بخشی از مقاله
چکیده
همانطور که در مطالعات بازنگری طرح های تفصیلی و جامع مشاهده می شود میزان تحقق پذیری طرح ها را به صورت اشاره ی نسبی - درصد تحقق از کل - بیان میکنند، اما سوالی که در این پژوهش به دنبال پاسخ آن هستیم این است که آیا روش معمول æ فعلی متخصصین روش صحیحی جهت بررسی میزان تحقق پذیری پیشنهادات ترافیکی است؟ تا چه میزان میتواند بیانگر درصد واقعی تحقق پذیری پیشنهادات ترافیکی طرح های تفصیلی باشد؟ چرا که طرح های جامع و تفصیلی به خصوص در کلان شهرهایی که عمده کاربری ها و شبکه معابر در آن شکل گرفته دیر هنگام تهیه و تصویب گردیده است و یا به علت فاصله بین زمان تهیه طرح و افق پیشنهادی واقعیت ها، تشابهات و تبایناتی وجود دارد که منجر به عدم تحقق پذیری طرح ها می گردد.
لذا بررسی دقیق مغایرت ها می تواند زمینه ساز تدوین برنامه هایی با قابلیت اجرایی بیشتری باشد. به همین منظور با استفاده از روش های آماری سطح و سرانه کاربری ها و پیشنهادات ترافیکی - نظیر نحوه دسترسی، شبکه معابر و ... - طرح های بالادست و وضع موجود در منطقه 11 شهرداری مشهد را بررسی نموده و سپس تاثیرات ترافیک ناشی از تغییر کاربری ها بر تولید و جذب سفرها و همپنین تقاضای پارکینگ را با استفاده از نرخ سفر سازی شهر مشهد را به صورت کمی در حوزه خدمات شهرداری منطقه 11 محاسبه نموده و در ادامه جهت تجزیه و تحلیل داده ها از مدل توصیفی - تحلیلی swot استفاده شده است.
-1 مقدمه
-1-1 بیان مساله
با توجه به مشکلات به وجود آمده در شهر ها و ایجاد شهر هایی که از قبل برای آن برنامه ریزی شده نیاز به مطالعاتی همچون طرح های جامع و تفصیلی شهرها ملموس بود. در همین راستا طرح های جامع و تفصیلی شهری به منظور ترویج ضوابط شهرسازی، کنترل توسع شهرها، گرایش به نظام هماهنگ سازی بخش های مختلف اقتصادی- اجتماعی و زیست محیطی تهیه می شود.[1] ولی متاسفانه این طرح ها در رسیدن به اهداف خود نا موفق بوده اند؛ چرا که الگوی اولیه تمامی این طرح ها برداشتی از الگوها و تجربیات کشورهای دیگر است [2] در این بین هم برخی مشکلات شهرها، میراث نامبارک ناشی از اقدامات، فعالیت ها و رخدادهای به وقوع پیوسته در گذشته است که امروزیان بایستی برای حل آن در اندیشه ی چاره باشند.
عدم تدوین طرح های بالادستی واقع گرایانه و توجه بیش از حد برنامه ریزان به ایده آل هایی که هرگز اتفاق نخواهد افتاد، مشکل مورد اشاره را دوچندان می نماید و شهر را به سمت توسعه مبتنی بر عدم توجه به اصول و قوانین شهرسازی - سلایق گردانندگان - سوق می دهد که این خود به نوعی منجر به عدم تحقق پذیری طرح های توسعه و عمران شهری خواهد شد. در واقع طر حهای جامع و تفصیلی شهری ابزارهایی هستند که برنامه ریزان برای کنترل تغییرات در شهر از آنها استفاده می نمایند.
این طر حها با وجود اینکه از پشتوانه قانونی بهره می برند،عموماً ایجاد التزام قانونی برای مجریان خود - شهردار یها - نمی نمایند و بیشتر لازم الرعایه هستند تا لازم الاجرا .بر این اساس با وجود اینکه سا لهای زیادی است که درکشور ما از این طر حها استفاده میشود، متأسفانه کارایی این طر حها در بسیاری از موارد پا یین تر از حد قابل قبول بوده است . لذا ضرورت بازنگری طر حهای گذشته و بررسی دقیق علت عدم تحقق پذیری طرح ها در این زمان لازم می باشد.
براساس مطالب ذکر شده و در پی یافتن پاسخ سوال اصلی پژوهش یعنی، روش معمول و فعلی متخصصین، در اشارهء نسبی - بصورت درصد تحقق از کل - برای بیان میزان تحقق پیشنهادات ترافیکی طرح های بالادست شیوه ی صحیحی است؟ میزان تحقق پذیری پیشنهادات ترافیکی منطقه 11 شهرداری مشهد را مورد بررسی قرار داده ایم. چرا که شخصیت و عملکرد منطقه 11 در مجموعه شهر مشهد جایگاهی متمایزی دارد و به عنوان یک حوزه مسکونی با قابلیت گسترش فعالیتهای گردشگری در لبههای آن معرفی گردیده است.
-2-1 اهداف تحقیق
هدف اصلی این پژوهش عبارتست از: آیا روش معمول و فعلی متخصصین، در اشارهء نسبی - بصورت درصد تحقق از کل - برای بیان میزان تحقق این طرح ها شیوه ی صحیحی است؟ اهداف فرعی این پژوهش عبارت اند از: بررسی میزان تحقق شبکه ارتباطی پیشنهادی، بررسی تحقق کاربری های مختلف شهری، بررسی وضعیت تغییرات در سطح کاربری های پیشنهادی
-3-1 روش مطالعه
روش مطالعه پژوهش نیز تحلیلی- توصیفی است و نوع استخراج از داده ها استقرایی است که به شیوه تطبیقی مورد مطالعه قرار گرفته است. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش منابع آماری،کتابخانه ای، بازدید های میدانی، نقشه های طرح های تفصیلی و طرح بازنگری طرح تفصیلی شهر مشهد و آمار های مستخرج از آن می باشد و شیوه ی بررسی وضع موجود محدوده مورد مطالعه در غالب جدول SWOT می باشد
