مقاله در مورد مدیریت بحرانهای صنعت گردشگری

بخشی از مقاله

مدیریت بحرانهای صنعت گردشگری

تحلیل CGE از حادثه 11 سپتامبر

دیریت بحرانهای صنعت گردشگری: تحلیل GGE از حادثه 11 سپتامبر
شواهد زیادی وجود دارد که کاهش تقاضای ناگهانی و غیرمنتظره ای در صنعت گردشگری یک یا چند کشور به وجود می آید. سیاست گذاران با وضعی خطرناک مواجه شده اند بدین ترتیب که چگونه می توانند چنین بحرانهایی را در غیاب تحقیقات تأثیرات مربوطه واکنشهای مختلف، حل و فصل نمایند. کاهش تقاضا در صنعت گردشگری ایالات متحده در پی 11 سپتامبر، مثال روشنی از

بحران در این صنعت است. اگر چنین رکوردی طبیعت موقتی داشته باشد سیاست دولت گرایش به هدف گذاری در جهت کاهش سطح خرید و فروشی است که اتفاق خواهد افتاد. اگر این رکود دائمی تشخیص داده شود، سیاستهای دولت به سمت هدف گذاری در جهت انجام خرید و فروش به شکل متعادل اقتصادی جدید در کاهش گرایی خواهد بود. این مقاله، راه های سنجیدن قیمته

ای خرید و فروش را در مدل GGE بررسی می کند و سیاست دولت را که چگونه می تواند به سمت کاهش قیمتها هدفمند شود را ارزیابی می کند.
ما مدل تنظیم اقتصادی کلی و قابل محاسبه ای متعلق به ایالات متحده در جهت بررسی تأثیرات 11 سپتامبر طرح ریزی کرده ایم القا شده از بران صنعت گردشگری و واکنشهای سیاسی واقعی و بالقوه به این بحران مدل GGE ابزار مناسبی در ارزیابی بحرانهای صنعت است به دلیل اینکه به گردشگران اجازه می دهد تا مجموعه ای از اجناس را خریداری کنند. نگهداری حسابها برای تأثیرات تنظیم اقتصادی کلی و طرح ریزی واکنش های دولت نسبت به بحران را ایجاد می کند. این مدل یک مدل 98 قسمتی استاتیک از اقتصاد ایالات متحده است با مشخصات 23 نوع نیروی انسانی جهت مهیا ساختن طرح ریزی واکنشهای شغلی 11 سپتامبر. تقاضاهای گردشگری به عنوان کاربردهای GES بر روی خدمات و کالای گوناگون با تقاضاهای مختلف از گردشگران تجاری واسطه داخلی و خارجی که هر کدام مسافرتهای گردشگری هوایی و غیرهوایی داشته اند، مشخص شده اند بحرانهایی که بر گردشگری سفر هوایی ایجاد شده است مقایسه شده است با تأثیراتی که 11 سپتامبر بر روی تقاضا برای سفر داشته است و فشار منجر شده بر روی رفاه اجتماعی، GDP و اشتغال زایی محاسبه شده است. سطوح تعادل اقتصادی سازنده که در علم اقتصاد وجود دارد

بررسی شده اند. علاوه بر این راندمان بررسی های دولت فدرال جهت خنثی کردن کاهش تقاضای حمل و نقل هوایی تشکیل شد. راندمان سایر فعالیتهای ممکن دولت فدرال نیز طرح ریزی شد.
این مدل ساخته شده است از مجموعه ی اطلاعاتی که از منابع ملی قابل محاسبه آمریکا گرفته شده است. جدول ورودی و خروجی از جدول مبنای ورودی و خروجی سال 1997 گرفته شده است، با اطلاعات اضافی در مورد GDP به وسیله درآمد ملی و صنعت اطلاعات سود و زیان تولید

که برای به روز درآوردن این جدول استفاده شده است که برای ساختن SAM که ایالات متحده را در سال 2001 بدون تأثیرات 11 سپتامبر نشان می دهد. سایر منابع سود و زیان ملی ایالات متحده جهت ساختن ماتریس تقاضاهای گردشگران به وسیله تولید و نوع توریست مورد استفاده قرار گرفته است.
ما دریافتیم که پرداخت سوبسیدهای هدف دار بخش های خاص و کاهش مالیات مؤثرترین راه های مدیریت بحران گردشگری هستند. واکنش های اولیه دولت فدرال به بحرانها در بی اثر کردن کاهش تقاضای گردشگری مؤثر بود، ولی آنقدر کافی نبود که کارآفرینان را از تأثیرات آن مصون نگه دارد. درخواستها برای تخفیف مالیات کلی گردشگری و تجارتهای گردشگری تأثیر بسیار کمتری داشتند در نجات دادن خسارتهای شغلی در صنعتهای گردشگری مربوطه.
1- مقدمه
سهم گردشگری و مسافرت به کشورهای در حال توسعه و صنعتی در حال حاضر بسیار مهم است که هرگونه رکودی در سطح این فعالیت در صنعت قابل ملاحظه است. واکنشهایی که فراتر از فعالیتها ادامه می یابند مستقیماً با صنعت گردشگری، به ویژه خطوط هوایی، هتلها و تهیه مایحتاج عمومی، با بخشهایی که کالاهای نهایی یا واسطه تهیه می کنند در ارتباط هستند که توسط مؤسسات تجاری و کارمندان در صنعت خریداری می شوند. بنابراین تمامی بخشهای اقتصادی تحت تأثیر کمترین یا بیشترین توسعه قرار می گیرند. واکنش کلی گردشگی و سازمانهای مسافرتی مربوطه به کاهشهای قابل توجه در تقاضای گردشگری، تبلیغ کردن دولت به اجراء کردن سیاست هایی جهت جبران رکود اقتصادی می باشد. سیاستمداران با تصمیم مشکلی روبرو می شوند که اگر هر قانونی که وضع می شود به ویژه از زمانی که اجراء بسیاری از قوانین سیاسی پرخرج است و تأثیرگذاری مربوطه از قوانین جایگزین تفاوت می کند.
سیاستمداران با سه مسئله که مربوط به هرگونه رکودی در فعالیت گردشگری می شود، مواجه می شوند.
اولین مسئله این است که آیا این رکود به اندازه کافی بزرگ و مهم است مستحق جبران باشد. اطلاعاتی که مربوط به این مسئله می شود، شامل اندازه کاهشها در درآمد مربوط به فعالیتهای گردشگری و مسافرت، پراکندگی تأثیرات ایجاد شده در کنار سایر بخشهای اقتصادی و تأثیرات

مربوط به رفاه اجتماعی می شود. دومین مسئله مدت رکود است. اگر بحران اقتصادی به طول انجامد و یا حتی دائمی گردد، سیاست گذاران می بایست توجه خود را در جهت به حداقل رساندن قیمتهای تنظیم شده معطوف سازند. به طوری که اقتصاد به سمت یک تعادل جدید حرکت کند. اگر بحران دارای طبیعی موقتی بود، نگرانی می بایست جهت مصون کردن اقتصاد از تأثیرات مضر این بحران باشد. مسئله سوم سیاستهایی است که انتخاب می شوند. در این متن سیاس

ت گذاران احتیاج دارند به ارزیابی مزیتهای واکنش های گوناگون سیاسی و رسیدگی به ترکیب سیاستها و نرخ های تخفیف که بسیار مؤثر است در بالا بردن درآمد و محدود ساختن قیمتهای تنظیم شده تقاضا در گردشگری به ویژه در روابط سلامتی و امنیتی حساس است. لیست مواردی که تقاضا در گردشگری رکود غیرمنتظره و ناگهانی داشته است طولانی است و شامل تأثیرات جنگ Gulf سال 1991 برروی گردشگری در خاورمیانه، دریای مدیترانه و سایر کشورهای اروپایی، حمله های تروریستی در سال 1997 در LUXOR مصر، مبارزات کوزوو در سال 1999، تأثیرات شیوع بیماریهای دهان و پا در انگلستان در سال 2001، و اخیراً نیز تأثیرات حمله های تروریستی یازدهم سپتامبر در ایالات متحده و حمله های تروریستی در مالی و کنیا می شود در بسیاری از این موارد که دولتها واقعاً اهمیت رکود گردشگری را تشخیص داده اند و یک واکنش سیاسی را تأیید کرده اند، از تحقیقات در فضایی کار کرده اند که تعداد کمی به سمت مزایای متعادل ساختن واکنشهای سیاسی هدایت می شده است.
مورد حمله های تروریستی 11 سپتامبر در US، مثال قابل توجهی از تصمیم گیری های مشکلی است که سیاست مداران با آن روبرو شده اند. در پی آن اتفاقها، کاهش در درآمدها و شغلها باعث تأثیرگذاری بر روی مسافرت و گردشگری در تمام اقتصاد ایالات متحده شد. واکنش دولت فدرال با عمل امنیت حمل و نقل هوایی و سیستم برقراری تعادل ثابت که تا روز 22 سپتامبر اجرا شد، سریع بود. این عمل، قرضها و خسارتهایی به خطوط هوایی دولت فدرال وارد کرد همچنین سایر قوانین امنیتی و عملیاتی را به وجود آورد. اتحاد اصلاحیه صنعت گردشگری برگرفته از 25 سازمان صنعت گردشگری و مسافرت، یک برنامه 6 ماده ای را پیشنهاد کرد به این ترتیب که سطوح فعالیت در صنعت گردشگری و مسافرت در ایالات متحده به زمان قبل از وقایع 11 سپتامبر برگردد. این برنامه تشکیل شد از مجموعه ای از قوانین سیاسی شامل اعتبارات مالیاتی نیروی کار و مسافران، برنامه های وامهای تجاری، توسعه مستمری برای شبکه خسارتهای عملیاتی، و دولت سرمایه گذاری بخش خصوصی جهت تبلیغ در تحریک مسافرت به ایالات متحده. سیاست گذاران دولت با تصمیم مشکلی روبرو شدند که چگونه با وجود قیمتهای مختلف و تأثیرپذیری مربوطه از قوانین گوناگون، عکس العمل نشان دهند.
انتخاب واکنشهای سیاسی می بایست، تصوراً بر مبنای تخمین قبلی از شدت و انتشار فشار رکود و فشاری که از قوانین متناوب سیاسی در کنار بخشهای مختلف اقتصادی است باشد. تعداد مطالعاتی که تأثیرات واکنشهای سیاسی را نسبت به بحرانهای گردشگری از بُعد اقتصادی را نشان داد کم است، اگرچه تعدادی مطالعات غیراقتصادی از گردشگری، توریسم و عدم ثبات سیاسی نیز وجود دارد.
این مطالعات شامل بررسی Sonmez (1998) و کتاب قبل تپمیزام و منزفیلد (1996) است.
در همین اواخر مونمز، آپوستولوپولوس و تارلو (1999) در خصوص مدیریت فشار تروریسم از بُعد سازماندهی فشارهای کار مدیریت بحران و آماده سازی اطلاعات، بحث کرده اند. تفاوتهای فرهنگی-عرضی در درک بی ثباتی سیاسی عوامل تنفر توسط صدیقی، ناتال و تاچارس بررسی شد. (2001)
تخمین میزان فشار اقتصادی ناشی از تغییرات در تقاضای مسافرت و گردشگری با استفاده از

تحلیل جدول ورودی و خروجی به دست آورده شده است (به عنوان مثال، فلچر و آرچر 1991، آلچر و فلچر 1996، هنری و دین 1997). طرح ریزی IO مدرن تحقیقی راه خوبی برای به دست آوردن محاسبه فشارهای بخشهای داخلی انواع مختلف بحرانهای خارجی یک اقتصاد است. اما طرح ریزی IO برگرفته از تعدادی فرضیه است از قبیل دستمزدها و قیمتهای تثبیت شده که ممکن است برای فضاهای اقتصادی خاص مناسب نباشد. تعدادی از این فرضیه ها در برخی مطالعات کمرنگ شده

اند، به عنوان مثال اندرو (1997)، واگنر 1997، جن سن و وانهیل 2002. یک اسلوب شناسی جایگزین معرفی شده که قابلیت انعطاف در هزینه های عوامل تولید و محصول نهایی همچنین هماهنگی دخل و خرج را دارد، تحلیل CGE یا تعادل کلی محاسبه پذیر نامیده می شود. امروزه این اسلوب شناسی به منظور بررسی فشارهای اقتصادی صنعت توریسم و گردشگری در تعداد محدودی از کشورها نظیر UK، اسپانیا، هاوایی، اندونزی و استرالیا و در موارد کلی تر، مورد استفاده قرار گرفته است. این اسلوب شناسی دارای سابقه طولانی در زمینه تجارت و توسعه بین المللی می باشد (بررسی شده توسط ------------)
طرح ریزی IO در تقاضای نهایی از قبیل افزایش (یا کاهش) در هزینه مربوط به توریستها تغییر ویژه ای داده است و تأثیرات این تغییر در تمام اقتصاد با هر یک از تقاضاهای بخش توسعه یافته (تعهد شده) جهت محصولات واسطه ای که منجر به توسعه بیشتر در دیگر بخشها می شود، قابل ردیابی و مشاهده است.
این تکنیک اغلب با استفاده از تأثیرات القا نشده یک سلسله اعمال محرک و در عین حال مجاز در پی افزایشها (کاهشها) در درآمد دولت و خانواده، منجر به افزایش ها (کاهش ها) در مصارف خصوصی و هزینه های دولتی می شود.
قطعاً هیچ محدودیتی در بکارگیری عوامل خدماتی نظیر نیروی کار و سرمایه که در هر میزان از نرخ دستمزد تثبیت شده قابل دسترسی هستند وجود ندارد. به دلیل اینکه نرخهای دستمزد تغییر نمی کند و همچنین به خاطر ساختارهای رقابت آمیز و محصول ساده در مدلهای IO، هزینه ها ثابت در نظر گرفته می شود. اما در واقعیت دستمزدها و هزینه ها زمانیکه اقتصاد به وسیله یک بحران قابل توجه تعدیل می شد، تغییر می کند.
پس از 11 سپتامبر کاهش قابل ملاحظه ای در هزینه های بنگاه های اقتصادی توریستی نه تنها در ایالات متحده بلکه در سرتاسر جهان رخ داد. برخی کارگران که به علت این بحران بیکار شده بودند شغلی با درآمد کمتر در سایر بخشهای اقتصادی پیدا کردند. متوسط دستمزد کارگرانی هم که شغل خود را از دست نداده بودند به دلیل کاهش ناگهانی حجم کار تمام وقت و در درازمدت به علت افزایش کمتر دستمزد سالیانه و یا به دلیل کاهش دستمزد واقعی کاهش پیدا کرد.
انعطاف پذیری بین هزینه در دستمزد جزءِ لاینفک مکانیزمهایی است که به علت آن اقتصاد به وسیله ی یک بحران متعادل می شود و بنابراین مهم است که تأثیرات این گونه انعطاف پذیری ها زمانی که بحران اتفاق می افتد در مدل سازی اقتصاد بحران زده گنجانده شود.
تحلیل IO با عدم توجه به انعطاف پذیری بین هزینه و دستمزد، توانایی کارگران برای یافتن شغل در سایر قسمتهای صنعت را نادیده گرفتن است و بنابراین تأثیری را که کاهش تقاضا بر روی GDP و بیکاری دارد دست بالا گرفته است.
روش های مدل سازی IO مشکلاتی را نیز در مدلسازی تأثیرات هزینه ها دارد. نقطۀ تمرکز اصلی این نمونه ها دنبال کردن بحرانهای تقاضای نهایی از طریق GDP است، بنابراین آنها قابلیت نمونه سازی تغییرات در نرخهای مالیات و یا یارانه را دارا می باشند. روشهای مدل سازی CGE با ایجاد اختلاف بین هزینه ای که مصرف کننده ها جهت خرید محصولات می پردازند هزینه ای که تولیدکنندگان برای تولید محصولات دریافت می کنند مالیاتها را ترکیب کرده و اجازه می دهند که ا

ین نرخ های مالیات قابل تغییر باشند.
بنابراین در حالی که روش مدل سازی IO (تحت فرضیه های محدود کنندۀ این گونه مدل سازی ها) می تواند تأثیرات یک تغییر را در مخارج دولت مشخص کند ولی نمی تواند تأثیرات یک تغییر را در نرخهای مالیات یا یارانه ها مشخص کند.
توانایی دولت برای دادن یارانه های هدفمند یا کاهش مالیات برای صنایع خاص مشکل قابل توج

ه و مهمی از واکنش در مقابل بحرانهای صنعت گردشگری است و بنابراین لازم است در یک مدل که واکنشهای دولت را مشخص می کند جا داده شود.
بنابراین روش مدل سازی CGE به طور سلسله وار و مناسبی فشارهای اقتصادی ناشی از تغییرات خارجی از قبیل آن دسته اعمالی که با تروریسم رابطه دارد و همینطور فشارهای ناشی از یک سری مقررات سیاسی مرتبط را در میزان تقاضا در صنعت توریسم و گردشگری مشخص می کند.
مانند مورد برنامه ی قانونی 6 موردی ایالات متحده، اینها شامل انواع دیگر اعتبارات، مالیاتهای موضوعه و مخارج دولت می شود.
یک مدل CGE می تواند مفاهیم متفاوتی را محاسبه کند از قبیل تفاوت بین میزان انعطاف پذیری پول و دستمزد واقعی تغییرات بازگشت سرمایه، تغییر بهره وری، میزان متناوب توانایی در بخش های اقتصادی متفاوت و محدودیت های متناوب در نیازمندی های استقراضی همگانی (عمومی).
محدودیتهای اصلی در مدل سازی CGE، وابستگی نتایج به مقادیر تخمینی از پارامترهای کلیدی و عدم محاسبه ی فاصله ی اطمینان آماری برای نتایج به دست آمده می باشد هرچند این محدودیت ها می توانند با اطمینان از این که اندازه ی پارامترها صحیح تخمین زده شده و یا با انجام یک تحلیل حساس برای محاسبه ی میزان تأثیرپذیری نتایج از تغییرات در مقادیر و پارامترها چشم پوشی کنند. این مدل بر مبنای استفاده از داده های یک جدول IO که برای یک دوره تخمین زده شده است عمل می کند تا بر مبنای واقعه ای در سئوال، به عنوان مثال مدل GGE ایالات متحده از اطلاعات جدول IO تا سال 1992 که با اطلاعات سال 1-2 به روز درآمده، استفاده کرده است. این محدودیت جدی نیست، همچنانکه عملاً ارتباط ساختاری بین بخشهای مختلف اقتصاد به ندرت در بازه های زمانی کوتاه به طور عمده تغییر می کند. مواردی که در آنها ارتباطات ساختاری به طور عمده تغییر می کند، نظیر بحران قیمت نفت به سادگی قابل تشخیص هستند، به طوری که این مدل می تواند تغییر پیدا کرده تا این موارد را محاسبه کند. بنابراین مدل CEG برای بررسی فشار ترکیبات متناوب قوانین اقتصاد خرد با تنظیمات متفاوت اقتصاد کلان، مناسب است.
این مقاله از یک مدل CGE برای تخمین زدن میزان فشار ناشی از رکود در صنعت توریسم و گردشگری استفاده می کند که در وقایع 11 سپتامبر در ایالات متحده در بخشهای مختلف اقتصاد به وجود آمد. اولین بار است که مدیریت بحرانهای صنعت توریسم در ایالات متحده، استفاده از این قبیل روشها را بررسی می کند و بر مبنای سوابق فشارهای ناگهانی حمله 11 سپتامبر که توسط گودریچ در سال 2002 تهیه شده، توسعه یافته است. این مدل برای تخمین فشارهای ناشی از واکنشهای سیاسی مختلف که ABSSA و برنامه 6 مورد در آن گنجانده شده، استفاده شده است. این مدل اطلاعاتی را که برای ارزیابی تأثیرات مربوطه از واکنشهای سیاسی متفاوت در طیف وسیعی از فشارهای این قبیل واکنشها بر روی بخشهای مختلف اقتصاد و همچنین در رابطه با معیارهای فشارهای متناوب، ایجاد قابل ملاحظه درآمد، هزینه های تعدیل نیروی کار و سرمایه و ایجاد اشتغال کاربردی است فراهم می نماید. روشهای مورد استفاده در این مقاله در خصوص مسئله ایالات متحده مشکل شده است. هرچند، این روش یک روش کاربردی و عمومی است و

مطالعه آن راههایی را نشان می دهد که در آن این مدل می تواند جهت مشخص کردن کیفیت تأثیرات انواع متناوب بحرانها و واکنشهای سیاسی ممکن مورد استفاده قرار گیرد. بخاطر مشخص کردن آن دسته واکنشهایی که تأثیر بیشتری در فضاهای مختلف دارند در مفهوم مدلسازی CGE که در آن مقادیر می توانند جهت انطباق با شرایط محیطی واقعی دنیا تغییر پیدا کنند دقیقاً این گونه است.
بخش بعدی این مقاله مختصراً واکنشهای سیاسی ای که بعد از بحران 11 سپتامبر اتفاق افتاد

و سیاست های دیگر که پیشنهاد شد را مستند می سازد.
مدل اقتصاد ایالات متحده و مزایای وابسته به ملاحظات سیاسی مختلف مورد بررسی قرار می گیرد. سپس نتایجی از این مدل به دست آورده شده و مقادیر مربوطه از این تأثیرات با بخشهای اقتصادی مقایسه می شوند. همچنین تأثیر قوانین مختلف در افزایش اشتغال و درآمد بررسی می شود.
قسمت پایانی این مقاله شامل بعضی نتیجه گیری ها و استنباطهای سیاست های مدیریتی صنعت توریسم می باشد.
2- واکنشهای سیاسی نسبت به 11 سپتامبر
میزان رکود صنعت توریسم در پی حادثه 11 سپتامبر، همانطور که بررسی شد بزرگ بود. این نمودار نرخ رشد سالیانه مسافرتهای هوایی داخلی و خارجی در فرودگاه های ایالات متحده از ژانویه سال 2000 تا ژوئن سال 2002، که نشان می دهد رکود واضحی در سپتامبر 2001 در مقایسه با 12 ماه قبل 34 درصد در مسافرتهای داخلی و 23 درصد در مسافرتهای خارجی کاهش یافته است. تا زمانی که نمودارهای ماه سپتامبر شامل دوره ای می شود که پروازهای تجاری در ایالات متحده انجام می گیرند، نمودارهای ماه اکتبر شامل این دوره نمی شود. این نمودارها، کاهش 22 درصد و 32 درصدی در مقایسه با 12 ماه قبل را نشان می دهد- سفر خارجی در ماه اکتبر حتی کمتر از ماه سپتامبر می باشد که نشان دهنده ی سیر صعودی تأثیر بحران می باشد- در ژوئن 2002 با افزایش 11 و 7 ردصد نسبت به 12 ماه قبل بهبودی نسبی اتفاق می افتد. این هنوز نسبت به رشدی که از صنعت مسافرتهای هوایی در صورتی که حمله ی 11 سپتامبر اتفاق نمی افتاد انتظار می رفت کمتر است.
واکنش های دولت فدرال به این بحران:
واکنشهای سریع دولت به حمله های 11 سپتامر شامل اعمال اجباری قانونی، کاهش عمق فاجعه، و قوانین امنیتی می شود. 11 روز بعد از حمله، کنگره عملیات ثبات سیستم و ایمنی حمل و نقل هوایی (ATSSSA) برای حفاظت از تداوم سیستم حمل و نقل هوایی ایالات متحده تشکیل شد. (کتابخانه کنگره 2001). این عملیات، موارد زیر را پشتیبانی کرد: 1) اعتبار دولتی خطوط

هوایی به ده بیلیون دلار 2) جبران خسارت خطوط هوایی به 5 میلیون دلار 3) جبران خسارت خطوط هوایی که با کاهش حق بیمه مواجه شده بود. 4) محدودیت حیطه مسئولیت خطوط هوایی در قبال اعمال تروریستی 5) اجازه تأخیر در پرداخت مالیات غیرمستقیم به خطوط هوایی 6) جبران خسرای امنیت خطوط هوایی.
قوانین ATSSSA به دو دسته نقسیم بندی می شوند: دسته اول: قوانینی هستند که برای محافظت از صنعت خطوط هوایی و مقابل نتایج حملات 11 سپتامبر وضع شده اند و دسته دوم قوانینی که برای جبران خسارات مالی و جانی ناشی از نتایج حملات وضع شده اند. اعطای اعتبار دولتی به خطوط هوایی، محدودیت مسئولیت در قبال اعمال تروریستی آینده، اجازه تأخیر در پرداخت مالیات و قوانین موضوعه جهت افزایش امنیت خطوط هوایی، همگی در راستای افزایش اعتماد برای مسافرت هوایی و جلوگیری از به چالش افتادن صنعت خطوط هوایی، طرح ریزی شده اند. بدون این قوانین، خطوط هوایی قادر به ایجاد سرمایه نبوده و بیمه ی آن توسط دلالان و واسطه ها مردود می شد. پرداخت خسارت به خطوط هوایی که با کاهش حق بیمه مواجه شده بودند و جبران خسارت افراد همگی قوانینی هستند که برای جبران خسارات ناشی از حملات 11 سپتامبر هدفمند شده اند.
پرداخت خسارات به خطوط هوایی زیر نظر قوانین ATSSSA تنها در جایی کاربرد دارد که خطوط هوایی نشان دهد که صدمات اقتصادی متحمل شده ناشی از وقایع 11 سپتامبر می باشد. خطوط هوایی می تواند خسارتی برابر مقداری کمتر از الف) زمان اقتصادی که متحمل شده و ب) سهم فروش در آگوست سال 2001، بیش از 5/4 بیلیون دلار در بخش حمل و نقل مسافر و بیش از 500 میلیون دلار در بخش حمل و نقل بار را ادعا کند. تا انتهای سال 2002 مجموعاً 6/4 بیلیون دلار به 410 شرکت حمل و نقل هوایی پرداخت شد (مؤسسه حمل و نقل 2002) و بررسی مطالبات معوقه نشان می دهد که همه ی 5 میلیون دلار بودجه ی در نظر گرفته شده جهت جبران خسارات به خطوط هوایی پرداخت شده است.
این مطلب که آیا خسارات پرداختی به صنعت هوایی به طور کامل خسارتی را که به آن تحمیل شده هنوز جای سئوال دارد. موارد زیر محتمل است:
1) میزان خسارات اقتصادی وارده به خطوط هوایی بین 3/4 بیلیون دلار تا 5 بیلیون دلار است و همه ی بودجه ی جبران خسارت پرداختی به خطوط هوایی دقیقاً این میزان را پوشانده است.
2) خسارت وارده به خطوط هوایی کمتر از 3/4 بیلیون دلار بود ولی قوانین ATSSSA آنها را قادر ساخت که آنها بیش از خسارات وارده به ایشان ادعا نمایند.
3) خسارت وارده به خطوط هوایی بیش از 5 بیلیون دلار بوده ولی محدودیت هایی که از مقامهای بالا اعمال می شد از پرداخت بیش از این جلوگیری می کرد.
به نظر می رسد مورد (3) محتملتر باشد زیرا تخمینهای اولیه از میزان خسارت وارده به صنعت هوایی از حادثه ی 11 سپتامبر از این رقم تجاوز می کند. به عنوان مثال جونز در سال 2001 در گزارش خبری از روز 13 سپتامبر بلافاصله بعد از 11 سپتامبر به زمین نشستن هواپیما 10 بیلیون دلار هزینه داشته است.
همچنین ATSSBA قوانینی را برای خطوط هوایی وضع کرد که در سایه ی این قوانین بتواند خسارت یا وام خود را بگیرد. بهتر این است که این قبیل خطوط هوایی مطمئن شوند که شرکتهایی که خدمات مسافرتی قبل از 11 سپتامبر ارائه نمی دادند به این کار ادامه می دهند. به عبارت دیگر، خطوط هوایی نمی تواند تمامی مسیرهای خود را از فرودگاههایی که خطوط هوایی دیگر کار نمی کند، باز نگهدارند. اگرچه ATSSA در مورد نگهداشتن هر مسیر خاص یا فرانکاسی که پروازها می بایست ادامه یابد، مشخص نیست این عمل ممنوعیتهایی در ورد میزان غرامتی که این قبیل خطوط هوایی به کارمندان خود می توانند پرداخت کنند را وضع کرده است.
ATSSSA در 19 نوامبر 2001 با قوانین افست حمل و نقل و هوانوردی (کتابخانه ی کنگره b 2001) ATSA که:

الف) قوانین امنیتی ای تی نظیر آموزش افسران هوانوردی، بهبود امنیت خطوط هوایی و مجوز مسلح شدن کارکنان عرشه ی پرواز به سلاح های غیرمهلک را پشتیبانی کرد.
ب) 15 بیلیون دلار جهت اجرای آن دسته از قوانین الحاقی در اختیار خطوط پرواز قرار داد.
ج) 70 میلیون دلار جهت تحقیق تحقیق و توسعه در خصوص تجهیزات ایمنی خطوط هوایی تأمین کرد.
د) مبلغ غرامت پرداختی ATSSSA را به منظور پوشش کارکنان تورهای هوایی و سایر شرکتهای

هوایی که قبلاً شامل طرح پرداخت غرامت نبودند افزایش داد.
هـ ) مسئولیت شهرداری و مسئولین شهری نیویورک را در قبال حوادث 11 سپتامبر محدود کرد.
به علاوه اقداماتی توسط دولت فدرال بین سالهای 2001 تا 2002 در رابطه با امنیت خطوط هوایی و جبران خسارات قربانیان تروریسم انجام شد (کتابخانه ی کنگره c2001 و d 2001)
طرح ائتلاف بین المللی بهبود صنعت گردشگری
ائتلاف بین المللی بهبود صنعت گردشگری (TIRC) یک گروه از اعضای این صنعت بود که به منظور تحمیل و وادارساختن دولت برای انجام اقدامات بیشتر در واکنش به 11 سپتامبر تشکیل شد و یک طرح شش موردی الحاقی را تحت عنوان خط مشی عمومی بازگرداندن سلامت اقتصادی صنعت توریسم و گردشگری امریکا به مرحله قبل از 11 سپتامبر را طراحی کرد. این شش مورد دولت را موظف کرد که:
الف) 500 دلار اعتبار مالیاتی برای هزینه ی مسافرتهایی که در امریکای شمالی با خطوط هوایی، دریایی، ریلی و یا اتوبوس یا ماشینهای کرایه ای انجام می شود و همچنین هزینه هیا هتلف و مسافرخانه را در نظر بگیرد.
ب) برنامه های پرداخت وام به شرکت های کوچک را توسعه دهد.
ج) یک اعتبار مالیاتی نیروی کار برای کارکنان صنعت توریسم و گردشگری در نظر بگیرد.
د) یک بودجه ی اساسی دولتی برای شرکت های بازاریابی در نظر بگیرد.
هـ ) گسترش تخفیف مالیاتی درآمدهای آبی به منظور قادرساختن شرکت ها برای جبران خسارات وارده به آنها در نتیجه 11 سپتامبر
و) بازگرداندن کامل کسور مالیات مخارج تفریحاتی شرکت هایی که کسری مالیات پرداختی جاری آنها تنها 50 درصد بوده است.
موضوعات هدف گیری شده در طرح TIRC در ATSSSA به عهده گرفته نشد. هرچند ATSSSA غراماتی را به خطوط هوایی پرداخت کرد ولی شرکت های شاغل در صنعت توریسم و گردشگری غرامتی پرداخت نکرد. طرح TIRC بر روی صنعت خطوط هوایی متمرکز نشد ولی اهدافی را در راستای پشتیبانی از کل صنعت توریسم و گردشگری -به ویژه شرکت هایی که در سایر بخش های حمل و نقل فعال بودند- به نتیجه رساند.
قوانینی که طرح TIRC را شامل می شدند به دو دسته می توانند تقسیم بندی شوند:
اول: قوانینی که به منظور شبیه سازی فعالیت های اقتصادی در کل صنعت به منظور جبران رکود حاصل از حوادث 11 سپتامبر طراحی شدند.
دوم: قوانینی که به منظور افزایش نقدینگی و جلوگیری از وارد آمدن خسارات عمده به شرکت ها و احتمال خروج آنها از صحنه ی تجارت پیش بینی و هدف گذاری شدند.
برنامه های پرداخت وام و بخشودگی مالیاتی در دسته ی دوم جای می گیرند.
دسته ی اول قوانین برای تولید در صنعت گردشگری یارانه های مستقیم را در نظر می گیرند نظیر غراماتی که به خطوط هوایی و همچنین به مخارج مصرفی بر روی آنها پرداخت شد، به عنوان مثا

ل اعتبار مالیاتی پیشنهادی برای مخارج و هزینه های توریسم.
دسته ی اول قوانین تأثیراتی را روی اقتصاد داشت که از لحاظ کمی قابل پاسخ دهی هستند. آنها همچنین قوانینی هستند که هزینه های قابل توجهی را به دولت تحمیل می کنند بنابراین به ویژه برای دولت ضروریست که اطلاعاتی درخصوص تأثیرات مرتبط با این قوانین را داشته باشد.
مدل CGE برای برآورد شدت این دسته از قوانین سیاسی توسعه داده خواهد شد.
قوانین بودجه:
در 12 سپتامبر 2001 رئیس جمهور آمرکا یک برنامه ی امنیتی اقتصادی به کنگره پیشنهاد کرد که هنوز توسط سنا در نیمه آگوست 2002 در حال بررسی است. بودجه ی سال 2003 (OMB,2002:406,409) شامل بندهایی برای این برنامه ی امنیتی اقتصادی، بودجه بندی برای تخفیف های مالیاتی 62 بیلیون دلاری در سال 2002 (65 بیلیون دلار در سال 2003) و 27 بیلیون دلار هزینه های مازاد در سال 2002 (8 بیلیون دلار در سال 2003) می شود. برنامه ی امنیتی اقتصادی بر روی امنیت اقتصادی و مساعدتهای کارگری ESWAA متمرکز شده است که اگر توسط سنا مورد پذیرش قرار گیرد:
الف) نرخهای مالیاتی برجی مشاغل را کاهش می دهد.
ب) برای خانواده های نیازمند کمک موقتی فراهم می کند.
ج) برای مشاغل و اموال خصوصی در شهر نیویورک در نتیجه ی حادثه ی 11 سپتامبر دچار آسیب شده اند منافع مالیاتی تأمین می کند. (محدود به نهایتاً 15 بیلیون دلار)
به علاوه ESWAA دربرگیرنده ی قوانین دیگری برای توسعه ی تعدادی از بندهای مالیاتی است که در غیر این صورت منقضی خواهد شد و همچنین بندهای مالاتی را در جهت قربانیان این حادثه در نظر می گیرد به علاوه دربرگیرنده ی بندهای فنی و متفرقه ی دیگری نیز می باشد.
شایان ذکر است که بزرگترین تأثیرات اقتصادی این برنامه ی امنیت اقتصادی باعث شکست های مالیاتی بر روی وضع مالیات مستقیم مشاغل و اشخاص می شود که مفاهیم پراکنده ای دارد و در غیر این صورت به سمت قوانین مالیاتی برای برانگیختن فعالیت های اقتصادی عمومی هدفمند شده اند.
بودجه ی سال 2003 همچنین شامل هزینه ی فوق العاده مربوط به 11 سپتامبر بر روی دفاع و امنیت ملی می شود. بودجه ی دفاعی برنامه ریزی شده است که از bn306 دلار در سال 2001 به bn331 در سال 2002 و bn369 د سال 2003 (OMB, 2002:101) افزایش یابد. هزینه ی bn48 سال 2003 افزایشی بیش از برنامه های قبلی داشت (Tobin , 2002) هزینه ی امنیت ملی در پاسخ به 11sep ایجاد شد و در سال 2003 تا 37.7bn افزایش پیدا خواهد کرد. (OMB.2002:399). Tobin در سال 2002 پیش بینی کرد مخارج مازاد امنیت ملی و دفاعی یک نتیجه فرعی مناسب و خوب با عنوان محرک مستقیم مالیاتی اقتصاد دارد و همچنین مزایای کسورات مالی پوشیده شده در لبه ی محرک اقتصادی مربوط به این هزینه ها را بررسی می کند.
او نتیجه گیری می کند که قوانین امنیت ملی و دفاعی از سال 2003 به بعد باید اجرا شوند و هرچه سریعتر به عنوان ابزاری برای شبیه سازی اقتصاد آمریکا معرفی شوند. شایان ذکر است که افزایش ترکیبی در هزینه های این دسته ها 86bn است که به ویژه از کاهش مالیاتی برنامه ی امنیتی و همچنین از قوانین ATSSSA/ATSA و برنامه ی شش موردی TIRC بیشتر است. بنابراین

این قوانین هزینه های بیشتری در پاسخ به سیاست اقتصادی 11 سپتامبر را به دولت تحمیل می کند.
مدلسازی صنعت توریسم و گردشگری در اقتصاد وسیعتر
تأثیرات تحران 11 سپتامبر و فشارهای مربوطه از واکنش های سیاسی مختلف در صنعت گردشگری و توریسم می تواند با استفاده از مدل CGE اقتصاد ایالات متحده مورد بررسی قرار گیرد. این مدل شامل 98 بخش و کالاهایی با 52 بخش سازنده، 35 بخش خدماتی و 10 بخش اصلی می شود. هر بخش از ورودی های واسطه ای گردشگری و سایر ورودی های واسطه ای هر یک از کالاهای 98 قسمتی با خدمات سرمایه ای و ورودی های 23 نوع نیروی کار استفاده می کند.
هر کدام از این بخش ها یک یا چند عدد از این 98 محصول را تولید می کند اگرچه اکثر بخش ها به طور عمده محصول خودشان را تولید می کنند. هر بخش به میزانی که تمامی اشکال مالیاتی غیرمستقیم در اقتصاد امریکا را در برمی گیرد مالیات بندی شده است. یک خانوار نمونه همه ی درآمد حق العمل کاری را دریافت می کند، مالیات های درآمد را به دولت پرداخت می کند و درآمدش را برای گردشگری و هزینه های خصوصی (غیرتوریستی) و پس انداز خرج می کند. تجارت بر مبنای این فرضیه (آرمینگتون 1969) که کالاهایی که در امریکا تولید می شوند با کالاهایی از همان رده که از خارج وارد می شوند فرق می کنند به وجود می آید. کالاهای صادراتی نیز همچنین از لحاظ کیفی نسبت به کالاهایی که برای بازار داخلی تولید می شوند فرق می کنند. این مدل بیکاری در هر یک از 23 بازار نیروی انسانی و همچنین بهره وری سرمایه را مجاز می داند.
جریانهای گردشگری برای خانواده های خصوصی -واردات گردشگری و گردشگری محلی- دولت، افراد غیرمقیم و برای هر یک از 98 بخشهای تولیدی که کالاهایی را که برای صنعت و تجارت توریسم و گردشگری استفاده می شدند، می خرند، ایجاد شده است. برای هر یک از این جریانهای گردشگری، جریانهای مجزایی جهت سفرهای توریستی و گردشگری که به صورت هوایی انجام می شوند و سفرهایی که به صورت هوایی انجام نمی شوند مدلسازی شده است. یک جایگزینی می تواند بین سفرهای هوایی و غیرهوایی اتفاق بیفتد به عنوان مثال در پاسخ به پروازهای ارزان قیمت تر به علت پرداخت غرامت های ATSSSA
پارامترهای توابع تقاضا برای توریسم برای شبیه سازی تأثیرات 11 سپتامبر بر روی تقاضا در صنعت توریسم با سفرهای هوایی که جذابیت کمتری دارند تغییر می یابند.
مدل CGE شامل روابط تولیدی، مصرف، تجاری و توازن بازار برای 98 محصول و بخشهای تولیدی می باشد. معادله ی مدل عبارتست از دو گونه ی عمومی: روابط حسابداری نظیر معادلات توازن بازار برای هر محصول و فاکتور تولید و معاملات درآمد –هزینه برای هر یک از بخشهای تولیدی، مصرف کنندگان خصوصی و دولت و معادلات رفتاری نظیر فاکتورهای تولیدی و توابع سودمند این توابع رفتاری از حساسیت ثالث جایگزینی (CES) خانواده ی معادلاتی که اجازه می دهند یک پارامتر میزان امکان جایگزینی بین ورودی ها را کنترل کند به دست آمده اند.
معادلات مرتب دوم از این روابط که تولیدکنندگان در نهایت سودآوری و مصرف کنندگان در نهایت رضایتمندی قرار گرفته باشند استنتاج شده است.
بخش های تولیدی
توابع تولیدی به صورت زیر تعریف شده اند: F1
که یک رابطه ی Cobb-Douglas را بین خروجی صنعتj، ورودی سرمایه k و یک تابع CES از ورودی های نیروی انسانی Li,j (j شامل مجموعه ی 98 گروه صنایع و L شامل مجموعه ی 23 نوع نیروی انسانی است) تعریف می کند. 6j حساسیت جایگزین بین انواع نیروی انسانی است (که وقتی برابر با 2 در نظر گرفته شود جایگزینی بیشتری بین انواع نیروی کار نسبت به نیروی کار و سرمایه ایجاد می کند) و j و و پارامترهای کالیبره شده هستند. خروجی Qj از خروجی بیشتر از یک کالا (اگرچه ماتریس “make” نشان می دهد که اکثریت هر کدام از خروجی های صنعت از کالای مشابه می باشد) از طریق تابع حساسیت ثابت حمل و نقل (CET) با حساسیت واحد بسط یافته است.

F2
در این جا Si,j عرضه ی کالای I به وسیله ی صنعت j است؛ Bj و پارامترهای کالیبره شده هستند سازگاری بین درآمد و هزینه از طریق یک معادله که درآمدهای بودجه ای صنعت را با هزینه های تولید برابر می سازد تضمین می شود.
F3

در این جا PPi قیمت تولید کننده ی محصول I پیش از کسر مالیات غیرمستقیم تولیدی tj می باشد. wi ,r نرخهای دستمزد سرمایه و هر نوع نیروی کار هستند. ورودی های هر کالا (که با قیمت Pi خریداری شده است) یک تابع خطی از خروجی (Qj) است. این ورودی ها 3 بار در معادله ی F3 ظاهر می شوند:
1- ورودی های محصولات خریداری شده غیر توریستی.
2- ورودی های محصولات خریداری شده در صنعت مسافرتهای توریستی هوایی
3- ورودی های محصولات خریداری شده در مسافرتهای غیرتوریستی.
پرداختی نهایی برای محصولات واسطه ای که به توریسم مربوط نیستند می باشد با دخالت دادن یک مالیات بر روی دو جزءِ توریسم که در حالت عمومی و اوّلیه 0 است و فقط هنگامی استفاده می شود که فشارهای بحرانی سیاست های الحاقی مدلسازی شود پرداختی نهایی برای سفرهای توریستی ورودی های وابسته و پرداختی نهایی برای سفرهای غیرهوایی توریستی ورودی های وابسته خواهد شد. ورودی های واردات غیر رقابتی (که با قیمت PM خریداری شده است) نیز یک تابع خطی از خروجی می باشد.
معادلات 1 و2و 3 تحت فرضیه ی سودآوری بهینه برای ایجاد معادلات تقاضای ورودی برای Kj و Li,j که در این مدل استفاده شده اند با هم ترکیب شده اند.
بازارها:
تولید بومی به صادرات و تجارت بومی بر اساس یک تابع CET اختصاص یافته است (مجمع عرضه کالای I با هر صنعت j): F4
در این جا Xi¬¬ صادرات کالای i و Di عرضه ی بومی کالاهای تولیدی داخلی می باشند. ** حساسیت بین صادرات و کالاهای داخلی می باشد. Ti و xi پارامترهای کالیبره شده هستند. مقدار محاسباتی که تضمین می کند پرداختهای اخذشده توسط تولیدکنندگان برابر است با مقدار صادرات به اضافه ی تولیدات داخلی برابر است با: F5
مصارف نهایی در بازار داخلی: U یک محصول از محصولات تولیدشده ی داخلی و واردات Mi میباشد این تابع یک CES است: F6
در این جا حساسیت جایگزینی بین واردات و محصولات داخلی است که به طور معمول تحت عنوان حساسیت Armington شناخته شده است. مقادیر این حساسیت از تضمین هایی که توسط Hall , Francois در سال 1997 برای امریکا زده شده است به دست آمده است معادله ی محاسباتی مشابه عبارتست از:

F7
در این جا Pi هزینه ی پرداختی توسط تولیدکنندگان و همچنین مصرف کنندگان برای ورودی های واسطه ای در معادله ی 3 می باشد و MPi هزینه ی واردات می باشد. توازن بین عرضه و تقاضا تضمین می کند که مصارف نهایی برابر است با تقاضاهای واسطه ای برای محصولات به اضافه ی تقاضاهای مصرفی، دولتی، سرمایه ای و توریستی
تقاضای توریستی:
تقاضای توریسم خارجی F برابر است با یک تابع از هزینه های توریسم:
F8ه ی تبدیل پول (نرخ معاوضه ی ارز) خارجی است، حساسیت هزینه ای بین تقاضای توریست های خارجی است (برابر 2 در نظر گرفته می شود) و یک پارامتر انتقالی است که اجازه می دهد تقاضای توریسم خارجی به صورت مستقل تغییر یابد.
PFT یک نتیجه ی پیچیدگی CES از تقاضای توریسم می باشد:
F9
در این جا TDi تقاضای توریسم برای هر یک از کالاهای منحصر به فرد است، حساسیت تعویض توریست ها بین کالاها می باشد (که به منظور اجازه ی تعویض بین کالاها 2 در نظر گرفته می شود) و ضرایب کالیبره شده هستند. معادله ی محاسباتی مشابه برای توریسم خارجی معادله ی زیر است:
F10
در این جا tFT یک نرخ مالیاتی است که می تواند روی توریسم خارجی اعمال شود هرچند در موارد ابتدایی صفر در نظر گرفته می شود و تنها برای آزمایش راندمان مالیات بحرانی استفاده می شود. تقاضای توریسم داخلی (بومی) یک بخش از مصارف خصوصی است.
در این جا U درجه ی رضایتمندی خانواده ی نمونه است، SAVE درجه ی پس انداز واقعی است، NT درجه ی مصارف غیرتوریستی واقعی است و DT درجه ی مصارف توریسم واقعی است. پارامترهای کالیبره شده هستند. خط توریسم داخلی از 2 جزء توریسم از طریق مسافرت هوایی AT و توریسم از طریق مسافرت غیرهوایی NAT تشکیل شده است.
F12
در این جا حساسیت تعویض بین مسافرتهای هوایی و غیرهوایی است. این حساسیت به منظور اجازه ی تعویض بین انواع توریسم برابر 2 در نظر گرفته شده است. هر دو نوع توریسم خودشان یک تابع Cobb-Douglas از خریدهای کالاهای منحصر به فرد می باشند:
F13 , F14
در این جا Ci,NAT,Ci,AT درجات مصرف واقعی کالاهایی هستند که توسط گردشگران داخلی (بومی) در مسافرتهای هوایی و یا در مسافرتهایی که از طریق راه های هوایی انجام نمی شوند استفاده می شوند. پارامترهای کالیبره شده هستند. محدودیت بودجه برای خانواده ی خصوصی مطابق فرمول زیر است:
F15

در این جا PSAVE هزینه ی پس انداز است (هزینه ی خرید یک واحد از سرمایه ی جدید) و Ci,N مصرف محصولات برای اهداف غیرتوریستی است. tRAT,tRNAT نرخهای مالیاتی بر روی مسافرتهای هوایی مقیم و مسافرتهای غیرهوایی مقیم می باشد. این نرخهای مالیاتی مشترکاً با tFT,tBAT,tBNT در حالت اولیه صفر در نظر گرفته می شوند و تنها هنگام مالیات بندی فشارهای بحرانی سوبسیدهای متعلقه به فعالیت های توریسم مورد استفاده قرار می گیرد.