بخشی از مقاله
چکیده
مقدمه: شبکه های همراه و گوشی های دستی از تکنولوژی های مهم در ارایه مراقبت بهداشتی در سراسر جهان شده است. این تکنولوژی ها به منظور کنترل سلامت از راه دور و خودمدیریتی سلامت توسط افراد مبتلا به وضعیت های طولانی مدت ستفاده می شود و به متخصصان اجازه می دهد به داده های بیمار و منابع مختلف دسترسی داشته باشند که کمک قابل توجهی به تشخیص و درمان می کند.
دیابت نوع دو که به آن دیابت شیرین نوع دو هم گفته می شود شایع تر از دیابت نوع یک است. درمان و مدیریت بیماری دیابت عمدتا به اقدامات بیمار وابسته است و خودمراقبتی یکی از مهمترین عوامل کنترل بیماری است آموزش به بیمار نقش مهمی در کنترل بیماری دیابت دارد. افراد می توانند از سلامت همراه برای دسترسی به منابع بهداشتی بیماران به منظور خودکنترلی استفاده و اطلاعاتی چون فشارخون، داده های قند خون برای کنترل بیماران دیابتی یا تصویر یک زخم را به ارایه دهندگان مراقبت ارسال کنند.
روش: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 30 بیمار دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در بهار 96 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای شامل دو قسمت اطلاعات دموگرافیک و سوالات اصلی بود که روایی و پایایی آن مورد سنجش قرار گرفت - . - 0,91= اطلاعات جمع آوری و توسط نرم افزار SPSS.V16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و بصورت جداول و نمودار ها ارائه شد.
یافته ها: 53,3 درصد شرکت کنندها خانم و 46,7 درصد بالای 51 سال سن داشتند که 36,7 درصد بی سواد بوده اند، از انجام این مطالعه دریافتیم که سلامت همراه در بیمارستان های علوم پزشکی زاهدان در ارتباط با خودمراقبتی بیماران دیابتی نوع2 بکار گرفته نشده در صورت راه اندازی نمی تواند برای افراد مسن و بی سواد مبتلا به این بیماری موثر واقع شود.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بکارگیری خدمات سلامت همراه با میانگین امتیاز پاسخ 1,43 در حالی که اکثریت نمونه مورد بررسی بی سواد بودند و بالای 51 سال سن داشتند چندان موثر واقع نمی شود و اکثریت نظر مخالف با موثر بودن بکارگیری سلامت همراه داشتند.
مقدمه:
متخصصان علوم سلامت عموما با مشکل عدم دسترسی سریع و راحت به اطلاعات تخصصی پزشکی روبرو می باشند. این متخصصان عموما از مجلات چاپی، دستنامه ها و منابع مرجع پزشکی و رایانه های رومیزی استفاده می کنند تا به اطلاعات مورد نیاز خود دسترسی پیدا کنند اما با توجه به رشد روزافزون اطلاعاتی که در حوزه پزشکی تولید می شود به روز کردن اطلاعات چاپی و دسترسی به آن با مشکل مواجه شده است. امروزه پزشکان از فناوری هایی مانند رایانه های جیبی و تلفن های هوشمند استفاده می کنند تا به اطلاعات مورد نیاز خود دسترسی پیدا کنند.
این ابزارها از طریق دسترس پذیر ساختن اطلاعات نقش مهمی در کاهش خطاهای پزشکی و بهبود خدمات بهداشتی درمانی ایفا می کنند - 1،. - 2شبکه های همراه و گوشی های دستی از تکنولوژی های مهم در ارایه مراقبت بهداشتی در سراسر جهان شده است. این تکنولوژی ها به منظور کنترل سلامت از راه دور و خودمدیریتی سلامت توسط افراد مبتلا به وضعیت های طولانی مدت ستفاده می شود - 3، - 4 و به متخصصان اجازه می دهد به داده های بیمار و منابع مختلف دسترسی داشته باشند که کمک قابل توجهی به تشخیص و درمان می کند
دیابت نوع دو که به آن دیابت شیرین نوع دو هم گفته می شود شایع تر از دیابت نوع یک است. در این بیماری سلول های عضلات، کبد و بافت های چربی این افراد توانایی جذب انسولین و تنظیم گلوکز را ندارند، که در نتیجه، بدن برای جبران این مشکل لوزالمعده را مجبور می کند انسولین بیشتری تولید کند. پاندمی یا همه گیری دیابت با تغییرات فرهنگی سریع، سالمند شدن جمعیت، افزایش شهرنشینی، تغییرات در عادات تغذیه ای، کاهش فعالیت بدنی، سبک زندگی نادرست و الگوهای رفتاری ناسالم همراه است
درمان و مدیریت بیماری دیابت عمدتا به اقدامات بیمار وابسته است و خودمراقبتی یکی از مهمترین عوامل کنترل بیماری است آموزش به بیمار نقش مهمی در کنترل بیماری دیابت دارد. استفاده از فناوری تلفن همراه به دلیل کاربرد آسان، قابل حمل بودن، دسترسی همگانی و هزینه پایین امکان انتقال داده های بهداشتی را تا دورترین نقاط فراهم می کند
افراد می توانند از سلامت همراه1 برای دسترسی به منابع بهداشتی بیماران به منظور خودکنترلی استفاده و اطلاعاتی چون فشارخون، داده های قند خون برای کنترل بیماران دیابتی یا تصویر یک زخم را به ارایه دهندگان مراقبت ارسال کنند. از سلامت همراه بخصوص برای افرادی که در مناطق دور دست زندگی می کنند یا کسانی که معلولیت جسمی دارند استفاده می شود - 3،. - 5 بیشترین تاثیر سلامت همراه در وضعیت های غیرحاد و طولانی مدت که به مدیریت منظم و یکپارچه در زندگی افراد نیاز است، می باشد - 3،. - 9 استفاده از تلفن های همراه می تواند با آموزش بیماران در مدیریت بیماری های مزمن مانند میگرن و تشخیص زود هنگام و خودمراقبتی سرطان پستان کمک کننده باشد
کوگلن و ماندوچی 2در مطالعه ی خود در سال 2009 و کامل و همکاران 3در مطالعه خود در سال 2011 اشاره کرده اند که سیستم مکان یابی جهانی و گوشی های هوشمند برخوردار از این سیتم با فرصت های کاربردی دیگر، می توانند به زندگی مستقل افراد معلول یا بیمارانی با وضعیت مزمن پیچیده کمک کنند
همچنین آننسن و همکاران 4در مطالعه خود در سال 2009 ادعا کردند که برای شناخت بیماری های واگیردار و مراقبت از سلامت عمومی و همچنین داده های اجتماعی نیز یاری رسان می باشند - 16، - 13 و شهسواری و همکاران نیز در مطالعه سلامت همراه تحولی نوین در خود مدیریتی بیماران مزمن دریافتند که استفاده از ابزار موبایل در سلامت باعث افزایش سرعت ارایه خدمات، بالارفتن کیفیت خدمت و کاهش خطا خواهد شد و بیماران را در مدیریت وارزیابی یاری می کند
لیراوی و شاه بهرامی در مطالعه اولویت بندی کاربردها ی سلامت همراه و زیرساخت های ارتباطی آن به این نتیجه دست یافتند که بسیج جامعه، پرونده الکترونیکی بیمار، پایش بیمار، افزایش پیش آگهی و پیروی از درمان بترتیب با وزن های 0/0981، 0/0878، 0/0876، 0/0862 و 0/0858 اولویت های برتر کاربرد سلامت همراه اند
دیابت نوع2، 90تا 95 درصد از کل موارد تشخیص داده شده دیابت را در بر میگیرد. - 6، - 18 بیش از سه میلیون نفر در ایران مبتلا به دیابت هستند که این تعداد تا سال 2030 به نزدیک 7 میلیون نفر افزایش خواهد یافت. میزان شیوع دیابت در بزرگسالان بین 2تا 10 درصد برآورد شده است 6 - ، - 19 و پیش بینی می شود شیوع این بیماری تا سال 2030به رقمی معادل 4/4 درصد جمعیت جهان برسد
با توجه به افزایش روز افزون استفاده از تلفن های همراه در بین عموم و همچنین وجود مسیرهای روستایی سخت در اطراف زاهدان و دسترسی دشوار به پزشک و عدم وجود مطالعه قبلی در زاهدان برآن شدیم که با انجام این مطالعه به بررسی میزان بکارگیری تلفن های همراه در افزایش خودمراقبتی بیماران دیابتی و اهمیت این موضوع در کاهش هزینه ها و ارتقای کیفیت زندگی این بیماران و همچنین بهبود دسترسی بیماران به ارائه دهندگان مراقبت سلامت بپردازیم.
روش پژوهش
این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 30 بیمار دیابتی نوع2 در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در بهار 96 انجام شد. روش نمونه گیری تصادفی بود به این نحو که نمونه های در دسترس که به این بیمارستان مراجعه داشتند مد نظر قرار داده شد. ابزار جمع آوری اطلاعات در این مطالعه، پرسشنامه خودساخته بود که از 2 بخش تشکیل شد. بخش اول شامل اطلاعات دموگرافیک بیمار و مدت زمان ابتلا به بیماری و مدت زمان استفاده از سلامت همراه و بخش دوم شامل 29 سوال اصلی