بخشی از مقاله
چکیده
نیاز انسان به مسکن از بدو آفرینش انسان مطرح بوده است و از همان ابتدا ساخت مسکن نه تنها براي انسان بلکه براي بسیاري از موجودات اهمیت داشته است. اما از قرن بیستم با شروع رشد جمعیت مشکلاتی بوجود آمده که از آن به عنوان لبحران مسکنل یاد میکنند. از طرف دیگر نیاز به حفظ منابعطبیعی خصوصاً صرفه جویی در مصرف انرژي باعث شده که طراحی اقلیمی یکی از مهمترین مسائل مطرح در معماري شود.
لذا در مقاله پیش رو تلاش شده است در سازههاي طراحی شده اصول معماري سبز و پایدار مورد استفاده قرار گیرد و با رعایت اصولی مانند استفاده از پوسته دوجداره، سلول هایی براي تأمین انرژي در مقیاس وسیع در پوسته خارجی، سیستمهاي توزیع روشنایی در مقیاس وسیع، سیستمهاي گرمایشی تابشی، مصالح بومی و قابل بازیافت حاصل از تخریب دیگر ساختمان ها رویکرد ساخت و ساز بر اساس معماري پایدار مد نظر قرار گیرد.
-1 مقدمه
معماري سبز فرایندي کهن می باشد زیراکه در بسیاري از تمدن هاي باستانی و معماري سنتی از جمله معماري سنتی ایران به سبب ایجاد زیبایی و تنوع در معماري ساختمان ها و استفاده بهینه از انرژي پاك بصورت بنیادین وجود داشته استب١مح در واقع اهمیتی که دین زرتشت براي حفظ و حمایت محیط زیست قائل بوده است؛ باعث شده تا عده اي از دانشمندان دین زرتشت را بنیان گذار معماري سبز نام نهند. اما امروزه به سبب حفظ منابع طبیعی، مصونیت از آلودگی و حفاظت از لایه ازن و در کل حفظ محیط سالم براي نسل آینده، به این موضوع با تاکید بیشتري پرداخته می شود.
واحد کاشان
امروزه بیش از نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند. این جابجایی قابل توجه از زندگی روستایی به زندگی شهري سبب بروز چالش هایی شده است که منجر به تاکید روي بحث لپایداريل می شود. تراکم جمعیتی زیاد در شهر و وابستگی به بهره وري صنعتی و بازرگانی، باعث مصرف بیش از حد منابع در شهرها شده است. از نظر اکولوژیک، منابع طبیعی با توسعه شهري تخریب میشود. از آن طرف محیط شهري ساکنان خود را از طبیعت دور نگه میدارد و آن ها را به آلودگی صوتی، ترافیک، نور مصنوعی و منظره اي ساخته شده از فولاد و بتن مواجه می کند. این ها همه بیانگر عوارض بد شهري شدن بر محیط طبیعی و نیاز به یک رویکرد جدید براي لپایداريل است.
-2 معماري پایدار
لمعماري سبزل و لمعماري پایدارل که از لتوسعه پایدارل مشتق شده اند، به دلیل عواقب مضرتبار جهان صنعتی امروز مطرح شده اند که انسان را مجبور به مصرف گرایی کرده است و شامل تئوري، دانش و روش طراحی و ساخت سازه ها با توجه به اصول محیط زیست دوستانه است و تلاش آن بر این است که تعداد منابع مورد نیاز در ساخت، استفاده و عملکرد ساختمان را کاهش دهد و آسیب وارد شده به محیط توسط تشعشعات و هدر رفت اجزاء ساختمان را به حداقل برساند. اصول کلی که در حیطهي معماري پایدار مد نظر قرار می گیرند عبارتند از :[2]
-سیستم تهویه مناسب براي سرد و گرم کردن محیط
-روشنایی و وسایل برقی مقرون به صرفه
-تجهیزات ذخیره کننده آب
-حداکثر استفاده از انرژي خورشیدي
-حداقل آسیب به زیست بوم
-استفاده از منابع انرژي جایگزین مثل انرژي خورشید و انرژي باد
-استفاده از مواد غیر سنتزي و غیر سمی
-استفاده از سنگ و چوب بدست آمده از همان محل
-تهیه چوب ها از منابعی که به محیط زیست ضرر نزند.
-استفاده قابل تطبیق دوباره از ساختمان هاي قدیمی
-استفاده از بقایاي بازیافتی معماري
-استفاده مناسب از فضا
-3 ساخت و ساز سبز
در بحث معماري پایدار باید توجه داشت که تنها پایداري فیزیکی ساختمان مطرح نیست، بلکه پایداري و حفظ کره زمین و منابع انرژي آن نیز اهمیت دارد؛ چرا که شهرسازي و توسعه صنعتی موجب تغییرات محیطی زیادي می شود که مهمترین آن ها آلودگی هوا و آلودگی صوتی است. در ایجاد ساخت و ساز سبز چهار حوزه اصلی را باید در نظر گرفت: توسعه مکان، انتخاب مواد مناسب، راندمان انرژي و کیفیت هواي داخل در نظر گرفتن شرایط اقلیمی موجود1، بخش مهمی در طراحی یکپارچه ساختمان هاست. به این دلیل که به خاطر کمبود منابع سوخت فسیلی و سایر سوخت ها، ساختمان ها باید به گونه اي طراحی شوند که شرایط حداکثر استفاده از منابع طبیعی در آن ها فراهم باشد.
[3] ساختمان هاي هوشمند، حاصل یکپارچه سازي چهار عنصر سیستم، ساختار، سرویس و مدیریت و ارتباط بین آن هاست و ساختارهاي مستحکمی هستند که به زیرساخت هایی تجهیز شده اند که بتواند بطور پیوسته به تغییر شرایط واکنش نشان دهد. معماري سبز در مورد هتل ها نیز مطرح است. در این مورد صرفه جویی در انرژي و منابع و ایجاد محیط هاي داخلی سالم و راحت براي ساکنین و کارکنان مثل هتل باردسونو و هتل پراکسیمیتی حائز اهمیت است.
اما چالش پیش روي این مسئله تضاد بین دو هدف ساخت و ساز سبز و محیط لوکس هتل است؛ زیرا ویژگی هاي مشترك هتل هاي لوکس شامل فضاي بیشتر، مواد خاص و مجلل، روشنایی پیچیده و حمام هایی با وان بزرگ و دوش هاي متعدد می باشد اما ممکن است در تضاد با پایداري باشد چرا که دستیابی به محیط سبز بیشتر در گرو کاهش مصرف منابع است.[4] در این دوره اولین معماري پایدار در ایران، برج هاي مسکونی سبز کوثر در مشهد می باشد.
