بخشی از مقاله
چکیده:
امروزه تحریم بهترین روش حل و فصل اختلافات بین المللی نمی باشد، اما آخرین گام قبل از توسل به زور است و به عنوان احرمی برای فشار به کشورها به منظور بازگشت به تعهدات بین المللی شان می باشد.
پس از قطعنامه 1929 شورای امنیت مبنی بر تحریم اقتصادی ایران برخی از کشورها از جمله آمریکا دست به تحریم های کسترده یک جانبه علیه ایران زدند. بررسی مشروعیت تحریم ها در سطح بین المللی ضروری به نظر می رسد. گستره ی اعمال تحریم ها دولت ها هستند یا ملت ها؟
آیا اعمال تحریم ها گروگانگیری وسیع ملت ایران محسوب نمی شود. آیا هدف تحریم ها با حسن نیت مذکور در منشور ملل متحد سازگاری دارد؟
کلمات کلیدی: جمهوری اسلامی ایران، آمریکا، سازمان ملل، شورای امنیت، تحریم های اقتصادی
Review:
Today, the best method of resolving international disputes are not boycotting, but the last step before the use of force as Ahrmy to pressure countries to return to their
obligations are.
Resolution 1929 of the Security Council's economic sanctions on Iran, some countries such as America Kstrdh to unilateral sanctions against Iran went. Legitimacy of the international sanctions are necessary. A range of sanctions are states or nations"
Sanctions if Iran does not constitute a vast hostage. The purpose of sanctions is consistent with good faith in accordance with the UN Charter"
Keywords: Iran, America, the UN Security Council sanctions×
مقدمه:
امروزه تحریم ها یکی از روش های حل و فصل مخاصمات بین المللی، قبلا به اشـکال مختلـف ماننـد مقـرر نمـودن خراج و تحت الحمایه قرار دادن کشورها انجام می شـد. در حـال حاضـر تحـریم هـا بـه دو شـکل اقتصـادی و غیـر اقتصادی بروز و ظهور دارد.
تحریم های غیر اقتصادی با هدف ترغیب کشور هـا بـه تغییـر سیاسـت، خـودداری از اعطـای ویـزا، کـاهش سـطح نمایندگی، جلوگیری از عضویت کشور هدف (علی اکبر دارانی، (1373 خودداری از کمـک هـای مـالی و مسـاعدتی رسمی اعمال می شود.
تحریم های اقتصادی با محدود کردن مناسبات اقتصادی اعم از تجاری و مالی با هدف و مقاصـد سیاسـی جـایگزین قوه قهریه و جنگ است. هدف اصلی تحریم های یک جانبه اصولا شخصی و جاه طلبانه است. در وهله اول این سوال به ذهن متبادر می شود که این تحریم ها تا چه حد قانونی است؟ آیا مشروعیت قانونی دارد؟
این مقاله در نظر دارد به صورت اجمالی به بررسی انواع تحریم ها نهاد های اعمال کننـده تحـریم دلایـل موافقـان و مخالفان را بررسی کند. مشروعیت و وجاهت بین المللی تحریم ها و آثار حقوقی اجتماعی مترتـب بـر تحـریم هـا را برشمارد . اگرچه تحریم ها اصولا امری سیاسی است به ندرت می توان از طرق حقوقی راه کاری برای آن یافت.
در نتیجه گیری به روش های برای آگاهی جهانی از گسترهی تحریم ها علیه ملت ایران و برون یافت از تحـریم هـا اشاره شده است.
فرق اساسی تحریم های سازمان های بین المللی و تحریم آمریکا در هسته ای و تسلیهاتی بودن تحریم های سازمان ملل و تجاری و نفتی بودن تحریم های آمریکا است. در نامه 466 فعال سیاسی مدنی به بـاراک اوبامـا در حمایـت از نامه 55 فعال سیاسی می خوانیم: تحریم ها به مجازات دسـته جمعـی مـردم ایـران مبـدل شـده اسـت. وجاهـت و مشروعیت ندارد هدف تحریم ها تغییر برنامه های هسته ای ایران ذکر شده بود که گستردگی و شـدت آن بـا هـدف ناسازگار است. (بخش فارسی رادیو بی بی سی)
تحریم ها را می توان به 4 دسته از اقدامات سیاسی ، حقوقی، اقتصادی و مدنی تقسیم کرد. متأسفانه اکثر تحریم ها دارای بعد سیاسی هستند نه حقوقی و پیگری آنان در مجامع بین المللی اغلب ممکن نیست.
تحریم ها را از بعد نوع تحریم به دو مورد می توان تقسیم کرد. مورد اول که کلی است مثـل تحـریم هـای شـورای امنیت و بعد دیگر تحریم های خاص مثل تحریم آمریکا علیه ایران.
تحریم ها امری سیاسی است نباید دنبال راهکار حقوقی باشیم و باید از طریق سیاسی حل شود. حل این مسـئله بـه دولت و تعاملاً تنش با سایر کشورها باز می گردد. تشکل های مردمی باید در عرب و ایران یکدیگر را شناسایی کننـد و نقش ایرانیان خارج از کشور بسیار تأثیرگذار است.
نهادهای مردم نماد که تحریم ها را سرزنش و محکوم می کنند ولی تأثیر حقوقی ندارند جنبه تبلیغاتی دارند.
معاونت حقوقیرئیس جمهور می تواند مسئول پیگیری تحریم ها باشد عملاً دادخواسـت تنظـیم کنـد و در دیـوان بین المللی دادگستری طرح دعوی نماید.
