مقاله بررسی تأثیر و نقش راه آهن بین شهری بر روند زندگی شهروندان قائمشهر

بخشی از مقاله

بررسي تأثير و نقش راه آهن بين شهري بر روند زندگي شهروندان قائمشهر
چکيده
جايگاه و نقش حمل و نقل در ابعاد مختلف اقتصادي ،سياسي و اجتماعي جوامع امروزي بر کسي پوشيده نيست . حمل و نقل يکي از پايه هاي اصلي توسعه پايدار و متوازن در جوامع بشري محسوب شده و در واقع شبکه هاي حمل و نقل با مؤلفه هاي مهمي همچون اقتصاد، امنيت و عدالت اجتماعي ارتباط تنگاتنگ دارند. در فرآيند توسعه اقتصادي و اجتماعي کشورها، همبستگي مستقيم ميان گسترش حمل و نفل و دستيابي به نرخ رشد اقتصادي بيشتر وجود دارد. سيستم حمل ونقل عمومي، در دنيا از اهميت خاصي برخوردار است و زمينه ي تحقيقات فراواني را به وجود آورده ، که با شناخت مسائل و مشکلات مسافرين و ميزان رضايت آنان ، بهره وري اين سيستم را ارتقاء خواهد داد.
اين مقاله با استفاده از روش توصيفي- تحليلي و با هدف کلي سنجش ميزان تاثير راه آهن بر روند زندگي شهروندان در قائمشهر تنظيم گرديده است .
جامعه ي آماري اين پژوهش کليه ي شهروندان قائم شهر بوده اند که از ميان آنان تعداد ٢٠٠ نمونه را با استفاده از فرمول کوکران و به روش تصادفي ساده انتخاب و با بکارگيري ابزار پرسشنامه مورد پرسشگري مستقيم قرار گرفته اند. اطلاعات جمع آوري شده در قالب نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري Chi-square و Correlate مورد آزمون قرار گرفته اند. نتايج حاصل از آزمون X٢ نشان داده که نقش راه آهن بر روند زندگي شهروندان قائمشهر با ضريب ٤١٨٠٠=X٢ و درجه ي آزادي ٤ در سطح ٠.٠٠٠ درصد معنا دار بوده است .
به طوري که ٥٥% از پاسخگويان نقش راه آهن را بر روند زندگي خود را در حد زياد تا خيلي زياد دانسته اند.
واژه هاي کليدي: راه آهن بين شهري، حمل و نقل ، پايداري، شهر قائمشهر.
١

١- مقدمه
حمل و نقل همانند ديگر عملکرد هاي بشري، پيامد هاي مثبت و منفي در بردارد. فراهم ساختن امکانات فراوان براي ارتقاء کيفيت سطح زندگي انسانها از منافع بخش حمل و نقل محسوب مي شود ولي تغيير در تعادل طبيعي محيط زيست ، توليد انواع پسماند، مواد زائد و رها ساختن آنها در طبيعت از پيامد هاي منفي اين بخش به شمار مي آيد.
آلودگي هوا به واسطه فعاليتهاي توليدي صنايع و ترافيک سنگين ناشي از تردد خودروها در شهرها، به معضل اقتصادي و اجتماعي تبديل شده است که باعث آسيب رساندن به سلامتي موجودات زنده و کيفيت محيط زيست و منافع اقتصادي آن گشته است ]١[. در ميان زيربخشهاي حمل و نقل ، راه آهن به عنوان شريان ارتباطي مؤثر، جايگاه ويژه اي را (به دليل امتيازاتي مانند ايمني، صرفه جويي هاي اقتصادي و سوختي، جلوگيري از آلودگي ها و نزديک شده به استاندارد هاي زيست محيطي) در رشد و توسعه اقتصادي تمامي کشور ها به خود اختصاص داده است ]٢[.
امروزه مسئله حمل و نقل يکي از عمده ترين مسائل کلان شهرها محسوب مي شود، بروز مشکل در اين سيستم مي تواند مشکلاتي از قبيل اتلاف وقت و انرژي، افزايش هزينه هاي زندگي شهري و افزايش آلودگي محيط زيست در زندگي شهري به وجود آورد. يکي از مباحث اساسي که در توسعه پايدار شهري به آن پرداخته مي شود مسئله حمل و نقل عمومي کار آمد است . با توجه به زمان بر و هزينه بر بودن توسعه زيرساختها براي استفاده از وسايل نقليه شخصي، توسعه حمل و نقل عمومي راهکار مناسبي براي حل مشکل ترافيک به حساب مي آيد.
استفاده شهروندان از حمل و نقل عمومي باعث ارتقاء شرايط کمي و کيفي زندگي در شهرها ، بهبود محيط زيست شهري و رسيدن به توسعه پايدار شهري خواهد شد. در اين ميان توسعه حمل و نقل انبوه تحولات زيادي را در زندگي شهروندان ساکن در کلانشهر ها به وجود خواهد آورد و سبب کاهش اتلاف وقت و مصرف انرژي، افزايش سلامت جسمي و رواني، کاهش مرگ و مير انسانها و صدمات ناشي از تصادفات رانندگي و کاهش استهلاک وسايط نقليه شخصي خواهد شد]٣[. حمل و نقل ريلي، همواره يکي از مهمترين و ايمن ترين شيوه هاي حمل و نقل در دنيا مي باشد. روزانه، کالاهاي بسياري به ارزش ميليونها دلار و همچنين ميليون ها نفر مسافر، با اين سيستم ، از نقطه اي به نقطه ديگر جابجا مي شوند که سهم قابل توجهي در اقتصاد کشور ها دارند.
فاکتور هاي انساني در اين بين نقش بسزايي در ايمني و کارايي حمل و نقل ريلي دارند]٤[. سيستم حمل و نقل ريلي را مي توان به رودخانه اي تشبيه کرد که همزمان با پيشرفت خود در يک منطقه روح آباداني را به کالبد آن مي دمد. توسعه شبکه ريلي علاوه بر ايجاد ارتباط سريع ، آسان و ايمن بين نقاط منفصل از هم در منطقه، موجب شکل گيري انواع مراکز مرتبط و غير مرتبط توليدي و خدماتي در پيرامون خود و نيز فراهم شدن امکان و انگيزه حضور بسياري از افراد و گروه هاي گوناگون در منطقه جهت بهره گيري از پتانسيل هاي بالقوه آن و نيز امکان ارتباط شبکه اي و هم افزايي مراکز مختلف به صورت فرا منطقه اي خواهد شد]٥[. از آنجا که راه آهن يکي از راه هاي به صرفه نقل و انتقال کالا و مسافر به لحاظ هزينه هاي انرژي ،آلودگي محيط ، اشغال فضا، حمل انبوه و ... است پس دقت در تجهيز ، نگهداري، و برقراري ايمني در آن نه تنها به لحاظ اقتصادي که به لحاظ سياسي و اجتماعي نيز بسيار حائز اهميت است ]٦[. بخش حمل و نقل از جمله بخش هاي زير بنايي هر کشور محسوب شده و فعاليت هاي آن بر فرايندهاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جامعه به شدت تاثيرگذار بوده و از اين رو مي توان رشد اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي هر جامعه را منوط به توسعه زير ساخت هاي شبکه هاي حمل و نقل آن اعم از جاده ، راه آهن ، بندر و فرودگاه دانست . در اين بين توسعه شبکه حمل نقل ريلي به دليل دارا بودن مزيت هاي رقابتي نسبت به ساير شقوق حمل و نقل از قبيل صرفه جويي در مصرف سوخت ، توليد کمتر آلاينده ها و حفظ محيط زيست ، اشغال حداقل زمين و نيز ايمني بالا در کشور همواره مد نظر بوده است ]٧[. با توجه به استقبال فراوان مردم از اين وسيله راحت ، ايمن و پر سرعت مسئولين اين شبکه مهم حمل و نقل عمومي در راستاي خدمات رساني و فراهم آوردن امکانات لازم جهت رفاه مسافرين و رضايتمندي ايشان در داخل ايستگاه هاي مبدا (اصلي)، تقاطعي و بزرگ مترو که حجم بيشتري از مسافرين را پذيرا مي باشند برنامه ريزي نمايند]٨[.
بخش حمل و نقل ريلي به عنوان يکي از شيوه هاي حمل و نقل انبوه در کنار امتيازات ارزنده اي مانند صرفه جويي هاي اقتصادي در مصرف سوخت ،کاهش آلودگي هوا و نزديک شدن به استانداردهاي محيطي (با توجه به افزايش قيمت سوخت در آينده و توجه مؤکد جهاني به حفظ محيط زيست ) اهميت اين بخش از حمل ونقل را فزوني داده و تداوم و توسعه بخش حمل و نقل ريلي را در کشور بدنبال داشته است . توسعه حمل ونقل ريلي بدليل دارا بودن ويژگي مصرف سوخت کمتر نسبت به ساير شقوق حمل و نقل از جمله حمل و نقل جاده اي و بالطبع آلايندگي کمتر مي تواند موجب جلوگيري از به هدر رفتن منابع سوخت فسيلي بعنوان سرمايه هاي ملي گردد.
در اين مقاله تأثير وجود راه آهن بر جنبه اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي در زندگي شهروندان قائمشهر مورد بررسي قرار گرفته است .
٢- بيان مسئله :
نقش اساسي و کليدي حمل و نقل در اقتصاد و توسعه اقتصادي از دو جنبه قابل بررسي است : بعد اول ، در راستاي بحث هاي توسعه ملي است .
در واقع يکي از اهرم هاي توسعه ملي، توجه به عوامل زيرساختي است که در رأس آنها شبکههاي دسترسي جاده اي، زميني و راه آهن قرار دارند و خيلي از صاحبنظران ، بهبود تحولات منطقهاي و ملي در زمينههاي توسعه اقتصادي را در درجه اول منوط به توجه و برنامهريزي دقيق در اين امور ميدانند و هم خواني اين شاخه در حقيقت ، خيز اول براي توسعه است ، به طوري که براي کشورهاي جهان سوم تأکيد زيادي است که با توجه به استراتژي هرکشور، مبادي توليد يا مصرف به شبکه حمل و نقل وصل شوند و شايد يکي از نشانههاي بيمهري نسبت به کشورهاي جهان سوم اينست که در تبيين اين استراتژي، عموماً مبادي ورود کالاها را (که معمولاً بنادر هستند) به شهرهاي بزرگ وصل ميکنند و يک ساختار مصرفي را در قالب شبکه ايجاد مي کنند، ولي در کشورهايي که تأکيد بر توسعه ملي است ، سعي مي شود که اين شبکه از مبادي توليد (که عمدتاً روستاها يا مراکز توليد صنعتي است ) به مبادي مصرف خود در شهرها وصل شود، بنابراين پرداختن به نقش اساسي حمل و نقل و شبکه آن يک بحث تکنيکي است .
از بعد ديگر، بحث حمل و نقل از لحاظ قيمت تمام شده کالا، يک هزينه اساسي و تعيين کننده است ، به همين جهت هزينه انتقال در جريان شکل گيري مکان بسياري از فعاليت ها نقش کليدي دارد و خيلي از پروژه ها درجريان مکانيابي و محل استقرار فعاليتشان عنايت شديدي به هزينه انتقال و حمل و نقل دارند و سعي ميکنند که با توجه به ماهيت فعاليت ، يا خودشان را به بازارهاي مصرف نزديک کنند (براي کاهش هزينه حمل و نقل ) يا اين که خودشان را به مبادي مواد اوليه و غيره نزديک تر کنند.
سؤال ديگر، در مورد ويژگي ها و مزيت هاي راه آهن بود، اين مطلب هم از دو بعد قابل بررسي است : اگر تجربه کشورهاي پيشرفته صنعتي را در نظر بگيريد، ملاحظه ميکنيد که به اعتقاد خيلي از صاحبنظران ، علت موفقيت و رشد اين کشورها موضوع طراحي شبکه حمل و نقل و توجه به بخش هاي زير ساختي، مخصوصاً راه آهن ، بوده است . علاوه بر اين ، راه آهن محاسن خود را در مقاطع مختلف نشان داده و حتي بعدها در جنگ جهاني دوم ديده شد که علاوه بر جابهجاييهاي لازم ، مخصوصاً از زيرزمين هاي آن شبکه، به عنوان پناهگاه استفاده شد. و اين نکته اي بود که در ابتداي طراحي روي آن حساب نميکردند.
به طورکلي، مزيت هاي راه آهن مبتني بر مأموريتي است که بر عهده دارد، يعني حمل بار و جابهجايي مسافر. راه آهن در مقوله اول ، يعني در حمل بار، توجيه اقتصادي خودش را دارد و در بررسيها و تحقيقاتي که به عمل آمده ، به خصوص در اروپا، تحليل هزينه فايده جواب مثبت و توجيه اقتصادي خود را در يک برنامه بلند مدت نشان داده است و سرانهها و پارامترهايي که به وجودآمده ، به راحتي اين موضوع را نشان ميدهند. اما در خصوص وظيفه جابهجايي مسافر، باتوجه به وضعيت زمين و شکل خاص هر منطقه، بحث ها متفاوت است ، ولي امروزه به خاطر دو-سه معياري که مطرح است ، در اين خصوص هم به آن امتياز خاصي داده اند.
در درجه اول اين موضوعات جديد، بحث محيط زيست است که امروزه در مسايل توسعه يک پارامتر حساس و تعيين کننده است و در تمام الگوهاي توسعه هم مطرح است . عامل ديگري که به مزيت راه آهن کمک ميکند، نقش هزينه سوخت است و کشورها مجبورند که براي حالت جانشين به آلترناتيو قضيه بپردازند درواقع ، اگر هزينههاي جابهجايي کالا در چند بند خلاصه شود (مانند هزينه وسيله نقليه، قطعات يدکي، هزينه نگهداري و سوخت ) و فقط به هزينه سوخت آن توجه شود، باز شبکه راه آهن توجيهپذير است و اهميت خود را نشان م دهد.
موضوع ديگر، موضوع عوارض جانبي و تعداد حوادث جاده اي است . در حال حاضر، اين نکته دست اندرکاران مسأله حمل و نقل را به اين نتيجه رسانده که نقش راه آهن يک نقش اساسي است ، زيرا آمار بالاي تصادفات و هزينههاي درماني و مرگ و ميرها را که در فرم اقتصادي تحليل ميکنند، به اين نتيجه ميرسند که اين مساله يک بار مالي روي اقتصاد ملي دارد. اگر چه در تحليل آن حوادث ، ممکن است در هر منطقه عوامل مؤثر فرق کند (مثلا در اروپا درصد بالايي از تصادفات ناشي از مستي رانندگان و مسايل ديگر است ) ولي اين نسبت در کشورهاي جهان سوم هم ديده ميشود، ولي عواملش فرق ميکنند و نقص فني جاده ها، عدم ايمني و سايط نقليه و مسايل ديگر ممکن است عامل تصادفات باشند. از اين رو، بحث هزينه اين تصادفات بسيار مهم شده است و دست اندرکاران جابهجايي کالا و مسافر را واداشته که به راه آهن توجه بيشتري داشته باشند.
از طرف ديگر، امروزه بحث بالا بردن کارايي و کيفيت راه آهن هم مطرح است . الان در فرانسه و ژاپن ابداعات و ابتکارات و تحولات عظميمي از جهت جابهجايي مسافر توسط راه آهن انجام شده و از لحاظ افزايش سرعت ، راحتي بيشتر و سايل حمل و نقل و غيره تمهيداتي را انديشيده اند که بتوانند نقايص را برطرف کنند و در مجموع ، جريانات فعلي مبين اينست که اگرچه راه آهن پديده اي است مربوط به چند قرن پيش ، اما دوباره اهميت خود را در شکل ويژه نوين جاب جايي کالاو مسافر به دست ميآورد.
٣- اهداف تحقيق
الف : شناخت و آگاهي از نقش و تاثير راه آهن بين شهري بر روند زندگي شهروندان قائمشهر.
ب : ارايه راهکارهاي اصولي و منطقي به متوليان وسياست گذاران اجرايي استان بمنظور امکان احداث راه آهن بين شهري در شهر قائمشهر.
٤- سوابق تحقيق
الف - عابدي و نظيري (١٣٨٨) ، در پژوهشي با عنوان بررسي تطبيقي هزينه هاي خارجي در بخش حمل و نقل ريلي و جاده اي به اين نتيجه رسيده است که "از بين سيستم هاي مختلف حمل و نقل ، سيستم حمل و نقل ريلي در کشورهاي داراي وسعت زياد نظير کشور ايران داراي اهميت و صرفه اقتصادي قابل ملاحظه اي است . مصرف کم انرژي، آلودگي کم زيست محيطي، جابه جايي حجم انبوه مسافر و کالا و ايمني بالا از ديگر مزاياي اين سيستم حمل و نقل مي باشد"]٩[.
ب - پاکدل صمدي و همکاران (١٣٨٨)،در پژوهشي با عنوان اهميت ابنيه فني در ايمني خطوط راه آهن و ارائه راهکارهاي تعمير و اصلاح عملکرد آنها به اين نتيجه رسيده است که "يکي ديگر از گلوگاه هاي راه آهن که ايمني سير و حرکت را به مخاطره مي اندازد و موجبات تقليل سرعت قطارها و همچنين آلودگي محيط زيست و افزايش سوخت مصرفي وسائط نقليه ريلي و جاده اي را فراهم مي آورد تقاطعات همسطح مي باشند. همه ساله شاهد برخورد و تصادف قطار با وسائط نقليه عبوري در تقاطعات همسطح موجود در شبکه راه آهن مي باشيم که مي بايست با برنامه اي مدون نسبت به رفع اين معضل مهم چاره انديشي شده و اقدام نمود" ]١١[.
ج - فروزان و شجاعي (٣٨٨ )در پژوهشي با عنوان ارزيابي اثرات سلامتي برنامه هاي حمل و نقل به اين نتيجه رسيده اند که "حمل و نقل يکي از ضروريات جوامع کنوني است و ايمني در آن يک ويژگي و ضرورت بنيادي است . اين ويژگي و ضرورت در عرصه حمل و نقل ، چندي است در ايران به يک مسئله اجتماعي تبديل گرديده است و شرايط آن چنان بحراني گشته که در حال حاظر از جمله عوامل تهديد سلامت و امنيت شهروندان ايراني قلمداد مي شود. حمل و نقل از راه هاي مختلفي بر سلامت تاثير دارد، امکان دسترسي به کار، آموزش ،شبکه هاي اجتماعي و خدمات را فراهم مي کند و در نتيجه باعث ارتقاء سلامت و رفاه جسمي - روحي افراد مي شود"]١١[.
د- صفا و همکاران (١٣٨٨) در پژوهشي با عنوان امکان سنجي ساخت ايستگاه (ترمينال ) جديد راه آهن در غرب تهران و بررسي آن با مدل
SWOT اين مقدمه را عنوان کرده اند که ايستگاه هاي راه آهن به عنوان مراکز برنامه ريزي و جذب ترافيک از يک سو و آماده سازي ناوگان از سوي ديگر نقش کليدي در حمل و نقل ريلي ايفا مي نمايند.
آثار حمل و نقل ريلي بر توسعه ملي و منطقه اي بر خلاف حمل و نقل جاده اي که در طول مسير جاده ها گسترده مي شود، وابسته به محل ايستگاه ها بوده و عمدتا قطب توسعه و گسترش آثار حمل و نقل ريلي بر منطقه پيرامون ايستگاه ها شکل مي گيرد. جانمايي مناسب ايستگاه ها در طول شبکه و پيش بيني فضا و خدمات متناسب با نوع و حجم تقاضاي ترافيک يک مسير مي تواند در افزايش سطح حمل و نقل ريلي نقش به سزايي داشته باشد]١٢[.
ح - کاظمي (١٣٨٩) درپژوهشي با عنوان ارائه الگويي جهت جلب مشارک مردم در طرح هاي توسعه پايدار حمل و نقل جاده اي و ريلي به اين نتيجه رسيده است که "اهداف اصلي برنامه ريزي حمل ونقل ، از همان ابتدا بايد ارتقاء کيفيت خدمات به استفاده کنندگان و نيز حفاظت محيط زيست باشد. براي اين منظور ، از يک سو آگاهي از نياز هاي استفاده کنندگان و از سوي ديگر ، آگاهي نسبت به ملاحظات زيست محيطي و اجتماعي جامعه و مردم ضروري است . اين ملاحظات بايد از طريق يک فرايند دقيق مشارکت و دخالت مردم در تمامي فرايند توسعه پايدار طرح هاي حمل و نقل مشخص شوند. ارائه راه کارهاي اجرايي جهت جلب مشارکت مردم مي تواند مشکلات اساسي را که بايد در اولويت قرار گرفته و حل و فصل شوند ، نشان دهد. به اين ترتيب از برخورد هاي غير ضروري و هزينه هاي اضافي بعدي و حتي لغو احتمالي پروژه راه سازي ، پيشگيري خواهد شد. بنابراين بدون يک برنامه خوب براي مشارکت مردم در امر برنامه ريزي تا طراحي و حتي ساخت يک پروژه حمل و نقل ، برقراري سازگاري بين سليقه هاي مختلف ، اهداف متناقض و پيامد هاي طرح ، مي تواند دشوار و حتي ناممکن باشد"]١٣[.
ط - منادي طبري و دانيالي (١٣٨٨) در مقاله اي با عنوان برخورد قطار با عابرين – پر کشته ترين سانحه در راه آهن ايران ، اين گونه بيان مي کنند که"گستردگي خطوط ريلي در سراسر کشور و در نواحي که واجد جغرافياي انساني و فرهنگي مختلفي مي باشند، تبعات و عوارض گوناگوني را به همراه دارد که عارضه برخورد قطار با عابرين يکي از آنهاست . بررسي انجام شده به وضوح نشان مي دهد که سانحه برخورد عابرين با قطار، بطرز معني داري در مناطق و نواحي خاصي از کشور، بيشتر از ساير مناطق است . از طرفي آمار و حجم کشته شدگان در اين سانحه، در حدي است که الزام مي نمايد تا بررسي و تفحص بيشتري در خصوص ابعاد و ويژگي هاي آن انجام گردد]١٤[.
۵- ضوابط و جانمايي راه آهن :
الف - شهرهاي جديد در محلي در نظر گرفته شوند که خطوط يا ايستگاه هاي راه آهن در مجاورت حريم ١٢٠ ساله آنها واقع گردد و مسيرهاي دسترسي و تسهيلات مناسب (شامل خيابان ها و جاده هاي منتهي به ايستگاه ، ميدان ، پارکينگ و ايستگاه مترو و اتوبوس در مجاورت ايستگاه راه آهن و ...) بين ايستگاه و شهر در نظر گرفته شود که در شکل ١ نشان داده مي شود.
شکل ١: جانمايي راه آهن
ب - هيچ خياباني منتهي و يا متقاطع با خطوط راه آهن در نظر گرفته نشود(شکل ٢).

شکل ٢: وضعيت راه آهن نسبت به خيابان
پ - در منتهي اليه حريم ١٧ متري راه آهن در نوار تأسيسات زير بنايي خيابان هايي به موازات خطوط راه آهن در نظر گرفته شود.
پياده رو اين خيابان ها در سمت خط با عرض حداکثر ۶٠ سانتي متر در نظر گرفته شود.
ت - در فواصل مناسب زير گذر هاي پياده و سواره رو از زير خطوط در نظر گرفته شود.
ث - با توجه به ارتفاع گاباري راه آهن سعي گردد براي عبور عابر پياده از پل هاي روگذر استفاده نشود. به جاي اين مي توان با توجه به خاکريز خط از زيرگذر هايي که تابلوي آن بالاتر از سطح زمين قرار دارد و داراي روشنايي کافي و امن است ، استفاده نمود.
ج - در مجاورت راه آهن مراکزي نظير مدرسه ،دانشگاه ، مسجد، مراکز تجاري، يا فرهنگي و ... که موجب تمرکز جمعيت در اطراف خط مي گردد در نظر گرفته نشود.
چ - بهترين کاربري در مجاورت خطوط راه آهن ، مراکز بزرگ صنعتي است مشروط به آنکه درب کارخانجات به سمت خطوط راه آهن باز نشود (از خيابان هاي غير مجاور با خطوط باز شود.)
ح - جهت بالابردن سرانه ي فضاي سبز شهر در حريم راه آهن فقط از درختان با ساقه بلند (با حفظ مالکيت راه آهن و امکان توسعه خطوط ) استفاده شود و از کشت چمن و درختان و بوته هاي کوتاه قد (نظير ترون ) خودداري گردد. در اين خصوص بايد دقت گردد که درختان در منتهي اليه حريم ١٧ متري کشت گردد تا مانع ديد لکوموتيوران به حريم نگردد(درختاني مانند سفيددار مي توانند انتخاب مناسبي براي اين منظور باشند).
خ - در صورتي که کاربري اراضي در حريم ۴٧ تا ١١٧ متري راه آهن مسکوني در نظر گرفته شود حداکثر تراکم ۴ طبقه و ساختمان ها به صورت شمالي احداث گردد(شکل ٣).

شکل ٣: وضعيت کاربري هاي مسکوني حريم راه آهن