بخشی از مقاله
چکیده
مهارت ها و دانشی که توسط آموزش رسمی ایجاد می شود برای عملکرد موفقیت آمیز در بازار کار ناکافی می باشد، بنابراین یکی از تغییرات اساسی در برنامه های آموزشی دانشگاه، گنجاندن برنامه آموزش کارآفرینی در بین واحد های درسی می باشد. یکی از چالش های آموزش کارآفرینی، چالش در محتوای آموزشی می باشدکه مورد توافق همگان نبوده و چارچوب مشخصی برای آن وجود ندارد. بنابراین به منظور آموزش کارآفرینی، بایستی تلاش نمود تا نیاز های آموزشی دانشجویان در زمینه کارآفرینی شناسایی شود. لذا هدف از این پژوهش، تبیین نیاز های آموزشی دانشجویان در زمینه وظایف تجاری کارآفرینی از دیدگاه اساتید و دانشجویان کشاورزی غرب کشور با استفاده از مدل نیازسنجی بوریچ و مدل تجزیه و تحلیل کوادرانت بود.
با استفاده از جدول کرجسی و مورگان - - 1970 حجم نمونه دانشجویان200 نفر و حجم نمونه اساتید 50 نفر برآورد شد و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، اقدام به نمونه گیری شد. این پژوهش در دو مرحله انجام شد؛ نخست نیاز های آموزشی دانشجویان از دیدگاه خود آنان با استفاده از مدل بوریچ تعیین گردید. نتایج نشان داد که 56 موضوع آموزشی، دارای بالاترین اولویت بوده ونیازهای آموزشی را تشکیل دادند. 3 اولویت اول به ترتیب شامل ایجاد ایده تولیدات و خدمات جدید ، تدوین طرح تجاری و تعیین بخش های مختلف بازار بود. در مرحله دوم با استفاده از مدل کوادرانت به تبیین نیاز های مشترک از هر دو دیدگاه اساتید و دانشجویان پرداخته شد و نتایج نشان داد که اکثر نیازهای آموزشی ازدیدگا ه اساتید ودانشجویان با یکدیگر تطابق دارد. در نهایت توصیه هایی برای محتوای آموزش کارآفرینی در دانشگاه ها ارائه شده است.
کلمات کلیدی: کارآفرینی ، آموزش کارآفرینی، نیازهای آموزشی، دانشجویان کشاورزی.
مقدمه
در شرایط حاضر که مشکل بیکاری دانش آموختگان آموزش عالی در بسیاری از کشورها مساله ای بغرنج تلقی می شود، دولت های ملی و سازمان های بین المللی اعتقاد دارند که دیدگاه و استراتژی کارآفرینانه درآموزش عالی به مثابه نوعی مداخله گری برنامه ریزی شده، می تواند کمک بسیار شایانی به توسعه اقتصادی کشورها و حل مساله بیکاری جامعه از جمله بیکاری فارغ التحصیلان آموزش عالی نماید. به نحوی که امروزه صحبت از الگوی توسعه مبتنی بر کارآفرینی است - احمد پور داریانی، . - 1383نقش آموزش عالی کشاورزی در بهبود کمیت و کیفیت محصولات کشاورزی با توجه به رشد جمعیت، اهمیت توجه به کارآفرینی دراین بخش را دوچندان ساخته است.
توجه به کارآفرینی در بخش کشاورزی از آن جهت حائز اهمیت می باشدکه این بخش، یکی از بخش های اقتصادی مهمی است که با توجه به شرایط موجود جهانی، ناگزیر باید برای مقابله با چالش های اشتغال در کشور باید از آن مدد گرفت زیرا بخش کشاورزی دارای فرصت ها ی بالقوه زیادی برای انجام فعالیت های کارآفرینی می باشد. بنابراین توجه به کارآفرینی در بخش کشاورزی بسیار ضروری می باشد. برای سوق دادن دانشجویان به سمت کارآفرینی و تربیت افراد کار آفرین در آینده، ایجاد و توسعه برخی ویژگی ها، توانایی ها و مهارت ها ضروری به نظر می رسد - عزیزی، 1385 - که از طریق آموزش کار آفرینی امکان پذیرمی باشد.
نتایج تحقیقات حسینی - 2008 - نشان داد که نظام آموزش عالی در ایران نقش مهمی در ایجاد مهارت های مورد نیاز کارآفرینی ندارد زیرا علی رغم تعداد زیاد فارغ التحصیلان کشاورزی، تقاضای بخشهای مختلف اقتصادی کشور به نیروی انسانی ماهر و متخصص برآورده نمی شود. این مساله به این علت می باشد که دانشگاه ها غالبا دانش محور هستند، بدان معنا که دانشجو طی سالهایی که در دانشگاه حضور دارد، بیشتر دانش تخصصی در یک حوزه را کسب می کند و توجه کمتری به کسب مهارت های کارآفرینی می شود. اما اکنون با توجه به تغییراتی که در محیط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بوجود آمده است، به نظر می رسد تنها برعهده ×گرفتن این رسالت توسط دانشگاه ها کافی نباشد.
سازمان یونسکو - - 2003 دانشگاه های نوین را اینگونه توصیف کرده است: جایگاهی که در آن مهارت های کارآفرینی به منظور تسهیل قابلیت های دانش آموختگان و تبدیل شدن آنان به مولدان کار، توسعه می یابد. علی رغم این مساله متاسفانه در زمینه آموزش کار آفرینی در دانشگاه ها فعالیت های منظم و مدونی شکل نگرفته است. بنابراین به دلیل تغییرات بنیادی در نیاز های بازار کار، آموزش عالی کشاورزی ناچار به ایجاد تغییراتی در راهبردها، اهداف نظام آموزشی، روش ها و موضوعات آموزشی است، زیرا آموزش های عمومی، آمادگی لازم جهت مدیریت کسب و کار جدید را فراهم نمی آورد - هولتز، . - 2000
مهارت ها و دانشی که توسط آموزش رسمی ایجاد می شود از دیدگاه بسیاری از کارآفرینان برای عملکرد موفقیت آمیز در شرایط واقعی بازار کار ناکافی می باشد و ممکن است حتی موجب سرکوب شدن ویژگی های کارآفرینانه شود - موسسه تحقیقات و برنامه ریزی آموزش عالی،2006 و وزارت علوم ایران، . - 2006 بنابراین یکی از تغییرات اساسی در برنامه های آموزشی دانشگاه، گنجاندن برنامه آموزش کارآفرینی در بین واحد های درسی دانشگاهی می باشدکه با چالش های فراوانی روبرو است . یکی از چالش های آموزش کارآفرینی، چالش در محتوا و شیوه های آموزش کارآفرینی می باشد. محتوای آموزش کارآفرینی مورد توافق همگان نمی باشد و چار چوب مشخصی برای آن و جود ندارد. درشرایط حاضر، برنامه های درسی آموزش عالی در ایران، تعریف مشخصی از محتوای آموزش کارآفرینی ندارد و مهارت های مورد نیاز برای آموزش کارآفرینی در این سیستم
