بخشی از مقاله
مروري بر اثر جاده ها بر حرکات حيات وحش
چکيده
توسعه شبکه جاده اي در سيمايسرزمين اثرات مخربي بر زيستگاه ها و گونه هاي جانوري دارد. جاده ها به طورکلي باعث ازدست رفتن و ازهم گسيختگي زيستگاه ها، جدا افتادگي جمعيت ها و کاهش جريان ژن بين آن ها، تصادفات جاده اي و اختلال در مسيرهاي مهاجرتي جانوران مي شوند. اتصال سيمايسرزمين به عنوان يک راهبرد جهاني براي حفاظت از تنوع زيستي و مقابله با اثرات نامطلوب تکه تکه - شدگي زيستگاه درنظر گرفته مي شود.کريدورها ابزارهاي مناسبي براي بهبود اتصال سيمايسرزمين و مسيرهاي حرکت ايمن بين زيستگاه هاي تکه تکه شده به حساب مي آيند. در تحقيق حاضر به بررسي اثر جاده بر اتصال زيستگاه و کريدورهاي جانوران پرداخته شده است . اثرات جاده ها تا حد زيادي بستگي به گونه موردنظر دارد و مانعي ويژه براي برخي گونه ها است ، درحاليکه براي برخي ديگر مانع مهمي به حساب نمي آيد. اثر جاده ها باعث نابودي اتصال سيمايسرزمين ميشود و بر يکپارچگي لکه هاي پراکنش جانوران تاثير منفي دارد. جاده ها باعث تکه تکه شدن و قطع کريدورهاي حرکتي و مسيرهاي مهاجرتي جانوران مي شوند و به ويژه گونه هايي با محدوده وسيع را تحت تاثير قرار ميدهند و موانع مهمي براي حرکات آن ها به وجود ميآورند.
کلمات کليدي: جاده ، ازهم گسيختگي،اتصال زيستگاه ها، کريدورهاي حيات وحش
١- مقدمه
شبکه جاده ها به شدت در مناطقي با رشد بالاي جمعيت انساني توسعه يافته است ، به طوري که بيشتر مساحت کل اغلب کشورهاي توسعه يافته تحت تاثير آن ها قرار گرفته است (٢٠١٥ ,.Redon et al). تشخيص آثار مخرب جاده ها درچند دهه اخيرعلاقه بسياري ازدانشمندان را به خود جلب کرده است (وارسته مرادي، ١٣٩٠). جاده ها اثرات شديدي بر ساختار، عملکرد و ترکيب گونه اي اکوسيستم ها دارند(٢٠١٤ ,.Poessel et al). زيرساخت هاي خطي حمل ونقل ٤ ساخته شده مطابق با توسعه شهري به ويژه شبکه جاده ها به طور مستقيم و غيرمستقيم سبب ازدست رفتن زيستگاه ها ميشوند که بر فراواني و توزيع گونه هاي گياهي و جانوري اثرگذار است
(٢٠١٤ ,.Liu et al). از مهم ترين تاثيرات جاده ها بر ساختار سيمايسرزمين ، ازهم گسيختگي است که بنا به تعريف عبارت از شکسته شدن و تبديل پوشش خاص سيماي سرزمين ، يا زيستگاه به قطعات کوچک تر بدون ارتباط با يکديگر است . ازهم گسيختگي داراي چندين جزء يا حالت است (زبردست و همکاران ، ١٣٩٠) که در جدول (١) برشمرده شده و تاثير آن ها بر ويژگيهاي سيمايسرزمين تشريح گرديده است .
سيستم جاده اي اثرات اکولوژيکي مثبت و منفي دارد و درک چنين اثراتي به تشخيص راه حل هايي براي سياست گذاري و برنامه ريزي حمل ونقل کمک ميکند. حمل ونقل مردم و کالاها به طور موثر بين نقاط يک مزيت شناخته شده از جاده ها براي جامعه است .(Forman, 2000)
جاده ها، ريل هاي راه آهن و کانال هاي انتقال آب تغييراتي را در کاربري اراضي ايجاد ميکنند و يکي از مهم ترين منابع تکه تکه شدگي زيستگاه ها هستند (٢٠١٤ ,.Liu et al ;٢٠٠٨ ,.Corlatti et al ;٢٠٠٦ ,Pouwels &Van der grift ). اين گذرگاه هاي حمل ونقل سيماي سرزمين را به بخش هاي گسسته تقسيم ميکنند، بنابراين اتصال بين لکه هاي زيستگاه را کاهش ميدهند (,Pouwels &Van der grift ٢٠٠٦). آثار بوم شناختي جاده راميتوان تامسافت زيادي ازحاشيه جاده لمس کرد. اين ناحيه ازاثرجاده راميتوان به نام ناحيه اثرجاده اي ناميد (وارسته مرادي، ١٣٩٠). ارزيابي مستقيم و غيرمستقيم نتايج لکه لکه شدگي زيستگاه روي حيات وحش بسيار پيچيده است Corlatti
٢٠٠٨ ,.et al) واين که اتصال زيستگاه (يعني پيوستگي بين لکه ها) تا چه حد گونه هاي ويژه را تحت تأثير قرار مي دهد بستگي به خصوصيات گذرگاه هاي حمل ونقل و ترافيک آن ها (٢٠٠٦ ,Pouwels &Van der grift )، خصوصيات بوم رفتارشناختي ٥ گونه هدف
و ويژگيهاي محيط پس زمينه تکه شده (٢٠٠٨ ,.Corlatti et al) دارد. براي بيشتر گونه هاي جانوري گذرگاه هاي حمل ونقل مانع جزيي هستند که براي تبادل جانوران بين لکه هاي زيستگاهي سد٦ ايجاد ميکنند. اگر شبکه زيرساخت هاي حمل ونقل به اندازه کافي متراکم باشد که منجر به جدا افتادگي لکه هاي زيستگاه شود و اين لکه هاي زيستگاهي جدا افتاده براي حمايت از بقاء جمعيت ها خيلي کوچک باشند و مرگ ومير حاصل از عبورومرور نيز قابل توجه باشد، خطر انقراض محلي منجر به از دست رفتن تنوع زيستي بالا مي - شود (٢٠٠٦ ,Pouwels &Van der grift ).
نظريه ژنتيک بيان ميکند که کاهش جريان ژن بين زيرجمعيت ها منجر به درون آميزي ٧ شديدتر و فقدان تنوع ژنتيکي در لکه هاي زيستگاهي ميشود. بررسي نتايج ژنتيکي منتج از ساخت جاده ، اهميت زيادي در راهبردهاي حفاظتي براي اجتناب از درون آميزي و حفظ تنوع ژنتيکي به ويژه در گونه هاي تهديد شده دارد. اثرات لکه لکه شدگي بر توانايي پراکنش گونه ها و نرخ مهاجرت پيوسته بين لکه هاي زيستگاهي باقيمانده تاثير ميگذارند (٢٠٠٨ ,.Corlatti et al).
جاده ها را ميتوان به عنوان موانع براي بيشتر گونه هاي مرتبط و سبب تخريب عملکرد سيمايمنظر درنظرگرفت . براي فرآيندهاي اکولوژيکي به ويژه حرکات گونه ها، اتصال سيماي سرزمين در زيستگاه هاي طبيعي ازدست رفته و تکه تکه شده منتج از توسعه شهري، توسعه حمل ونقل و کشاورزي فشرده توجه زيادي را جلب کرده است (٢٠١٤ ,.Liu et al).
شواهد فراواني وجود دارد که نشان ميدهد جاده ها اثرات زيان آوري روي دوام زيستگاه و ويژگيهاي تاريخچه زندگي جانوران ، محدوده حرکات و تفاوت هاي تراکم دارند. با وجود اين ، يکي از سخت ترين نتايج ازدست رفتن زيستگاه منتج از ساخت جاده ، ايجاد لکه هاي جدا افتاده ٨ زيستگاهي است که نمي توانند بقاء جمعيت ها را در طولاني مدت حمايت کنند. کاهش در محدوده گونه ها ممکن است احتمال موفقيت حرکات بين لکه هاي زيستگاهي را کاهش دهد که بر جريان ژن که يک فرآيند پيچيده متأثر از چندين عامل ذاتي (مانند قابليت پراکنش ) و خارجي (مانند سيمايمنظر) است اثر ميگذارد. جاده ها طيف گسترده اي از اثرات محيط زيستي مستقيم و غيرمستقيم بر جمعيت هاي حيات وحش دارند (٢٠٠٨ ,.Corlatti et al) که در جدول (٢) به برخي از آن ها اشاره شده است (رياضي و همکاران ، ١٣٨٥؛٢٠٠٨ ,.Corlatti et al ؛ مکي، ١٣٩١؛٢٠١٥ ,.Redon et al).
با اين وجود، بيشتر اثرات اکولوژيکي سيستم جاده اي منفي است و اثرات تجمعي آن ها منطقه وسيعي را پوشش ميدهد ( ,Forman .(2000
لکه لکه شدگي سيمايسرزمين و اثرات متعاقب جاده ها در کشورهاي زيادي به طور وسيع مطالعه شده است ، اما چنين مطالعاتي به تازگي در چين شروع شده است (٢٠١٤ ,.Liu et al). فورمن (٢٠٠٠) طي مطالعه اي به تخمين مناطق تاثيرپذيرفته ازنظراکولوژيکي به وسيله سيستم جاده اي در ايالات متحده پرداخته است و بيان داشته است که مقايسه فهرست عواملي که ممکن است تخمين اثر اکولوژيکي جاده ها را افزايش يا کاهش دهند نشان مي دهد يک پنجم از زمين هاي ايالات متحده يک تخمين محافظه کارانه از اثرات اکولوژيکي است . اين احتمال بيشتر است که تخمين هاي آينده براساس داده هاي اضافي افزايش بيابد.
ليو و همکاران (٢٠١٤) به بررسي لکه لکه شدگي جنگل و تغيير اتصال سيمايسرزمين در ارتباط با توسعه مناطق شهري و شبکه جاده اي در چين پرداختند. نتايج حاصل نشان داد که توسعه شهر و جاده عامل ازدست رفتن زيستگاه ها بوده است . ليو و همکاران همچنين ، بر ايجاد شبکه هاي زيستگاه متصل شده توسط کريدورهاي حفاظت شده و مناطق ضربه گير براي حفظ عناصر حياتي سيمايسرزمين تاکيد نمودند.
در ايران نيز مطالعاتي در زمينه بررسي نقش جاده بر مناطق حفاظت شده و گونه هاي جانوري انجام شده که با توجه به اهميت موضوع مطالعات بيشتري را ميطلبد. ازجمله اين مطالعات که اثر جاده ها را بررسي کرده مي توان به بررسي اثرات حمل ونقل جاده اي و ريلي برحيات وحش جانوري (رياضي و همکاران ، ١٣٨٥)، بررسي تغييرات ساختاري ناشي از جاده در پارک ملي گلستان در فاصله سال هاي
١٣٦٦ تا ١٣٨٩ (زبردست و همکاران ، ١٣٩٠)، ارزيابي اثرات بزرگراه آسيايي تهران - مشهدبرجامعه پرندگان در پارک ملي گلستان
(وارسته مرادي، ١٣٩٠)، ارزيابي اثرات تجمعي شبکه جاده اي بر پوشش درختي در استان گلستان (حسيني وردئي و همکاران ، ١٣٩١)، ارزيابي اثرات بوم شناختي کنارگذر غرب اصفهان بر پناهگاه حيات وحش قميشلو با استفاده از روش HEP (مکي و همکاران ، ١٣٩١) اشاره کرد.
بهبود اتصال سيمايسرزمين يک بخش کليدي از راهبردهاي جهاني حفاظت از تنوع زيستي مدرن است و ممکن است يکي از بهترين پاسخ ها براي مقابله با اثرات نامطلوب بالقوه تکه تکه شدگي زيستگاه و تغييرات محدوده طبيعي گونه ها منتج از تغييرات آب وهوا باشد .(Saura et al., 2011)
پروژه Wildlandدر آمريکاي شمالي به مدت ١٠ سال است که براي مقابله با بحران انقراض هاي معاصر شروع به کار کرده است تا اثرات انقطاع زيستگاه ها در نتيجه عوامل مختلف و ازجمله جاده ها را به حداقل برساند. در مکان هايي مانند يلواستون به يوکان و شبکه Wildland جزاير اسکاي، طرفداران حفظ منابع طبيعي درحال توسعه و اجراي سيستم هاي مناطق حفاظت شده هستند.
پروژه Wildlandبه دنبال ايجاد يک سيستم متصل شده از مناطق حفاظت شده در آمريکاي شمالي است که بقاي همه گونه هاي بومي، ازجمله شکارچيان رده بالا و گونه هاي وسيع دامنه را در پس زمينه کاملا عملکردي اکوسيستم ها تضمين خواهد کرد. مناطق حفاظت - شده اصلي برمبناي نيازهاي بيولوژيکي گونه هاي کليدي و الزامات فرآيندهاي اکولوژيکي مهم تعيين شده است .
کريدور اکولوژيکي Americas در آمريکاي لاتين تلاش براي ايجاد يک سيستم مناطق حفاظت شده متصل از تيرا دل فوئگو تا آلاسکا در امتداد خط کوهستاني قاره آمريکا است . اهداف پروژه شامل تعيين مناطق حفاظت شده جديد، گسترش مناطق حفاظت شده موجود و ايجاد ارتباط برمبناي اصول زيست شناسي حفاظت است (٢٠٠٣ ,Johns).
٢- مواد و روش ها
٢-١- کريدورها
درک رفتارهاي حرکتي در پاسخ به ويژگيهاي سيماي سرزمين يک سوال مهم در بوم شناسي و زيست شناسي حفاظت است و توانايي جانوران در حرکت از ميان سيستم هاي تکه تکه شده يک عامل تعيين کننده اساسي اتصال کارکردي سيمايسرزمين است Poessel et) .al., 2014)
اتصال بين زيستگاه ها و جمعيت ها عاملي بسيار مهم در تعيين طيف وسيعي از پديده هاي اکولوژيکي ازجمله جريان ژن ، تسهيل پراکنش ، پويايي فراجمعيت ها، نجات جمعيت شناختي ٩، پراکندگي دانه ، گسترش بيماريهاي عفوني، توسعه محدوده ، تهاجم گونه هاي بيگانه ، پايداري جمعيت ها و حفظ تنوع زيستي و درنهايت کاهش خطر انقراض است (٢٠١٣ ,.LaPoint et al ;٢٠٠٨ ,.McRae et al).
اتصال معمولا به عنوان درجه اي تعريف ميشود که سيمايسرزمين حرکات گونه ها، جمعيت ها و ژن ها رادر ميان لکه هاي منابع و در مقياس زماني اکولوژيکي تا تکاملي تسهيل ميکند (٢٠١١ ,.Theobald et al).
سول و گيلپين (١٩٩١)کريدورها را به عنوان عنصر سيمايسرزمين خطي دو بعدي تعريف کردند که دو يا چند لکه زيستگاه حيات - وحش که در گذشته متصل بودند را به هم وصل ميکنند (٢٠٠٧ ,.Nandy et al). کريدورهاي حفاظتي به طور گسترده ابزارهاي مناسبي براي بهبود اتصال سيمايسرزمين درنظر گرفته مي شوند، به دليل اين که تصور ميشود اجازه حرکت ايمن بين زيستگاه هاي تکه شده را به جانوران ميدهند و درنتيجه اتصال سيمايسرزمين را حفظ ميکنند (٢٠١٣ ,.LaPoint et al). کريدورها حرکات و پراکنش جانوران بين زيستگاه هاي جدا افتاده را تسهيل ميکنند و در نتيجه اثرات تکه تکه شدگي و در پي آن احتمال انقراض را کاهش مي- دهند. همچنين فشار بر زيستگاه را کاهش ميدهند و باعث تسهيل ترميم زيستگاه ميشوند. کريدورها جانوران را قادر به دسترسي به زيستگاه هايي ميکنند که در غير اين صورت براي آن ها در دسترس نيست . ويلسون و ويليس (١٩٧٥) حفاظت کريدورها را براي مقابله با اثرات تکه تکه شدگي پيشنهاد کردند (٢٠٠٧ ,.Nandy et al). برخي از مزايا و معايب حفاظت کريدورها در جدول (٣) درج شده است (مصداقي، ١٣٨٩).
به دليل اهميت نقش پيوستگي در بهبود فرايندهاي اکولوژيکي، تاکنون تعاريف و رويکردهاي مختلفي از جمله رويکردهاي ساختاري و عملکردي جهت مطالعه پيوستگي تدوين شده است . از آن جا که هرگونه جانوري نيازهاي زيستگاهي و توانايي و ويژگيهاي حرکتي منحصربه فرد دارد، لازم است پيوستگي به عنوان ويژگي منحصربه نوع خاصي از گونه ها شناخته و مطالعه شود. به اين ترتيب ، يک منظر ممکن است درجه هاي متفاوتي از پيوستگي براي جانداران مختلف داشته باشد. ويژگيهاي ساختاري منظر مانند: اندازه ، شکل و فاصله لکه هاي زيستگاهي، توپولوژي و چيدمان فضايي لکه ها نسبت به يکديگر، و ويژگيهاي عملکردي همچون ويژگيهاي حرکتي جانوران و به گزين زيستگاهي آن ها، بايد در اندازه گيري پيوستگي اکولوژيکي در نظر گرفته شود. پيوستگي بايد با رويکرد چندين جانوري اندازه گيري شود تا نتايج هم خوان به دست آيد که بر اساس آن بتوان اولويت هاي فعاليت هاي حفاظت حيات وحش را در منطقه شهري مشخص کرد (پودات و همکاران ، ١٣٩٣).
٢-٢- اثر جاده ها بر کريدورها
همراه با ديگر انواع کاربري اراضي انساني و تغيير سيماي سرزمين (کشاورزي، مناطق شهري و ديگر مناطق ساخته شده ) زيرساخت هاي حمل ونقل يکي از علل منجربه تکه تکه شدگي زيستگاه هستند. با توجه به تراکم بالاي شبکه جاده اي و حجم ترافيک در حال رشد آن - ها، زيرساخت هاي جاده اي از نظر تاثير بر تداوم جمعيت ها پيشتاز هستند. جاده ها به عنوان مانع عمل ميکنند و جمعيت ها را به طور مستقيم با زدودن سيمايسرزمين در مسيرشان تحت تاثير قرار ميدهند (٢٠١٥ ,.et al ́Bojkovic).
اثرات جاده ها تا حد زيادي بستگيبه گونه موردنظر دارد؛ جاده ها ممکن است به طور موثر جمعيت ها را جدا کنند و مانعي ويژه براي برخي گونه ها باشند، درحاليکه براي برخي ديگر مانع مهمي به حساب نميآيند (٢٠١٥ ,.et al ́Bojkovic). اتصال سيمايسرزمين نه تنها به ساختار سيماي سرزمين بلکه به توانايي حرکت گونه ها به عبور از موزاييک هاي سيماي سرزمين نيز بستگي دارد Xun et) (٢٠١٤,.al. فو و همکاران (٢٠١٠) نشان دادند که اثرات تجمعي تکه تکه شدن و اثرات حائل با يکديگر، اتصال سيماي سرزمين را تخريب مي کنند (٢٠١٣ ,.Girardet et al).
يافته هاي حاصل از اندازه گيري متريک هاي بوم شناسي سيمايسرزمين در ارزيابي اثرات بوم شناختي کنارگذر غرب اصفهان بر پناهگاه حيات وحش قميشلو نيزنشان داد که آزادراه غرب اصفهان سبب تجزيه زيستگاه حيات وحش منطقه قميشلو به ويژه زيستگاه آهوي ايراني شده و بر يکپارچگي لکه هاي پراکنش آهو تأثير منفي داشته است . به طورکلي، نتايج حاصل نشان داد که عبور آزادراه از داخل زيستگاه آهو باعث تکه تکه شدن کريدورهاي عبورآهوشده و قطع کريدورهاي حرکتي و مسير مهاجرتي اين گونه را به دنبال داشته است (مکي و همکاران ، ١٣٩١).
اثر تکه تکه شدن ساختاري و محلي است و تنها در طول مسير زيرساخت هاي خطي وقوع مييابد. اثرات اکولوژيکي زيرساخت هاي خطي به اين بستگي دارد که بتوانند به عنوان مانع حرکات گونه هاي درنظر گرفته شده عمل کنند.
تغيير جهاني در احتمال حضور نشان دهنده اختلال احتمالي ناشي از زيرساخت هاي خطي بر روي گونه هاي مورد مطالعه است . بيشتر مناطق به لکه هاي جدا افتاده وابسته هستند و بنابراين فقدان احتمال حضور بيشتر است . بنابراين ، گونه هايي با فاصله پراکنش طولاني به - طور بالقوه حساسيت بيشتري به جدا افتادگي ناشي از جاده نسبت به گونه هايي با فاصله پراکنش کوتاه دارند. يافته هاي فو و همکاران (٢٠١٠) نيز نشان ميدهد که اثر حائل ، اتصال سيمايسرزمين را براي گونه هايي با فاصله پراکنش طولاني کاهش ميدهدGirardet .et al., 2013)
جاده ها حرکات و توزيع گوشت خواراني با محدوده وسيع شامل گربه ساناني که به ويژه در زيستگاه هاي تکه تکه شده نزديک مناطق شهري زيست ميکنند را تحت تاثير قرار مي دهند. جاده هاي اصلي مانند بزرگ راه هاي چند باندي به ويژه موانع مهمي براي حرکات جانوران هستند و ميتوانند منجربه جدا افتادگي ژنتيکي بين جمعيت ها شوند، همان گونه که براي بابکت ها ١٠در منطقه شهري جنوب
کاليفرنيا نشان داده شده است (٢٠١٤ ,.Poessel et al). پاسل و همکاران (٢٠١٤) دريافتند که جاده ها اندازه گستره خانگي بابکت ها را تحت تاثير قرار ميدهند و موانعي براي حرکات و درنتيجه اتصال کارکردي سيماي سرزمين هستند. بابکت هاي نر و ماده پاسخ هاي رفتاري متفاوتي به جاده ها نشان ميدهند و همچنين تفاوت هاي مهمي بين جنس ها در الگوي حرکتي، خطر مرگ ومير و اتصال در مناطق شهري آشکار شده است . در مجموع جاده ها و شهرنشيني اغلب مطلوبيت زيستگاه را کاهش و خطر مرگ ومير در گربه سانان را افزايش مي دهند.
ارتباط مثبت بين گسترش شهرها و جاده ها با تکه تکه شدگي و فقدان اتصال زيستگاه ها بيانگر اين است که توسعه شهري و جاده ها نيروي محرکه از دست رفتن زيستگاه ها است . همچنين از دست رفتن اتصال ناشي از ساخت جاده و توسعه شهر از تغيير الگوي سيماي سرزمين شديدتر است که به اين معني است که اثرات بالقوه شبکه جاده ها روي گونه ها احتمالا شديدتر از اثرات مستقيم در مقياس منطقه اي است (٢٠١٤ ,.Liu et al).
٣- بحث و نتيجه گيري
متون زيادي در زمينه بوم شناسي جاده بيان ميدارند که تصادفات جاده اي حيات وحش ميتواند منبع عمده مرگ ومير مهره داران و درنتيجه به طور بالقوه محدودکننده جمعيت هاي حيات وحش باشد (٢٠٠٩ ,.Glista et al).
با توجه به گسترش شبکه جاده ها، توسعه دانش به منظور ارزيابي اثرات بالقوه موجود يا آينده زيرساخت هاي خطي درحال تبديل شدن به يک مساله مهم در حفظ تنوع زيستي است . در اين راستا، فورمن (٢٠٠٠) توصيه کرده است که بايد در زمان برنامه ريزي حمل ونقل ، الگوهاي فضايي و جريان هاي اکولوژيکي در سراسر سيماي سرزمين را درنظرگرفت (٢٠١٣ ,.Girardet et al). با شناخت اثرات زيرساخت هاي خطي به ويژه جاده ها بر زيستگاه ها و گونه هاي جانوري و همچنين درنظر گرفتن مسيرهاي عبوري و مهاجرتي جانوران در زمان طراحي زيرساخت هاي خطي ميتوان تا حد ممکن از اثرات تخريبي آن ها کاست و در راستاي بهبود اتصال زيستگاه ها گام برداشت .
تکميل کردن شبکه زيستگاه و افزايش اتصال سيماي سرزمين احتمالا بهترين پاسخ به چنين مسائلي است . اتصال ميتواند حرکات ژن - ها، افراد، گونه ها و جمعيت ها را تسهيل کند، جدا افتادگي زيستگاه گونه ها را بهبود بخشد و از دست رفتن تنوع زيستي را کاهش دهد.
حفاظت زيستگاه مبني بر اتصال کارکردي ميتواند از نظر اکولوژيکي شبکه هاي پايداري را شکل دهد و تضاد بين توسعه شهري و حفاظت اکولوژيکي را کاهش دهد (٢٠١٤ ,.Xun et al). ديل و فورتين (٢٠١٠) تعيين کريدورهاي پراکنش را به جاي تنها مسير کم هزينه (پينتو و کيت ، ٢٠٠٩) براي انعکاس دقت بيشتر حرکات واقعي جانوران در سيماي سرزمين و مقاومت نسبي اين کريدورها پيشنهاد کردند (٢٠١٣ ,.Girardet et al).
يکي از روش هاي اميدبخش حفظ اتصال در مناطق جاده اي، استفاده حيات وحش از ساختارهاي عبوري در امتداد جاده هاي جديد و موجود است (٢٠١٤ ,.Poessel et al). ساختارهاي عبوري حيات وحش محدوده اي از حصارکشي محدودکننده و مجراي آب زيرجاده تا سيستم هاي روگذر و زيرگذر را دربرميگيرد (٢٠٠٩ ,.Glista et al). ساختارهاي عبوري حيات وحش به طور نسبي طبقه جديدي از زيرساخت هاي حمل ونقل هستند که فرصت هاي عبور ايمن را براي حيات وحش مهيا ميکنند و درنتيجه باعث اتصال زيستگاه ها و جمعيت هاي حيات وحش ، کاهش مرگ ومير حيات وحش در جاده ها و افزايش ايمني رانندگان ميشوند (٢٠١٤ ,.Matthews et al).
