بخشی از مقاله
چکیده
توجه به عوامل مرتبط و تاثیرگذار بر سازگاری زناشویی، صمیمیت و تاب آوری آن ها از مهمترین کارها در زمینه ارتقاء کارکردهای مثبت خانواده میباشد. باتوجه به همین امر، پژوهش حاضر به بررسی تاثیر آموزش رویکرد سیستماتیک ارتباط زوجین بر تاب آوری، صمیمیت زناشویی و افزایش سازگاری زناشویی پرداخته است. پژوهش نیمه تجربی - آزمایشی - از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه آزمایش و گواه بود.
جامعه آماری پژوهش همه زوجین شهر بوشهر در سال 1394 بودند. ابتدا به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 32 زوج انتخاب شد، سپس به روش تصادفی در دوگروه آزمایش و گواه جای گذاری شدند. ابتدا پیش آزمون اجرا شد و شرکت کنندگان به مقیاس تاب آوری کانر و دیوید سون، پرسشنامه صمیمیت باگاروزی و مقیاس سازگاری زناشویی پاسخ دادند، پروتکل آموزشی اجرا شد و سپس از گروه آزمایش، پس آزمون گرفته شد.
داده های دریافتی توسط فرمول های آمار توصیفی - میانگین و انحراف استاندارد - و آمار استنباطی - تحلیل کوواریانس - با استفاده از نرم افزار آماری SPSS20 مورد تحلیل قرار گرفت. یافتهها نشان داد که آموزش رویکرد سیستماتیک بر تاب آوری، سازگاری و صمیمیت زناشویی تاثیر معنادار دارند.
مقدمه :
با توجه به افزایش مشکلات زوجین در برقراری ارتباط با یکدیگر و درک متقابل از همدیگر و اینکه افزایش تقاضای زوجین جوان برای آموزش مهارت های ارتیاطی و نحوهی برخورد با این ناسازگاریها رو به افزایش است و اینکه جامعه با معضل ناسازگاریهای زوجین و طلاق روبرو هست.
این تحقیق بررسی می کند اثربخشی رویکرد آموزش برنامه سیستماتیک ارتباط زوجین بر صمیمیت و سازگاری و تاب آوری در ارتباط زوجین. خانواده اولین هسته اجتماع و اساسی ترین بنیان جوامع است که افراد هر اجتماعی در بستر آن رشد و نمو پیدا کرده و از آن طریق وارد جامعه میشوند، ازجمله مظاهر زندگی اجتماعی انسان، وجود تعامل سازنده میان انسان ها و برقرار بودن عشق به همنوع و ابراز صمیمیت و همدلی به یکدیگر است
امروزه دلایل ازدواج و انتظارات همسران از یکدیگر به طور چشمگیری تغییر یافته است. نیاز به عشق و صمیمیت و ایجاد رابطه صمیمانه با همسر و ارضاء نیازهای عاطفی روانی از جمله دلایل اصلی زوج های امروزی است
پژوهش ها نشان میدهد که برخورداری از صمیمیت در بین زوج ها، از جمله عوامل مهم در ایجاد ازدواج های پایدار است - کرافورد و آنگر1، - 2004 از سوی دیگر، اجتناب از برقراری روابط صمیمانه، از عواملی است که موجب شکست در زندگی خانوادگی میشود
به عبارت دیگر، گرچه صمیمیت به رابطه زناشویی محدود نمیشود، با این حال اکثر افراد به منظور صمیمیت ازدواج میکنند - گریف و مالهرب3، . - 201 پژوهش ها نشان دادهند که صمیمیت با سازگاری زناشویی رابطه دارد، از سوی دیگر، زوجهای راضی تر نیز گرایش به صمیمیت بیشتر دارند
باتوجه به اینکه رابطه صمیمانه الزاما یک رابطه بدون تعارض نیست و وقوع تعارض زناشویی حتی در ازدواجهای موفق امری عادی تلقی میشود، رسیدن به صمیمیت اغلب از طریق حل موفقیت تعارض صورت میگیرد - حسینیان، یزدی و طباطبایی، . - 1390صمیمیت، اغلب تعارضهای حلنشده دوره کودکی را تحریک کرده و چالشهای ارتباطی جدیدی به وجود میآورد.
بنابراین، صمیمیت زوجین نهتنها باعث نزدیکی آنان به یکدیگر میشود و رضایتمندی از زندگی آنان را افزایش میدهد و بدین ترتیب جو آرامی را در فضای ارتباطی، فکری و عاطفی خانواده ایجاد میکند بلکه الگوی مناسبی از ارتباطات و تعاملات عاطفی برای فرزندان خانواده فراهم میآورد که هم با والدین صمیمیت و ابراز احساسی مناسبی داشته باشند و هم این تجربیات مثبت را به زندگی آینده خود منتقل کنند
گیزش، هیجان و رفتار مفهوم سازی شده است خودتاب آوری را سازوکار ذاتی خود اصلاح گری انسان می دانند. افزون بر آن به باور ورنر - 1997 - 1 تاب آوری صرف نظر از خطرات تهدید کننده، عاملی بالقوه در همه افراد برای تغییر است بونا - 2004 - 2 راه های بدست آوردن تاب آوری را داشتن سرسختی، خود افزایی، مقابله سرکوبگرایانه، داشتن خلق و خو و احساسات مثبت می داند
به باور ماستن هنگامی که فاجعه از سر بگذرد و نیازهای اولیه انسانی تامین گردد، آن گاه تاب آوری به ظهور می رسد. در نتیجه فرایند تاب آوری، اثرات ناگوار، اصلاح یا تعدیل می شوند و یا حتی ناپدید می گردند
البته تاب آوری، تنها پایداری در برابر آسیب ها یا شرایط تهدید کننده نیست و حالتی انفعالی در رویارویی با شرایط خطرناک نمی باشد، بلکه شرکت فعال و سازنده در محیط پیرامونی خود است. می توان گفت تاب آوری، توانمندی فرد در برقراری تعادل زیستی روانی، در شرایط خطرناک است
بررسی ها گویای آن هستند که سرسختی با سلامت بدنی و روانی از بروز بیماری جسمی و روحی پیش گیری می کند. برخی از پژوهش ها نیز، بین تاب آوری وسرسختی با اضطراب و افسردگی رابطه دارند چرا که افراد تاب آور می توانند بر انواع اثرات ناگوار چیره شون
شماری از عوامل در موفقیت و شکست روابط زناشویی سهیم هستند. یکی از این عوامل نحوه ی برقراری ارتباط است. توانایی ایجاد یک ارتباط موفق عنصری ضروری است که همه تعاملات انسان از جمله تعامل با همسر و رضایت زناشویی را تحت تاثیر قرار میدهد
