بخشی از مقاله
چکیده
در این مقاله اثر افت و خیزهاي کوانتومی روي حالت پایه کلاسیکی مدل آیزینگ پادفرومغناطیس J1-J2 روي شبکه شطرنجی - پایروکلر دوبعدي - مورد مطالعه قرار می گیرد. افت و خیزهاي کوانتومی از طریق یک میدان مغناطیسی عرضی وارد مسئله می شوند. با استفاده از روش عملگر پلاکتی - POA - دیاگرام فاز حالت پایه کوانتومی سیستم بدست می آید. در روش عملگر پلاکتی به هر ویژه حالت یک پلاکت - مربع هاي غیر ضربدري - یک بوزون نسبت داده میشود و با وارد کردن برهم کنش بین پلاکت ها یک هامیلتونی موثر بوزونی براي توصیف سیستم بدست می آید . ویژه حالت هاي برانگیخته ي مربوط به یک پلاکت نشان دهنده افت و خیز هاي غیر خطی مدل اسپینی اولیه می باشند.
به عنوان نتیجه نشان داده می شود که این افت و خیزهاي پلاکتی در مقایسه با افت و خیز هاي خطی تک چرخش هاي اسپینی در رهیافت LSWT نه تنها تصحیح بیشتري روي انرژي حالت پایه سیستم ایجاد می کنند، بلکه باعث از بین رفتن تبهگنی فزونور حالت پایه کلاسیکی به سمت تشکیل یک حالت منظم پلاکتی - RPS - در حد J1=J2 و یک حالت کوانتومی با نظم مغناطیسی همخط در J1<J2 می شود. گاف برانگیختگی هاي بوزونی در مرز ورود به فاز هاي نیل و همخط صفر می شود که نشان دهنده گذار کوانتومی به این فاز هاي منظم مغناطیسی می باشد. حالت با نظم پلاکتی RPS، با شکست تقارن انتقالی، در میدان هاي عرضی زیاد یه یک پارامغناطیس کوانتومی گذار خواهد داشت.
مقدمه
سیستم هاي مغناطیسی درمانده داراي تبهگنی بیشمار حالت پایه میرباشند. رچنین تبهگنیرايرمی تواند منجر به فازهاي نو و ویژگی هاي جالبی همچون پیدایش تک قطبی هاي مغناطیسی در یخ اسپینی1رشود [1] .رافت و خیزهاي کوانتومی به عنوان یک نوع اختلال می توانند منجر به از بین رفتن تبهگنی حالت پایه کلاسیکی به نفع یک حالت پایه کوانتومی با نظم غیرمتعارف شوند.ر علاوه بر ویژگی هاي مغناطیسی، این سیستم هاي درمانده در توصیف ابررساناهاي دماي بالا براساس فاز پیوند ظرفیتی رزونانسی2 - - RVB2]ربسیار مورد مطالعه قرار گرفته اند.
