بخشی از پاورپوینت
--- پاورپوینت شامل تصاویر میباشد ----
اسلاید 1 :
سفرای چهارگانه یا نواب اربعه:
عثمان بن سعید عمری
محمد بن عثمان بن سعید عمری
حسین بن روح نوبختی
ابوالحسن علی بن محمد سمری
اسلاید 2 :
اولین نایب امام زمان- علیه السلام- عثمان بن سعید عمرى بود. زندگى او از دوره حضرت هادى- علیه السلام- که در آن زمان وى (عثمان بن سعید یازده ساله بود، شروع مىشود. بعد از حضرت امام هادى- علیه السلام-، او بر سر پیمان خود وفادار مانده و ملتزم به خدمت حضرت امام حسن عسکرى – علیه السلام-گردید، و تا هنگام شهادت امام حسن عسگرى – علیه السلام- نسبت به آن حضرت وفادار ماند و بعد از او به عنوان نایب خاص امام زمان- علیه السلام- معرفى مىگردید.
اسلاید 3 :
در زمان غیبت صغرى، چهارتن از بزرگان شیعه وکیل و سفیر نایب خاص امام زمان (علیه السلام) بودند که خدمت آن حضرت مى رسیدند و وکالتشان به خصوص مورد تأیید بود، و پاسخهاى امام در حاشیه نامه هاى سؤالى، توسط آنان بدست مردم مى رسید.
اسلاید 4 :
- او که به کارروغن فروشی می پرداخت ،مردی گرانقدر بلند مرتبه ومورد اطمینان بود.
- مراسم غسل وتدفین امام حسن عسکری به عهده ایشان بود.
- راستی گفتار ورفتار ایشان مورد تایید امام بود.
- او برای رهبری سازمان تشیع چند وکیل داشت از جمله:
احمد بن اسحاق ،وکیل اوقاف درقم ، که وی را به بغداد فرا خواند.
اسلاید 5 :
تاریخ تولد، وفات و مدت دوران نیابت او به طور دقیق معلوم نیست: لکن ما با جمع قرائن و شواهد، مدت دوران نیابت وى را حدود پنج سال حدس زدیم. در زمان نیابت وى، به علت موقعیت زمانى خاص، مدعیان دورغین کمتر ظاهر شدند و فقط دو نفر، آن هم به صورت کمرنگ چنین ادعایى را داشتند. نایب اول تلاش کرد وانمود کند که امام حسن عسکرى- علیه السلام- بدون جانشین از دنیا رفته، تا حضرت را از خطر دستگاه عباسى مصون دارد، و از طرف دیگر، سعى مىکرد وجود و حیات مبارک امام براى شیعیان اثبات کند و مسأله غیبت را به علل قانع کننده توجیه نماید. دوران نیابت وى، مقارن با خلافت «معتمد» بود
اسلاید 6 :
دومین نایب خاص امام زمان- علیه السلام- محمد بن عثمان عمرى است. ایشان فرزند نایب اول است و او از همان دوران کودکى، همراه پدرش در خدمت حضرت هادى- علیه السلام- بوده و سپس در خدمت امام حسن عسکرى- علیه السلام- و سپس حضرت مهدى – ارواحنا فداه – بعد از درگذشت پدرش، وى را به عنوان نایب خود تعیین نمود، و حدود نیم قرن – طبق نظر اکثر علماء – نماینده و نایب حضرت مهدى – علیه السلام- در تمامى شئون شیعیان بود. بر نیابت وى، سه امام، یعنى امام هادى و امام حسن عسکرى و حضرت ولى عصر- علیهمالسلام- تصریح نمودهاند. به خاطر طولانى بودن دوران نیابت وى، توقیعات زیادى در زمنیههاى مختلف، از طرف امام زمان- علیهالسلام- در زمان ایشان صادر گشت.
اسلاید 7 :
او همچون پدرش روغن فروش بود ونامه ها را در مشک های روغن جای میداد.
وی دوماه پیش از مرگ خود زمان مرگش را دانست.
در بستر بیماری به جعفربن محمد متیل گفت:
به من دستور داده اند که به ابوالقاسم حسین بن روح وصیت کنم .
دوران نیابت وى مقارن با بقیه خلافت «معتمد» و خلافت «معتضد» و ده سال از خلافت «مقتدر» بود. و در سال ۳۰۵ه.ق. وفات یافت.
اسلاید 8 :
سومین نایب خاص امام زمان- علیهالسلام- حسین بن روح نوبختى مىباشد. بر خلاف سایر نواب خاص، بعضى از مورخین تنها به جنبههاى سیاسى زندگانى ایشان
پرداختهاند و بعضى از ابهامات موجود در زندگى دیگر نواب، درباره ایشان کمتر مشاهده مىشود. وى به خاطر نسبتى که با خاندان نوبختى داشت، در دستگاه عباسى از موقعیت خوبى بر خوردار بود و بسیارى از مشکلات شیعیان را از این طریق حل مىنمود. وى قبل از وزارت حامد بن عباس از آزادى خوبى بهرهمند بود؛ لیکن بعد از به وزارت رسیدن حامد بن عباس (۳۰۶ تا ۳۱۱) به خاطر کینه این وزیر با شیعیان، فعالیتهاى او محدود شد، و مجبور شد به صورت مخفیانه زندگى کند،
و در این مدت، شلمغانى را از طرف خود منصوب نموده بود که واسطه بین او و شیعیان باشد، او هم، از استتار حسین بن روح سوء استفاده نموده و مدعى نیابت دورغین شد. وبا داشتن مقام بلند نزد حسین بن روح قائل به تناسخ و حلول شد.
او معتقد بود روح علی (ع) به بدن حسین بن روح حلول کرده است .
با وجود افشاگری های حسین بن روح علیه شلمغانی و توقیع امام زمان مبنی بر لعن وی از ادعای خود دست برنداشت،تا اینکه به دستور خلیفه عباسی الراضی درسال 323 هجری کشته شد.
اسلاید 9 :
با مدیریت ورهبری شایسته او شیعه نسبت به دوران قبل خود، قدرت ونفوذ بیشتری پیدا کرد.
وی به شدت به تقیه معتقد بود.
او معاصر با بقیه خلافت «مقتدر» و قسمتى از خلافت «راضى» بود. مدت نیابت وى ۲۱ سال به طول انجامید و در سال ۳۲۶ه.ق. وفات یافت. ودر محله رصافه در شرق بغداد مدفون گردید.
بنا به وصیت وی ودستور امام مقام سفارت ونیابت خاص را به علی بن محمد سمری سپرد.
اسلاید 10 :
از دیدگاه تاریخی تنها در زمان خاندان نوبختی بود که نواب مورد پذیرش عموم شیعه بودند و کنترل شیعیان را در دست داشتند. در زمان علی بن محمد این کنترل دوباره از بین رفت و مورد پذیرش عموم شیعه‌ها نبود.
