد)
4. توجه خاص به محوطه سازی وايجاد فضای سبز
5. همکاری شهروندان و استقبال عمومی در پيشرفت اين نکات بسيار حائز اهمييت است .
از نقطه نظر جلوه های بصری يک بزرگراه بايد دارای دو عامل عمده باشد:
1. خوش منظره بودن:
تا آن حد که مناظر اطراف برای بيننده بياد ماندنی شود. اين خصوصيت رابطه مستقيم با چشم انداز منحصر به فرد،متنوع و تقابل رنگها ومناظر دارد که با يکبار ديدن،اثر عميقی بر بينن
ده خواهد گذاشت.
2. بکر بودن:
همگونی و يکدست بودن مناظر اطراف و عدم دخالت انسان در نظم حاکم بر آن؛ دومين عامل مهم جذابيت يک چشم انداز طبيعی در اطراف بزرگراه می باشد.
همياری عمومی:
کمک و همياری عمومی قسمت مهمی از تهيه واجرای برنامه حفاظت از چشم انداز بزرگراهها است. زمينداران حوالی طرح، کميته های محلی ، گروههای حفاظت از محيط زيست و هرکس ديگری که علاقه مند به طرح مذکور است؛ می بايست در اولين زمان ممکن و قبل از اينکه اجرای رسمی کار آغاز شود، طرح را مطالعه کرده و در مورد آن نظر دهد. آگاهی دادن از طريق ارسال نامه به شهروندان درگير اين طرح، امری ضروری است. همکاری موثر شهروندان، اين طرح را به آنجا خواهد رساند که توقعات و خواسته های عمومی را برآورده خواهد کردو از ايجاد مناقشات احتمالی آتی جلوگيری خواهد نمود.
برنامه پذيرش بزرگراه( Adopt-A-Highway program) :
برنامه پذيرش بزرگراه که از سال 1989 شروع شد؛ بدون شک يکی از همياريهای موفق بين دولت ومردم در زمان ما بوده است. از سال 1989 به بعد، بيش از 120000 نفر ازساکنين کاليفرنيا توانستند بيش از 15000 مايل از کناره جاده ها را پاکسازی کنند. همکاريها شامل يک يا چند فعاليت زير بود:
-- زدودن زباله (حجم کار از ناحيه ای به ناحيه ديگر تغيير می کرد )
-- کاشتن درخت و گلهای وحشی
-- پاکسازی ديوار نوشته ها و پوسترها
-- کنترل رشد گياهان کنار جاده
تغييرات محيطی ايجاد شده معمولا يک گستره دو مايلی اطراف جاده را در بر می گيرد و مجوز اين کار هم برای دورهای پنج ساله صادر می شود.
برنامه پذيرش بزرگراه در کلرادو وسياستهای آن ايالت
1. بخش حمل و نقل ايالت کلرادو تنها وظيفه تصميم گيری در اين زمينه را دارد که آيا يک درخواست پذيرفته است يا مردود و يک بزرگراه برای اجرای اين طرح آماده است يا نه.
2. اگر تقاضانامه ای به تاييد برسد؛ نماينده اين طرح يک توافقنامه اجرايی با بخش حمل و نقل ايالت کلرادو امضا خواهد کرد. اعضای گروههای شرکت کننده در اين طرح همگی بايد ازتمام قوانين و مقررات ايمنی اين قرارداد تبعيت کنند.
3. کليه اعضای اين گروه در يک جلسه ايمنی شرکت می کنند که قبل از مرور هر گونه برنامه ای؛ در آن يک فيلم ويديويی با عنوان" ايمنی داوطلبان زيباسازی کلرادو"به سمع و نظر آنها می رسد. برپايی اين جلسه به عهده هماهنگ کننده گروه می باشد. در اين ردهمايی،خطرات بالقوه ای که درهنگام مشارکت در اين طرح ممکن است گريبانگير دست اندر کاران آن شود بررسی می گردد.خطراتی چون: عبور و مرور پر سرعت ماشينها در بزرگراه، گياهان سمی، خرده شيشه های کنار جاده، مواد تيز و خطرناک و حيات وحش مناطق برون شهری مثل مارها و راسوها.
4. شرکت کنندگان در اين برنامه توافق می کنند که کار خود را با توجه به حق تقدم اتوموبيلها و در نواحی خارج از بزرگراهها انجام دهند.
5. ضمن رعايت حقوق رانندگان،افراد مجری اين برنامه نه در نحوه اجرا و نه در
ظاهر نبايد به هيچ وجه مخل نظم عبورومرور گردند. افراد نبايد با خود پلاکارد ويا تابلوی تبليغاتی حمل کنند و گروه و يا حرفه خاصی را تبليغ نمايند.
6. بخش حمل ونقل کلرادو به همراه داشتن و استفاده از هر گونه مشروبات الکلی را ضمن انجام کار دربزرگراههای ايالت، مطلقا ممنوع اعلام کرده است.
7. هر گروه 8 نفری که بين 13 تا 17 سال هستند؛ بايد تحت نظارت يک ناظرباشند و هر گروه 4 نفری بين 6 تا 12 ساله نيز زير نظر يک ناظر انجام وظيفه می کنند. بدين ترتيب افراد زير 6 سال حق شرکت در اين برنامه را نخواهند داشت. گروه مجری اين برنامه حق خود می داند که نام و نشانی تمام اعضای شرکت کننده را در اختيار داشته باشد.
8. بخش حمل ونقل ايالت کلرادوتنها اجرای موارد زير را به عهده خواهد گرفت:
-- تعيين محدوده مشخص اجرای اين برنامه در بزرگراهها
-- نصب و نگهداری علايم راهنمايی(در صورت تمايل گروه)
-- تهيه کيسه های جمع آوری زباله وجليقه های ايمنی برای افراد شرکت کننده در برنامه
-- تخليه به موقع زباله های جمع آوری شده از کنار بزرگراهها
-- تهيه کردن فيلم ويديويی"ايمنی داوطلبان زيباسازی کلرادو" و "روشهای آزمايشگاهی شناسايی زباله" برای هماهنگ کنده گروه از طريق شبکه اينترنت.
بخش حمل و نقل کلرادو برای هر دو انتهای گروه پاکسازی علايم هشدار ايمنی نصب می نمايد و تنها وقتی آنها را تعويض می کند که احتمال دزدی و يا خرابکاری باشد.
مطالبی در خصوص نحوه زیباسازی و مبلمان معابر و مکان های عمومی نیویورک
شهرداری شهر نيويورک با در نظر گرفتن طراحی و حفظ زيبايی فضاهای شهری سعی در ايجاد محيطی زيبا و شاد برای شهروندان خود دارد و در اين راستا از حوزه های مختلفی کمک می گيرد.
مجهز سازی فضاهای سبز و باز شهری:
در اين پايگاه اطلاعات لازم برای زيبا سازی، طراحی، بالا بردن تسهيلات و قيافه
ظاهری پارک ها و فضا های سبز گنجانده شده است که قسمتی از آن را مورد بررسی قرار می دهيم.
در ابتدا نيمکت ها:
در مجهز سازی فضاهای سبز و باز شهری ابتدايی ترين روش برای احساس آرامش و راحتی در پارک ها صندليها و نيمکت های پارک می باشد. طرز قرار گرفتن اين صندليها بايد بصورتی باشد که دسترسی به آنها آسان و راحت بوده يعنی در سراسر پارک و به تعداد زياد موجود باشد. صندلی ها بايد در روبروی مناظر زيبا اما در جايی که در مسير رفت و آمد افراد قرار نگيرد، واقع شود.
صندليهای مراکز عمومی شهر نيز می تواند برای آسايش و راحتی شهروندان در کنار مراکز خاص مانند ايستگاهها، کیوسک ها، باجه های تلفن، ظروف زباله و شيرهای آب قرار بگيرند.
بيشترين جايی که محل قرار گرفتن صندليها در سطح شهر می تواند باشد مراکزی است که رفت و آمد مردم در آنجا زياد است، بخصوص در مکان هايی که برای استراحت و تفريح مردم باشد.
فضاهای باز زيبا و مناسب عمومی به شهروندان اين امکان را می دهد تا در کنار يکديگر از طبيعت اطراف لذت ببرند و با داشتن مکان مناسبی برای نشستن احساس رضايت آنها چندين برابر شود. افراد مختلف نوع های متفاوتی از صندليهای پارک يا فضاهای سبز را می پسندند، که اين سلايق متفاوت نحوه طراحی صندليهای پارک را تعيين می کند و به آن تغييراتی می دهد.
برای مثال جوانان اغلب بر روی بالای صندلی يعنی تکيه گاه آن می نشينند تا بر روی خود صندلی و اين مورد بايد در طراحی صندلی های پارک يا فضاهای آزاد شهری مورد توجه قرار گيرد و صندليهایی را که به اين مراکز اختصاص می دهند از استحکام بيشتری در ناحيه پايه ها برخوردار باشد.
يا بطور مثال برای افراد مسن نيمکت هایی که دارای پشت يا تکيه گاه است راحتتر از نوع بدون پشت آن می باشد.
در صورتی که برای افراد معمولی صندليهای بدون پشت به آنها اين امکان را می دهد تا در دو طرف نيمکت بنشينند.
پس اين را بايد در نظر گرفت که در پارک يا فضاهای سبز شهری که امکان استفاده اقشار مختلف است بايد تمام امکانات رفاهی در نظر گرفته شود و صندليها و نيمکت ها طوری برای اين مکان ها ساخته شوند تا مورد استفاده بيشتری برای همگان داشته باشند.
در همين راستا و برای پيشگيری از خراب کردن مبلمان عمومی شهر بايد به اين نکته توجه داشت که خرابی بيشتر شامل چه چيزهايی می شود، چه زمانی اين خرابکاريها صورت می گيرد و توسط چه کسانی، سپس برنامه های پيشگيری را بکار بست.
________________________________________
ايستگاههای اتوبوس:
داشتن يک ایستگاه اتوبوس مناسب برای تمام سيستم های حمل و نقل درون شهری امری واجب و ضروری می باشد. اما مناسب بودن اين ايستگاهها بسته به نظرات شهروندانی که از آن استفاده می کنند دارد. از ديد مديران شهری که مسئوليت رسيدگی به اين موارد را بر عهده دارند يک ايستگاه مناسب، ايستگاهی است که به مراقبت و نگهداری کمتری احتياج
داشته باشد. از ديد شهروندان يک ايستگاه خوب بايد دارای محيط ديد بالا و امکان سوار شدن راحت به اتوبوس را داشته باشد. هر دو اين نظرات خوب و به جا می باشد، زيرا ساختن ايستگاههایی که مورد استفاده کمتری دارند، تنها هدر دادن سرمايه و ايجاد مشکل برای مسئولان است. طراحی و ساخت مناسب آن می تواند مدت زمان انتظار برای اتوبوس را لذت بخش کند.
برای تصميم گيری در مورد اينکه چه نوع ايستگاهی در نقاط مخصوص بايد ساخته شود و کسب اطلاعات پيرامون طراحی و نحوه ساخت، مطالب زير را بررسی می کنيم:
_ آيا به ايستگاه اتوبوس نيازی است؟
_ ايستگاه باید در کجا واقع شود؟
_ چگونه طراحی کردن ايستگاهها؟
_ چگونگی مديريت و نگهداری از ایستگاهها؟
آيا به ايستگاه اتوبوس نيازی است:
مکانهای بسیاری هستند که به علت نداشتن سايه بان، مکان های تجاری پر رفت و آمد، مکانی که آمد و شد افراد سالمند در آنجا بيشتر است و مکان هايی که آب و هوا اعتدال مناسبی نداشته باشد، برای رفاه شهروندان احتياج به نصب ايستگاههای اتوبوس درون شهری است.
ايستگاه باید در کجا واقع شود:
بهترين مکان برای قرار دادن ايستگاههای اتوبوس در نزديکی مغازه ها و در نزديکی تقاطع ها است، که در اين صورت بايد 10 فوت از مسير عبور و مرور عقب تر باشد تا ایجاد ترافيک
و برخورد با افراد پياده را نکند.
و چنانچه ايستگاه از تقاط دور باشد، سايه بان ايستگاه بايد 40 فوت از پياده رو عقب تر باشد تا برای ايستادن اتوبوس مشکلی را ايجاد نکند.
ايستگاهها همچنين بايد در مسير موازی با پياده رو ها قرار گيرد تا تداخلی با افرادی که در پياده روها در حال عبور و مرور هستند، پيدا نکند.
طرز قرار گرفتن اين ايستگاهها بايد بصورتی باشد که مردم از باد و باران در فصل زمستان و از تابش اشعه خورشید در فصل تابستان محافظت شوند. هرچند این نکته مهم است که ايستگاه دقيقاً باید به سمت خيابان باشد تا به افراد امکان آمد و شد راحتتر را بدهد.
کيوسک ها يا ديگر مراکز فروش يا دستفروشی بايد در سمت پايين اين ايستگاهها واقع شوند.
طراحی:
ايستگاههای طراحی شده بايد به صورتی باشد که گویای نماد شهری که در آن اين ايستگاه قرار دارد بوده و از موادی که منحصر همان شهر است ساخته شود.
گاهی ايستگاههای استاندارد تماماً از نوع مشخصی از مواد ساخته و طراحی می شوند.
بجز موارد عنوان شده در طراحی اين مراکز بايد ميدان ديد، تسهيلات ، راحتی و دسترسی آسان به اتوبوس را نيز مد نظر داشت.
ميدان ديد مناسب:
ميدان ديد مناسب مردم را قادر می سازد تا آمدن اتوبوس را ببينند. ايستگاههایی که از نظر طراحی ضعيف هستند به سبکی طراحی شده اند که برای ديدن رفت و آمد اتوبوس حتماً بايد ايستگاه را ترک کرد و به لب پياده رو آمد.
دسترسی آسان:
نوع ديگر طراحی بايد به صورتی باشد که سوار شدن اتوبوس برای افراد به راحتی صورت گيرد. اين مورد يکی از موارد مهم در طراحی ايستگاههای اتوبوس می باشد. زيرا مردم دوست دارند به راحتی به اتوبوس مورد نظر خود برسند.
تسهيلات و راحتی:
ايستگاهها بايد دارای مکانی برای نشستن مسافرين باشند تا در مواقع بارانی يا هوای نامساعد احساس راحتی کنند.
اطلاعات:
مردم به اطلاعاتی در مورد زمان ورود و خروج به ايستگاه نياز دارند. وجود تابلوهای اطلاع رسانی در ايستگاه ها برای شهروندان و توريست ها بسيار جالب و مفيد خواهد بود.
روشنايی خيابانها و طراحی آن:
در بسياری از مراکز شهری بخصوص در مراکزی که افراد به ميزان امنيت بيشتری نسبت به ديگر مراکز احتياج دارند مانند پارک ها، مراکز خريد و ديگر مراکز عمومی بايد از تعداد بيشتری از چراغ های روشنايی در خيابان و مکان های فوق استفاده شود. طراحی اين چراغ ها در سطح شهر به فن آوری طراحی این نوع چراغ ها و وسعت خيابان يا مراکزی که اين چراغ ها در آن نصب می شود بستگی دارد.
اگرچه ميزان استفاده بيشتر از اين تمهيدات در شب صورت می گيرد اما از اهمیت ويژه ای برخوردار است.
بطور مثال مواردی که در اين زمينه وجود دارد عبارتند از:
_ چرا روشنايی در سطح شهر اهميت دارد؟
_ روشهای استفاده از روشنايی خيابان ها؟
_ چه تعداد چراغ برای روشنايی در سطح خيابان ها کافی است ؟
_ چه مقدار بايد در بين چراغ ها فاصله باشد؟
اهميت وجود روشنايی در سطح شهر:
_ افزايش ايمنی در سطح خيابان ها بخصوص در مراکز پر رفت و آمد
_ راهنمايی جهت ها در سر تقاطع ها، چهارراه ها، پل ها ، ساختمان ها
_ تشخيص هويت و موقعيت محل
