بخشی از مقاله
چکیده:
مقدمه: در جوامع امروزی، دانش به عنوان دارائی با ارزش اجتماعی شناخته می شود و نظام آموزشی به دنبال یافتن استراتژی هائی است که آنها را مجاز به ساخت دانش و تجارب آنها کند. رسالت نظام آموزشی کسب، نگهداری و انتقال دانش به دانشجویان و جامعه است و در این رابطه کسب دانش دارای اهمیت زیادی است. هدف این مطالعه تبیین فرایند کسب دانش در آموزش پرستاری است.
روش کار: در این مطالعه روش گراندد تئوری استرائوس و کوربین - نسخه - 1998 مورد استفاده قرار گرفت. گراندد تئوری رویکرد جامعی را برای جمع آوری، سازماندهی و تحلیل داده ها فراهم می کند. داده ها از طریق 32 مصاحبه نیمه ساختاریافته شامل 19 مصاحبه با اعضا هیئت علمی و 13 مصاحبه با دانشجویان پرستاری جمع آوری گردید. نمونه گیری هدفمند و نظری انجام گرفت. داده ها ها به شکل استقرائی جمع آوری شدند. برمبنای روش استرائوس و کوربین داده ها به شکل جزئی، عمیق و مداوم مورد مقایسه قرار گرفتند.
نتایج: طبقه اصلی دربردارنده حرکت در جهت اهداف بالا دستی، رشد فردی و تعالی حرفه ای، پویائی نسبی و رفتار دانش گرا، ترغیب کردن جهت کسب دانش،کمبود امکانات مادی و معنوی - اخلاقی - ، کسب دانش، یادگیری، انباشت/ ذخیره سازی دانش با کسب دانش همبودی داشتند. کسب دانش از طریق کسب نسبی دانش نظری پرستاری، کسب نسبی دانش بالینی پرستاری، کسب نسبی تجارب پرستاری انجام می گرفت.
نتیجه گیری: حاصل این تحلیل یادگیری و انباشت/ ذخیره سازی دانش بود. لذا لازم است که مدیریت دانش در رسالت و برنامه ریزی استراتژیک آموزش پرستاری گنجانده شود و جهت کسب دانش کاربردی در برنامه ریزی عملیاتی برنامه ریزی گردد.
مقدمه:
آموزش پرستاری به عنوان فرصت همیشگی جهت کسب دانش جهت بهترین عملکرد حرفه ای شناخته می شود، ضمن اینکه پرستاران از خود و دیگران کسب دانش می کنند و دانش ابداعات جدید را برای دستیابی به مراقبت بهتر اقتباس می کنند.
لازمه مدیریت دانش و مهارتهای مرتبط با تحقیقات، شناخت نیازهای دانش تحقیقی، کسب و مطالعه دانش تحقیقی و کاربرد آن است. دانشجویان کارشناسی پرستاری باید از طریق کسب دانش بتوانند عوامل مهم را برای اثبات صلاحیت خود به عنوان یک فرد حرفه ای نشان دهند. دانشجویان دکترای پرستاری با کسب و عملکرد خلاقانه، دانش پرستاری را جهتِ اجرا، ابتدا تفسیر و سپس تست می کنند تا مدلهای بهتر مراقبت را خلق کنند. در پرستاری دانش اثربخش وابسته به ترکیب دانش پایه ضمنی یا موقعیتی، انعکاسی یا تجربی کسب شده از فعالیت های بالینی با دانش علمی یا ذهنی است
دانشکده ها می توانند از طریق مدیریت دانش، فضائی را ایجاد نمایند که ترکیبی از اطلاعات صریح و ضمنی در دانشکده به اشتراک گذاشته شود. در مفهوم وسیع مدیریت دانش یک پارادایم مدیریتی است و شامل تلاش های هماهنگ، مرتب و سنجیده برای مدیریت دانش سازمان از طریق فرایندهایی برای تعیین و کاربرد اهرمی شکل دانش جهت افزایش توان سازمانی و رقابت است. مدیریت دانش به معنی افزایش ابداعات و واکنش پذیری است. مدیریت دانش باید تضمین کند که افراد به دانش مورد نیاز در زمان معین کسب می کنند تا بتوانند فعالیت های مشخصی را انجام دهند.
در مجموع مشارکت پویا بیشتر استادان و دانشجویان از طریق هم افزائی داده ها و اطلاعات جهت خلق و کسب دانش در سازمان می تواند سبب اثربخشی بیشتر فعالیت ها در گروههای پرستاری شود. لزوم تزاید مشارکت پرستاران در سیاست گذاری، برنامه ریزی و تصمیم سازی، اظهارات کننر و فرناندز - 2001 - بر کاربرد مدیریت دانش جهت مراقبت سلامت و انتقال مدلهای آموزشی به چارچوب یادگیری پویا، کسب دانش سازمانی از طریق فعالیت های تحقیقاتی، کاهش زمان یادگیری و هزینه آن، توسعه یادگیری و فعالیت های آموزشی با توجه به سهم زیاد دانش چگونگی و از آنجا که مطالعه ای درباره فرایند کسب دانش پرستاری تاکنون صورت نگرفته است، این مطالعه جهت شناخت فرایند کسب دانش در آموزش پرستاری انجام پذیرفت.
روش کار
این مطالعه روش گرانددتئوری را که توسط استرائوس کوربین ارائه شده را جهت شناخت فرایند کسب دانش اقتباس نمود. این مطالعه در دانشکده پرستاری و مامائی انجام گرفت که دانشجویان کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا در این موقعیت در حال آموزش و یادگیری بودند. روش عمده جمع آوری داده ها مصاحبه بود و از روش یادداشت در عرصه برای تکمیل داده ها نیز استفاده شد.
نمونه گیری هدفمند در مرحله اول مورد استفاده قرار گرفت و با نمونه گیری تتوریکی برای ظاهرشدن کدها و طبقات مطابقت داده شد. در این مطالعه 32 مصاحبه صورت پذیرفت که شامل 19 مصاحبه با استادان و 13 مصاحبه با دانشجویان پرستاری بود.
