بخشی از مقاله
چکیده
قریب چهل سال از پیروزي انقلاب اسلامی در ایران می گذرد. انقلابی که منافع آمریکا در ایران و خاورمیانه را به خطر انداخت و به چالشی براي سیاست خارجی این کشور در منطقه تبدیل شد. براي مهار انقلاب ایران و بازتاب هاي آن، واشنگتن به ابزارهاي مختلف از جنگ و تهدید گرفته تا تحریم متوسل گردید اما هیچ یک از این ابزارها تاکنون نتوانسته است تغییري در رفتار جمهوري اسلامی ایران ایجاد نماید. در آستانه چهل سالگی انقلاب اسلامی، یکبار دیگر ایالات متحده درصدد آزمون مجدد حربه تحریم براي به زانودراوردن انقلاب اسلامی برآمده است. با توجه به اینکه در تحریم ها آنچه هدف گرفته می شود اراده هاي مردم و مسوولان نظام است سوالی که مطرح می شود این است که ایالات متحده از چه تاکتیک هاي رسانه اي براي تقویت اثرگذاري تحریم ها بر شهروندان و مقامات جمهوري اسلامی استفاده می کند؟ یافته هاي پژوهش به تاکتیک هایی همچون شایعه پراکنی، تصویرسازي ذهنی، تخریب روحیه، اغراق و...اشاره می کند و نشان می دهد رسانه هاي غربی موفق شده اند در برخی موارد تاثیرات جدي بر ذهن مخاطبان ایرانی گذاشته و مشکلاتی را در حوزه اقتصادي و گاه سیاسی براي دولت ایجاد نمایند. براي این منظور از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده و منابع لازم به شیوه کتابخانه اي گرداوري شده است.
واژههاي کلیدي: ایران، تحریم، آمریکا، انقلاب اسلامی، رسانه، اراده
مقدمه
دولت ها براي دست یابی به اهداف خود در عرصه نظام بین الملل به ابزارهاي مختلفی توسل پیدا می کنند. این ابزارها طیف گوناگونی را دربرمی گیرد که در آن از جنگ تا تهدید به جنگ گرفته تا تحریم ها و تشویق ها وجود دارد. ادبیات تحریم در تاریخ روابط بین الملل قدمتی به اندازه طول عمر انسان دارد. در تاریخ اسلام و فرهنگ شیعی نیز بحث تحریم ها همواره بحثی آشنا است و حوادثی چون شعب ابی طالب و بستن اب بر روي امام حسین - ع - و اصحاب آن حضرت را به ذهن متبادر می سازد. از ابتداي انقلاب اسلامی جمهوري اسلامی ایران پیوسته و با بهانه هاي مختلف توسط آمریکا و کشورهاي غربی مورد تحریم قرار گرفته است. جدي ترین تحریم هاي اعمالی علیه ایران تحریم هاي سال 1375 تحت عنوان تحریم داماتو بود که هرگونه سرمایه گذاري بیش از 20 میلیون دلار در صنایع نفت و گاز ایران را تحریم می کرد. این تحریم ها از آن زمان تاکنون به قوت خود باقی مانده و هر10 سال یکبار مجدد تمدید می گردد.
همچنین روساي جمهور آمریکا هر ساله و به طور خاص از زمان اشغال سفارت این کشور در تهران به تاریخ 13 آبان 1358 فرمان اجرایی برقراري وضعیت اضطراري ملی را امضا می کنند. این فرمان اساس بسیاري از تحریم هایی است که در طول چهل سال گذشته علیه ایران وضع شده است و نشان می دهد روابط دو کشور هنوز به حالت عادي بازنگشته است. به گفته کاخ سفید برخی فرمانهاي اجرایی که پیرو این وضعیت اضطراري ملی اعلام شده بود، همزمان با عملی شدن برجام در سال 1395، لغو گردید اما تمامی این فرمان ها بعد از خروج آمریکا از برجام در 18 اردیبهشت ماه 1397 مجدد به حالت اولیه خودبازگشت.
موج اول تحریم ها علیه ایران در 15 مرداد ماه و موج دوم در 13 آبان 1397 علیه ایران اعمال گردید. بدین ترتیب تحریم هایی که بعد از انعقاد توافق هسته اي ایران و غرب به حالت تعلیق درآمده بودند مجدد اعمال گردیدند و شرایط دو کشور به پیش از توافق هسته اي بازگشت. آنچه که درباره تحریم ها مهم و حائز اهمیت است نه خود تحریم ها و شدت و ضعف آن بلکه اثرات روانی و ذهنی آن در جامعه است. درواقع هدف تحریم ها سنجش میزان اراده ملی مردم و مسوولان جمهوري اسلامی ایران است تا نقطه شکنندگی آن محاسبه و بیشترین فشار در آن بخش وارد گردد تا امکان تغییر رفتار بازیگر هدف فراهم گردد.
به همین منظور از همان آغاز پیروزي ترامپ در انتخابات ریاست جمهوري امریکا در 8 نوامبر سال 2016 تبلیغات جدي و گسترده اي علیه برنامه هسته اي ایران و توافق برجام به راه افتاد و رئیس جمهور آمریکا قول داد وعده انتخاباتی خود در مورد پاره کردن برجام را عملی سازد. - - Trump, 2018/5/8 در طول این مدت کارزار تبلیغاتی گسترده اي در شبکه هاي تلویزیونی، رادیویی، رسانه هاي مجازي و...ایجاد گردید که از تاثیرات شدید تحریم ها بر دولت ایران خبر میداد. نهایتاً با خروج آمریکا از برجام این وعده محقق شد و دوره تازه اي از تبلیغات درباره اثرات تحریم ها بر زندگی مردم شروع گردید تا جائیکه افزایش قیمت دلار،
