بخشی از مقاله
چکیده
در این مقاله در پی نحوه عملیاتیکردن خانههای سبز اقتصادی هستیم. علت اهمیت این موضوع در این است که وقتی صحبت از پیشرفت در میان است، بعد از شناخت ایدئولوژی حاکم بر جامعه و هدفگذاری صحیح، باید ابتدا به فکر تأمین منابع برای رسیدن به اهداف بود. یکی از منابع حیاتی برای پیشرفت، انرژی است. با توجه به بحران فراگیر انرژی و تخریب محیط زیست و اینکه دیگر نمیتوان تنها با مصرف صحیح به آینده انرژی خوشبین بود، باید سعی شود با شناخت معضلات مصرف انرژی و عوامل مخرب محیط زیست راهکارهایی جهت استفاده بهینه از منابع در کوتاهمدت و بلندمدت ارائه گردد. چرا که تنها از این طریق است که میتوان در مسیر پیشرفت و توسعه اقتصادی گامهای استواری برداشت.
یکی از این راهکارها، ورود مفهوم ساختمان سبز اقتصادی در عرصه مسکن میباشد که مورد بررسی این مقاله است. ساختمان سبز به سبکی از زندگی اشاره میکند که هدف آن استفاده صحیح از انرژی و منابع طبیعی میباشد. بنابراین مصالح به کار رفته در ساختمان سبز تا حد امکان میبایست از منابع تجدیدپذیر و قابل بازیافت باشند و ضمن کاهش اتلاف منابع، قابلیت ذخیره انرژی را نیز داشته باشند. در این مقاله سعی میشود با معرفی منافع و مزایای ساختمان سبز، در سراسر کشور با توجه به اقلیمهای متنوع ایرانزمین، روشهای ترغیب افراد به سمت گسترش ساخت اینگونه ساختمانها مورد تأکید قرار گیرد. سپس سعی میشود شاخصهای مطرح در ارزشگذاریهای خانه سبز بیان شود و در نهایت نمونههایی عملی در ساختمانسازی ذکر شده و مورد سنجش قرار گیرد.
- 1 مقدمه
کشور ایران از جمله کشورهایی است که در مصرف انرژی سرعت چشمگیری داشته است به طوری که در حال حاضر علاوه بر مصرف بالای انرژی، شدت انرژی1 بالایی را نیز دارا میباشد. البته پیشرفت صورتگرفته در کشور معادل این مصرف انرژی نیست. در کنار این نکات با کمی تأمل در آمار متوجه میشویم که بیش از یک سوم مصرف انرژی کشور، در عوض صرف شدن در مسیر تولید و اشتغال به بخش ساختمانهای مسکونی، اداری و تجاری وارد شده است که لزوم توجه بیش از پیش به بخش مسکن را نمایان میسازد.
لازم به ذکر است با توجه به رشد بالای جمعیت در دههی شصت که به بالاتر از %3/5 رسید، هم اکنون نیاز به مسکن و مسکنسازی رو به افزایش است تا جایی که سالانه به ساخت بیش از 1/5 میلیون مسکن نیاز است که این مسأله نشان میدهد با توجه به محدودیت منابع باید به فکر طراحی ساختمانی بود که علاوه بر رساندن کمترین آسیب به محیط زیست، اقتصادی نیز باشد تا منابع کافی انرژی برای پیشرفت همهجانبه کشور در دسترس باشد. در نگاه علمی اگر بخواهیم ساختمانی خصوصیات فوق را به همراه خود داشته باشد، اصطلاحاً گفته میشود باید سبز و اقتصادی باشد.
سبز بودن به این معناست که یک ساختمان، از انرژی کمتری استفاده میکند، منابع طبیعی کمتری را مصرف میکند، ضایعات و تلفات کمتری را پدید میآورد، مواد سمی و خطرناک کمتری را ایجاد میکند، فضای داخلی سالمتری برای استفادهکنندگان پدید میآورد و یک جریان تهویهی طبیعی برای دستیابی به هوای تازه و سالم به وجود میآورد. اقتصادی بودن به این معناست که با توجه به محدودیت منابع و انرژی و شناخته شدهترین تعریف اقتصاد یعنی کمیابی، باید طراحی و ساخت هر ساختمانی اقتصادی باشد، یعنی به کار بردن منابع و مصالح در ساختمان موردنظر ارزش بالاتری از به کار بردن همین مقدار منابع و مصالح در امور دیگر ایجاد نماید، بنابراین باید روی کاهش هزینههای تولید انرژی و افزایش بهرهوری تولید تمرکز کنیم. اگر به دنبال پیشرفت سریع و همه جانبه هستیم باید سعی شود با صرف کمترین منابع به بیشترین بازدهی رسید.
- 2 مجموعه اصول طراحی و ساخت ساختمان "سبز"
در واقع منشأ ساختمان سبز را میتوان فرایندی دانست سازگار با محیط زیست و منابع و کارآمدی در سراسر ساختمان. سیکل یک ساختمان سبز واقعی را از نقطه آغازین میتوان به؛ طراحی، ساخت، بهرهبرداری، تعمیر و نگهداری، نوسازی و تخریب نام برد. میتوان آن را در پرسهی: از گهواره تا گور ساختمان1 جای داد. از حامیان و طراحان اصلی ساخت و ساز ساختمان سبز میتوان به آژانس حفاظت از محیط زیست2، سازمان استاندارد3 و شورای ساختمان سبز ایالات متحده4 اشاره کرد. در شورای ساختمان سبز دریافت گواهینامه سبز5 را به عنوان معتبرترین گواهی کارشناسان تلقی میکنند. LEED دارای 6 نقطه کلیدی برای پایداری یک سایت ساختمانی است که باید براساس یک لیست بررسی و در نهایت با جمع زدن امتیازها به دریافت درجه گواهینامه - تصدیقی، نقرهای، طلایی، پلاتینیوم - منجر میگردد.
