بخشی از مقاله
چکیده احادیثی که از پیامبر خدانقل گردیده پیرامون این مسئله زیاد است اما در صحیحین در این مورد حدیثی روایت نشده اما در دیگر کتب و احادیث - صحاح سته غیر از بخاری و مسلم - بکثرت یافت می شود به همین خاطر اقلیتی از علمای اهل سنت معتقد به نیامدن حضرت مهدی عج می باشند و می فرمایند مهدی همان حضرت عیسی است اما اکثر علماء معتقد به متولد شدن حضرت مهدی عج در آخر زمان می باشند.در هر حال، نهان زیستی آن حضرت بدین معناست که دور از چشم مردمان ولی در زیر همین آسمان کبود بسر می برد.
اگر برخوردی هم برایش پیشامد کند، اغلب ناشناخته می ماند ودیدار هایش با شیعیان تنها به اذن خداست. تحصیل کمال واقعی انسان، پس از ختم نبوت، به پیروی از رهنمودهای امام هر عصر وابسته است که پیروی نیز بدون معرفت و شناخت امام ممکن نیست. از این رو، شناخت ویژگی ها و اوصاف ائمه اطهار - ع - در سیر تکامل فردی و اجتماعی افراد و تحقق ایمان صحیح اهمیت دارد. بنابراین به دلیل شرایط خفقان باری که خلفای عباسی ایجاد کرده بودند، حضرت مهدی - ع - پس از تولد، یک دوره زندگی نیمه مخفی را آغاز کردند. در این دوره که تا شهادت امام عسکری - ع - ، ادامه داشت، تعداد بسیار اندکی از شیعیان، به دیدار ایشان نایل شدند از آن پس، دوره امامت امام دوازدهم - ع - و مرحله خطیر زندگی آن حضرت که به دوره غیبت معروف است، آغاز می شود....
مقدمه مقوله امامت و جانشینی پیامبر اکرم - ص - ، همواره به عنوان یکی از مباحث مهم اعتقادی مسلمانان در طول تاریخ مطرح بوده است. در دیدگاه شیعه، اهداف نزول کتاب های آسمانی و ارسال پیامبران الهی، هنگامی به طور کامل تحقق می یابد که ختم نبوت با نصب امام معصوم همراه باشد. امام همه ویژگی های پیامبر به جز دریافت وحی را داراست که با ولایت تکوینی و ولایت تشریعی و از بین بردن نارسایی های موجود، زمینه را برای رسیدن انسان به کمال معنوی فراهم می کند.پیامبر اکرم - ص - ، در سال دهم هجری، هنگام بازگشت از حجه الوداع، با نازل شدن آیه »الیوم اکملت لکم دینکم واتممت علیکم نعمتی«از سوی خداوند مأمور شدند در محلی به نام »غدیر خم«، انتصاب علی بن ابی طالب - ع - به مقام امامت را به آگاهی مردم برسانند.
ابو جعفرمحمّد بن جریر طبری; تفسیرگر و تاریخ نگار نام دار اهل سنت در اشاره به این واقعه می نویسد:»پیامبر اکرم - ص - در منطقه غدیر خم فرمودند: جبرییل از سوی خداوند دستور آورد که در این جایگاه بایستم و به سفید و سیاه اعلام کنم که علی بن ابی طالب - ع - ، برادر من، وصی من، جانشین من و امام پس از من است.«البته آن چه گفته شد به اعلام همگانی و رسمی و بیعت گرفتن از مردم مربوط است; زیرا رسول خدا - ص - در دوران رسالت، بارها با بیان تعداد امامان و نام بردن از آنان، مسأله امامت را تبیین کرده بودند.
هنگامی که آیه »یا ایها الذین امنوااطیعواللّه و اطیعوالرسول واولی الامر منکم«نازل شد، جابر بن عبداللّه انصاری از پیامبر پرسید: »اولی الامر« که اطاعت شان در ردیف اطاعت شما به حساب آمده است، چه کسانی هستند؟ پیامبر اکرم - ص - در پاسخ فرمودند: »آنان جانشینان من و پیشوایان مسلمانان هستند. نخستین آنان، علی بن ابی طالب و پس از او فرزندش، حسن و... به این ترتیب یکایک ائمه اطهار - ع - را نام بردند.
هنگامی که به امام دوازدهم رسیدند، با این تعبیر از ایشان یاد کردند که: »ثمسّمیمحمّد وکنیّی حجهاللّه فی ارضه وبقیّه فی عباده ابن الحسن بن علی...; سپس هم نام حمّد، هم کنیه من، حجهاللّه و بقیهاللّه در بین مردمان، فرزند حسن به علی - ع - هستند....«تحصیل کمال واقعی انسان، پس از ختم نبوت، به پیروی از رهنمودهای امام هر عصر وابسته است که پیروی نیز بدون معرفت و شناخت امام ممکن نیست. از این رو، شناخت ویژگی ها و اوصاف ائمه اطهار - ع - در سیر تکامل فردی و اجتماعی افراد و تحقق ایمان صحیح اهمیت دارد.
به گونه ای که با تعابیر گوناگون از پیامبر اکرم - ص - روایت شده است:من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه.هر کس بمیرد و امام زمان خود را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است.بدیهی است شناخت امام، مراتبی دارد که هر مرتبه از آن، به بخشی از نیازهای افراد در زمینه های خاص پاسخ می گوید و آنان را به معرفت و کمال رهنمون می سازد. ابوالادیان می گوید: من خدمت حضرت امام حسن عسکری ع می کردم. نامه های آن حضرت را به شهرها می بردم. در مرض موت، روزی من را طلب فرمود و چند نامه ای نوشت به مدائن تا آنها را برسانم.
