دانلود مقاله تقسیمات تاریخی استان

بخشی از مقاله

تقسيمات تاريخي استان

استان يزد با حدود 129214 كيلو متر مربع وسعت در قسمت مركزي فلات ايران و در حاشيه كويرهاي مركزي و لوت قرار دارد. اين استان در 29 درجه و 52 دقيقه تا 33 درجه و 27 دقيقه عرض شمالي و 52 درجه و 55 دقيقه تا 56 درجه و 37 دقيقه طول شرقي واقع شده است و دربرگيرنده نامتناسب ترين عوامل طبيعي غالب بر فلات مركزي ايران است و به استان هاي كرمان، فارس، خراسان و اصفهان محدود مي شود از نظر پستي و بلندي تنوع زيادي دارد. ارتفاع نقاط مختلف آن از

سطح دريا بين 850 متر در اطراف كوير ريگ زرين تا 4055 متر در ارتفاعات شير كوه تغيير است. تراكم ارتفاعات در سه رشته مجزا كه عمداتاً رشته كوه هاي مركزي ايران را دنبال مي كند، ديده مي شود كه جهت آن ها شمال غربي- جنوب شرقي مي باشد. همچنين كوه هاي جنوبي و شمالي جدا مانده نيز در سطح استان به طور پراكنده وجود دارند. اين استان در مسير راه آهن تهران- بندرعباس و در مسير بزرگ راه تهران- بندرعباس (جاده سنتو) موقع شده است و مواقع ارتباطي بسيار مناسبي به ويژه بعد از جنگ تحميلي را دارد.

1-1-1تقسيمات سياسي استان:
استان يزد در سال 1379 داراي 9 شهرستان، 19 شهر، 17 بخش و 43 دهستان بوده است(سازمان مديريت و برنامه ريزي استان،1379). و در حال حاضر شهرستان هاي استان يزد شامل شهرستان هاي يزد، ميبد، اردكان، مهريز، صدوق، تفت، بافق، ابركوه، خاتم و طبس مي باشد.
1-2-2 تقسيمات تاريخي شهرستان:

اين شهرستان با مختصات 53 درجه و 36 دقيقه تا 54 درجه و 2 دقيقه طول شرقي و 32 درجه و 6 دقيقه تا 32 درجه و 19 دقيقه عرض شمالي در محدوده مركزي استان يزد قرار گرفته است. از شمال و شرق به شهرستان اردكان و از جنوب و غرب به شهرستان صدوق محدود مي شود. شهرستان ميبد در حوضه آبريز دشت يزد- اردكان واقع گرديده است.

بخشي از ارتفاعات شمال غربي- جنوب شرقي استان در اين شهرستان قرار دارد. اين ارتفاعات تقريباً تمامي بخش هاي غربي اين منطقه را مي پوشاند. بخش شرقي را اراضي كم ارتفاع با ارتفاع متوسط 1200 متر تشكيل مي دهد. بيش ترين نقاط ارتفاعي مربوط به كوه غصه خواران با ارتفاع 2705 متر در شمال غربي، كوه مرواريد با ارتفاع 2678 متر در جنوب غرب و كوه هاي سنگستان و گوهر به ترتيب با ارتفاع 2580 متر و 2775 متر در غرب شهرستان ميبد مي باشد.

1-2-1 تقسيمات سياسي شهرستان:
اين شهرستان شامل بخش مركزي با شهر ميبد و 2 دهستان به نام هاي بفروئيه و شهدا مي باشد. از 131 آبادي آن بيش از 87 آبادي خالي از سكنه است و 6 آبادي بيش تر از 100 خانوار دارد (سازمان مديريت و برنامه ريزي استان، 1379).
1-3-1 تقسيمات سياسي و تاريخي بخش:

حوزه نفوذ روستا بخشي از ايران مركزي بوده و دربردارنده ويژگي هاي عمومي آن مي باشد. اين منطقه بخشي از حوضه آبريز يزد- اردكان است و در فاصله تقريبي 45 كيلو متري شمال غرب يزد قرار دارد. از شمال به شهر اردكان، از جنوب به اشنيز، حاجب آباد، از شرق به شهر ميبد و در غرب توسط ارتفاعات محدود مي گردد. بر اساس گزارشات موجود ميزان بارش حدود 56 ميليمتر، رطوبت نسبي بين 4 تا 30 درصد در تابستان و 15 تا 65 درصد در زمستان، تعداد روزهاي يخبندان در سال 57 روز و حداكثر دما تا 42 درجه سلسيوس مي باشد. جهت باد مطلوب از طرف اردكان و باد نامطلوب از جنوب شرقي است. به غير از بارش هاي رگباري، بادها از عوامل مهم فرسايش خاك هستند. پوشش گياهي منطقه فقير و كمتر از 1درصد مي باشد. كمي نزولات جوي، شوري خاك، محدوديت شديد منابع آب از عوامل عمده كمبود پوشش نباتي منطقه مي باشد.
روستاي بفروئيه (مركزيت دهستان) در حاشيه شمال شرقي اين دهستان قرار داشته و به لحاظ تقسيمات سياسي تا غربي ترين نقطه داراي فاصله زيادي است. در رابطه با تعيين حوضه نفوذ روستاي بفروئيه بايد گفت كه با توجه به شرايط فيزيكي، نحوه و امكان استقرار آبادي ها و نقاط تمركز جمعيتي آن و همچنين ويژگي هاي طبيعي و جغرافيايي و تأثيرات مستقيم از فعاليت هاي اقتصادي دو شهر عمده ميبد و اردكان و نيز قرارگيري اين روستا در شمال شرقي تقسيمات سياسي- اداري دهستان.
1-4-2 تقسيمات سياسي روستا:
روستاي بفروئيه مركز دهستان بفروئيه از توابع بخش مركزي شهرستان ميبد به حساب مي آيد. از شمال به اردكان از جنوب به ده آباد و حسن آباد، از شرق به عشرت آباد و از غرب توسط ارتفاعات محدود مي شود كه شامل كوه ميل گازر(2120متر)، كوه غصه خواران (2705متر)، كوه طلاق آباد(2720 متر)، كوه سنگستان(258 متر) و كوه مروار(2678 متر) ميباشد. اين روستا در عرض 32 درجه و 16 دقيقه شمالي و طول 53 درجه و 59 دقيقه شرقي و بر روي دشت همواري استقرار يافته و بخشي از حوضه آبريز دشت يزد- اردكان مي باشد. متوسط ارتفاع آن از سطح دريا حدود 1100 متر مي باشد.
تقسيمات تاريخي روستا:

روستاي بفروئيه مركز دهستان بفروئيه بوده و به همين سبب مركز اداري- سياسي كل منطقه به شش روستا شوراي اسلامي، دو روستا شركت تعاوني، يك روستا پاسگاه نيروي انتظامي، سه روستا پايگاه مقاومت بسيج، يك روستا مركز خدمات، شش روستا آب لوله كشي تصفيه شده، نه روستا آب لوله كشي تصفيه نشده، پانزده روستا برق و دو روستا داراي گاز لوله كشي مي باشند.
در حوضه اين دهستان معادن سرب و روي، گرانيت، آهك، گچ و باريت وجود دارد كه در صورت فعال نمودن اين معادن و برنامه ريزي در رشته معدن، اين بخش مي تواند نقش مؤثري در اقتصاد منطقه داشته باشد.

احداث كارخانه هاي چدن و قند ميبد و ديگر واحدهاي صنعتي در امتداد جاده ميبد- اشنيز در حوضه نفوذ روستا زمينه مناسبي را جهت رشد و توسعه صنايع فلزي و غذايي و ايجاد اشتغال براي بخشي از جمعيت روستاهاي غربي اين دهستان فراهم كرده و ماندگاري اين جمعيت در روستاهاي خود كمك زيادي نموده است. هم چنين محور ميبد- درين به عنوان يك محور توريستي- تفريحي روستايي مي تواند امكانات خوبي را در اين زمينه عرضه نمايد.

فصل دوم
2-1-1 عوارض زمين:
در شهرستان ميبد دو ركن اصلي كشاورزي يعني آب و خاك از محدوديت هاي زيادي برخوردار است. حتي با صرف هزينه زياد نيز امكان توسعه آنها وجود نداشته و يا بسيار كم است. به سبب كمبود بارش در اين شهرستان رودخانه دائمي وجود ندارد.
سطح منابع آبهاي زيرزمين هم به سبب برداشت زياد پايين رفته است. در قسمت هايي از منطقه آب آبياري كيفيت مناسبي ندارد. تبخير شديد و املاح زياد سبب شوري خاك ها مي شود. اراضي زير كشت و قسمت هايي كه داراي قابليت كشاورزي هستند محدودند. مراتع و چراگاه ها به علت عدم رعايت اصول مرتع داري و چرا در حال ترتيب مي باشند.

پوشش گياهي:
مناطق طبيعي و پوش گياهي منطقه تابع شرايط اقليمي خشك و كويري بوده و گياهان آن از گونه هاي مقاوم به خشكي تشكيل مي دهند. در اين ناحيه كوه هاي مرتفع تقريباً بدون پوشش گياهي مي باشند. در دره ها و دامنه هاي كوهپايه ها پوشش گياهي با تراكم كم تا متوسط وجود دارد و در دشت ها پست و بركه ها گياهان محدود بوده و عموماً شور پسند هستند. در شرايط اقليمي استان و شهرستان رستني ها به مفهوم علمي حالت جنگل به خود نمي گيرند علاوه بر پوشش طبيعي منطقه به منظور تثبيت ماسه هاي روان و جلوگيري از خسارات احتمالي تعديل هوا، كمك به حفظ رطوبت و آماده سازي محيط براي

كاشت گونه هاي اصلي جنگل هاي دست كاشت نيز حائز اهميت است. مراتع اين شهرستان از نوع مراتع فقير محسوب مي شود و بهره برداري از اين مراتع از استانداردي كه براي مراتع فقير وجود دارد بيش تر است و حتي گونه هاي نامرغوب هم مورد چراي دام سنگين قرار گرفته اند. منابع طبيعي اين شهرستان به سبب بهره برداري شديد و كمبود بارش آسيب پذير شده است. عوامل اين تخريب را مي توان بوته كني، چراي بيش حد، استفاده از گياهان چوبي به منظور سوخت، وجود ماسه هاي روان و فرسايش بادي و آبي نام برد.

به علت شرايط ويژه آب و هوايي پوشش گياهي استان عمدتاً درختچه اي و بوته اي است كه در سه قلمروي استيپ هاي خشك، نمكزارهاي مرطوب و تپه هاي ماسه اي ظاهر مي گردد. اين گياهان با شرايط خشك و نامساعد اين محيط پيدا كرده اند. تنوع و پراكنش پوشش گياهي تحت تأثير شرايط اقليمي، مناطق جغرافيايي گياهي، پستي و بلندي و عامل فعاليت هاي انساني شكل مي گيرد. پوشش گياهي قسمت وسيعي از استان را گونه هاي مقاوم به خشكي از قبيل تاغ، اقاقيا، قيچ و گز تشكيل مي دهند كه از شرايط اقليمي واكولوژي بسيار نامساعدي برخوردار است.

كوه هاي مرتفع منطقه تقريباً بدون پوشش هستند و دره ها و دامنه هاي كوهپايه ها پوشش گياهي با تراكم كم تا متوسط دارند و در دشت هاي پست و بركه ها پوشش گياهي محدود و عمدتاً گياهان شورپسند مثل انواع گز، اسكمبيل و تاغ وحشي ديده مي شوند. پوشش مرتفعي منطقه را بوته هاي مختلف، انواع گرامنيه ها و گياهان علفي تشكيل مي دهند.

2-1-2 شيب
اين استان از نظر خاك هاي مناسب و حاصلخيز دچار محدوديت مي باشد. بخش اعظم استان در بخش دشت ها و در اراضي كوهپايه اي قرار دارد. نوارهاي كوهستاني كه بيشتر منابع آب استان از آن ها منشأ مي گيرد، بيش تر از 15 درصد اراضي استان را تشكيل مي دهند. مجموع اراضي قابل استفاده زراعي آن كم تر از 2 درصد سطح كل استان را تشكيل مي دهد. حدود 35 درصد از سطح استان را كه كوه ها و تپه ها مي پوشاند، داراي محدوديت كشاورزي است و يا استفاده مرتعي دارند. 2/33 درصد استان را فلات ها و تراس هاي فوقاني تشكيل داده كه عمدتاً براي چراگاه ها مورد استفاده قرار مي گيرند. هم چنين واريزه هاي بادبزني شكل سنگريزه دار 8/9 درصد، دشت هاي سيلابي 9/7 درصد، اراضي پست و شوره زار 8/5 دزصد، اراضي مخلوط 4/3 درصد، تپه هاي ماسه اي و ماسه زارها 9/2 درصد و آبرفت هاي بادبزني شكل سنگريزه دار 34/0 درصد از سطح استان را دربرمي گيرند(طرح هادي بهاباد،1380).

بخش عمده اي از استان يزد را مناطق كويري و بياباني تشكيل مي دهد. بيابان ها در اكثر نقاط استان به ويژه در بخش هاي شمالي و شرقي آن مشاهده مي شوند. وجود سه رشته ارتفاعات نسبتاً موازي در جهت شمال غرب- جنوب شرقي سبب گرديده تا دشت هاي نسبتاً مسطح و وسيعي بين ارتفاعات محصور گردند كه عموماً اين دشتها به حوزه هاي بسته شديداً شور و كويري و باتلاقي منتهي مي گردند.
الف- كوهستان ها

- كوه هاي جنوبي و جنوب غربي: اين كوه ها گستردگي و ارتفاع بيشتري نسبت به ديگر ارتفاعات استان دارد. مهم ترين قله آن شير كوه داراي يخچال هاي طبيعي و دائمي است. در جنوب غربي استان كوه هاي بوانات قرار دارد كه به وسيله چاله ابر كوه از شير كوه جدا مي شود.
- كوه هاي مركزي(خرانق): ارتفاع اين كوه ها كمتر از كوه هاي جنوبي بوده و منابع آب آن محدودتر است. مرتفع ترين آن كوه دربيد با ارتفاع 3158 متر مي باشد. از قلل ديگر آن مي توان چك چك و هامانه را نام برد.

- كوه هاي شرقي: اين ارتفاعات در شرق استان واقع شده و مرتفع ترين آنها بن لخت(3002 متر) و كوه باجگان(2789 متر) مي باشد.
- شمال شرقي: مهم ترين ارتفاعات آن كوه هاي شتري است كه در محدوده شهرستان طبس واقع شده است.
ب- سرزمين هاي هموار: اين مناطق بين كوهستان ها قرار گرفته و مهم ترين آن ها شامل دشت هاي يزد- اردكان، بافق- بهاباد، ابر كوه- مروست و هرات و طبس مي باشد.

2-2-4 بارش:
ميزان بارش ماهانه به ميليمتر در بفروئيه در سال 1387(هوا شناسي استان يزد
فروردين ارديبهشت خرداد تير مرداد شهريور مهر آبان آذر دي بهمن اسفند
3 0 0 0 0 0 5/1 5/5 7/10 5/1 11 10

قسمت عمده بارش استان و شهرستان توسط كم فشارهاي مديترانه اي و سوداني در زمستان و اوايل بهار تأمين مي شود.
مهم ترين شاخص اقليمي منطقه ميانگين بارش سالانه است. در يك دوره آماري 1360-1345 ايستگاه كليماتولوژي اردكان مقادير ميانگين، حداقل و حداكثر بارش هاي زمستانه كه براي شهرستان ميبد استفاده شده در جدول زير آمده است و متوسط جدول زير بارش سالانه در اين منطقه 2/55 ميليمتر محاسبه شده است.
شهرستان ميبد عمدتاً در محدوده خط هم بارش 50 ميليمتر در سال محصور شده ولي بخش غربي آن در محدوده منحني هم بارش 75 ميليمتر در سال قرار دارد.
بارش سالانه شهرستان ميبد در دوره آماري 1360-1345 به ميليمتر
ايستگاه ارتفاع(متر) ميانگين حداقل حداكثر
ميبد 1060 2/55 2/25 1/100

اطلاعات مربوط به بارش هاي ماهانه و فصلي شهرستان يزد كه براي شهرستان ميبد استفاده شده در جدول زير مشاهده مي گردد. رژيم بارشي شهرستان ميبد مديترانه اي است و فصل خشك منطبق بر تابستان و قسمت عمده بارش از اواسط مهر تا اواخر فروردين ريزش مي كند. 52 درصد بارش ها متعلق به زمستان، 28 درصد بهار، 19 درصد پائيز و 1 درصد آن متعلق به تابستان است.
رژيم بارش ماهانه شهرستان ميبد به ميليمتر در دوره آماري1360-1345 (هواشناسي استان يزد)
ايستگاه مهر آبان آذر دي بهمن اسفند فروردين ارديبهشت خرداد تير مرداد شهريور سالانه
ميبد 5/1 4/5 9/8 3/12 2/8 7/9 2/12 4/5 2/0 5/0 1/0 1/0 5/64

2-2-1 بادها
در سال 1387، حداكثر رطوبت نسبي 42 درصد، حداكثر سرعت باد 40 متر بر ثانيه از مسير 130 درجه، حداكثر مطلق دما 41 درجه سلسيوس در تير ماه، حداقل مطلق دما در بهمن 17- درجه سلسيوس و تعداد روزهاي يخبندان 60 روز بوده است. جهت باد مطلوب از طرف اردكان و باد نامطلوب از سوي جنوب شرق به سمت شمال غرب ميباشد. اختلاف دماي شبانه روز به ويژه در تابستان زياد است. بادها از عوامل مهم فرسايش خاك به شمار مي روند. حداكثر تبخير در تير ماه به 600 ميليمتر مي رسد.

2-2-2 دما:
حداكثر و حداقل مطلق دماي ثبت شده ماهانه به درجه سلسيوس در سال 1378 در بفروئيه(هواشناسي استان يزد)
فروردين ارديبهشت خرداد تير مرداد شهريور مهر آبان آذر دي بهمن اسفند
حداكثرمطلق 5/32 38 39 41 5/37 5/36 34 30 5/19 20 20 5/25
حداقل مطلق 4/3 4/11 12 14 6/14 2/14 6/6 2 3- 8/3- 17- 4/2-
2-2-3 هوا و دوره هاي يخبندان:
با توجه به نزديكي بفروئيه و متصل بودن آن به شهرستان ميبد، از نظر اقليمي تفاوتي با اقليم اين شهرستان ندارد و داراي اقليمي گرم خشك است. متوسط بارش سالانه آن حدود 48 ميليمتر مي باشد. در فصول پائيز و زمستان هوايي سرد و خشك و در فصول بهار و تابستان هوايي گرمك همواره با طوفان هاي ماسه و گرد و غبار است بيش ترين بارش از مهر تا فروردين مي بارد. فصل خشك منطبق بر تابستان و 52 درصد بارش ها در زمستان و 28 درصد آن در بهار ريزش مي كند.

2-2-2 دماي روستا:
مقادير سالانه پارامترهاي هواشناسي در ايستگاه ميبد در سال 1378 (امار نامه استان،1379)
ايستگاه حداكثر وزش باد دما(درجه سلسيوس) مقدار بارش سالانه به ميليمتر متوسط رطوبت نسبي به درصد تعداد روزهاي يخبندان
تعداد روز سرعت متر بر ثانيه مسير درجه حداكثر مطلق حداقل مطلق حداكثر حداقل
ميبد 1 40 130 43 8- 5/23 42 21 60

مهمترين شاخص اقليمي دما، متوسط دماي سالانه است و مقدار آن در ايستگاه يزد كه براي شهرستان ميبد استفاده شده 8/18 درجه سلسيوس مي باشد.
پارامتر هاي دماي سالانه به درجه سلسيوس در شهرستان ميبد در دوره آماري 1364-1331 (هواشناسي استان يزد).
ايستگاه متوسط دماي روزانه متوسط حداكثر دما متوسط حداقل دما حداكثر مطلق حداقل مطلق
يزد 8/18 2/26 3/11 45 16-

در جدول بالايي مشاهده مي گردد كه در سال 1387 در ايستگاه ميبد حداكثر مطلق دما 43 و حداقل مطلق آن 8- درجه سلسيوس، تعداد روزهاي يخبندان 60 روز، حداكثر رطوبت نسبي 42 و حداقل آن 21 درصد و حداكثر وزش باد 40 متر بر ثانيه است.
بر اساس آمار 10 ساله طشتك تبخير كلاس A ايستگاه محمد آباد يزد در ارتفاع 1223 متري كه براي شهرستان ميبد منظور شده است حداقل تبخير 66 ميليمتر در دي ماه و حداكثر آن 601 ميليمتر در تير ماه مي باشد.

متوسط تبخير ماهانه شهرستان ميبد بر اساس آمار ايستگاه محمد آباد يزد(هواشناسي استان يزد).
مهر آبان آذر دي بهمن اسفند فروردين ارديبهشت خرداد تير مرداد شهريور سالانه
265 4/148 4/94 6/65 5/79 4/119 9/239 4/347 501 5/601 8/545 8/399 6/3407
جهت باد غالب در شش ماه از سال در استان و منطقه يعني بهار و تابستان شمال غربي، از آبان تا بهمن جنوب شرقي، در ماه هاي گذار يعني در اسفند و مهر، غربي است.

تعداد متوسط روزهاي توام با ماسه و غبار در ميبد در يك دوره اقليمي 24 ساله (1354-1331)، 59 روز و نوسان آن در سال هاي مختلف نيز زياد است. تعداد سالانه روزهاي مذكور بين 22 تا 171 روز در تغيير مي باشد.
اين شهرستان داراي اقليمي گرم و خشك است كه به لحاظ وسعت كم و از طرفي حاكميت يكسان عوامل اقليمي در تمام نقاط آن شرايط يكساني به چشم مي خورد. در فصل بهار و تابستان طوفان هاي ماسه اي و گرد و غبار شديد و در پائيز و زمستان هواي سرد و خشك در اين منطقه حاكم است.

2-2-1 جهت و زاويه تابش
اوضاع آب و هوايي استان تابع شرايط كلي آب و هوايي فلات مركزي ايران مي باشد. علاوه بر اين شرايط محلي دگرگوني هايي را در آن ايجاد نموده است.
عوامل مؤثر در آب و هواي استان را مي توان توده هاي هوا، موقعيت جغرافيايي، مجاورت با دشت كوير، جهت و امتداد كوه هاي البرز و زاگرس و نقش ناهمواري ها را نام برد.

به طور كلي پائين بودن نزولات جوي همراه با تبخير شديد، رطوبت نسبي بسيار كم توأم با گرماي زياد و نوسانات شديد دما سبب گرديده تا اين استان به يكي از شديدترين مناطق كويري و بياباني دنيا درآيد. وجود ارتفاعات بلند شير كوه تنها عاملي است كه دماي منطقه را تعديل مي نمايد و مناطق اطراف را نيز تحت تأثير قرار مي دهد. به همين دليل است كه در دره هاي شير كوه مناطق خوش آب و هوا و ييلاقي به وجود آمده است.
ميزان بارش در نقاط پست و كويري، شمال و شرق استان به طور متوسط كمتر از 50 ميليمتر است در حالي كه هرچه به طرف جنوب و جنوب غربي برويم ميزان آن افزايش يافته و در ارتفاعات شر كوه به بيش از 250 ميليمتر مي رسد. متوسط دماي سالانه بين 18 تا 20 درجه سلسيوس بوده ولي اختلاف حداقل و حداكثر دما در طول سال تا 60 درجه سلسيوس نيز مي رسد.

با توجه به برهنه بودن دشت ها و ارتفاعات كه ناشي از عوامل فوق مي باشد، شدت باد در استان زياد بوده به طوري كه سرعت طوفان هاي ماسه اي به 90 كيلومتر در ساعت هم مي رسد. اين پديده نيز موجب تشكيل و جابجايي تپه هاي ماسه اي و ماسه هاي روان در اطراف اكثر شهرهاي استان شده و باعث خسارات زيادي به آنها مي شود.

فصل سوم
3-1-1 جمعيت
بر اساس سرشماري سال 1365 دهستان بفروئيه جزئي از بخش ميبد و شهرستان اردكان بوده است كه داراي 5373 نفر جمعيت با 1137 خانوار كه 3/5 درصد جمعيت شهرستان را در خود جاي داده ، بوده است. در سال 1355 جمعيت اين دهستان 3742 نفر با 896 خانوار بوده كه در اين سال جمعيت نقاط تمركز جمعيتي 1/104 درصد جمعيت روستايي شهرستان بوده است. نرخ رشد جمعيت اين دهستان از سال 1355 تا 1365 به ميزان 7/3 درصد و بعد خانوار به طور متوسط 2/4 نفر بوده و در سال 1365 بعد خانوار به 73/4 نفر رسيده است.

جمعيت روستاي بفروئيه در سال 1355، 2787 نفر با 610 خانوار و در سال 1365 به 4363 نفر و 884 خانوار رسيده است. در سال 1375 تعداد اين محل 5119 نفر با 1168 خانوار و در سال 1380 تعداد جمعيت به 5710 نفر با 1356 خانوار رسيده است
تعداد جمعيت و خانوار در سال هاي مختلف در روستاي بفروئيه
جمعيت در سال 1355 خانوار در سال 1355 جمعيت در سال 1365 خانوار در سال 1365 جمعيت در سال 1375 خانوار در سال 1375 جمعيت در سال 1380 خانوار در سال 1380
روستاي بفروئيه 2787 610 4363 884 5119 1168 5710 1356
بر اساس محاسبات انجام شده نرخ رشد جمعيت بين سال هاي 1365-1355، 63/4 درصد و بين سال هاي 1375-1365،6/1 درصد و در بين سال هاي 1380-1375 به 2/2 درصد رسيده است.