بخشی از مقاله
چکیده
امروزه جهانگردی جزء بزرگترین صنعت های جهان شناخته شده و به عنوان یکی از راه های کسب وکار کشور محسوب می شود.به طوری که گردشگری دو برابر نفت سود دارد که هر ساله با جذب گردشگران ورودی ، درآمد ارزی کشور خود را بالا می برد. تحریم های اقتصادی 32 ساله علیه کشور ایران، این صنعت را در تنگنا قرار داده است. از آنجایی که در حال حاضر ابزار تحریم به عنوان یکی از اصلی ترین شیوه های دشمنان برای ضربه زدن به نظام مقدس جمهوری اسلامی است ، شناخت این ابزار و نحوه مقابله با آن می تواند تاثیر آن را کاهش و حتی تحریم ها را بی اثر کند.درمقاله حاضر که با استناد به پژوهش ها و اطلاعات موجود جمع آوری شده است ضمن بررسی تحریم های اقتصادی تاثیر تحریم ها بر صنعت توریسم مورد بررسی قرار گرفته است و راهکارهایی جهت بهبود وضعیت گردشگری در این شرایط ارائه شده است.
واژه های کلیدی : تحریم اقتصادی، صنعت گردشگری،ابزار تحریم ،استاندارد های گردشگری،ایران
-1مقدمه
سابقه نخستین تحریمهای آمریکا علیه ایران، به سال 1987باز می گردد .از جمله دکترینهایی که علیه ایران در ایالات متحده به تصویب رسیده و بها جرا درآمدها ست، دکترین "استراتژی مهار" ریگان است که یکی از مهمترین ارکان آن، محدود کردن کشور هدف در بعد اقتصادی و کاهش قدرت مالی آن کشور است .پس از اعمال اولین تحریمها علیه ایران، دردولتهای بعدی که در ایالات متحده آمریکا بر سر کار آمدند، این تحریمها علیه ایران ادامه یافت .از سال 2006 میلادی، شورای امنیت سازمان ملل متحد در ارتباط با برنامه هستهای ایران، چهار قطعنامه را علیه این کشور صادر نمود .از جمله تحریمهای سازمان ملل متحد علیه ایران، مسدود کردن داراییهای شرکتها و افرادی است که ادعا شده است در برنامه حساس هستهای و یاتولید موشکهای بالستیکی فعالیت داشته اند یا از این برنامه حمایت میکنند.
تحریم اقتصادی و تکنولوژیک بخشی از فرآیند تهدید برضد زیرساختهای قدرت راهبردی ایران محسوب میشود که ضرورتهای امنیتی و ژئوپلتیک ایران ایجاب میکند که سازوکارهای لازم برای مقابله با چنین اقدامهایی را شناسایی نماید.تحریمهایی که از اول جولای 2012م. توسط اتحادیهی اروپا اعمال شد را میتوان به عنوان نماد تحریمهای یک جانبه برضد ایران دانست. تحریمهایی که در پی آن است تا زیرساختهای اقتصادی و راهبردی ایران را ناکارآمد ساخته و به این ترتیب زمینههای کاهش قابلیتهای راهبردی ایران در سطح منطقهای و بینالمللی را به وجود آورد.
کشورهای غربی، اهداف خود از اعمال تهدیدهای چندجانبه برضد جمهوری اسلامی را به عنوان اقدامهایی در راستای کاهش توان راهبردی ایران میدانند. اقدامهایی که در چارچوب تحریمهای فلج کننده نامگذاری شده است. سابقه تحریم ها در کشور ایران آن قدر به سابقه حکومت نزدیک است که گویی تحریم ها همزاد حکومت جمهوری اسلامی است. ناظر بیرونی با ره گیری تحریم ها ی ریز و درشت غرب چنین در خواهد یافت که کشور ایران همواره تحریم بوده و هست.در چنین شرایطی ایالات متحدهی آمریکا و کشورهای اتحادیهی اروپا از تمامی توان خود برای محدودسازی ایران در سطح بینالمللی بهرهگیری مینمایند.
کشورهای یاد شده برای اثربخشی تحریم های طراحی شده، مجازاتهایی را برضد شرکتها و کشورهایی اعمال میکنند که همکاری اقتصادی با ایران را در دستور کار قرار میدهند - متقی،. - 1391از دیدگاه اقتصادی اصلی ترین کارکرد جهانگردی، کسب درآمدهای ارزی ،توزیع مجدد درآمدها و ایجاد ارزش افزوده و همچنین فروش کالاها و خدمات مورد نیاز گردشگرها است.در طی 32 سال عمر همراه با برکت جمهوری اسلامی، همواره تحت شدیدترین تحریم های اقتصادی بوده که با مقاومت اقصادی توانسته ایم از این تحریم ها عبور کرده و توانستیم اقتصاد کشور را به هجدهمین اقتصاد جهان تبدیل کنیم.
-2تحریم اقتصادی و انواع آن
تحریم اقتصادی اقدام برنامه ریزی شده یک یا چند دولت از طریق محدود کردن مناسبات اقتصادی برای اعمال فشار بر کشور هدف با مقاصد مختلف سیاسی است. تحریم اقتصادی را عموما بر دو نوع می دانند یا آن را در دو زمینه اعمال می کنند:
اول، تحریم تجاری که در آن صادرات و واردات به کشور هدف، محدود یا قطع می شود
دوم، اعمال محدودیت ها، تضییقات یا قطع مناسبات مالی از سوی دیگر بسته به منشا تحریم آن را به سه نوع تقسیم می کنند:
- 1 تحریم های یک جانبه
- 2 تحریم از سوی چند کشور
- 3 تحریم توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد
تحریم اقتصادی برای هدف های استراتژیک با تحریم برای سایر منافع اقتصادی یا غیر استراتژیک تفاوت دارد. زیرا تحریم برای هدف های استراتژیک معمولا جایگزین گزینه جنگ می شود و لذا هزینه اقتصادی آن به مراتب از جنگ کمتر و برای کشور یا کشورهای اعمال کننده کاملا قابل توجیه است. گذر به تحریم های اقتصادی برای هدف های استراتژیک معمولا چهار مرحله ای است: اول، تشویق کشور هدف به طور خصوصی و از راه مذاکره دو جانبه; دوم، درخواست علنی از کشور هدف و اعلام عمومی آن; سوم، مشورت با متحدین برای اقدام های بعدی و اقدام نظام در صورت نیاز; چهارم، آغاز تحریم از سطح غیراقتصادی.این تحریم ها معمولا قبل از تحریم های اقتصادی آغاز می شود و هدف آن ترغیب کشور هدف به تغییر سیاست مورد نظر است. تحریم غیراقتصادی بسته به نوع کشور و شرایط موضوع متفاوت است، ولی می تواند موارد زیر را در بر گیرد:
-1 لغو ملاقات های چند جانبه
-2 خودداری از اعطای ویزا
