دانلود مقاله اسب

بخشی از مقاله

اسب

اسب (اکوس فروس کابالوس) یک پستاندار سم دار است ، یک زیر گونه ای از یکی 7 گونه بازمانده از خانواده اکویدا است . اسب بالغ بر 45 تا 55 میلیون سال پیش از یک موجود چند پنجه ای کوچک تا بزرگ ، حیوان تک پنجه ای امروزی ، پدید آمده است . انسانها در حدود 4000 سال قبل از میلاد مسیح شروع به رام کردن اسبها کردند و اهلی کرد نشان گمان شد ، که در 3000 سال قبل از میلاد رایجتر شد ؛ در 2000 سال قبل از میلاد استفاده از اسبهای رام شده در سرتاسر قاره اروپا –آسیا پخش شد .

اگر چه بیشتر اسبها امروزه رام شده هستند ، هنوز جمعیت اسب پرزوالسکی (Przewalski) در خطر است ، تنها اسب وحشی اصلی باقی می مانند ، به خوبی رایجترین اسبهای وحشی که در جهان زندگی می کنند ، اما از نسلهای قدیمی آنها که رام شدند ، منشأ گرفته است .
یک کلمه گران و تخصصی وجود دارد که برای توضیح دان مفاهیم وابسته به اسب استفاده شده ، هر چیزی از آناتومی مراحل زندگی ، اندازه ، رنگ ، نقش و نگارها ، پرورش دادن ، حرکت و رفتار را در بر می گیرد .

اسبها از نظر آناتومی برای استفاده از سرعت برای شکارچی ها طراحی شدند . و یک جمله خوب توسعه یافته از توازن و یک قدرت غریزه جنگیدن دارند . بسته به این نیاز فرار کردن از شکارچیان در جهان یک خصوصیت غیر معمول است : اسبها توانایی خوابیدن هم ایستاده و هم دراز کشیده را دارند .
اسبهای ماده مادیان نامیده می شوند ، بچه هایشان تقریباً تا 11 ماه با آنها همراه هستند و یک اسب جوان کره اسب نامیده میشوند و می تواند تا مدت کوتاهی بعد از تولد بمانند . بیشترین اسبهای رام شده به پرورش دادن داشتن زین و یراق بین سنهای 2 و 4 سال شروع شدند . آنها در سن 5 سالگی کاملاً بالغ می شوند و میانگین طول عمر بین 25 تا 30 سال دارند .

پرورش اسبها در 3 طبقه بندی روی طبیعت کلی پایه گذاری شده : با سرعت و استقامت "خون سردها " ، از جمله اسبهای انتخاب شده و بعضی اسبهای کوچک ، برای آرام رفتن ، کار سنگین مناسب هستند و " اسبهای خونگرم " از بین اسبهای تندخو و اسبهای خون سرد عبور می کنند و توسعه یافته هستند ،

اغلب روی پرورش دادن برای اهداف اسب سواری خاص مخصوصاً در اروپا توجه می کنند . بالغ بر 300 پرورش اسب امروزه در جهان وجود دارد که برای کاربرد های متفاوت بسیاری توسعه یافته است . اسبها و انسانها از راههای بسیاری ، نه تنها در یک گوناگونی وسیعی از رقابتهای ورزشی و فعالیتهای تفریحی غیر رقابتی ، بلکه در فعالیتهای کاری که شامل کار پلیسی ، کشاورزی ، تفریح ، شرکت کردن در یادگیری و فیزیوتراپی ارتباط متقابل دارند . اسبها از دیدگاه تاریخی در جنگ استفاده شدند . یک گوناگونی وسیع از تکنیکهای اسب سواری توسعه داده شد ، شیوه های متفاوت بسیاری از روشها و راههای کنترل استفاده می شود .

تولیدات بسیاری از اسبها مشتق شده اند که شامل گوشت ، شیر ، پوست ، مو ، استخوان می شود و دارویی از مادیانهای حامله استخراج شده . انسانها برای اسبهای رام شده غذا ، آب و پناهگاه فراهم میکند به همان خوبی به متخصصانی از قبیل دامپزشکان و نعل بندان توجه شد

بیولوژی
اناتومی اسب توسط تعداد زیادی از بخشهای خاص توضیح داده شده ، همانطور که توسط نمودار نشان داده شد ، بخشهای خاص همچنین سن ها ، رنگها و پرورشهای متفاوتی را نشان می دهد .

سن
بسته روی پرورش ، مدیریت و محیط ، اسبهای رام امروزه متوسط عمر 25 تا 30 سال دارند . آن غیر معمول است ، اما تعداد کمی حیوانات تا 40 سالگی شان عمر می کنند . قدیمی ترین ثبت قابل تصدیق "بیلی قدیمی " یک اسب مربوط به قرن نوزدهم که تا سن 62 سالگی زندگی کرد . در عصر جدید ، نان قندی که در کتاب گینس از ثبت جهان فهرست شده است ، قدیمی ترین اسب کوچک در 2007 در 56 سالگی مرد.
با توجه به یک تاریخ تولد واقعی اسب ، برای رقابتی ترین اهداف یک حیوان در 1 ژانویه هر سال در نیمکره شمالی و 1 آگوست در نیمکره جنوبی بررسی شده است .

مخالفت در استقامت اسب سواری است ، جایی که حداقل سن رقابت روی تقویم سن پایه گذاری شده است . یک تخمین ابتدایی از سن اسب ، می تواند از نگاه کردن در دندان آن ایجاد شود . در ادامه اصطلاحات برای توضیح دادن اسبها با سن های متفاوت استفاده شده اند .
• کره اسب : یک اسب کمتر از یک سال ، یک کره اسب که پرستاری می شود

بعضی وقتها اسب شیرخوار نامیده می شود و یک کره اسب که از شیر گرفته شده است ، اسب تازه از شیر گرفته شده نامیده می شود . بیشتر کره اسبهای رام شده در 5 تا 7 ماهگی از شیر گرفته می شوند ، اگرچه اسبها می توانند در 4 ماهگی بدون تاثیر نامطلوب از شیر گرفته شوند .
• اسب یکساله : یک اسب هم جنس که بین 1 تا 2 سال سن دارد .

• کره اسب : یک اسب نر زیر سن 4 سال . یک اصطلاح رایج اشتباه که هر اسب جوانی را کره اسب می نامند ، زمانیکه تنها به اسبهای نر جوان رجوع می شود .
• کره مادیان : یک اسب ماده زیر سن 4 سال .
• مادیان : یک اسب ماده 4 ساله و بیشتر

• نریان : یک اسب نر غیر عقیم 4 ساله یا بیشتر ، بعضی مردم ، مخصوصاً در انگلستان به یک اسب نریان به عنوان اسب رجوع می کنند .
• یک اسب پشته دار یک اسب نر است که یک بیضه دارد یا به طرز نامتناسبی عقیم است .

• اسب اخته : یک اسب نر عقیم از هر سن است ، اگرچه برای راحتی ، مردم بسیاری به یک اسب اخته زیر 4 سال به عنوان یک کره اسب رجوع می کنند .
در مسابقه اسب ، تعاریفی از کره اسب ، کره مادیان ، و نریان ممکن است ار آنهایی که در بالا گفته شد متفاوت باشند . در انگلستان ، مسابقه اسب نژاده ، یک کره اسب را به عنوان یک نر کمتر از 5 سال سن ، و یک کره مادیان به عنوان یک ماده کمتر از 5 سال سن تعریف می کند . در ایالت متحده آمریکا ، هم مسابقه اسب نژاده و مسابقه زین و یراق کره اسب ها و کره مادیان ها را به عنوان اسبهای 4 ساله و جوانتر معرفی می کند .
اندازه

مقاله اصلی : دست (طول)
اندازه گیری قد اسبها در دست رسیدگی است ، "h " یا " hh " برای "قد دست" ، در بالاترین حد سرکتف حیوان اندازه گیری شد ، جایی که گردن با کمر برخورد می کند ، به عنوان یک نقطه ثابت از آناتومی انتخاب شد ، بر خلاف سر یا گردن که بالا یا پایین حرکت می کند ، یک دست 4 اینچ (cm 10 ) است. قد متوسط توسط دستها و اینچ ها تعریف شده است ، دور دستها کمتر اندازه گیری می شود ، توسط یک نقطه اعشاری و اینچ های اضافی ارقام بین 1 تا 3 ادامه داده شده است . بنابراین یک اسب " h 2/15" توضیح داده شد ، 15 و 2 اینچ (62 در 160 سانتی متر) در قد است . اندازه اسبها با پرورش دادن ، متفاوت است اما می تواند همچنین توسط مواد غذایی تحت تأثیر باشد .

قانون کلی برای کوتاه شدن در قد بین چیزی که یک اسب را بررسی کرده و یک اسب کوتاه 2/14 پهنای دست است . یک حیوان 2/14 پهنای دست یا بالای آن معمولاً بررسی شده که یک اسب باشد و یکی که کمتر از h 2/14 است یک اسب کوتاه است . با این حال ، انتظاراتی برای قوانین کلی وجود دارد . بعضی پرورش ها اسبهای بالا و پایین h 2/14 را تولید می کند که اسبها با توجه به قدشان بررسی شده اند . بعضی پرورش های اسب کوتاه ممکن است ویژگیهای مشترک با اسبها داشته باشند و حیوانات ممکن است هر از گاهی در بالای h 2/14 بالغ شوند ، اما هنوز به عنوان اسبهای کوتاه بررسی شدند .

تفاوت بین یک اسب و اسب کوتاه به سادگی تفاوت در قد نیست ، اما جنبه های دیگری از فنوتیپ و ظاهر از قبیل شکل و طبیعت به حساب می آورد . اسبهای کوتاه اغلب یالهای ضخیم تر ، استخوان سنگین تر ، گردن کوتاه تر و ضخیم تر و دستهای کوتاه با پیشانی پهن را دارند .

آنها اغلب طبیعت آرامتری نسبت به اسبها دارند و همچنین سطح بالایی از اطلاعات اسبی ممکن است یا ممکن نیست برای همکاری با تربیت کنندگان استفاده نشده باشد.

در واقع ، اندازه کوچک ، بعضی وقتها یک فاکتور نیست . در حالیکه تاتوی شتلند در حدود 10 پهنای دست ( in 40/ cm 100 ) قد دارد ، فالابلا و اسبهای مینیاتور دیگر که نمی توانند بلندتر از 30 اینچ (76 سانتی متر) باشند ، به اندازه سایز متوسط ، توسط ثبت مخصوص طبقه بندی شدند .

اسبهای سواری سبکتر از قبیل عربی ، مورگان ها ، یا اسبهای کوارتر معمولاً حدود 14 تا 16 پهنای دست قد دارند (56 تا 64 اینچ / 140 تا 160 سانتی متر ) و می توانند وزن850 تا 1200پوند (kg 390 تا 450) را داشته باشند . اسبهای سواری سبکتر از قبیل اسبهای اصیل ، سدلبرد آمریکایی یا اسبهای خون گرم آمریکایی معمولاً در حدود h 2/15 و اغلب به بلندی h 17 و وزنشان از 1100 تا 1500 پوند (kg 500 تا 680) است . اسبهای سنگین از قبیل کلید سدال ، بلجینا، پرچرون و شیر معمولاً در نهایت h 16 تا 18 بلندی (قد) دارند و وزن آنها در حدود 1500 تا 2000 پوند (680 تا 910 کیلوگرم ) می تواند باشد .

بزرگترین اسبهایی که در تاریخ ثبت شده اند احتمالاً اسب شیر (Shire) بود که سمپسون نامیده شدند ، که در اواخر سال 1800 میلادی زندگی می کردند . او hh 2/21 و حد نصاب وزن او 3360 پوند (kg 1520) تخمین زده شده بود .
دارنده رکورد اخیر برای کوچکترین اسب جهان تامبلیا است ، یک اسب مینیاتور کاملاً بالغ که توسط حیوانات خیلی کوتاه قد تحت تاثیر قرار گرفته . او 17 اینچ (43 سانتی متر) قد و 60 پوند وزن دارد .

رنگها و نقش و نگارها
اسبها یک آرایش متفاوت از رنگهای دست و نقش و نگارهای متفاوت را نشان می دهند که با یک کلمه خاص توضیح داده . اغلب ، یک اسب ابتدا توسط رنگ دست (بدن) طبقه بندی شده قبل از اینکه از روی پرورش یا جنس طبقه بندی شود .

رنگهای تند یا غیر معمولی بعضی وقتها بسیار محبوب هستند ، همانطور که اسبها با نقش و نگارهای جذاب هستند اسبهایی با رنگ یکسان ممکن است از یکدیگر توسط نقش و نگارهایشان تشخیص داده شوند . ژنتیکهایی که رنگهای بدن اسب را ایجاد می کنند مشخص شده اند ، اگر چه تحقیق روی ژنهای خاص و جهش یافته ادامه می یابد و در خصوصیات رنگهای خاص ناشی می شود .

ذاتاً رنگ های تمام اسبها با یک پایه ژنتیکی از رنگ قرمز یا مشکی بعلاوه آنهایی برای رنگ نقطه نقطه ، خاکستری ، پنهان یا رقیق (کمرنگ ) شروع می شود یا تاثیرات دیگر روی رنگهای پایه برای ایجاد دو جین رنگهای بدن یافت شده در اسبها ، عمل می کنند .

اسبهایی که رنگ ملایم دارند اغلب به عنوان اسبهای سفید نامگذاری شدند . یک اسب که به نظر سفید خالص است ، در بیشتر موارد ، یک رنگ خاکستری میانسالی یا پیرتر را دارند . خاکستری ها پوست سیاهی را در زیر لایه موهای سفیدشان دارند ، تنها اسبهایی که سفید نامیده می شوند آنهایی هستند که پوست صورتی در زیر لایه موهای سفید دارند یک وقوع نسبتاً نادر است . به درستی اسبهای زال ، با پوست صورتی و چشمهای قرمز وجود ندارند ، زیرا زالی یک شرایط کشنده در اسبها است.

تولید مثل و توسعه
نهایت حاملگی تقریبا برای 340 تا 335 روز است و معمولاً به یک کره اسب ناشی می شوند . دوقلویی بسیار نادر است . کره اسب (نر) ، به طور میانگین در حدود 4 روز طولانی تر از کره های مادیان به دنیا می آیند و کره اسب ها توانایی ایستادن و راه رفتن در یک زمان کوتاه بعد از تولد را دارند .
اسبها ، مخصوصاً کره اسب (نر) ، ممکن است بعضی وقتها از نظر فیزیکی قادر به تولید مثل باشند . بلوغ اسبهای چهارساله بررسی شدند اگرچه اسکلت طبیعی به توسعه ادامه می دهد تا اینکه به 6 سالگی برسد ؛ زمان دقیق از اتمام توسعه روی اندازه اسب ، پرورش ، جنسیت و مراقبت فراهم شده توسط خودش ، وابسته است .

همچنین اگر اسب بزرگتر است ، استخوانهایش بزرگتر هستند ، بنابراین نه تنها استخونها دراز تر می شوند و بافتها را شکل می دهند بلکه صفحه های اپیفیزیال همچنین بزرگتر هستند و برای تبدیل از غضروف به استخوان بزرگتر می شوند . این صفحه ها بعد از بخشهای دیگر استخوانها تغییر می کنند اما برای توسعه حیاتی هستند . بسته به بلوغ ، پرورش و وظیفه های مورد انتظار ، اسبهای جوان معمولاً تحت نظر زین حرکت کردن و تربیت شدن بین سنهای 2 و 4 سال هستند . اگرچه اسبهای مسابقه ای اصیل روی پیست به جوانی دو سال در بعضی کشورها هستند ، اسبها مخصوصاًً برای ورزشهایی از قبیل درساژ به طور کلی در رقابت سطح بالا تا وقتی که آنها زیر 4 سال هستند وارد نمی شوند ، زیرا استخوانهایشان و ماهیچه ها به طور محکم توسعه نیافته اند و نه تربیت پیشرفته شان کامل شده . برای تحمل رقابت اسب دوانی ، اسبها به قدر کافی برای رقابت بالغ فرض نشدند تا اینکه آنها از روی تقویم 60 ماهه شوند .
آناتومی
ببینید : سیستم ماهیچه ای اسب را ، سیستم تعرق اسب و سیستم چرخش خون اسب را سیستم اسکلتی می نامند .

سیستم اسکلتی
سیستم اسکلتی اسبهای مدرن

اسبها اسکلتی دارند که به طور میانگین 205 استخوان دارد . یک تفاوت چشمگیر بین اسکلت اسب ، در مقایسه با آن در انسان است و آن فقدان استخوان ترقوه است – سیستم های اعضاء و جوارح جلویی اسب متصل به ستون فقرات توسط یک مجموعه قدرتمند از ماهیچه ها تاندون ها و رشته هایی است که استخوان شانه را به تنه متصل می کند . پاهای اسب و سم ها همچنین ساختارهای واحدی هستند . استخوانهای پایشان به نحو متفاوتی از آن در انسان متناسب شده . برای مثال ، بخشی از بدن که ً زانوی ً اسب نامیده می شود از استخوانهای مچی ساخته شده که مطابق با مچ انسان است به طور مشابهی ، زانوی پای عقب شامل استخوانهای برابر (معادل) با آنها در قوزک و پاشنه پا هستند . استخوانهای پای کوتاهتر از یک اسب مطابق با استخوانهای دست و پای انسان است ، و مچ استخوانهای بین استخوانهای کانن و تقریباً استخوانهای انگشت یا پنجه است ، جایی که قوزک انسان قرار گرفته است .
اسبها همچنین ماهیچه ای در پاهایشان زیر زانو و پس از زانو ندارند ، تنها پوست ، مو، استخوان ، تاندون ، رشته ها ، غضروف است و بافتهای مخصوص جور شدند و سم را می سازند .
سم ها
اهمیت حیاتی از پاها و ساق پا به طور خلاصه توسط ضرب المثل قدیمی «نه پا ، نه اسب» است . سم اسب با استخوان انگشت پا شروع می شود، و معادل نوک انگشت انسان است ،که توسط غضروف و بافتهای نرم مخصوص و پر از خون از قبیل لامینا احاطه شده است . دیواره خارجی سم و شاخ از کف پای اسب ساخته می شود ، که مواد آن شبیه مواد موجود در ناخن انسان است . در پایان نتیجه می شود که یک اسب ، با وزن حدود 1100 پوند (kg 500 ) ، روی

استخوانهای یکسان شبیه نوک پنجه انسان ، حرکت می کند . برای حفاظت سم تحت شرایط خاص ، بعضی اسب ها نعل اسب دارند که روی پاهایشان توسط یک دامپزشک حرفه ای قرار داده می شود . سم رشد می کند ، و نیاز دارد که هر 5 تا 8 هفته مرتب شود .

دندان

اسبها برای چریدن سازگار شده اند . در یک اسب بالغ ، 12 تا دندان پیشین وجود دارد ، که برای گاز گرفتن علف یا دیگر گیاهان ، در جلوی دهان سازگار شده اند . 24 دندان سازگار شده برای جویدن وجود دارد ، دندانهای آسیاب و دندانهای قبل از آسیایی در عقب هر ماه تمام می شود .
اسب نر و اسب اخته 4 دندان اضافی برای تنها دندانهای پیشین دارند ، یک نوع دندان نیش است . بعضی اسب ها ، هم نر و هم ماده ، یکی از 4 نشان بسیار کوچک دندان در جلوی دندان آسیا را به عنوان دندانهای «گرگ» شناخته شده . یک مکان داخل دندانی بین دندانهای پیشین و دندانهای آسیا وجود دارد در جایی که کمی در روی لثه های دهان اسبها استراحت می کنند زمانیکه اسب افسار دارد .
دندانهای پیشین یک تفاوت مطرح رشد را در سن های اسب به خوبی تغییرات در زاویه ای که با سطوح جویدن برخورد می کنند وجود دارد . دندانها در سراسر طول زندگی رشد می کنند به طوریکه آنها توسط چریدن ساییده می شوند ، اگرچه غذا و مراقبت دامپزشکی می تواند روی ساییدگی دندان تاثیر بگذارد .
هضم
اسبها گیاهخوارانی با یک سیستم هضم هستند که با یک غذای علفی از علفها و دیگر مواد گیاهی سازگار شده اند ، و پیوسته در سرتاسر روز مصرف می کنند .
بنابراین ، در مقایسه با انسانها ، آنها شکم نسبتاً کوچکی دارند اما روده ای بسیار طولانی با آسان کردن جریان مواد غذایی دارند . یک اسب 1000 پوندی (kg 450) 15 تا 20 پوند (kg 11 تا 8/6 ) غذا هر روز می خورد ، تحت نظر استفاده نرمال ، us 10 گالن (L 38 ) تا us 12 گالن آب می نوشد . اسبها نشخوار کننده نیستند ، به طوریکه آنها تنها یک شکم دارند ، شبیه انسانها ، اما بر خلاف انسانها آنها می توانند مواد سلولوزی علف را هضم کنند و آن به علت حضور شکم عقبی است یا شکم آبی است که غذا داخل می رود قبل از اینکه به روده بزرگ برسند . بر خلاف انسان ، اسبها نمی توانند بالا بیاورند (استفراغ) به طوریکه مشکلات هضم می تواند باعث قولنج شود که موجب مرگ می شود .