بخشی از مقاله
مقدمه
نوشتن مطالب جامع در مورد دین و پزشکی در یک مقاله غیر ممکن است. ادیان جهان بیش از حد متنوعند و رابطه بین طب و دین بیش از حد پیچیده است. برای محدود کردن دامنه کمی اطلاعات مشابه، هدف این مقاله تمرکز بر دین و مراقبت
از حال بد و کسانی که درمراحل پایان زندگی هستند، می باشد و به طورعمده بر باورهای یهودیت و مسیحیت تکیه دارد.
کشیش (شمن) شفا دهنده سنتی قبیله ای بود، کسی که درمان هایش بر اساس آیین مذهبی بود.[1] فرهنگهای شرقی تمایل به حفظ ارتباط میان مذهب و مراقبت های بهداشتی دارند، اگر چه نفوذ فرهنگ و طب غرب تا به
حال تاثیر قابل توجهی حتی در کشورهای آسیایی داشته است. اعتقاداتی مانند اعتقاد به این که تنها نام خدا و پیامبران می
توانند زخم را التیام دهد. بدگمانی نسبت به بت پرستی ایدئولوژی به شیوه های پزشکان قبل از اشغال یونان مربوط می شود،
در یونان باستان یهودیت تنها مشروعیت اخلاقی به رسمیت شناخته شده درمانی جهت معرفی علم پزشکی بقراط توسط پزشکان بود. طب علمی این امکان را برای آشتی اعتقاد به خدا به عنوان شفا دهنده با طب توسط پزشکان از طریق درک
2
مقالات دومین کنگره بین المللی تفکر و پژوهش دینی
درستی از خدا به عنوان منبع دانش پزشکی و به عنوان خالق شفابخش در جهان فراهم می آورد.[7-2] این دیدگاه، درخطوط اصلی آن، بعدها توسط ادیان مختلف مورد پذیرش قرار گرفت. در جهان غرب، تنش بین طب و دین
را می توان با روشنگری تبیین کرد. معنویت و مذهب و دین با هم در ارتباط اند اما هر کدام مفهوم متفاوتی است. معنویت بعنوان راه هایی که شخص در زندگیش جهت رسیدن به تعالی به طور عادت انجام می دهد، تعریف می شود ولی در مقابل،
دین به مجموعه ای ازاعتقادات، متون، آداب و رسوم و سایر اقدامات مذهبی که یک جامعه خاص در مورد ارتباط با مافوق
دارد اطلاق میشود. معنویت مفهوهی گسترده تر از دین دارد. معنویت در نهایت شخصی است. حتی در یک مذهب ممکن
است انواعی از معنویت های موجود باشد که فردی میباشند.
بسیاری از مردم آمریکا خود را معنوی می دانند، نه مذهبی. توجه داشته باشید که کسانی که خود را معنوی در نظر می گیرند نیز ممکن است از نظر مذهبی هم نیازهای واقعی معنوی داشته باشند. بیمارانی غیرقابل علاج، حتی اگر از ادیان خود
رویگردان شده باشند نیزممکن است به راحتی در برخی از موارد به سنت های مذهبی خود پناه ببرند.[8]
سوالات اصلی معنوی که بیمار مطرح می کند، شامل سؤالاتی مانند "چرا من؟" ، یا سوالاتی در مورد مفهوم درد و رنج،
زندگی، مرگ، هدف، و زندگی پس از مرگ. سوال در مورد ارزشهایی که شامل ارزشهای پیرامون یک بیماری که موجب بالا بردن قدر و منزلت فرد با توجه به بیماریش میشود، ارزشهایی که ممکن است در هنگام ناتوانی، وابستگی و غیر مولد بودن یک فرد، داشته یا نداشته باشد.
سوال در ارتباط پیرامون آن بیماریهایی که ارتباطات فردی را افزایش میدهد [9]، نیاز به آشتی با کسانی که احتمالا بوسیله وی آزرده خاطر شده اند و نیاز به شناختن دارند و یا قریب الوقوع بودن مرگ یکی از نزدیکان. تمام این سوالات موجب ایجاد یک سری از واکنش های مشخصی است که منجرمیشود به اینکه فرد بشک محدودی در حاشیه تعالی قرار گیرد. این پرسش برای هر دو بیمار هم مذهبی و هم کسانی که اعتقاد مذهبی ندارند، بوجود می آیند. این پرسش ها توسط فرد با
بیماری یا آسیب جدی و فرد در آستانه مرگ بطور اجتناب ناپذیر مطرح میشود.
چرا در حرفه پزشکی باید در مراقبت از بیمار به نگرانی معنوی او نیز توجه شود؟
به نظر می رسد ماهیت بیماریهای تحت درمان مراقبت های ریوی و حیاتی و بویژه در موارد حاد و اورژانس موجب تحقیق در باره معنویت شده است.[10] با این حال، ممکن است برخی از پزشکان اذعان کنند که موضوع های معنویت
بیماران مهم هستند، سوال این است که آیا پزشکان، پرستاران، و یا دیگر متخصصان مراقبت های بهداشتی وظیفه ای برای رسیدگی کردن به نگرانی ها و موضوعات مرتبط با معنویت بیماران دارند یا نه؟ چرا معنویت را نباید فقط به خانواده، افراد
روحانی و یا کشیشها واگذارد؟
به چند دلیل، پژوهشگران استدلال می کنند که پزشکان یک تعهد اخلاقی برای توجه به نیازهای معنوی بیماران خود
دارند. اول، اگر پزشکان و سایر مراقبت کنندگان سلامتی سوگند خورده اند که برای درمان بیماران از بهترین توانایی های خود
استفاده کرده و با بهترین مراقبت، بیماران را درمان کنند پس باید درمان بیماران نگران های معنوی بیماران نیز نادیده گرفته
نشود. دوم، گاهی اوقات پزشکان در بهترین موقعیتی هستند که میتوانند جدی ترین نگرانی های معنوی و مذهبی بیماران را شناسایی کنند. بسیاری از بیماران در این شرایط وحشت زده هستند، ممکن است آنها به دلایل مختلف اعم از ابتلا به بیماری
جدی و بی توجهی نسبت به درخواست آنها جهت ملاقات با یک فرد روحانی دچار ترس شوند. پزشک متعهد ممکن است
دریابد که بیمار در یک بحران معنویت جدی قرار دارد. سوم، گاهی اوقات ممکن است مسائل معنوی با درمان تداخل داشته
3
مقالات دومین کنگره بین المللی تفکر و پژوهش دینی
باشد. به عنوان مثال، ممکن است یک بیمار با سرطان رحم باور داشته باشد که او برای سقط جنین در نوجوانی دچار مجازات خداوند شده است و از هر گونه درمانی امتناع می کند. پزشک متعهد و حساس می تواند این مشکل را کشف کرده و بیمار را
به افرادی ارجاع دهد که میتوانند وی را برای سازگاری با جنبه های معنوی و مذهبی بیماریشان کمک نمایند. به این دلایل، همه پزشکان، بدون در نظر گرفتن آیا خودشان مذهبی هستند یا نه، باید به قادر به استخراج یک تاریخچه معنوی از بیمار بوده
و در صورت لزوم او را به روحانیت یا دیگرکارشناسان مربوطه جهت ارائه مراقبت معنوی ارجاع دهند.
چند کلمه مخفف برای کمک به پزشکان برای انجام این کار در جدول 1 ارائه شده است. این کلمات به عنوان یادآوری
انواع موضوعات معنوی بکار می روند. مشابه بسیاری از کلمات مخفف، این کلمات اغلب مفید ترین موارد برای افراد مبتدی
هستند. فرد با تجربه بیشتر، ممکن است سوالات باز-بسته ساده تر مثل " معنویت یا مذهب در زندگی شما چه نقشی دارد؟
" وممکن است یک شروع طبیعی تر، ساده تر برای این گفتگو واستخراج اطلاعات باشد FICA .[11 ,9] علامت های
اختصاری زیر برای تهیه تاریخچه معنویت میتواند مفید باشد.
جدول :1 علائم اختصاری مفید جهت به دست آوردن تاریخچه معنوی
FICA
F :ایمان و اعتقادات
: I اهمیت معنویت در زندگی بیمار
: C جامعه معنوی و پشتیبانی
: A چگونه یک بیمار برای درمان خود از مسائل معنوی کمک می گیرد؟
SPIRIT
:S اعتقادات معنوی
P :اعتقادات معنوی شخصی
:I ادغام با یک جامعه معنوی
: R تشریفات مذهبی و محدودیت ها
:I مفاهیمی برای مراقبت های پزشکی
: T برنامه ریزی رویدادهای نهایی
مراسم مذهبی و پی آمدهای مراقبت بهداشتی
مطالعات چندگانه ( با کنترل عوامل مخدوش کننده مانند این واقعیت که ادیان اغلب رفتارهای ناسالم را ممنوع می دانند)
نشان داده اند که بیمارانی که در مراسمات مذهبی شرکت می کنند در بلند مدت، نتایج بهتری از مراقبت از بهداشتی به دست
4
مقالات دومین کنگره بین المللی تفکر و پژوهش دینی
آورده .[13 ,12] همچنین تجارب و اعمال مذهبی و معنوی به طور ویژه ای تاثیر بر نتایج بهتر سلامت روان دارد,12] .[13 با این حال، با این حال، این یافته های پژوهشی یک مجوز قانونی کافی برای هر گونه تلاش توسط پزشکان به منظور
تشویق به اجرای اعمال مذهبی مانند چیزی که از نظر پزشکی بعنوان شاخص سلامتی در نظر گرفته شده، نیست.
نخست، این تجربه تمایل به کم اهمیت بودن نقش مذهب، تعلق به مسایل دنیوی به عوض ایجاد تمکین از نیروی
ماورائ طبیعی دارد. دوم، روان شناسی دین به مدت طولانی تفاوت بین مذهب درونی (که توسط آن یک دین به خاطر خود
آن عمل) و دینداری بیرونی را مورد اشاره قرار داده اند .[8] معلوم نیست که آیا منافع بهداشتی برای افرادی که قبلا مذهبی
نبودند فقط بنا به یک دلیل بیرونی مانند فواید مرتبط با سلامتی، اجرای اعمال مذهبی را شروع کردند؟ تنها راه برای پاسخ به
این سوالات اجرای یک کارآزمایی از طریق بیماران با یا بدون اعمال مذهبی از طریق انتخاب تصادفی، است، مطالعه ای که (به دلایل اخلاقی آشکار) شاید هرگز انجام شدنی نباشد. بر این اساس، داده ها ی مربوط به نتایج مراقبت های سلامتی و
مذهب اطلاعات تشخیصی مفیدی را فراهم میآورد، اما نباید برای توجیه استفاده از قدرت روپوش سفید برای تشویق اعمال
مذهبی توسط بیماران مورد استفاده قرار گیرد.
بسیاری از افراد، از جمله بسیاری از افراد مذهبی، درخطای ترکیب کردن معنویت با مذهب، به بررسی ادیان به عنوان گروه های اولیه مردمی با پایبندی به انواع دستورالعملهای اخلاقی دقیق، تمایل دارند. این غیر معمول نیست، به عنوان مثال، برای متصدیانی که از آنها خواسته شد که یک موردی که درآن مسائل معنوی یا مذهبی برای ارایه یک معضل اخلاقی شامل تضاد بین اعتقادات مذهبی بیمار و توصیه های پزشکی، نقشی دارند، را توصیف کنند. جوامع مذهبی تفسیر میکنند که چگونه پاسخهای مشترکشان برای سوالات معنویت بنیادین، معنا، ارزش، و ارتباطات باید بررفتار پیروان آن دین تاثیر بگذارد. پس از آن، ادیان تمایل به تجویز و ممنوع ساختن بسیاری از رفتارها، از جمله، رفتارهای مرتبط با پزشکی دارند. معنویت انگیزه برای عمل اخلاقی را فراهم می کند، همچنین ایجاد یک زمینه برای ترویج یک زندگی منزه، و چشم انداز هایی برای مشاهده شکل
گیری عاطفی و بین فردی یک زندگی اخلاقی را. با این وجود، دین و معنویت به مراتب خیلی جامع تر از قوانین اخلاقی
مرتبط هستند. به عنوان مثال، ممکن است یک یهودی ارتدوکس به سادگی نپذیرد که همسرش از دستگاه تنفس مصنوعی جداشود، زیرا این مورد بخشی از قانون اخلاقی اوست، اما چون که او به جامعه معتقدان تعلق دارد کسی که نفس را با روح برابر می داند، نفس را از آن یهوه (خدای بنی اسراییل) می داند. خداوند نفس و زندگی به اولین انسان، آدم داد. اگر فردی به طور کامل قوانین اخلاقی را با انگیزه های مذهبی بیمار مورد احترام قرار دهد باید درک کند که قوانین اخلاقی به طور ثانویه
تحت تاثیر معنویت و مذهب هستند.
دین و موضوعات خاص در اخلاق پزشکی
اکثر مذاهب با وجود این هشدارها، به پیروان خود در مورد مسائل اخلاقی که در دوره مراقبت های پزشکی رخ میدهد،
به نحو خاصی راهنمایی میکنند. بررسی ها تمایل به نشان دادن نگرش هایی در مورد تعدادی از مسائل، از جمله استفاده از لوله های تغذیه و خودکشی به کمک پزشک دارند که با توجه به فرقه های مذهبی متفاوت میشوند .[17-14] محدودیت
برای بحث در این مورد، مانع شناخت کاملتر میشود، اما باید توجه داشت که جوامع پزشکی مذهبی به اندازه جوامع بیماران
مذهبی با اعتقادات اخلاقی و هر تکه از نگرشها در ارتباط هستند. جدول 2 برخی از دیدگاه های نماینده یک فرقه مذهبی در
مورد برخی از این مسائل را نشان می دهد. اغلب ادیان رعایت این شرایط را به پیروان خود از طریق هدایت خاص در مورد مسائل اخلاقی ارائه می دهند. مطالعات نشان می دهند نگرش ها در مورد برخی از موضوعات، از جمله استفاده از لوله های
5
مقالات دومین کنگره بین المللی تفکر و پژوهش دینی
تغذیه و کمک پزشک در خودکشی بیمار، با توجه به فرقه های مذهبی متفاوت است .[20-18] دو هشدار مهم که شایان ذکر است: اول، همه بیماران اعتقادات فرقه خود را در مورد مسائل اخلاقی خاص، به طور کامل درک نمی کنند و کارکنان
مراقبت بهداشتی گاهی اوقات می توانند کمک بسیار زیادی درشفاف سازی سنت های صحیح بیمار از نظر معنوی یا مذهبی کنند. دوم، حتی اگر فرقه های مذهبی یک بیمار خاص که دارای اعتقاد خاص تعصب آمیز است این مورد به طور خودکار به
این معنی نیست که بیمار می خواهد که باور خاص خود را نگه دارد. همیشه باید از بیمار بخواهند، حتی گاهی اوقات، نیاز به
مصاحبه با بیمار جدا از خانواده و روحانیت و یا اعضای یک جامعه مذهبی است تا بیمار آزادانه نظر خود را ابراز کند.
اعمال مذهبی با توجه به بیماری و مرگ
مرگ جنبه اجتناب ناپذیر و مرموز شرایط انسانی است. این مورد یک سوال معنوی را مطرح می کند " آیا چیزی در مورد
وجود انسان وجود دارد که فراتر از لحظه از مرگ باشد؟". ادیان جهان تمام تلاش خود را برای توضیح واقعیت مرگ و
مراسم قبل و بعد از مرگ جزم کرده اند. احترام به بیماران نیازمند، توجه و احترام به مذهب خاص آنها باید در زمان مرگ در
نظر گرفته شود. گاهی اوقات این احترام در صورت عدم منع استفاده، می تواند نیاز به در نظر گرفتن آرامش بیماران به کمک
قوانین بیمارستان در مورد زمان ملاقات و تعداد افراد ملاقات کننده و یا وضعت بدن بلافاصله پس از مرگ را در نظرگیرد. با توجه به رشد فزاینده تعداد مسلمانان، هندوها، و بودایی ها مهاجرت کننده به ایالات متحده، داشتن دانش ابتدایی از آداب و رسوم این ادیان بسیار مهم است.
