بخشی از مقاله
چکیده
هدف پژوهش حاضر، مقایسه برنامههای کوتاه مدت گرم کردن با استفاده از حرکات کششی بر دوی سرعت، چابکی و توان بیهوازی بازیکنان والیبال زن شهرستان سمنان بود. به همین منظور از بین ورزشکاران زن والیبالیست شهرستان سمنان، 32 والیبالیست با میانگین سنی: 20.41 5.94 سال، میانگین وزن: 65.06 11.45 کیلوگرم، میانگین قد:170.16 7.00 سانتی متر و تجربه رشته ورزشی: 5.09 4.08 سال انتخاب شدند و به صورت نمونه در دسترس به 4 گروه 8 نفره تقسیم و هر گروه به طور جداگانه 4 برنامه کششی متفاوت را در 4 روز غیر متوالی به روش کانتربالانس انجام دادند.
برای ارزیابی سرعت، چابکی و توان بیهوازی به ترتیب از آزمونهای دوی سرعت 20 متر، آزمون ایلینویز و پرش سارجنت، بعد از انجام برنامههای کششی استفاده شد. برای ارزیابی تفاوتهای روشهای کششی از آنالیز واریانس اندازههای مکرر استفاده گردید. نتایج، کاهش معنی داری را در زمان دوی سرعت 20 متر بعد از کشش پویا در مقابل کشش ایستا - P=0.002 - و بدون کشش نشان داد - P=0.014 - ، در حالی که تفاوت معنی داری بین کشش ترکیبی، کشش ایستا و بدون کشش مشاهده نشد.
علاوه بر این، افزایش معنی داری در ارتفاع پرش عمودی بعد از کشش پویا در مقابل کشش ایستا - P=0.004 - و بدون کشش - P=0.035 - مشاهده گردید، در حالی که تفاوت معنی داری بین کشش ترکیبی و کشش پویا مشاهده نشد. همچنین، نتایج تفاوت معنی داری را در زمان چابکی بعد از کشش پویا در مقابل کشش ایستا نشان نداد.
در نهایت، گرم کردن پیش از فعالیت توأم با حرکات کششی پویا احتمالاً میتواند موجب بهبود عملکردهای ورزشی کوتاه مدت شود که این ممکن است به علت افزایش درجه حرارت - دمای - عضلات، تشابه الگوی حرکتی تمرین ورزشی، افزایش در نیروی انقباضی عضله و میزان نیروی توسعه یافته به دنبال یک انقباض فعال باشد. بر طبق این نتایج، ما به مربیان و ورزشکاران استفاده از کشش پویا را در مقابل کشش ایستا در طول گرم کردن در بازیکنان والیبالیست توصیه می کنیم.
-1 مقدمه
از جمله عوامل تأثیرگذار بر اجرای عملکردهای ورزشی و همچنین پیشگیری از آسیب ورزشکاران، گرم کردن عضلات و مفاصل میباشد . حرکت کششی به طور معمول به عنوان یکی از بخشهای گرم کردن پیش از رویداد و فعالیت بدنی برای ایجاد پیشرفت در عملکرد عضلانی، کاهش آسیب عضلانی، کاهش کوفتگی عضلانی و افزایش تحریکپذیری مفصل مورد استفاده قرار میگیرد .[1] اکثر مربیان و ورزشکاران با توجه به این نظریه سالها است که حرکات کششی را به عنوان بخشی از گرم کردن در قبل از مسابقات و جلسات ورزشی انجام میدهند. حرکات کششی ایستا، که متداولترین روش میباشد [2] ، شامل آهسته حرکت دادن یک مفصل تا نقطه پایانی دامنه حرکت و درست قبل از شروع درد است.
روش کششی ایستا به چند دلیل رایج و متداول میباشد. به سادگی یاد گرفته میشود، میتوان به طور انفرادی آن را انجام داد و در افزایش دامنه حرکت مفصل مفید است .[3] تصور میشود که با به حداکثر رساندن دامنه حرکت مفصل و با افزایش هماهنگی، عملکرد بهبود مییابد .[4] به طور سنتی، حرکات کششی ایستا با افزایش اتساع تاندونی و فیبرهای عضله، به عنوان روشی برای جلوگیری از صدمه به واحد تاندونی - عضلانی - MTU - 1 مورد حمایت قرار گرفته است که منجر به افزایش ظرفیت انتقال نیرو میشود
اخیراً. تمرینات پویا از قبیل پرش، خیلی بیشتر از تمرینات کششی ایستا مورد علاقه پژوهشگران، مربیان و متخصصان ورزشی قرار گرفته است. گزارشات اخیر حاکی از آن است که حرکات کششی پویا قبل از فعالیت، با افزایش محدوده حرکت مفصل و دمای بدن، عملکرد را بهبود میبخشد و جریان خون در عضلات فعال را افزایش داده و به انتقال ایمپالس عصبی سریعتر منجر میشود .
حرکات کششی پویا که الگوهای حرکتی استفاده شده در یک فعالیت ورزشی را شبیهسازی میکنداحتمالاً، با فراهم کردن فرصتی برای تمرین مهارت خاص ورزشی، هماهنگی را افزایش میدهد . [7] با توجه به این که، آگاهی از بهترین روش کششی در برنامه گرم کردن پیش از تمرین یا مسابقه از اهمیت فراوانی برخوردار است، بنابراین برای مقایسه تأثیر کوتاه مدت پروتکلهای کششی متفاوت - ایستا، پویا و ترکیبی - بر عملکرد توان بیهوازی، دوی سرعت و چابکی بازیکنان والیبال تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
-2 روششناسی تحقیق
تحقیق حاضر به صورت نیمه تجربی بوده و آزمودنیهای تحقیق شامل 32 بازیکن والیبال 17 تا 24 سال، بدون سابقه بیماری و مصرف دخانیات بودند و پس از انجام پیش آزمون و بر اساس نتایج آن به طور تصادفی در 4 گروه: کشش ایستا - n:5 - ، کشش پویا - n:5 - ، کشش ترکیبی - n:5 - و بدون کشش - n:5 - تقسیم شده و هر گروه 4 پروتکل مختلف گرم کردن را در 4 روز غیر متوالی به شیوه کانتربالانس انجام دادند.
در جلسه ای جداگانه قبل از شروع آزمون، پس از انتخاب آزمودنیها رضایتنامه و فرم سلامت به آزمودنیها داده شده و اندازه- گیریهای آنتروپومتریکی گرفته شد. سپس آزمودنیها با مراحل آزمون و نحوه انجام آزمونها آشنا شدند. در روزهای آزمون تمامی گروهها 7 دقیقه به صورت آرام - جاکینگ - دویدند و سپس یکی از پروتکلهای کششی - ایستا، پویا و ترکیبی - را اجرا و پس از آن 2 دقیقه استراحت کرده و تستهای ایلینویز، دوی سرعت 20 متر و تست بیهوازی رست را به ترتیب برای اندازه گیری چابکی، سرعت و توان بیهوازی را اجرا کردند.
در کشش ایستا گروههای عضلانی: چهارسرران، همسترینگ، دوقلو، فلکسور ران، سرینی و نزدیک کننده ران، تحت کشش قرار خو گرفت. در هر گروه عضلانی افراد کشش ایستا را به مدت 15 ثانیه نگه داشته و سپس در عضو مخالف با زمان مشابه اجرا کردند. عضلات تمرینی کشش پویا به مانند کشش ایستا بوده و شامل حرکات: راه رفتن همراه با جهش - Walking lunge - ، نزدیک کردن زانو به سینه - Knees to Chest - ، زانو به پشت - Butt kicks - ، زانو بلند - High knees - ، کشش جهشی به کنار - Side Lunge stretch - ، ضربه مستقیم پا - Straight Leg Kicks - ، تاب دادن پا به کنار - Side leg-swings - و سقوط جهشی - Drop lunge - بود. آزمودنیها برای رسیدن به حداکثر دامنه حرکتی - ROM - ، در طول تکرارها آموزش دیدند. هر حرکت کششی شامل: 2 ست و 10 تکرار و در دو مرحله مختلف: متوسط و سریع انجام شد و استراحت بین هر حرکت کششی 10 ثانیه بود.
-3 یافتهها
3-1 یافتههای توصیفی
در این بخش میانگین و انحراف استاندارد متغیرها در جداول جداگانه ارائه میشود. سپس با ارائه نمودار مربوط به هریک از متغیرها به تجزیه و تحلیل آنها پرداخته میشود.
جدول:1 میانگین و انحراف استاندارد سن، قد، وزن، تجربه ورزشی آزمودنیها
جدول:2 میانگین و انحراف استاندارد متغیرهای پژوهش
