بخشی از مقاله
چکیده:
مشاوره بیمار، اساس و مبنای فعالیت داروخانه اخلاقی - داروخانه اخلاقمحور - و مراقبتهای دارویی با کیفیت بالا میباشد. مشاوره موجب افزایش رعایت رژیم های تجویزی توسط بیمار شده و مانع از تداخلات دارویی و خطاهای تجویز دارو می-شود. در عین حال مشاوره موجب افزایش رضایت آگاهانه شده و داروسازان را از خطرات حقوقی مصون می دارد.
با این حال، تغییرات اقتصادی، اجتماعی و فناوری در عملیات دارویی، داروسازان جامعه را مجبور به انتخاب بین ملزومات حرفهای خود برای مشاوره بیماران و اهداف کسب و کار می کنند. قانون گذاران فدرال و ایالتی، قوانینی را تصویب کرده اند که داروسازان را ملزم به مشاوره بیماران می کنند با این حال این قوانین دارای نتایج ترکیبی و مختلفی بودند. این مقاله استدلال می کند که معمای مشاوره بیماران توسط دارو خانه ها می تواند از طریق آموزش اخلاقی بیشتر و باورهای اخلاقی، قابل حل باشد نه اینکه تنها بر ملزومات اجباری قانونی تاکید شود.
مقدمه
تعارض بین اخلاق و کسب و کار در داروخانه جامعه - یا موسوم به داروخانه خرده فروشی - ، قدمتی به میزان خود حرفه تولید دارو دارد - کرونوس 1975، لادینسکی 1971، کوینی . - 1964 دلیل بروز تضاد این است که داروخانه جامعه یک کسب و کار است ولی داروسازان جامعه متخصصان بهداشت و درمان هستند. داروسازان جامعه در کسب و کار فروش دارو مشغول بوده و در عین حال دارای مسئولیتهای اخلاقی و حقوقی در قبال بیماران خود هستند. آییننامه اخلاق اتحادیه داروسازی امریکا، اولویت را به کرامت و رفاه بیماران میدهد. بر اساس این آییننامه:
· داروساز به روابط تعهدمندانه بین بیمار و داروساز احترام می گذارد
· داروساز با مراقبت، مهربانی و رفتار معتمدانه، موجب بهبود بیماران می شود
· داروساز به استقلال و کرامت هر بیمار احترام می گذارد
این تعهد به کرامت و رفاه بیماران زمانی به خطر می افتد که داروسازان اجازه دهند تا اهداف کسب و کار بر رفتار آن ها اثر گذاشته و آن ها را کنترل کنند. برای مثال، داروسازان زمانی با این تضاد مواجه می شوند که آن ها تصمیم به فروش دخانیات و مکمل های غذایی غیر ضروری به افراد بگیرند، یا این که برای بیماران خدمات درمانی نسخه بنویسند، و یا این که معادل های دارویی ارزانتر را توصیه کنند
در این مقاله ما به بررسی همه این شرایط تضاد آمیز نمی پردازیم بلکه هدف ما بحث در مورد این است که آیا تضاد بین اخلاق و کسب و کار می تواند اثرات نامطلوبی بر روی مشاوره بیماران در داروخانه جامعه داشته باشد یا نه. اگرچه دولتها برخی از قوانین اجباری را برای بهبود و ارتقای مشاوره بیماران تصویب کرده اند از جمله مصوبه اصلاح بودجه عمومی1990 1 ، استدلال ما این است که تقویت تعهد در قبال اقدامات اخلاقی، بهترین راه حمایت و پشتیبانی از مشاوره بیمار در داروخانه جامعه است.
تعهد برای مشاوره بیماران
صرف زمان برای مشاوره بیماران یکی از مهم ترین عناصر عملیات داروخانه اخلاقی است. اولا، مشاوره نقش مهمی در تبعیت و رعایت رژیم های تجویز ایفا کرده و از این روی به ارتقای سلامت بیماران کمک می کند. بیماران برای مصرف دارو های خود و اجتناب از تداخلات دارویی خطرناک، آلرژی های دارویی و فعالیت هایی که نباید ضمن مصرف دارو صورت گیرد نیاز به مشاوره مناسب دارند
مشاوره بیمار می تواند به کاهش خطرات تجویز کمک کند و عدم مشاوره مناسب می تواند به تجویز داروی ناکارامد، اتلاف پول، مصرف بیش از حد دارو، بیماری، آسیب، رنج و حتی مرگ شود
داروسازانی که قادر به مشاوره مناسب بیماران خود نمی باشند تحت پیگرد قانونی قرار گرفته و حتی در صورتی که مصرف دارو اثر نامطلوبی بر سلامت و ایمنی بیماران داشته باشد به سهل انگاری مجرمانه متهم می شوند
به طور کلی، مشاوره با کیفیت بالا یکی از ابزار های بسیار موثر در اطمینان از دست یابی به برایند های مطلوب بیماران در مراقبت های دارویی باشد
دوما، بیماران برای این که از کرامت، استقلال و رضایت آگاهانه خود دفاع کنند نیاز به مشاوره دارند. در صورتی که بیماران انتخاب آزادنه و آگاهانهای در خصوص بهداشت و درمان داشته باشند؛ آن ها باید اطلاعاتی را در مورد داروهایی که مصرف می کنند کسب کنند
وقتی که بیماران اطلاعات دارویی مهم را ندارند نمی توانند انتخاب های آزاد و آگاهانه انجام دهند و داروسازان نقش مهمی در انتشار اطلاعات پزشکی و دارویی به بیماران ایفا می کنند. سوما، مدل حمایت از بیمار در فعالیت داروخانهای نیز اشاره به تعهد در قبال مشاوره به بیماران دارد زیرا یکی از بهترین شیوه های بهبود و افزایش علایق بیماران این است که اطلاعات مورد نیاز را برای مسئول بودن و تصمیم گیری موثر به آن ها داد
چهارما، مدل تعهد عملیات داروخانه ای اشاره به تعهد قوی به مشاوره بیمار دارد زیرا مشاوره نقش مهمی در تثبیت و حفظ اعتماد بین داروسازان و بیماران ایفا می کند
اگرچه بسیاری از داروسازان به اهمیت مشاوره بیمار پی برده اند، عوامل اقتصادی و اجتماعی مانع از تحقق یافتن این عنصر از اقدامات اخلاقی داروخانهای می شوند.
دارو خانه جامعه در دهه 1990
در دوره های گذشته، داروسازان در ارایه مشاوره به بیمار مختار بوده اند. در دهه 1960 میلادی، بسیاری از داروخانه ها خصوصی شده و توسط تاجران و داروسازان محلی اداره می شوند. در این شرایط، داروسازان روابطی قوی را با بیماران خود برقرار کرده و آن ها زمانی را صرف صحبت با بیماران در مورد داروهایشان می کنند. داروسازان بهتر قادر بودند تا رفتار متناسب با شان اجتماعی بیماران داشته باشند و و نقش حامی بیمار را ایفا کنند
اگرچه داروخانه جامعه یک شرکت خصوصی است، اهداف کسب و کار نمی تواند تهدیدی برای مشاوره بیمار باشد زیرا مشاوره بیماران نقش مهمی در رضایت مشتری و سود اوری ایفا می کند. داروخانه هایی که مشاوره بیمار با کیفیت بالا ارایه ندادند، مشتریان خود را از دست دادند. با این حال، چشم انداز داروخانه جامعه در امریکا - و مناطق دیگر - در طی سه دهه گذشته تغییر یافته است زیرا داروخانه هایی که دارای مالکیت و اداره محلی هستند، از زنجیره های داروخانه ملی، داروخانه های با سفارش ایمیلی، داروخانه هایی که دارای پنجره ای هستند فرد با اتومبیل در کنار آن توقف کرده و بدون نیاز به پیاده شدن دارو را می گیرد، و داروخانه هایی با سوپرمارکت ها و فروشگاه های زنجیره ای بهره می برند
در این اثنا، یک خطر بزرگ وجود دارد که آن هم این است که مشاوره بیمار با کیفیت بالا به زودی از بین خواهد رفت. برای افرادی که به فکر درامد زایی هستند، مشاوره بیمار به عنوان اتلاف و وقت انرژی است و هیچ کمکی به افزایش سود نمی کند. یک شیوه پول دراوردن در داروخانه جامعه در 1990، ارایه تجویز های کم هزیته و راهبرد ها و خدمات مختلف برای جذب مشتری بود. وقتی که داروخانه ها مبلغ یکسانی را برای دارو های عمده می پردازند، مدیریت اغلب سعی در کاهش هزینه ها با پس انداز و صرفه جویی در بازار و هزینه های منابع انسانی خواهد داشت.
