بخشی از مقاله
چکیده
امروزه سازمانها، نهادها و شرکتها بدون استفاده از ابزارهای مدیریتی و فناوریهای نوین، قادر به موفقیت نخواهند بود و باید با ایجاد مزیت رقابتی از قافله دانش محور عقب نمانده و آمادگی ایجاد تغییرات سریع و کارا در حوزه مدیریت را داشته باشند. از آخرین ابزارهای مدیریتی که در سالهای اخیر در جهان عنوان شده میتوان به نظام پیشنهادات، مدیریت اشتراکی، مدیریت دانش، سازمانهای یادگیرنده، سازمانهای یاد دهنده و الگوهای متعدد دیگر اشاره کرد. در این مقاله ابتدا ویژگیهای سازمان یاد دهنده مطرح میشود، سپس مدیریت مشارکتی را در قالب نظام پیشنهادات بیان میکند و در پی آن به مدیریت دانش میپردازد. هیچکدام از سه ابزار اخیر به تنهایی تضمین کننده موفقیت در چالشهای پیش روی سازمانهای امروزی نخواهند بود. در صورت ایجاد نظامی که مبنای آن یاد دهندگی سازمانی در چارچوب نظام پیشنهادات و رویکرد مدیریت دانش باشد موفقیتهای شگرفی نصیب سازمانها خواهد شد.
واژههای کلیدی : سازمان یاددهنده، مدیریت مشارکتی، نظام پیشنهادات، مدیریت دانش
مقدمه
با توجه به افزایش سرعت تحولات و ارتباطات در دنیای کنونی، فراوانی ابزارهای ارتباطی، تنوع سلیقه مشتریان و افزایش مشکلات زیست محیطی، شرکتها و سازمانهایی قادر به ادامه حیات اقتصادی و تجاری هستند که بیشترین استفاده را از امکانات متنوع ارتباطی و اطلاع رسانی نموده، پاسخ گوی سلیقه های مختلف ذینفعان بوده، بیشترین توجه را به مسایل زیست محیطی کرده و طیف وسیعتری از مشتریان را پوشش دهند. همه این موارد میسر نیست جز اینکه شرکتها بیشترین توان رقابتی را در خود ایجاد نموده و سمت و سوی توسعه پایدار را متجلی سازند. افزایش قدرت رقابتی سازمانها در گرو تولید محصولات و خدمات با قیمت مناسب، کیفیت مطلوب، خدمات پس از فروش به موقع و قابل قبول به مشتریان و نهایتاً تأمین حاشیه سود مناسب و منفعت برای سهامداران و ذینفعان میباشد - یزد خواستی، . - 1392
رقابتی ماندن نیز میسر نیست جز اینکه علاوه بر استفاده از فناوریهای نوین صنعتی، استفاده از ابزارهای گوناگون مدیریتی نیز سر لوحه کار مدیران قرار گیرد.از آخرین ابزارهای مدیریتی که امروزه پژوهشگران و کارشناسان ارائه نمودهاند میتوان به نظام پیشنهادات، مدیریت دانش و سازمانهای یاد گیرنده سازمانهای یاد دهنده اشاره نمود. هنر مدیریت سازمان، لزوماً استفاده از یکی از این ابزارها نیست بلکه کاربرد تلفیقی این ابزارها بنا به ضرورت، میتواند بسیار سودمندتر باشد. هرچند تلفیق برخی از این ابزارها مانند نظام پیشنهادات و مدیریت دانش - یزدخواستی، - 1392 و - وردینژاد، قاسمی، مختاری موغاری، - 1387، نظام پیشنهادات و سازمان یادگیرنده - علیقلیزاده، کامرانی، - 1392، نظام پیشنهادات و سازمان یاد گیرنده و یاد دهنده - مولوی، - 1393، و برخی ترکیبهای دیگر مورد مداقه قرار گرفته اما آنچه که در این پژوهش به آن پرداخته میشود این است که ابتدا سازمان بیشترین استفاده را از پیشنهادات ونظرات ذینفعان مختلف برده و از این رهگذر بیشترین رضایتمندی را ایجادکند.
دوم اینکه دانش موجود در سازمان و حتی خارج از آن را یاد گرفته و به کار بندد تا جهشی دیگر در بهبود محصولات و خدمات و فرایندهابه وقوع بپیوندد. سپس اهتمام به یاد دهندگی آموختهها به کارکنان نموده و یک پویایی مؤثر و ماندگار را که حاصل رضایتمندی حد اکثری همه ذینفعان است محور فعالیتهای خود قرار دهد. این رضایتمندی در نهایت منجر به قیمت مناسب محصولات و یا خدمات، کیفیت بهتر، خدمات پس از فروش، مشتری مداری، انطباق با محیط زیست و توسعه پایدار میگردد. در این مقاله سعی شده است که به جای مطالعه انتزاعی مدیریت دانش، نظام پیشنهادات، و سازمانهای یادگیرنده، ترکیب هر سه به نحوی که منجر به هم افزایی شود مد نظر قرار گیرد.
مبانی نظری پژوهش
در این بخش بنا به ضرورت به مفاهیم نظام پیشنهادات، سازمان یاد دهنده ومدیریت دانش اشاره میشود.
نظام پیشنهادات
یعنی یک سیستم کامل و پیوسته که نظرات و ایده ها را از ذینفعان گرفته، مورد مطالعه و بررسی قرار داده و با در نظر گرفتن جمیع جهات منجر به بهترین تصمیم شود. بنابراین گرفتن نظرات از دیگران یعنی مشورت و این موضوع
