بخشی از مقاله
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی رابطه ی میان یادگیری سازمانی و بکارگیری فناوری های ارتباطات و اطلاعات در شرکت بیمه ایران بوده است. جامعه ی آماری پژوهش مدیران و کارکنان شرکت بیمه ایران بودند که به تعداد 120 نفر و به روش تصادفی ساده به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی استانداردی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی - همبستگی اسپیرمن - استفاده شد. نتایج نشان داد که با اطمینان 95 درصد بین یادگیری سازمانی و بکارگیری فناوری های ارتباطات و اطلاعات در شرکت بیمه ایران رابطه ای معنادار وجود داشت و همچنین بین دو متغیر، همبستگی مستقیم و مثبت وجود دارد.
کلید واژه ها : یادگیری سازمانی، فناوری های ارتباطات و اطلاعات، شرکت بیمه ایران.
مقدمه
بنابر نظر بسیاری از محققان و اندیشمندان حوزه مدیریت، تنها راه بقای شرکت ها در عرصه رقابت، یادگیری سازمانی و نزدیک شدن هرچه بیشتر سازمان ها به نوعی ایده آل از سازمان به نام سازمان یادگیرنده است - رهنورد، محمدی، . - 1388 بقا و رشد سازمان ها در دنیا پر تغییر کنونی مستلزم توانایی برای واکنش به موقع و مناسب در برابر تغییر های پی در پی محیطی است. فقط سازمان هایی می توانند ضرورت ها و تغییر های محیطی را به موقع پیش بینی کنند و بقای خود را در محیط دائما ادامه دهند که رفتارهای فعلی آنان مبتنی بر تجربه های گذشته، درک موقعیت فعلی و معطوف به هدف های آینده باشد .شاید یکی از دلائل شکست سازمان هایی که در مقطعی از زمان پر آوازه بوده اند و در عرصه رقابت، رقبای خود را پشت سر گذاشته اند، ناتوانی آنان در تشخیص نیازهای محیطی و فقدان قدرت انطباق خود با محیط پیرامون بوده است.
برای فعالیت در محیطی که بطور مستمر در ظرفیت سازی برای نوآوری است، این شیوه نوین تفکر، یادگیری سازمانی فرایندی است که آموختن از تجربه های گذشته را ممکن و با پیوند زدن آن ها به زمان آینده، بلوغ سازمانی را تسهیل و بقای سازمان را تضمین می کند - موسوی، . - 1384نظریه سازمان نتیجه یک فرایند تکاملی است که با گذشت چند دهه تحقیق وپژوهش توسط دانشگاهیان و مدیران و بررسی ابعاد گوناگون ودیدگاه های مختلف سازمان و تجزیه وتحلیل آن ابعاد به وضعیت کنونی رسیده است. یکی از نظریههایی که از سال های دهه 1990 مورد بحث قرار گرفته نظریه یادگیری سازمانی وسازمان یادگیرنده است.
سازمان های یادگیرنده، پدیده ای هستند که با شروع دهه 90 میلادی مطرح شدند. علت پدیدار شدن چنین سازمان هایی، شرایط، نظریه ها وتغییر وتحول در محیط های سازمانی قبل از دهه مذکور بوده است، به گونه ای که تمام سازمان ها تلاش گسترده ای را برای بقای خود آغاز کرده بودند و برای آنکه بتوانند خود را در محیط پرتلاطم اطراف خود حفظ کنند می بایست از قالب های غیر پویا خارج وبه سمت سازمان یادگیرنده متحول شوند. یعنی در ساختار واساس خود تغییرات عمیقی ایجاد کنند.بنا به نظر بسیاری از دانشمندان حوزه مدیریت تنها راه بقای شرکت ها در عرصه رقابت، یادگیری سازمانی است.
در بسیاری از سازمان ها برخی از حالات یادگیری سازمانی، نظیر سه فراگرد متداول یادگیری سازمانی که عبارتند از فعالیت های بهبود و توسعه منابع انسانی، فعالیت های برنامه ریزی راهبردی، و به کارگیری و تسلط فن آوری های جدی در سازمان، به طور منظم ایجاد می شوند. دانشمندان نیز فناوری را در کنار یادگیری سازمانی، افراد، سازمان و دانش، از جمله زیر سیتم های اصلی سازمان یادگیرنده عنوان می کند. بنابراین می توان گفت فناوری اطلاعات می تواند در تخقق سازمان یادگیری نقش موثر یداشته باشد. از اینرو مقاله حاضر در پی پی تبیین رابطه بین فناوری اطلاعات و وفناوری اطلاعات و ارتباطات در شرکت بیمه ایران است.
یادگیری سازمانی
یادگرفتن به معنای تقویت دانایی به کمک تجربه است از پیگیری امور به دست می آید. یادگیری به طور مداوم در طی زمان و در مسیر زندگی واقعی به دست می آید و کنترل آن تقریباً دشوار است اما به واسطه این یادگیری، دانش پایدار تولید شده و فرد یاد گیرنده این توانایی را می یابد که هنگام برخورد با موقعیت های مختلف، رفتاری اثر بخش داشته باشد.همه سازمان ها یاد می گیرند، به این معنا که با پیرامون خود سازگاری یافته و راه های درست مواجهه با تغییرات محیطی را می آموزند، منتهی برخی سازمان ها سریع تر و اثر بخش تر یاد می گیرند. آنچه که موجب اثر بخشی بیشتر سازمان های یادگیرنده می شود پیاده سازی فرایند اطلاعات و ارتباطات دراین سازمان هاست یادگیری خلق و افرنش معانی و مفاهیم سودمند به صورت فردی یا گروهی صورت می پذیرد یادگیری منجر به خلق دانش - صریح و ضمنی - می شود که این دانش، عدم اطمینان و غیر قابل پیش بینی بودن امور و محیط را کاهش می دهد.سنگه - 1992 - نظریه پرداز اصلی سازمان یادگیرنده بر این باور است که سازمان های جهان امروز باید توانایی تطابق با دگرگونی های مداوم را برای نیل به موفقیت داشته باشند. به بیان
