بخشی از مقاله
خلاصه
این مقاله به بررسی مفهوم دیجیتال و فناوری در کالبد و محتوای معماری بر مبنای سازه، در طراحی بناها، چگونگی ساخت و همچنین ماهیت خلق فضاهای مجازی می پردازد. سیستم های قدرتمند سازه ای که مبنای اصلی آنها بهره گیری از تکنولوژی های دیجیتالی است؛ روش های معماری را به اندازه ای تغییر داده اند که پیش بینی آنها حتی در یک دهه قبلی نیز ممکن نبود. در این مقاله شاخصهای این تغییرات از نظر صاحبنظران این سبک در آثار و نمونه های ناشی از آن بررسی می شود. روش تحقیق بر پایه مروری برسامانه ها و محیط های مجازی ساخت و تولید دیجیتال می باشد.
نتایج نشان می دهد: در حوزه تفهیمی، معماری دیجیتالی بر اساس ساختار سازه ای، مکان شناسی و محاسباتی، فضاهای هندسی غیر اقلیدسی، سیستم های دینامیک و الگوریتم های تکوینی باعث تغییر در معماری تکنولوژیکی شده اند و فرآیندهای طراحی دیجیتالی که با ساختارهای سه بعدی و تغییرات غیر قابل پیش بینی و دینامیک مشخص می گردند؛ باعث ارتقاء امکانات تکنولوژی معماری می شوند.
کلمات کلیدی: معماری دیجیتال، سازه، معماری سیال، محیط مجازی، شبیه سازی
.1 مقدمه
معماری دیجیتال جامعه اطلاعاتی جایگزینی است که دگرگون می کند و درحال دگرگون سازی قوانین کلاسیک است. درواقع بهره از مجاز گرفتن بخاطر توسعه و گسترش حقیقت است. گسترش حوزه اندیشه و تفکر با ورود به مجاز و دنیای آن عملی به نظرمی رسد و امکانی جدیدرا فراهم میسازد. شبکه، شخصی سازی، پویایی و ارتباط مواردی هستند که ارکان جامعه اطلاعاتی فوق الذکرراتشکیل میدهند.
انسانی که ارتباط با شبکه اطلاعاتی گسترده ای دارد، دچار پویا یی می شود و می اندیشد که وی به دنیای اطلاعاتی احاطه دارد واین دنیا او را کاملا میشناسد.علوم محدود کلاسیک که باهندسه و وزن مرتبطند دیگر وسعت و بهایی ندارند و با تکیه برمجاز و در سایه آن میتوان نیروها و امکانات جدیدی را شبیه سازی کرد.
معماری انتقالی درجستجوی عبور از دنیای معماری فیزیکی به سمت معماری فضای مجازیست. پس می توان دریافت که حقیقت مجازی چه امکاناتی در اختیار طراحان و معماران گذارده است. حقیقت مجازی در اصل امکانی برای طراحی و رمزیابی تکوینی و پیدایشی یک اندیشه است؛ دراینجا می توان براین نکته توجه کرد که درواقع تمام معماران بالذات بر مجازواقفند ولی باید گفت که این مطلب رادرک می کنند اما قادر به ساختن و پرداختن به آن نیستند.
از سوی دیگر به کمک پیشرفتهای سازه ای است که رویای معماری در طراحی ساختمانهای پیچیده بالاخص ساختمانهایی که با فناوریهای دیجیتالی طراحی می شوند به تحقق می رسد.
اولین همایش بین المللی و چهارمین همایش ملی عمران شهری دانشکده فنی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج
31،31و 31اسفند ماه3131
.2 ورود سیستم های دیجیتالی به حوزه معماری
انقلاب فرهنگی و اجتماعی که معلول ارتباطات از راه دور و تکنولوژی های اطلاعاتی بوده،به سرعت باعث تغییر در روند زندگی انسان شده است. ما در دوران تغییرات سریع زندگی می کنیم،طی این دوران داده ها بی آنکه مستقیما به نظر آیند به طرفه العینی سراسر کره ی عرض را می پیمایند؛ جریان اطلاعات جانشین مبادلات مادی شده،و زیرساختهای پیچیده و تودر توی دیجیتال از طریق الگو های شهری و مکانیکی قابلیت تشخیص خود را به اثبات رسانده اند.
در این وادی معماری نیز شاهر تغییر و تحولات بسیار است.مرز ها و قوانین بنیادی خود را دوباره تعریف می کند،تا خود را با دنیایی که هر روز انعطاف بیشتری پیدا می کند، منطبق سازد.معماری قالب های جدیدی به خود می گیرد، و به بخشی از سرمایه گذاری تجربی هندسه ی توپولوژیکٌ بدل می شود،و تا حدی هماهنگی محاسباتی خط تولید روبوتیک و تا اندازه ای تجسم سینماتیکٍ فضای مجازی است [1].
در عصر جدید با ورود کامپیوتر به عرصه شبیه سازی فضای معماری، افقهای نوینی فراروی معماران گشوده شد. چه این ابزار جدید، علاوه بر اندازه ها و تناسبات،مصالح و رنگ و بافت را نیز به نمایش می گذارند.نورها را باز آفرینی می کند و با جان بخشیدن به تصاویر و حرکت دادن به آنها،پاره ای از وظایف مدل های حجمی را نیز به دوش می کشد.کامپیوتر، ابزار قدرتمندی است که می تواند نقش چند رسانه ای را در انتقال یک ایده از طراح به مخاطب ایفا کند. در این معماری تحول فضایی بزرگی توسط فضای سایبر و مجازی صورت گرفته است. بعنوان نمونه موزهای مجازی ، شهر های مجازی، فروشگاه مجازی و... در این حوزه تعریف شدند و این را می توان یک پیشرفت شگرف در زندگی انسان برشمرد . در نتیجه فضاهای فیزیکی و مادی جای خود را به فضاهای سایبر دادند. [2]
سیر تجارب معماران در آزمودن روش های معرفی ایدهای فضاییشان در این هزارهها، سیر تکاملی در دستیابی به روشهای چند رسانه ای برای بازآفرینی مجازی فضای معماری است. سیری که هدف غایی ان بازآفرینی هر چه کاملتر و جامعتر و واقع نمایانه تر فضای معماری بر روی صورتی مجازی بوده است. [3] خوشبختانه امروزه همه اینها در قالب سیستم های دیجیتالی چه در عرصه تفکر طراحی و کانسپت و چه در عرصه اجرا برای انسان مهیاست.
.3 نقش سازه در معماری
سازه بخشی از ساختمان است و نباید به صورت جداگانه در نظر گرفته و طراحی شود، بلکه باید بخشی از کل طراحی باشد. اگرچه سازه یک نقش ویژه ایفا می کند، که همان فراهم کردن مقاومت لازم است. در طراحی یک ساختمان تصمیمات طراحی قبل از کانسپت سازه ای مشخص است. گاهی اندازه فیزیکی اجزای سازه ای بدون رجوع به سازه کلی محاسبه می شود، به طوری که در تصمیمات طراحی آنها اثر می گذارد. اغلب نقش طراحی سازه ای برای دستیابی به اندازه فیزیکی عناصر سازه ای به جای رسیدن به یک راهبرد طراحی جامع تصور می شود.
بنابراین طراحان سازه ای ساختمان به طور مکرر با وظیفه سختی مواجه هستند. طرح سازه ای بخشی از کل است که طراح کنترل مستقیمی برآن دارد و طراحی هر قسمت بدون اعتنا به رفتار سازه ای ، غیر مجاز شناخته می شوند [4]
.4 ارتباط سازه و معماری دیجیتالی
بهتر است بین چیزهای ممکن و چیزهای مجازی، همانند ژیل دولوز، تمایز قایل شویم. چیزهای ممکن در مقابل چیزهای واقعی قرار میگیرند. اشیاء ممکن فرآیند ادراک را پشت سر میگذارند.در حالیکه اشیاء مجازیَ در نقطه مقابل اشیاء واقعی قرار ندارند. آنها خود از قبلکاملاً واقعیاند. بعقیده دولوز، فرآیند شخصیت بخشی به اشیاء مجازی، نه ادراک آنها بلکه تبدیل به واقعیت کردن آنهاست. پس فرق ادراک اشیاء ممکن و واقعیتبخشی اشیاء مجازی چیست؟ اشیاء ممکن پس از واقعیت ساخته میشوند. بعنوان مثال هنگامی که در یک سیستم مجازی استاندارد یک سازه طراحی و مورد بارگزاری مجازی قرار گرفت این اطمینان را می توانیم داشته باشم که آن طرح به یقین قابل پیاده سازی است.
کانسپتهایی کاملا مجازی وجود دارند که به واسطه انواع مختلف تمایز، به واقعیت تبدیل میشوند. آنها دستهای هستند که به عنوان تمایزها ظاهر میگردند. کانسپت معماری لوکوربوزیه،دقیقاًچنین شکلی از موضوعات مجازی است. در این وادی لازمه طراحی مجازی، مجازی شدن چیزی به درستی است کهاتفاقاً،متوقف نمودن بازی با این گونه آزادی دلخواه و در عوض استخراج و به کارگیری و تخلیه تمام امکانات آن میباشد. این
1 Topological geometry -
2 Kinematic -
3 Virtual objects -
اولین همایش بین المللی و چهارمین همایش ملی عمران شهری دانشکده فنی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج
31،31و 31اسفند ماه3131
همچنین میتواند به عنوان خواست فقدان آزادی عمل در حالیکه آن را نداریم، بیان شود. خواسته معماری مجازی چگونگی حاضر نمودن کامپیوتر و شبکههای کامپیوتری نیست، هرچند که آنها هم از همان نوع فضای واقعی و یا جهانی مشابه آن باشند. تنها همانطور که عکسها معماری را تغییر دادند، طراحی مجازی هم، معماری را تغییر می دهد. آن هم به صورت حرکتی(حمله ای) تند به سوی معماری خواهد بود و به وسیله تفکیک، با احترام به فضای واقعی، عمل خواهد کرد و به جای ارتباط با واسطه برای فهمیدن و استفاده کردن، طبیعت سازگار کامپیوتری با احترام به اندام انسانی احساس پایداری در مقابل سازه به عنوان اندامی بیگانه، را تهیه خواهد کرد.[5]
در نهایت پیدایش شاخه حرفه ای جدید و طراحی فضاهای مجازی،نقش نوینی را به نقش های اجتماعی-حرفه ای معماران می افزاید. امری که پیش از این نیز سابقه داشته است.چرا که معماران همواره در طیف متنوعی از نقشهای اجتماعی-حرفه ای نوسان کرده و همیشه سر نخ شاخه های متعددی از فعالیت های حرفه ای را در دست داشته و همپای تحول ونو شدن شیوه زندگی هر دوره، نقشها و فعالیت های جدیدی را تجربه کرده اند. [3]
بررسی ها نشان می دهند که مهندسی سازه یک هنر است که هدف آن ایجاد ساختمان هایی است که جوابگوی نیازهای عملکردی، معیارهای زیبایی شناسی، نیازهای دوران بهره برداری و محدودیت های مربوط به شرایط اجرای ساختمان باشد. مهندس سازه در این مسیر نه تنها باید اصل طراحی سازه را در انتخاب مناسب ترین سیستم های سازه ای در نظر بگیرد، بلکه باید عملکرد این سیستم ها را نیز در شرایط متفاوت برای رسیدن به خواسته ها و معیارهای فوق به صورت دقیق بررسی و ارزیابی کند تا فرایند طراحی معماری و محاسبات سازه ای به یک نتیجه واحد و مشترک که تامین کننده تمامی نیازهای طرح باشد، منتهی شود.هر چند سازه ساختمان و عملکرد آن متمایز از هم به نظر می رسند، ولی همواره سازه اثری تعیین کننده بر معماری دارد. سازه بخش ضروری ساختمان است و باید همواره تابع قوانین طبیعت و فیزیک باشد[6]
