بخشی از مقاله
چکیده
دنیای امروز که بعنوان دنیای سازمانی نیز تعبیر می شود دارای دو ویژگی مهم است که عبارتند از: پیچیدگی و تغییر و تحول دائمی و شتابان . هماهنگی و سازگاری سازمانها با محیط پیچیده و متغیر اطراف خود امری حیاتی و اجتناب ناپذیر است شرط ضروری این مهم تغییر و تحول سازمانی و فن آورانه است که از طریق خلاقیت و نوآوری بدست می آید. هر سازمانی که بخواهد با توجه به شرایط محیطی رشد و بقاء خود را تضمین نماید می بایست ایجاد نوآوری را هدف اصلی و رسالت سازمان خود قرار دهد. بدین منظور مدل دی.ان.ای نوآوری ساختاری به سازمان ها ارائه می دهد تا آنها بتوانند نوآوری را در سازمان خود نهادینه نمایند و بقای خود را در شرایط کنونی تضمین نمایند. سازمانها با استفاده از مدل دی.ان.ای نوآوری علاوه بر اینکه بقای خود را تضمین می کنند ، دانش محوری شدن را در تمامی ابعاد تسری می بخشند و کشور را از کارمحور بودن به دانش محور بودن سوق می دهند. رشتهی دی.ان.ای از واحدهایی متشکل از رهبری و فرهنگ میباشد که به صورت متناوب وتکراری در طول رشته قرار گرفتند . محل تلاقی رشته های فرهنگ و رهبری ، ارزش های اساسی می باشد. رموز هشت گانه ساختارهای دی.ان. ای نوآوری را تشکیل می دهد. هر کدام از این رموز بوسیله ی مولفه های اساسی خود به گروه دیگر متصل می شوند که در این مقاله مولفه های متصل شونده خوانده می شوند.
کلید واژه: دی.ان.ای نوآوری ، سازمان های نوآور ، رشته های ساختاری ، مولفه های متصل شونده ، ژن نوآوری ، رموز هشت گانه
-1 مقدمه
کشورهایفجهانفبافتکیهفبرفنوآوری،فدرفپیفافزایشفبهرهفوریفوفبهبودفوضعیتفاقتصادی هستندفوفیکیفازفدلایلفعمدهف اینفتوجه،فوجودفرقابتففزایندهفبینفجوامعفاستفلانعطاففپذیریفو واکنشفسریعفدرفبرابرفشرایطفمتغیرفمحیطی،فاستفادهف بهترفازفمنابعفانسانیفوفدانشفموجودفدرفنزد آنهافوفهمچنینفاتخاذفتصمیماتفبهتر،فدستاوردفهایفمدیریتفدانشفبرایف سازمانفهایفامروزی استف.فشرکتفهافبافنوآوریفپذیریفبالاتر، درفپاسخفبهفتغییراتفمحیطیفوفهمچنینفگسترشفقابلیتهایف جدیدفکهفبهفآنهافبرایفدستیابیفبه عملکردفبالاترفکمکفمیفکند،فموفقفترفخواهندفشدف.ازفطرففدیگرفدیدگاهفدانشفمحور، شرکتفهافرافبهفعنوانفمخازنفدانشفوفشایستگیفمجسمفمیفکند.فاینفدرفحالیفاستفکه، نظریهفنوآوریف،فیکپارچگیفتوسعهف وفکاربردفدانشفرا تسهیلفمیکندفل
1دانشجوی مدیریت تکنولوژی ، دانشگاه ازاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
1
نوآوری، بکارگیری ایدههای نوین ناشی ازفخلاقیت است. در واقع به پیاده ساختن ایده ناشی ازفخلاقیتفکه به صورت یکف محصول یافخدمت تازه ارائه شود، نوآوری گویند. اختراع به معنای "پدید آوردن محصول جدید" است، اما نوآوری فراتر از آن است و به معنای "معرفی محصولی تازه" است که با ابداع و عرضه صورت میگیرد. امروزه نوآوری، از مهمترین عواملفرشد اقتصادیفبهشمار میرود و به فضای اجتماعی به عنوان پشتیبانفکارآفرینیفنیاز دارد. غالبا نوآوریهای اجتماعی و نوآوریهای تجاری موجد یکدیگر هستند.1
مدل دی.ان.ای نوآوری برای اولین بار توسط خانم جویس وایکاف در موسسه اینوویشن نت ورک2 مطرح گشت . این مدل از آن جهت که استعاره ای از حیات است ، دی.ان.ای نام گرفت. مدل دی.ان.ای نوآوری ساختار عمومی ای برای نوآوری به سازمانها ارائه می دهد.
در سازمانهای بسیار نوآور، ساختارهای سازمانی نیز از نوآوری حمایت می کند. سازمانهای نوآور برای ایجاد واحدهای کوچکتر، تجدید سازمان می کنند تا به تیم های خلاق امکان عمل بدهند و کار آفرینی را در پروژه های جدید تشویق کنند. در سازمانهای دارای نوآوری بالا، تأمین نیروی انسانیسازمان نیز در جهت حمایت از نوآوری صورت می گیرد. سازمانها برای موفق شدن در تمام مراحل فرایند نوآوری به آدمهای متفاوتی نیازمندند، از جمله: پدیدآورندگان اندیشه که بینش و دیدگاههای نو به وجود می آورند، دارندگان اطلاعات که با منابع دانش مربوط هستند، قهرمانان محصول که طرفدار اتخاذ شیوه های جدید هستند، مدیران پروژه که وظایف فنی لازم را انجام می دهند، تا یک پروژه نوآوری را در مسیر صحیح خود نگاه دارند، و رهبرانی که فعالانه دیگران را تشویق، حمایت و هدایت می کنند تا نوآوری را پیگیری کنند.3 ف
-2 دی.ان.ای نوآوری و سازمانهای نوآور
1-2 دی.ان.ای نوآوری
تشخیص بهترین عملکردها، روشی عمومی برای شبیه سازی و بهبود توسعه سازمانی است. روشی برای تمرکز بر بهترین عملکردها این است که نگاهی بر اصول نوآوری بیندازیم . باوجود این، مــی توان فرض کرد که به چندین دلیل (مانند وجود حالت استبدادی در سازمان، سلسله مراتب و ساختار سازمانی)، این عمل با شکست روبرو شود .اگر شما بر اصول تمرکز می کردید و می دانستید که همکاری در بــروز نوآوری مهم است، سعی می کردید تا راههایی بیابید که همکاری را در جو سازمانی و فرهنگ شما امکانپذیر سازد. آگاهی از اصول زیربنایی بهره وری می تواند به سازمان کمک کند تا شایستگی خود را گسترش دهد، عاملی که از بروز تغییرات نامطلوب در سیستم ها یا فرهنگ به نحوی که اثر معکوس بر توانایی نوآوری سازمان داشته باشد، جلوگیری می کند.
