دانلود مقاله آموزش پرورش و تولید میگو

بخشی از مقاله

آموزش پرورش و توليد ميگو

اين مقاله اطلاعات كلي در مورد بيولوژي و تكثير و پرورش ميگوي آب شيرين ارائه مي¬دهد. ميگو در چرخه زندگي خود داراي چهار شكل مشخص است: تخم ، لارو ، پست لارو ، و بالغ.
در اين مقاله به شرح مختصر هر يك از مراحل فوق و ويژگيهاي آن ، خصوصاً ، كيفيت آب مورد نياز ، وسايل و عمليات تفريخگاه (هچري)، تغذيه ، وسايل و روشهاي پرور

ش ، استراتژي مديريت استخرها ، انواع استخرها و روشهاي پرورش ، بيماريها ، مشكلات پرورش ميگوي آب شيرين پرداخته شده است.
بيولوژي ميگوي آب شيرين

پراكنش
گونه¬هاي ميگوي آب شيرين جنس Macrobrachium در سراسر مناطق گرمسيري و نيمه گرمسيري جهان پراكنده¬اند. اين¬گونه¬ها در اغلب آبهاي شيرين داخلي شامل درياچه¬ها ، رودخانــه¬ها، باتلاقها ، نهرهاي آبياري ، كانالها و استخرها و حوزه¬ها يافت ميشوند. اغلب گونه¬ها در مراحل نخستين چرخه زندگيشان به آب لب شور نياز دارند و بنا بر اين در آبهايي يافت ميشوند كه مستقيم يا غير مستقيم به دريا مي¬پيوندند، هر چند بعضي از آنها چرخه زندگيشان را در درياچه¬هاي داخلي آب شور يا آب شيرين كامل مي¬كنند. بعضي از گونه¬ها ، رودخانه¬هايي با آب شفاف را ترجيح مي¬دهند، در حالي كه بعضي ديگر در آبهاي بسيار گل¬آلود يافت ميشوند.
چرخه زندگي :
براي رشد ، تمام ميگوهاي آب شيرين (مانند ساير سخت¬پوستان) بطور منظم اسكلت خارجي يا پوسته خود را مي¬اندازند. اين فرآيند به پوست اندازي موسوم است و با افزايش ناگهاني در اندازه و وزن همراه است. چهار شكل مشخص در چرخه زندگي ميگوي آب شيرين وجود دارد: تخم ، لارو ، پست لارو ، و بالغ .
اين جانوران همه چيز خوارند و جيره غذايي آنها در نهايت شامل حشرات آبزي و لاروهايشان، جلبكها ، دانه گياهان ، حبوبات ، بذر و گياهان ، ميوه¬ها ، نرم¬تنان ريز و سخت پوستان ، گوشت ماهي و پس مانده¬هاي ماهي و ساير جانوران است. به علاوه ممكن است همجنس خوار باشند.

عمليات پرورشي كه شامل موارد زير است
مديريت استخر
گياهان امتداد ديواره¬هاي استخر ، فرسايش آنها را به حداقل مي¬رسانند و زير خط آب نيز غذا و زيستگاهي براي ميگوها فراهم مي¬كنند. به هر حال بايد توجه داشت ك

ه رشد آنها نبايد چنان زياد شود كه با برداشت كردن تداخل به وجود آيد. از رشد گياهان ريشه دار آبزي و جلبكهاي كف¬زي نيز بايد با اعمال مديريتي جلوگيري كرد. استخرهاي تازه بايد آهك پاشي شوند. در عمل ، كاربرد استاندارد 1000Kg/ha سنگ آهك كشاورزي هر بار پس از تخليه استخر پرورش ميگوي آب شيرين توصيه ميشود. پس از آهك دهي استخرها بيش

از ميگودار كردن آنها پر ميشوند. كود دهي در كشت ميگوي آب شيرين به ندرت لازم ميشود. در هر حال استخرهاي ساخته شده در خاكهاي شني¬رسي ممكن است نياز به كوددهي داشته باشند. اجرا كننده بايد در طي مدت پرورش ، مراقب خوب نگه داشتن استخرها باشد . براي جلوگيري از فرسايش ديواره¬ها ، كنترل گياهان ريشه دار آبزي ، تعمير و نگهداري تجهيزات خروجي و ورودي آب به ويژه توريها بـايد مـراقـبت خـاصـي انجام گيرد. گياهان Elodea spp. و Hydrilla spp. بستر خوبي براي ميگوها مي¬سازند.
ميگودار كردن:
پست لاروها را ميتوان بلافاصله پـس از پـر آب شـدن اسـتخرهـا در آنها ريخت . معمولاً پست لاروهايي كه تنها 4-1 هفته سن دارند ( پس از دگرديسي ) براي ميگودار كردن استخرها به كار برده ميشوند كه تا زمان برداشت در آن باقي مي¬مانند. به محض ورود پست لاروها به كناره استخر بايد دقت شود كه در پي شناور كردن كيسه¬هاي انتقال در استخر به مدت 15 دقيقه قبل از خالي كردن آنها در آب به درجه حرارت استخر عادت داده شوند.
اختلاف PH استخر و كيسه انتقال نيز موجب مرگ و مير ميشود. ميزان ميگودار كردن استخر به اندازه بازاري مطلوب و مديريت استخر ، خصوصاً روش برداشت ، بستگي دارد. در جاهايي كه اندازه مطلوب براي فروش حدود 70 گرم ( سرزده ) است و بسياري از استخرها به علت ذخيره آب فصلي دچار محدوديت فصلي در حدود 8 ماه هستند ، پيشنهاد ميشود ميزان ميگو 5 پست لارو در متر مربع (5000/ha) باشد.
تغذيه:

الف ) نوع تغذيه
كشت تجارتي موفق ميگوي آب شيرين به غذاي مكمل نياز دارد. نوع اين غذا بسيار متنوع است و مواد زير را در بر دارد : مواد خام جانوري يا گياهي ، مخلوطهاي غذايي تهيه شده در كنار استخر و غذاهاي تركيبي . در بعضي جاها نيز از برنـج و محـصولات فـرعـي بـرنـج به صـورت مـخلوط با غذاهاي ديگر استفاده ميشود. ضريب غذايي 2:1-3:1 براي جيره هاي تركيبي مورد انتظار است . ضريبب غذايي مواد تر همچون ماهيهاي هرز به علت رطوبت بسيار آنها بالاتر است ( شايد 7:1-9:1 ) .
ب ) مقدار تغذيه :

تـوصـيه كلي و كار ساز براي مقدار تغذيه روزانه وجود ندارد زيرا اين مقدار بستگي به اندازه و تعداد ميگوها در استخر ، كيفيت آب و خاصيت غذا دارد. بهترين رهنمود براي مجريان استخر ، تغذيه تا حد تقاضاست . غذا به طور معمول در اطراف محيط استخر در محلهاي كم عمق كه منطقه خوبي براي تغذيه است پخش ميشود. در بعضي از مواقع غذا به " منطقه تغذيه " در چند متري كناره محدود مي¬گردد. در هر دو مورد مجري استخر ميتواند ببيند چه مقدار غذا مصرف شده است. اگر هيچ غذايي در روز بعد باقي نماند ، مقدار غذا بايد افزايش يابد. اگر مقدار زيادي غذا بماند ، مقدار آن را بايد كاهش داد و يا حتي به مدت يك روز قطع كرد.
مقدار اوليه غذاي پيشنهادي با استفاده از جيره خشك ، همچون غذاي تركيبي جوجه در يك استخر داراي 5 عدد در متر مربع بايد در حدود 6/25 Kg/ha در روز باشد.
ميزان تغذيه روزانه به تدريج از مقدار اوليه 6/25 Kg/ha در روز ، به هنگام برداشت بسيار افزايش مي¬يابد. به عنوان مثال احتمال مي¬رود كه ميزان غذا در روزهاي پيش از برداشت يكجاي توليد استخر 1250 Kg به حد بالاي 37/5 Kg/ha در روز برسد.(پس از 8-6 ماه ).
برداشت :
زمان برداشت بستگي به ميزان رشد و اندازه بازاري مطلوب و تا حدي تكنيك مديريت استخر دارد. اصولاً در مديريت استخر ميگوي آب شيرين دو روش بسيار رايج وجود دارد. نخست ، تكنيك پرورش دسته¬اي كه امكان مي¬دهد جانوران تا اندازه بازاري متوسط يا تا هنگام تخليه استخر به دلايل ديگر (مثلاً كمبود آب ، پايين بودن درجه حرارت) رشد كنند، و سپس تمام محصول برداشت ميشود. تكنيك ديگر ، پرورش مداوم است به اين ترتيب كه معمولاً يكبار در سال با تراكمي بسيار بيشتر از پرورش دسته¬اي به ميگودار كردن استخر مي¬پردازند و معمولاً پس از 7-5 ماه بسته به ميزان رشد ( درجه حرارت ) و اندازه قابل فروش محلي ، جانوران با اندازه

بازاري به وسيله پره در فواصل زماني منظم دست¬چين ميشوند. استخرها را معمولاً به طور كامل هر ماه يكبار و يا نصف استخر را ماهي دو بار براي جلوگيري از گل ¬آلودگي تمام استخر پره كشي مي¬كنند.

عمليات پس از برداشت :
اغلب ميگوهاي آب شيرين ، در نزديكي محل پرورش در يخ يا زنده فروخيرين خصوصاً در معرض صدمات آنزيمي پس از برداشت و مرگ هستند و بعضي پرورش دهندگان ميگوها را در آب يخ فرو مي¬كنند و آنها را در آب 65 درجه سانتيگراد به مدت 20-15 ثانيه نگه مي¬دارند تا سفيد شوند و سپس آنها را در يخ به فروشگاه حمل مي¬كنند.

انواع استخرها و روشهاي پرورش
استخرهاي پرستاري :
بعضي پرورش دهندگان استخرهاي پرستاري را براي پرورش پست لاروهاي تازه دگرديسي يافته به كار مي¬برند و جانوران در اين استخر به مدت 2-1 ماه قبل از برداشت رشد مي¬كنند. و در استخرهاي توليدي ذخيره مي¬شوند. پست لاروها در استخرهاي پرستاري با تراكم m2 /1000 نگهداري مي¬شوند و دو ماه و نيم قبل از شمارش و انتقال به استخرهاي پرورشي رشد مي¬كنند.
پرورش در قفس و ماهيدان
كشت توأم : همراه با كپور ماهيان چيني ، تيلاپيا ، كفال و ش

يرماهي
كشت در تانك
ميگودار كردن آبهاي باز:
ميگوي آب شيرين ممكن است در مخازن آب ، رودخانه¬ها و درياچه¬ها ذخيره سازي شود، به ويژه در جايي كه در پي صيد بي¬رويه و عوامل فيزيكي ، شيلات آن رو به كاهش نهاده است.

وسايل پرورش كه شامل موارد زير است

استخر
استخرهاي مستطيلي براي نوع برداشت ( پره كشي ) كه معمولاً در استخرهاي پرورش ميگوي آب شيرين صورت مي¬گيرد مناسب تر است . حداكثر عرض نبايد بيش از مقداري باشد كه براي كشيدن يك پره از يك انتها به انتهاي ديگر ، لازم است. طول استخر تا حدي به توپوگرافي محل و تا حدي به اندازه استخر و طرح استخر انتخاب شده بستگي دارد. اداره استخرهاي باندازه بين 0/2-1/6 هكتار مناسب تر است . با در نظر گرفتن 30 متر عرض ، يك استخر 6/0 هكتار 200 متر طول خواهد داشت. عمق متوسط 9/0 متر حداقل 75/0 و حداكثر 2/1 متر خواهد بود.
آب
هوادهي
وسايل متفرقه از قبيل تورها ، وسيله اندازه گيري كيفيت آب ، وسيله حمل و نقل ، انبار ، مواد شيميايي و غيره .

نيازمنديهاي محل پرورش كه مشتمل بر موارد ذيل است
نزديكي به مراكز فروش
آب:
معمولاً براي پرورش ميگوهاي آب شيرين از مرحله پست لاروي تا اندازه بازاري ، آب شيرين به كار مي¬رود . اما كشت موفقيت آميز آن با آب كم شور 0%25 - 0%10 نيز گزارش شده است . ميزان رشد در آبهاي سخت خيلي كمتر است و بايد از آب با سختي كمتر از 150p.p.m استفاده شود.
توپوگرافي و خاك:
بهترين مكان براي پرورش ميگو ، شيب ملايمي است ( كمتر از 2%) و استخرهاي ساخته شده در آن را ميتوان به طور طبيعي يا با احداث سد در اثر نيروي ثقل ، پر يا تخليه كرد. در عمل بسياري از استخرهاي مطلوب در جاهايي وجود دارند كه تنها روش عملي براي پر كردن و تخليه استخر ، استفاده از پمپ است . هزينه عمليات پر كردن و تخليه استخر را ويژگيهاي محل تعيين مي¬كند و اين ويژگيها را بايد قبل از انتخاب محل مورد توجه قرار داد. استخر نبايد در جايي ساخته شود كه در معرض عواملي همچون سيلاب ، طوفان ، لغزش زمين و غيره باشد . استخر در جايي باشد كه خاك حاصلخيز دارد. استخر در خاكهاي با توان بالقوه اسيد سولفات بنا نشود. خاكهايي كه خيلي شني يا مخلوطي از سنگريزه و شن باشند ، نامناسبند ، مگر اينكه سطح آب ، بالا و مناطق اطراف هميشه آبدار باشد.
خاكهايي كه شامل سيلت پارس يا مخلوطي از اينها با نسبت كمي شن باشد ، معمولاً خاصيت نگهداري آب خوبي دارد. محتواي رس نبايد بيش از 60% باشد. خاكهاي توربي مناسب نيستند.

عمليات تفريخگاه

تأمين تخم و تفريخ :
تخمهاي ميگوي آب شيرين در طرف زيرين شكم ميگوي ماده بالغ ، حمل و به راحتي ديده ميشوند. ميگوهاي بالغ در اين مرحله " ماده¬هاي باردار" ناميده مي¬شوند. ماده¬هاي تخم دار مناسب براي تفريخگاه را ميتوان از رودخانه¬ها ، استخرهاي پرورشي يا مولدان نگهداري شده به دست آورد. آنها ميتوانند در آكواريومها جفتگيري كنند. در شرايط طبيعي حداكثرهاي (Peaks) فصلي در فعاليت مولدان معمولاً همراه با فصل بارندگي وجود دارد. اما ماده¬هاي تخمدار هميشه در يك استخر محتوي مولدان بالغ در دسترس هستند. تهيه مولدان تفريخگاه از استخرهاي توليد آن از راه نگهداري يك استخر اختصاصي براي مولدان و يا از طريق ارتباط نزديك با صاحبان استخرهاي توليدي ، صورت مي¬گيرد و به دست آوردن ماده¬هاي تخمدار به

هنگام نياز چندان مشكلي ندارد. ارزش تكي آنها پايين است به ويژه از آن رو كه معمولاً پس از تفريخ تخمهايشان براي غذاي انسان فروخته مي-شوند. بنابراين صرفه¬جويي در تعداد ماده¬هاي تخمدار براي تفريخگاه ضرورتي ندارد. براي مصارف تفريخگاهي ، ماده¬هاي تخمدار بايد به دقت انتخاب شوند. جانوراني بايد انتخاب شوند كه آشكارا سالم و فعالند ، رنگ آميزي خوب دارند و توده¬هاي بزرگ تخم را حمل مي¬كنند. ماده هاي بزرگتر معمولاً تخمهاي بيشتري حمل مي¬كنند. تعداد مورد نياز براي تأمين ذخيره يك تانك لارو ، به حجم تانك و تعداد تخمهايي كه هر ماده حمل مي¬كند ، بستگي دارد. به هر حال اگر از تعداد زيادي ماده تخمدار استفاده شود ، پيش¬بيني دقيق در مورد تعداد تخمهاي قرار داده شده در تانك لارو ضروري نيست. معمولاً اين فرض مبناي عمل است كه از هر يك گرم وزن ماده تخمدار 1000 لارو توليد مي¬شود. هر يك از ماده¬هاي تخمدار 10-12 cm ( از منقار تا دنباله شنا) معمولاً ح

دود 30000-1000 تخم را حمل مي¬كنند. از آنجايي كه تخمهاي بسياري در اثر صدمات فيزيكي و مصرف بالغها در طي انتقال ماده¬ها ، از بين مي¬روند و ساير تخمها عقيم مي¬مانند، پيشنهاد ميشود كه سه ماده تخمدار با اندازه 10-12cm براي ذخيره هر متر مكعب حجم آب تانك لارو استفاده شود. بهتر است ميگوهاي با تخمهاي خاكستري يا سياه

رنگ انتخاب كنيد و نه نارنجي رنگ . اين تخمها در 3-2 روز تفريخ ميشوند و اطمينان حاصل مي¬شود كه تانك لارو ، محتوي لاروهاي همسال خواهد بـود ، همـجـنس خـواري نـيز كاهش يافته و در نتيجه عمليات تغذيه تسهيل مي¬گردد. هنگام ورود به تفريخگاه ماده¬هاي تخمدار را بايد با قرار دادن در آب شيرين تهويه شده كه محتوي 0/2-0/5 p.p.m مس يا 15-20 p.p.m فورماليس است به مدت 30 دقيقه به روش قرنطينه¬اي ضد عفوني كرد. سپس ماده¬ها به تانك لارو منتقل مي¬شوند. ماده¬ها ميتوانند از غذاي مورد استفاده پست لاروها تغذيه كنند اما بايد مواظب بود كه از غذا اشباع نشوند زيرا كه نتيجه اين كار فقير شدن كيفيت آب براي لاروهاي تازه تفريخ شده است . غالب ماده¬هاي تخمدار در تمام مدت 3-2 روز اول تفريخ تخمها ، تغذيه نمي¬كنند.
توانايي تفريخ تخم در آب شور بهتر است تا در آب شيرين ، در بعضي از تفريخگاهها براي سهولت كار به تخمها در آب شيرين مجال تفريخ مي¬دهند. پس از تفرييخ شوري را افزايش مي¬دهند. در جاهاي ديگر ماده¬ها را در آب لب شور 0%5 قرار مي¬دهند. ماده هاي تخمدا

ر در مقابل شوك انتقال ناگهاني به شوري بيشتر ، مقاومت مي كنندو ميتوان آنها را بعد از ضد عفوني شدن مستقيماً به تانكهاي لارو با آب شور پرورش لاروها (0%12) منتقل كرد.
محيط زيسست لاروها كه شامل موارد زير است
الف ) شوري
بعضي از تفريخگاهها همواره با بزرگتر شدن لاروها شوري را كاهش مي¬دهند. ما توصيه مي¬كنيم شوري پرورشي 0%12 تا زمان دگرديسي باقي نگهداشته

شود.
ب ) درجه حرارت
در يك دامنه حرارت انتخاب ، با افزايش درجه حرارت ، لارو سريعتر رشد و پوست اندازي مي¬كند . دامنه درجه حرارت مطلوب 31-26 درجه سانتيگراد است . در حرارت زير 26-24 درجه سانتيگراد لارو به خوبي رشد نخواهد كرد. همين طور درجه حرارت بالاي 33 درجه سانتيگراد معمولاً كشنده است. از تغييرات ناگهاني در درجه حرارت آب بايد جلوگيري كرد، زيرا كه ممكن است موجب شوك و مرگ و مير شود.
ج ) اكسيژن محلول
اكسيژن در آب پرورش لارو بايد در حد امكان نزديك به نقطه اشباع نگهداشته شود. سيستم هوادهي فقط بايد به مدتهاي كوتاه ( مثلاً براي معاينه لاروها) خاموش گردد.
د ) نور
قرار گرفتن در معرض نور مستقيم ، احتمالاً براي لاروها مضر است. به ويژه در سيستم پرورشي با " آب زلال " به هر حال ضروري است كه تا حدي به تانك لارو نور برسد. اين نور بايد نور آفتاب يا نوري با همان كيفيت طيفي باشد. به همين سبب توصيه مي¬شود كه 90% سطح تانك پوشيده شود.
هـ) بهداشت
بهتر است كه هيچگاه از وسايل دستي براي بيش از يك تانك استفاده نشود. بنابراين هر تانك بايد براي خود داراي تور ، لوله هاي سيفون ، فيلترهاي يدكي و غيره باشد. آب نبايد هيچگاه از يك تانك به تانك ديگر منتقل شود. تانكهاي لارو بايد هميشه با نيروي ثقل يا سيفون به خوبي زهكشي شوند. بعضي از تفريخگاهها تمام وسايلشان را در محلول پرمنگنات پتاسيم در PH=3 بين هر چرخه پرورش لارو ضدعفوني مي¬كنند.
تغذيه لاروها
تفريخگاههاي گوناگون ، انواع مختلف غذاها را به كار مي¬برند كه مهمترين آنها عبارتند از : ناپلي ( نوزاد ) ميگوي آب شور ، تخمهاي ماهي ، گوشت اسكوئيد ، آرتمياي بال

غ يخ زده ، آرتمياي بالغ خرد شده ، گوشت ماهي ، فرني تخم مرغ ، كرمها و غذاهاي تركيبي
بيشتر لاروهاي ميگوي آب شيــرين در اولين روز زندگي ( روز تفريــخ ) تغذيه نمي¬كنند. در هر حال بعضي از آنها تغذيه مي¬كنند و بهتر است كه مقداري B.S.N (نوزاد سخت پوستان كوچك ) در اولين روز نيز تهيه شود. از آن پس تا روز پنجم روزي دو بار در صبح و شام B.S.N داده مي¬شود.
برداشت و نگهداري پست لاروها

در عمل ، بيشترين سازگاري جانوران با آب شيرين ، در تانك لارو حاصل ميشود. هنگامي كه اكثريت لاروها دگرديسي يافته اند ( حداقل در روز 28 ) تانكها را بايد برگرداند تا سطح حدود 35cm تخليه شوند و به تدريج با آب شيرين در طي مدت زمان 3-2 ساعت پر گردند. هوادهي نيز مانند هميشه بايد در طي عمل پر كردن ادامه يابد. سپس لاروها را ميتوان برداشت و منتقل كرد يا تانكهاي لارو را ميتوان تا 70cm ببا آب شيرين مجدداً پر كرد تا جانوران در آن نگهداري شوند. بهترين روش برداشت پست لاروها از تانكهاي لارو كاهش سطح آب و استفاده از تورهاي مخروطي (ساچوك) است.
انتقال لاروها
تانكهاي انتقال ماهي كه سيستم سرمادهي و هوادهي دارند ، براي انتقال لارو ميگوي آب شيرين از تانكهاي نگهداري تفريخگاه به محل استخر مناسبند اما اين تانكها به ندرت در دسترس يا قابل تهيه¬اند. براي حمل در فاصله¬هاي تا يك ساعت به محل استخر ميتوان از ظروف هوا دهي شده استفاده كرد. ظرف زباله صد ليتري محتوي 40 ليتر آب ، 30000 پست لارو را نگه ¬مي¬دارد . در بين ظروف بايد جداره¬هايي براي جلوگيري از حركات زياد آب در طي انتقال جا سازي شود. براي مسافتهاي طولاني تر ميتوان تكنيك مشابه تكنيك رايج براي انتقال ماهيهاي آكواريومي را به كار برد، يعني انتقال در كيسه¬هاي پلاستيكي محتوي آب و هوا يا اكسيژن كه ميزان انتقال 250- 125 پست لارو در ليتر عملي است.

نيازمنديهاي محل تفريخگاه
آب
تأسيس تفريخگاه ميگوي آب شيرين معمولاً نياز به يك مكان ساحلي دارد، هر چند كه راههاي ديگري نيز وجود دارد. آب شيرين فراواني نيز بايد در دسترس باشد. بهترين محل از جهت ذخيره آب كه اهميت خاص فني دارد جايي است كه با حفر چاه از اعماق مختلف ، هم آب شيرين و هم آب شور از زير زمين به دست آيد.
تعدادي از تفريخگاه¬هاي معروف ميگوي آب شيرين ، آب شور را از چاه¬هاي حفر شده در سنگهـاي مرجاني كه به طور طبيعي در زير محلشان واقع است ، مي¬كشند كه به نظر مي¬رسد يك منبع بدون آلودگي را فراهم مي¬سازد. اگر چنين محلي در دسترس نباشد، بايد جايي را انتخاب كرد كه مستقيماً به ساحل شني دسترسي داشته باشد. اين ساحل بايد در اندازه¬هاي مختلف شن مخلوط داشته باشد. بهترين حالت براي تأمين آب شيرين تفريخگاه ، منابع زير زميني است . آب لوله كشي نيز كه داراي هواي بسيار است ، معمولاً مناسب است و بايد حدود 48-24 ساعت قبل از استفاده ، براي آزاد شدن كلر ، دست نخورده باقي بماند آب چاه نيز بايد هوادهي شود و با شيوه جاري كردن آبشاري ، ميزان اكسيژن محلول در آب به حد يا نزديك به اشباع برسد.
بسياري از تفريخگاه¬هاي ميگوي آب شيرين ، هم براي تأمين آب شيرين و هم آب شور از منابع سطحي ، استفاده مي¬كنند، اما اين كار ، توصيه شدني نيست. اين تفريخگاه¬ها آب دريا را از يك موج شكن غير قابل تطبيق در دريا يا يك سيستم شناور قابل تطبيــق مي¬كشند. يك توري درشت براي جلوگيري از ورود گياهان و جانوران بزرگ لازم است. آب شـيرين نـيز اغـلب بـا نيروي ثقل يا پمپ از منابع سطحي همچون رودخانه¬ها يا نهرهاي آبياري تأمين مي¬گردد. اين عمل تفريخگاه را در معرض تغييرات شديد كيفيت آب و خصوصاً تركيبات آب از نظر مواد شيميايي كشاورزي قرار مي¬دهد . شوري آب خور¬ها هم بطور روزانه و هم به طور فصلي متغير است. اگر آب شيرين از دريا يا از صنايع سطحي كشيده شـود، بعـضي از اشكال تـصفيه ضـروري مـي¬گردد كه مـعمولاً شامـل بعضي از انواع فيلتر شني سنگريزه¬اي است. به علت مشك

لات فوق¬العاده و خطرات احتمالي ، محققان جاي سازي تفريخگاه¬هاي ميگوي آب شيرين را در مناطقي كه فقط منابع آب سطحي در دسترس است ، پيشنهاد نمي¬كنند. به هر حال تجربه نشان مي¬دهد كه اين مسئله مانع توسعه چني

ن تفريخگاه¬هايي نخواهد شد. تعيين حداقل نياز

منديها بايد در طي ارزيابي محل بر روي نقشه آبخيز و تجزيه آب خصوصاً براي آفت¬كش¬ها صورت گيرد.

آب شيرين و آب درياي مورد استفاده براي مقاصد تفريخگاهي هر دو بايد داراي PH در دامنه تغييرات 5/8-7 باشند و درجه حرارت نيز بايد تا حد امكان به دامنه مطلوب (30-28) درجه سانتيگراد محدود باشد. سولفيد هيدروژن نبايد وجود داشته باشد ، اگر از آب لوله كشي استفاده مي¬شود بايد كلر آن به وسيله هوادهي خارج گردد. پست لاروهاي كوچك از بعضي از گونه¬هاي ميگوهاي دريايي در مقابل نيتريت و نيترات حساسيت بيشتري دارند، هم بر حسب مسموميت حاد و هم مزمن ( دومي موجب رشد و توان كمتر مي¬گردد) . به طور آزمايشي ما پيشنهاد مي¬كنيم كه مقدار نيتريت و نيترات آب ورودي تفريخگاه نبايد بيش از P.P.m 1/0 (No2-N) و P.P.m20(NO3-N) باشد.
آب دريا بايد تا حد امكان ، تغييرات روزانه و فصلي كمي داشته باشد در تفريخگــاه¬هاي آب شيـرين بهتــر اسـت از آب شيريــن داراي سختـي كل كمتـر از Ca Co3 10 P.P.m استفاده شود. تجزيه نمونه¬اي آب لوله كشي دو تفريخگاه موفق نشان مي¬دهد كه مقدار آهن و منگنز بايد پايين باشد . واضح است كه جايي كه از آب سطحي استفاده مي¬شود و منابع آب آن بر اثر آلودگي ناشي از تخليه تانكرها ، پالايشگاه نفت ، دباغي، آفت-كشهاي كشاورزي و حشره¬كش¬ها يا مثلاً كارخانجات شيميايي در معرض خطر قرار مي¬گي

رد، بايد تفريخگاه ساخته شود.
هر چند مقدار زياد آهن زيان¬آور به نظر مي¬رسد ، پرورش موفقيت آميز لارو ميگو را با استفاده از آب چاه محتوي 15-20 p.p.m محلول آهن گزارش كرده¬اند.
كميت آب شيرين و شور مورد نياز براي تفريخگاه ميگوي آب شيرين نه تنها به مقياس عمل مورد نظر بلكه به شوري آب دريا نيز بستگي دارد. ظرفيت پمپاژ بايد براي پر كردن تانك با آب لب شور در مدت يك ساعت براي تعويض آب در حداكثر سرعت ممكن

، كافي باشد. بنا بر اين ، اگر چه هر تانك به طــور ميانگين كمتر از 4 ليتر در دقيقه مصرف مي¬كند ، ظرفيت پمپاژ و لوله¬هاي انتقال بايد براي ذخيره حد

كثر تقاضاي تقريبي 170 ليتر در دقيقه به ازاي هر تانك 10m3 كافي باشد . به عبارت ديگر تا 180m3 آب 0 %12 براي هر 100000 پست لارو توليدي ، بدون هيچ مشكلي مصرف مي¬شود. به علاوه ، بايد آب شيرين بيشتري براي برقرار داشتن تانكهاي نگهداري پست لاروها ، منظور گردد. براي يك تفريخگاه با ظرفيت 5 تانك لارو 10m3 ، مصرف اضافي تا 42m3 در روز آب شيرين براي ذخيره تانك¬هاي نگهداري پست لاروها بايد فراهم گردد. به طور متوسط مصرف آب لب شور با اين اندازه (5 تانك 10m3 ) بايد 20-30 m3 در روز باشد.