بخشی از مقاله
چکیده
استفاده از نشانگرهای ژنتیکی برای شناسایی گونهها و حفاظت آنها بعنوان ایدهای در زیستشناسی حفاظت پیشنهاد میگردد. ابزارهای ژنتیکی روش قدرتمندی برای ارزیابی گونه ها و وضعیت جمعیتها میباشند و فرایندهای اکولوژی و جمعیت شناختی را به خوبی نشان می دهند و اطلاعاتی را در مورد برنامه های حفاظتی در اختیار تصمیم گیران قرار می دهند. متاسفانه اطلاعات ژنتیکی برای مدیریت جمعیت حیات وحش، توسط تصمیم گیران و مدیران به طور محدود در نظر گرفته شده است. در بسیاری از مطالعات ژنتیکی انجام شده در جمعیت حیات وحش از DNA میتوکندری برای تعیین تنوع ژنتیکی گونه ها استفاده شده است و این نشانگر به دلیل تغییرپذیری زیادی که دارد به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد و با توجه به پرایمرهای خاص ژن های آن، فرایند توالی یابی از ژن مذکور با استفاده از فرایند PCR انجام خواهد شد.
واژههای کلیدی: تنوع ژنتیکی، نشانگر ژنتیکی، DNA میتوکندری، حفاظت، حیات وحش.
1
مقدمه:
تنوع ژنتیکی از طریق جهش یا نوترکیبی ایجاد می شود که شامل جایگزینی، حذف و یا اضافه شدن نوکلئتیـدها در رشـته DNA
می باشد (ملکیان، .(304 : 1389 تغییرپذیری ژنتیکی، بقای اکوسیتم، ساختار و تنوع حیات را تحت تاثیر قـرار مـیدهـد (رئـوچ و همکاران، .(2831-2826 :2005 فعالیتهای ژنتیکی می تواند در این زمینه بسیار موثر باشند:
-1ژنتیک برای حل مشکل طبقه بندی گونه ها -2مدیریت ژنتیکی برای به حداقل رساندن درون آمیزی و از دست دهی تنوع ژنتیکی در جمعیتها و ریسـک انقـراض گونـه هـا در جهان.
-3استفاده از ژنتیک مولکولی در پزشکی قانونی و ... (فرنکهام و همکاران، .(2010
نشانگر مولکولی مناسب برای تعیین گونه های حاشیه ای و پی بردن به روابط فیلوژنی، بـه تنـوع درون گونـه ای و بـه طـور قابـل توجهی به تفاوت بین گونه ای مرتبط است (بارکر و همکاران، .(892 -887 : 1998 نشانگرهای ژنتیکی mtDNA بـه علـت عـدم وجود نوترکیبی و نرخ سریع تکاملی نسبت به DNA هسته ای و در دسترس بودن پرایمرهای PCR و وفور داده های مقایسـه ای کارامدتر هستند (بارت و همکاران، .(865-858: 1994 به طور گسترده ای برای مطالعات ساختار جمعیتی، فیلوژئوگرافی و روابـط فیلوژنتیک در سطوح تاکسونومی مختلف بکـاربرده مـی شـوند (سـو و همکـاران، .(129- 121 :2009 ژن سـیتوکروم b از DNA
میتوکندری حاوی اطلاعاتی است که به طور گسترده ای در آنالیز فیلوژنتیکی و روشهای تشخیص مولکولی مختلـف اسـتفاده مـی شود (پرزیبوس و همکاران، .(143- 138 :2011 به همین دلیل در بسیاری از مطالعات ژنتیکی برای بررسی تنوع ژنتکی گونه هـا از ژن سیتوکرومb استفاده شده است. نشانگر های ژنتیکی برای برنامه های اصلاح نژاد، صفاتی که به سختی اندازه گیری می شوند و
2
برای ارزیابی فنوتیپ، علاوه بر این یک ابزار ارزشمند برای تهیه نقشه ژنی در تمام سیستم ها می باشـند ( رافالسـکی، -94 :2002 .(100
