بخشی از مقاله
چکیده
دین اسلام بهترین و کامل ترین شیوه و روشهای تربیتی را برای پیروان خود ارائه داده است، کشف و استفاده از آن ها ره توشه بزرگی برای پیروان این مکتب به شمار می آید و از نظر الگو چنین شیوه ها و روشهایی را می توان در قرآن کریم و روایات معصومان جستجو کرد. چون روش معصومان که برگرفته از مکتب توحید و آموزه های دینی است کامل ترین و رهنمودهای تربیتی را به همراه داد.
در این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای ما برآنیم به بررسی موضوع سبک زندگی، که لایه رویین و آشکار هویت یک جامعه است و نمایانگر تمایزات جوامع مختلف در زمینه پذیرش باورها و ارزش های دینی می باشد، بپردازیم. آنچه در سبک زندگی اسلامی از مسلمانان انتظار می رود رعایت ارزشها و هنجارهای دینی است تا از این طریق به حیات طیبه دست پیدا کنند.
مقدمه
انسان موجودی است خلاق و پویا که طبعا به دنبال موقعیت و بالندگی در زندگی خویش است از این رو برای شکوفا نمودن استعدادها و رسیدن به آرمان های خود از هیچ کوششی فرو گذار نبوده و سعی می کند که از توانمندی های خود به بهترین وجه استفاده کند تا به سر منزل مقصود برسد. بررسی اهداف تعلیم و تربیت اسلامی نشان می دهد که مهم ترین نیاز هر جامعه الهی ، تربیت افراد متدین است که با اتکابه نیروی ایمان، اراده، تعقل، منطقی بیندیشند و به جای وابستگی به دستاوردهای اقتصادی و فرهنگی دیگران خود مولّد دانش و فن آوری برای زندگی مستقل در عصر ایمان باشند.
در عصر گسترش روز افزون اطلاعات و ارتباطات مسأله ای که بیش از هر چیز توجه اولیاء و مربیان را به خود مشغول نموده است چگونگی تربیت دینی و پرورش نیروی نوآوری و شکوفایی انسان ها به ویژه کودکان و نوجوانان است که به عنوان یک نیاز عالی و معنوی بشریت در تمام ابعاد زندگی آینده آنان مطرح است با عنایت به این که زندگی بشر در این دنیا فراز و فرودهای فراوانی دارد هر جامعه پیشرفته ای بدون تعلیم و تربیت قادر به حل مشکلات و رفع موانع نمی باشد و تنها در سایه آموزه های دینی و با استفاده از قرآن کریم و روایات معصومان می تواند به شکوفایی برسد.
هدف از تربیت دینی آن است که مربی چه در مقام معلم و چه در مقام والدین شور و شوق فطری کودک را نسبت به جلال و جمال الهی پرورش دهد و از رهگذرآن فضایل اخلاقی را به ملکات اخلاقی مبدل سازد.
یکی از رسالتهای تربیتی خانوادههای مهدوی، تربیت نسل مستعد و مهیا از نظر علمی و عملی برای یاوری و اجرای منویات امام زمان است. خانههای نورانی به نور ولایت و امامت، کانون تربیت سربازان امام زمان و عهدهدار پرورش دادن یاوران جان بر کف برای حضرت هستند که تربیت دینی آنان بر اساس قرآن و عشق پیامبر و آل پیامبر میباشد.
و اساس تربیت دینی مدخلیت در سبک زندگی دارد ، یعنی باید برای داشتن یک زندگی دینی ، یکی از مواردی که به آن توجه کرد بحث تربیت دینی فرزندان است که آن ها را برای یک زندگی دینی و متعالی آماده کرد و در این عصر که عصر انتظار به حساب می آید باید سبک زندگی ما مسلمانان طبق روایات معصومین صورت گیرد.
سبک زندگی، همواره بعنوان یکی از اساسی ترین امور راهبردی در زندگی فردی و اجتماعی هر انسانی مورد توجه است. آنچه در این میان سبب اختلاف درسبک زندگی بین جوامع مختلف، افراد یک اجتماع و در نگاه جزئی تر حتی اعضاء یک خانواده است، نوع نگاه وکیفیت فهم آن ها نسبت به زندگی است. باهمین تفاوت دیدگاه است که اختلاف سلایق گوناگون درشیوه زندگی افراد مشاهده می شود.
این همان نکتهای است که رهبر معظم انقلاب در بیانات خود درباره سبک زندگی بدان اشاره فرمودند: »فشار اجتماعی و سبک زندگی، تابع تفسیر ما از زندگی است: هدف زندگی چیست؟ هر هدفی که ما برای زندگی معین کنیم، برای خودمان ترسیم کنیم، به طور طبیعی، متناسب با خود، یک سبک زندگی به ما پیشنهاد میشود. یک نقطهی اصلی وجود دارد و آن، ایمان است.
یک هدفی را باید ترسیم کنیم - هدف زندگی را - به آن ایمان پیدا کنیم. بدون ایمان، پیشرفت در این بخشها امکانپذیر نیست؛ کارِ درست انجام نمیگیرد. حالا آن چیزی که به آن ایمان داریم، می تواند لیبرالیسم باشد، می تواند کاپیتالیسم باشد، می تواند کمونیسم باشد، میتواند فاشیسم باشد، می تواند هم توحید ناب باشد؛ بالاخره به یک چیزی باید ایمان داشت، اعتقاد داشت، به دنبال این ایمان و اعتقاد پیش رفت. مسئلهی ایمان، مهم است. ایمان به یک اصل، ایمان به یک لنگرگاه اصلی اعتقاد؛ یک چنین ایمانی باید وجود داشته باشد. بر اساس این ایمان، سبک زندگی انتخاب خواهد شد.
دراین مقاله به این دو مسئله مهم یعنی تربیت دینی و سبک زندگی- با توجه به اینکه در عصر انتظار منجی عالم بشریت بسر می بریم- می پردازیم ، امید است مورد توجه خوانندگان قرار گیرد.
مفهوم تربیت
واژه تربیت، از ریشه » ربو« به معنای افزودن و رشد و نمو کردن آمده. - افریقی مصری، بی تا - و اصطلاح ربا نیز از همین خانواده بوده و معامله ای است که موجب رشد وافزایش پول می گردد و از نظر وآژه شناختی زبان عربی، تربیت از باب تفعیل است که بیانگر تأثیری یک جانبه در فراگیر می باشد؛ یعنی متربی، منش و رفتاری را از مربی فرا می گیرد.
در واقع تربیت فرایندی است که طی آن، مربی می کوشد با توجه به نگرش ها؛ بینش ها و جنبه های خاص تربیتی خود، متربی را به سمتی سوق دهد. اما بر خلاف این معنای ظاهری، تربیت متضمن یک معنای تعاملی دو سویه می باشد. می توان گفت در این فرآیند بخشی از عناصر و متغیرها از ناحیه مربی و برخی دیگر از جانب متربی ارائه می شود و اگر این گونه نباشد، از دیدگاه تربیتی این مفهوم معادل واژه تلقین یا القا خواهد بود
تعریف کلی که تا حد بسیار پذیرفتنی است به عنوان مبنا و محور بحث ذکر می شود: » تربیت« عبارت است از هر گونه فعالیتی که معلمان و والدینی یا هر شخص دیگری به منظور اثر گذاری بر شناخت، نگرش، اخلاق و رفتار یک فرد دیگر، بر اساس اهداف از پیش معین شده انجام می دهد.
بنابراین تربیت به معنای فراهم آوردن زمینه های فزونی و پرورش است و اگر درباره جسم طفل به کار می رود به این دلیل است که تغذیه مناسب طفل را به رشد و نمو می رساند.
تربیت نیکوی والدین یعنی فرزند خویش را از اخلاق زشت، تهذیب و پاکیزه کرد و به صفات نیک و زیبا آراسته نمایند.
تربیت یکی از موضوعات بسیار مهم در میان فلاسفه قدیم و حتی جدید و متخصصان آموزشی و پرورشی و روان شناسی می باشد. درعلم حقوق تربیت اینگونه تعریف می شود: تربیت طفل عبارت است از آموختن ادب اجتماعی و اخلاق که متناسب با محیط خانواده اوست.
