بخشی از مقاله
چکیده
با توجه به اینکه وجود ماده تاریک در ابعاد کوچک موجب ناهمگنی فضا – زمان می شود، سعی بر آن است که خمش نور را با بهره گیری از روش ریندلر، در اطراف متریک متقارن کروی و ناهمگن زیکر – زافرون که می تواند توجیه کننده ماده تاریک باشد را بررسی کنیم.
مقدمه
در حال حاضر رصدهای نجومی وجود مادهی تاریک را در مقیاسهای مختلف عالم، از کهکشانها گرفته تا خوشههای کهکشانی و مقیاسهای کیهانی، به اثبات رسانیده است]١, ٢.[ یکی از روشهای مهم برای پی بردن به وجود ماده تاریک در عالم، بررسی خمش نور در اطراف هاله های تاریک کهکشان ها - یا خوشه های کهکشانی - است. به دلیل آنکه مسئله ماده تاریک در ابعاد کوچک کیهانی قابل طرح است، بنابراین در چنین شرایطی متریک توصیف کننده فضا- زمان می بایست در برگیرندۀ ناهمگن بودن عالم در ابعاد کوچک باشد.
بعضی از این مدل ها می تواند توجیه کننده ماده تاریک باشد. یکی از معروفترین آن ها، مدل زیکر – زافرون]٣[ است که قادر به توجیه ماده تاریک در فضا -زمان همسانگرد و ناهمگن می باشد]۴[مسلماً. این مدل اگر بخواهد ماده تاریک را در اطراف کهکشان توجیه نماید، باید دارای چگالی انرژی باشد که به صورت 1 باشد، یعنی با r2 افزایش فاصله از مرکز، کاهش یابد. در این مقاله سعی بر آن است که خمش نور را در فضا – زمان ناهمگن زیکر-زافرون ، با بهره گیری از روش ریندلر ]۵[ و بدون در نظر گرفتن ثابت کیهان شناسی - به دلیل موضعی بودن محاسبات - بررسی کرده و در نهایت این محاسبات را در اطراف هاله های تاریک کهکشان که توسط همین متریک توجیه می گردد را بدست آوریم.
