بخشی از مقاله
چکیده
بیش از یک قرن است که رابطه انسان با جهان طبیعی، به دلیل طیف وسیعی از بحرانهای محیطی، به عنوان مقولهای مهم و آزاردهنده مطرح شده است. جنبش توسعه پایدار، توجه به مسئله انرژی و بومگرایی، در سطح وسیعی در رأس برنامههای فعلی بیشتر دولتها است. انسان امروز از لحاظ صرفهجویی در مصرف انرژی در موقعیتی قرار دارد که هیچگاه تا بدین وضعیت بحرانی نبوده است و این در حالی است که ساختمانها بیش از نیمی از مصرف انرژی جهان را به خود اختصاص دادهاند. در این پژوهش به شرح معماری پایدار ، نقش معماران و طراحان درایجاد چنین معماری پرداختهایم. و سعی داریم با طرح راهکارهایی، زمینه تحقق این باور را ایجاد نماییم. سوال اصلی این پژوهش این است که ما چگونه میتوانیم با طراحی و شیوههای کارآمد طراحی به ایجاد یک مجتمع مسکونی بابهرهگیری از انرژی خورشیدی بپردازیم. این پژوهش مبتنی بر مطالعه کتابخانهایی صورت گرفته است.
مقدمه
پس از یک قرن تجربه معماری مدرن, با وجود دستاوردها و تحولات با ارزش آن, مشکلات پیچیدهای در عرصه محیط زیست رخ میدهد. وضعیت جهان در آغاز قرن 21 میلادی, به یک توسعه ناپایدار گواهی میدهد که از مشخصههای آن رشد جمعیت, افزایش مصرف و توزیع نامتعادل منابع میباشد. رشد جمعیت همانند سبک زندگی غربی تحمیل بزرگی بر محیط طبیعی است که در زمان ما منجر به تغییرات آب و هوایی, حفره در لایه اوزون, زوال گونهها و سکونتگاههای طبیعی گردیده است که نتیجه آن تغییر فرهنگ مصرف و تغییر رویکرد انسان نسبت به طبیعت میباشد.
سیمای شهرهای اقصی نقاط جهان که تا چندی پیش هرکدام درون خود دنیایی متفاوت داشت، هر روز با سرعتی افزونتر در پی محو شدن آن چیزی است که به آن هویت مستقل میداد و این امر همسانی و یکنواختی را به بار آورده است. معماری و شهرسازی برای انسان قبل مدرن، محصول خلاقانهای بود که از طرفی نتیجه محدودیتهای اقلیمی و سازهایی و از طرف دیگر باورهای جمعی افراد بود.
آنچه که فضای مصنوع او را تشکیل میداد، برخاسته از بستر و همپا و همراستا با ویژگیهای آن منطقه بود. این پیوند سبب گشته بود که محصول اندیشه معمار در حدود ویژگیها و بایدهایی که مصالح محلی و شرایط محیطی به اثر اجبار مینمود، امکان حرکت داشته باشد. از جهت دیگر به علت باورهای متافیزیکی به طبیعت و پدیدههای آن و لزوم حفظ این عرصه به عنوان موهبت، مدیریت پسماندها نیز به گونهایی انجام میگردید که چرخه حیات مختل نگردد.
در واقع توسعه پایدار، توسعهایی است که نیازهای اکنون را به گونهایی برآورده نماید که توان نسلهای بعدی را جهت تأمین نیاز، کاهش ندهد. با توجه به این نکات مطروحه، سعی داریم به تبیین مفهوم توسعه و طراحی پایدار و بهرهگیری از انرژی پایان ناپذیر خورشیدی بپردازیم و با طرح راهکارهایی، زمینه تحقق این باور را ایجاد نماییم. معماران نیز همسو با سایر دستاندرکاران در پی یافتن راهکارهای جدیدی برای تأمین زندگی مطلوب انسان هستند. بدیهی است که زندگی، کار، تفریح، استراحت و... همه و همه فعالیتهایی میباشند که در فضاهای طراحی شده توسط معماران صورت پذیرفته و از آنجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان بر زیست بوم جهان تأثیر مستقیم خواهد داشت، وظیفهای بس حساس در این خصوص بر عهده معماران میباشد.
