بخشی از مقاله
چکیده
مفهوم امنیت روانی و احساس امنیت شهروندان، به عنوان عنصر کلیدی در دستیابی به اهداف پیش بینی شده ، ازاهمیت بسزایی برخوردار بوده و همیشه توجه جامعه شناسان و جرم شناسان را در پی داشته است . احساس امنیت شهروندان موجب بالا رفتن آسایش و رفاه آنها و پذیرش انجام امور تعهد و مسؤولیت خواهد شد . از سوی دیگر، گسترش استفاده از رسانه های جمعی در سال های اخیر و تأثیراتی که این رسانه ها بر جامعه دارند، ذهن بسیاری از پژوهشگران داخلی و خارجی را به خود مشغول داشته است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا توصیفی و از نوع همبستگی می باشد، به منظور بررسی تاثیر رسانهها بر امنیت روانی شهروندان در سال 1395 با نمونه ای متشکل از 384 نفر به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند.
یافتهها نشان داد استفاده بیش از 3 ساعت از تلویزیون، در 20 درصد از خانوادهها ، استفاده از اینترنت بیش از 3 ساعت در 25 درصد از شهروندان استفاده از ماهواره، فیلم ها و لوح های فشرده در 20 درصد از شهروندان و استفاده بیش از 3 ساعت از برنامه های موبایل در 35 درصد از شهروندان مشاهده شد، همچنین یافته های آزمون همبستگی پیرسون نشان داد استفاده از ماهواره و استفاده از فیلمها و لوح های فشرده رابطه معکوسی با امنیت روانی داشته است و استفاده بیش از 3 ساعت از اینترنت و برنامه های موبایل نیز رابطه معکوسی با امنیت روانی دارد - - p<0/05 ، اما در استفاده بیش از 3 ساعت از تلویزیون رابطه معنی داری با امنیت روانی و مشاهده نشد - - p>0/05 و بین رسانه ها نتایج این پژوهش نشان داد استفاده از برنامه های مجازی موبایل بیشترین تاثیر منفی را بر امنیت روانی شهروندان دارد.
مقدمه
امنیت اساسی ترین نیاز جامعه بشری برای پیشرفت و توسعه است و تلاش برای تحصیل آن دغدغه اصلی هر حکومتی است. جامعه در شرایط و فضایی امن قادر است اهداف و ارز شهای مهم حیاتی خود را تحقق بخشد یا دس تکم از آنها در برابر تهدیدها و آسی بپذیر یهای بالقوه و بالفعل داخلی و خارجی محافظت کند. هر نظمِامنیتِ باثبات و پایدار باید فراه مکننده و تسهیل گر فضای روانی، مادی، فرهنگی و معنوی ه مچون عدالت اجتماعی، آزادی، رفاه و احترام به هویت باشد و انسا نها در همه ابعاد شناخته شده زندگی احساس امنیتکنند. نظمِ امنیتِ پایدار و قابل دوام نظمی است که به غایت حالت دربرگیرندگی داشته باشد و در تلاش برای جذب و همگون کردن ارزش ها، اهداف سیاسی، دستورکارهای امنیتی، منافع دولتی و غیره باشد - کریگ1،2006
پایداری امنیت در جامعه به نظر بسیاری از کارشناسان مهمتر از ایجاد آن است. ممکن است در جامعه ای امنیت به لحاظ انتظامی و پلیسی وجود داشته باشد، ولی مردم به عنوان رکن اصلی جامعه احساس پایداری نکنند. در واقع، پایداری به معنای موازن های پویا میان عوامل گوناگون و مؤثر اجتماعی، فرهنگی و... در شرایط زمانی مشخص و متناسب با ویژگی های جوامع است. برای تبیین مسائل امنیتی نظریه و مد لهایی متفاوت ارائه شده و بر این اساس مکاتب گوناگونی به وجود آمده است. بی تردید جمهوری اسلامی ایران براساس مبانی خود دارای نظریه امنیتی معینی است، هر چند کمتر به تبیین و تحلیل آن پرداخته شده است.
احساس امنیت برای سالم بودن جسمی و روانی انسان لازم و ضروری است، احساس عدم امنیت دائم شخص را در حال بسیج قوا و به هم ریختگی سوخت و ساز بدن قرار میدهد و اگر ادامه یابد موجود را به سوی بیماریهای جسمی و روانی سوق خواهد داد. زیرا ساختمان بدن انسان قدرت تحمل تنش دائمی را ندارد. تأثیری که احساس ناایمنی بر انسان دارد، ایجاد حالت تنش وبرانگیختگی و عدم تعادل است. این واکنشها سبب میشوند که به حداقل تحملی تخفیف یابد. احساس ناایمنی به عنوان یک انگیزه نامطلوب بر موجود تأثیر گذاشته است. نگرانی، ترس، وحشت و اضطراب، تنش و عصبیت، جملگی از پیامدهای نا ایمنی هستند.
فردی که نیازهای ایمنی او ارضا شده باشد همواره احساس دوستی و عشق، تعلق، آسودگی و راحتی، پذیرش خود و دیگران، عزت نفس، قدرت، دلگرمی، ثبات هیجانی، خوشنودی، علاقه اجتماعی، مهربانی، همدلی، فقدان تمایلات روان رنجوری و روان پریشی دارد . ازجمله نیازهای اساسی بشر که در بیشتر نظریه های روانشناسان و نیز پژوهشهای آنان دربارهی خصوصیات انسان، مشاهده میگردد، نیاز به امنیت است. امنیت روانی، نیروی درونی بالقوهای است که توسط محققان بسیاری به عنوان، جنبهای مهم از مداخلات گروهی مطرح شده است. امنیت عبارت است از آزادی نسبی از خطر. ایمنی عبارت است از:
-1 آسایش خاطر ناشی از اطمینان شخص به ارضای نیازمندیها و خواهشهای خود.
-2 اطمینان از این که هیچ کس او را تهدید نمیکند. به عبارتی امنیت:
الف- حالتی است که در آن، ارضای احتیاجات و خواستههای شخصی انجام مییابند،
ب- احساس ارزش شخصی، اطمینان خاطر، اعتماد به نفس و پذیرش از طرف گروه است. برخلاف احساس امنیت، ناایمنی وضع یا حالتی است که در آن آسایش خاطر و امنیت شخصی، دست خوش تهدید است. ناایمنی، احساس بییار و یاوری، بیچارگی، عدم محافظت و ناشایستگی در مقابل اضطرابهای گوناگون است، که شخص به علت عدم توانایی در تصمیمگیری و شک و تردید از لحاظ هدفها، ایدهآلها، استعدادهای شخصی و روابط با افراد دیگر با آن مواجه میگردد. امنیت عاطفی، نیز حالتی را گویند که در آن شخص از ارضای نیازها عاطفی خود، به ویژه ارضای نیاز خود به محبوب بودن، احساس اطمینان کند. امنیت حالتی است که در آن قدرت یا پیروزی بدون مبارزه، حاصل میشود .
همچنین، امنیت حالتی است که در آن نیازها و تمایلات تضمین شده است. احساس امنیت بستگی دارد به محبت و عطوفت، مقبولیت وثبات روابط. شخص پیوسته میبایست بین اشتیاق به سلامت و ایمنی از یک سو و اشتیاق به رشد از سوی دیگر، میان استقلال و وابستگی، میان بازپس گرایی و فراگرایی، یکی را انتخاب کند. ایمنی ارضای نیازهای بالاتر را امکان پذیر میسازد و شخص را به ظاهرشدن و فراگیری مهارتها و تسلط بر میانگیزد و وقتی ایمنی آدمی در معرض خطر واقع گردد، شخص به ارکان اساسی تری بازگشت می نماید، و این بدان معنا است که در انتخاب ایمنی و رشد، ایمنی غالب است و لذا نیاز به آن بر نیاز به رشد، غلبه میکند.
